იოანეს 6:54 ის თანახმად: ყველამ უნდა მიიღოს პური და ღვინო მარადიული სიცოცხლისთვის?

განვიხილოთ კლასიკური პროტესტი:

როგორ შეიძლება მარადიული სიცოცხლე მიიღო თუკი არ იღებ პურსდა ღვინოს? განა იესომ არდაუკავშირა მარადიულ სიცოცხლეს მათი მიღება?

 სანამ დეტალურად განვიხილავდეთ ამ საკითხს მოკლედ აღვნიშნოთ თუ როგორ გვესმის მოწმეებს:

 ამ მუხლის კონტექსტიდან ნათლად ჩანს, რომ ჭამა და სმა გადატანითი მნიშვნელობითაა გამოყენებული და მიუთითებს იესო ქრისტესა და მისი მსხვერპლის მიმართ რწმენის გამოვლენაზე (იოან. 6:35, 40). ვინაიდან იესომ ეს ახ. წ. 32 წელს თქვა, მას არ უგულისხმია უფლის ვახშამი, რომელიც ერთი წლის შემდეგ დააწესა. და რომლის შესახებაც იმდროს მის მსმენელებს წარმოდგენაც კი არქონდათ.

და მაინც როგოც ზემოთ აღვნიშნეთ ბევრი ფიქრობს რომ მათ პირდაპირი გაგებით იესოს ხორცი უნდა ეჭამათ და მისი სისხლი დაელიათ.ან სიმბოლოების სახით მაგრამ  უნდა მიეღო ყველას პური და ღვინო.მოდი განვიხილოთ ორივე შეხედულება 

1.თუ იესო იმას გულისხმობდა, რომ პირდაპირი გაგებით მისი სისხლიდა ხორცი ეჭამათ და ესვათ გამოდის, რომ ის სხვებს ღვთის კანონის დარღვევისკენ მოუწოდებდა. მოსეს კანონით ღმერთმა ისრაელებს სისხლის ჭამა აუკრძალა (ლევ. 17:10—12). იესო ამას არ იგულისხმებდა, რადგან მკაცრად გმობდა მოსეს კანონის ნებისმიერი მოთხოვნის დარღვევას (მათ. 5:17—19). 

გარდა ამისა ეს ქმედება  კანიბალიზმი იქნებოდა  უფლისა და ბატონის ცოცხლად ჭამა.იესოს მოწაფეებს სიმბოლური გაგებით უნდა ეჭამათ მისი ხორცი და ესვათ მისი სისხლი, ანუ უნდა ერწმუნათ, რომ მის მიერ გაღებულ მსხვერპლს ექნებოდა მათი გამოსყიდვის ძალა (შეადარეთ იოანეს 3:16; 4:14; 6:35, 40). 

2.ახლა მეორე საკითხი ყველამ უნდა მიიღოს სიმბოლო? (ზოგს მიაჩნია რომ პირდაპირი გაგებით იესოს სხეულს და სისხლს არა მაგრამ სიმბოლოს იღებს და ეს ყველამ  უნდა აკეთოს მარადიული სოცოცხლისთვის)

თუ ისინი პირდაპირი გაგებით გებულობენ ჭამას მაშინ პირდაპირი გაგებით უნდა გაიგონ ხორციდა სისხლიც, და არა სიმბოლოს მნიშვნელობთ. ეს უკვე ორმაგი სტანდარტებია. რომ როცა გაწყობს ერთი მუხლიდან პურსდა ღვინოს სიმბოლურად იღებ ხოლო მათ ჭამას პირდაპირი გაგებით. (ხოლო პირდაპირი გაგებით ჭამა რომ კანიბალიზმი და კანონის დარღვევაა ზემოთ დავასაბუთეთ)

ახლა რაცშეეხება მთავარ საკითხს პურისა და ღვინის მიღებას (მნიშვნელობა არაქვს პირდაპირი გაგებით  თუ სიმბოლოს სახით) ყველამ უნდა მიიღოს მარადიული სოცოცხლისთვის? 

ზოგორც დასაწყისშიც აღვნიშნეთ იოანეს 6:53, 54-ში ჩაწერილი სიტყვები იესოს არ უთქვამს გახსენების საღამოსთან დაკავშირებით. ამ სიტყვების წარმოთქმის დროს მის მსმენელებს წარმოდგენაც კი არ ჰქონდათ გახსენების საღამოზე, რომელზეც პური და ღვინო იესოს ხორცისა და სისხლის სიმბოლო იქნებოდა. იესომ  პური მანანას შეადარა და არა პასექის დღესასწაულს(ინ6:31-33)

მოციქულებმაც კი არაფერი იცოდნენ ჯერ კიდევ ღვინისა და პურის სიმბოლოების შესახებ, რომლებიც მათ გახსენების საღამოზე უნდა მიეღოთ. აქედან ის გამომდინარეობს, რომ იესო სულაც არ საუბრობდა სიმბოლოების გამოყენების წესებზე. ის სხვა რამეზე საუბრობდა – ღვთის ძისადმი რწმენაზე. და ზუსტად ამ სიტყვების შემდეგ მათმა უმრავლესობამ, ვინც საკუთარ თავს მის მოწაფეებს უწოდებდნენ, თავისი მასწავლებელი დატოვეს, რამაც დაადასტურა კიდეც იესოს სიტყვების ჭეშმარიტება: მათ რწმენა არ ჰყოფნიდათ! მათი შეცდომა იმაში კი არ მდგომარეობდა, რომ მათ იესოსთან ერთად გახსენების საღამოში მონაწილეობა და პურისა და ღვინის მიღება არ სურდათ. არა. ისინი იესოს, როგორც მხსნელის მისაღებად არ აღმოჩნდნენ მზად! ზუსტად ამაში იყო მათი შეცდომა

კიდევ ერთი ნათელი მტკიცება რომ ეს მუხლები არ ეხება უფლის ვახშამს არის იესოს შემდეგ სიტყვებში  იოანეს 6:35-მე სიცოცხლის პური ვარ. ვინც ჩემთან მოდის, არასოდეს მოშივდება, და ვისაც მე ვწამვარ, არასოდეს მოსწყურდება.
უფლის ვახშამზე პური არ უნდა შეიჭამოს შიმშილის გამო, ეს მკაცრად დაგმო მოციქულმა პავლემ 1კორინთელების11:34  ში
გარდა ამისა ვახშამზე წარმოდგენილი ღვინო არ არის წყურვილის დასაოკებლად.
ამრიგად იოანეს 6 თავში ეს შედარებები ეხება მანანას და წყალს რომელიც სასწაულებრივად უბოძა ღმერთმა უდაბნოში ისრაელებს.ისევე როგორც ამით შეუნარჩუნდათ სიცოცხლე ისრაელებს.მსგავსადვე იესოს მხვერპლით და მისადმი რწმენით მიეცემათ ადამიანებს მარადიული სიცოცხლე.

მოდი განვავრცოთ უფრო ეს საკითხი. თუიესო არ გულისხმობდა გახსენების საღამოზე პურისა და ღვინის მიღებას, მაშ რა გაგებით უნდა ‘ჭამოს ადამიანმა კაცის ძის ხორცი და სვას მისი სისხლი’?  

 განვიხილოთ  იესოს სიტყვების კონტექსტი

კონტექსტი ნათლად გვანახებს, რომ იესო სულიერ აღქმაზე და მიღებაზე მიუთითებდა მათ რომ ეწამათ როგორც მხსნელი წაიკითხეთ - (ინ 6:29, 64,65) ანუ რწმენის უქონლობა (ნაკლებობა)იყო მათი სერიოზული პრობლემა 

რამ აღძრა იესო იმისკენ, რომ ხალხისთვის ეს სიტყვები ეთქვა? წინა დღეს ზუსტად იგივე ხალხი იესოს მიერ სასწაულებრივად იქნა დაპურებული. ეხლა ხალხი კვლავ მივიდა მასთან და იგივეს მოელოდა. მათ ფიზიკური საკვები აინტერესებდათ. გარდა ამისა, ისინი კვლავ სთხოვდნენ იესოს მორიგი სასწაულის ჩვენებას, თანაც, ამ სასწაულსაც ისევ და ისევ ფიზიკურ საკვებთან აკავშირებდნენ (იოანე 6:30,31). ზუსტად ამ მიზეზის გამო მიმართავს იესო მათ სიტყვებით: «ჭეშმარიტებას, ჭეშმარიტებას გეუბნებით: იმიტომ [...] მეძებთ… რომ ძღომამდე ჭამეთ პური. ისეთი საზრდოსთვის კი ნუ იშრომებთ, რომელიც ფუჭდება, არამედ ისეთისთვის იშრომეთ, რომელიც მარადიულ სიცოცხლეს მოგიტანთ და რომელსაც კაცის ძე მოგცემთ» (იოანე 6:26,27).

როგორც ვხედავთ, იესოს სიტყვები საკუთარი თავის, როგორც «საზრდოს» შესახებ, ადამიანების არასწორი მოტივების აუცილებელი საპასუხო რეაქცია იყო და არა მათი იმისაკენ აღძვრა, რომ გახსენების საღამოს რიტუალის აღნიშვნისაკენ აღეძრა ისინი. ბრბოს მხოლოდ და მხოლოდ ფიზიკური საკვები აინტერესებდა – ზუსტად ამიტომ გასცა ასეთი პასუხი იესომ, თუმცა სულიერი ქვეტექსტით. წინააღმდეგ შემთხვევაში ჩვენ აშკარა წინააღმდეგობას შევეჯახებოდით: ისე გამოვიდოდა, რომ იესო, იმის მიუხედავად, რომ მათ გულებში ღრმა ურწმუნოება დაინახა, მაინც დაპირდა მათ მარადიულ სიცოცხლეს მხოლოდ იმის სანაცვლოდ, თუ ფორმალურად აღასრულებდნენ გახსენების საღამოს რიტუალს! თუმცა ასეთი აზრი აბსურდულად ჟღერს…

საერთოდ, იესო მსახურებაში საკმაოდ ხშირად იყენებდა ჰიპერბოლებს (გაზვიადებებს) თავისი მსმენელების სულიერი მოქმედებებისაკენ აღძვრის მიზნით. მაგალითად, როდესაც ის იმის შესახებ ლაპარაკობდა, რომ მათ ერთმანეთისთვის ფეხები უნდა დაებანათ. ან, როდესაც მათ ვიწრო კარში შესვლისაკენ მოუწოდებდა (ლუკა 13:24-27). ან კიდევ ნათესავების სიძულვილისკენ (ლუკა 14:26). ან საკუთარი წამების ბოძის ტარებისკენ (ლუკა 14:27). კიდევ მთელ ქონებაზე უარის თქმისკენ (ლუკა 14:33). ხელის მოკვეთისა და თვალის ამოთხრისაკენ (მათე 18:8,9). ანდა მთების გადადგმისაკენ (მათე 17:20). კიდევ თუთის გადარგვისაკენ (ლუკა 17:6). თანაც, შენიშნეთ – ყველა ამ მაგალითებში იესო მსგავსი მოქმედებების აღსრულების აუცილებლობას, რწმენისა და გადარჩენის მტკიცებულებებთან აკავშირებდა. მიუხედავად ამისა, ჩვენ გვესმის, რომ, როდესაც ამას ამბობდა, იესო სულაც არ გულისხმობდა ამ ყველაფრის პირდაპირი გაგებით აღსრულებას და რაიმე სახის რიტუალური ქმედების მიყოლას. როდესაც ის ამას ამბობდა, გულისხმობდა არა პირდაპირი გაგებით ამ ყველაფრის გაკეთებას, არამედ სულიერად, გადატანითი მნიშვნელობით. ზუსტად ასევე უნდა გავიგოთ იესოს სიტყვები იოანეს 6:53-დან, რომელიც მან იმ უამრავი მსმენელების მისამართით წარმოთქვა, რომელთა უმრავლესობაც მის მიმართ ურწმუნოებას ავლენდა. განა იესო მათგან მომავალი გახსენების საღამოს ფორმალურ აღსრულებას მოელოდა? გასაგებია, რომ ის მის მიმართ რწმენაზე ლაპარაკობდა, რომელიც მათ აკლდათ, და არა იმაზე, თუ როგორ უნდა მოქცეულიყვნენ ისინი იმ ღონისძიებაზე, რომელიც ჯერ არც კი არსებობდა…

 

როგორც კონტექსტმა დაგვანახა იესომ იოანეს 6 თავში შეხედა მსმენელთა ურწმუნოებას  რომელიც მათ გამოავლინეს. და იესო ელოდა მათგან მომავალი მოვლენისთვის პურისა და ღვინოს მიღებას? რათქმაუნდა არა.ის ურწმუნო საზოგადოებას ესაუბრებოდა.მან მათ რწმენაზე ესაუბრა იმაზე რაც პრობლემა ქონდათ

და არა იმაზე როგორ ეზეიმათ მომავალში იესოს შეწირვის დღე რომელზეც მოწაფეებმაც  კი არიცოდნე  ჯერ რაუნდა გაეკეთებინათ

ასერომ აუცილებელია  გადასარჩენად ამ სიმბოლოების მიღება?

თუ ეს ასეა ვინც იესოს სიტყვების მოსმენიდან მის შეწირვამდე, როცა არქონდა ეს სიმბოლოები და რომელიც 1 წლის მერე დაადგინა . ამ პერიოდში გარდაიცვალა  და არ მიუღია პურიდა ღვინო მიუხედავად მოწოდებისა მიეღოთ  არექნებათ სიცოცხლე? რათქმაუნდა ექნებათ.და თუ მათ ექნებათ გამოდის რომ
1.მათ მიღებას არმოაქვს სიცოცხლე
2.სხვებიც მიიღებენ სიცოცხლეს ვინც არმიიღებს პირდაპირი გაგებით სიმბოლოებს

ან როგორ უთხრა იესომ მასთან ერთად გაკრულ ბოროტმოქმედს რომ სამოთხეში იქნებოდა როცა არქონდა სიმბოლო მიღებული?(მაშინ უკვე დაწესებულიც კიქონდა უფლის სერობა და მოღებული ქონდათ მოწაფეებს პურიდა ღვინო) თუკი მისი მიღება იყო აუცილებელი პირობა სიცოცხლის? მაშ ეგ როგორ მოხდებოდა? თუ იესო მიკერძოებული ოყო? ან ზოგზე მოქმედებდა ეს მოთხოვნა და ზოგზე არა?

იესოსთან გაკრულის მაგალითზე ჭამა იყო გადარჩენის საწინდარი თუ რწმენა? ნათელია რომ რწმენა.(ლუკ23:39-43) და ამ რწმენაზე ესაუბრა იესო მათ ზუსტად რწმენის იმაზე რომ მის მსხვერპლს ხსნის ძალა აქვს. სხვა შემთხვევაში ათეისტმა რომ მიიღოს რა ავტომატურად გადარჩება? ელექსური კიარ იყო სიმბოლო

 ანალოგიურად მიწიერი იმედის ადამიანებს სწამთ რომ ხსნა რწმენით მიიღწევა.  და ამაში არაფერია გასაკვირი რადგან მიწიერი იმედი ეს ის იმედია რომელივ ოდითგანვე ადამიანებს ქონდათ

ხოლო ზეციური იმედისთვის ახალი შეთანხმება გახდა საჭირო

და ამ შეთანხმებაში მონაწილეობით ზეციური იმედის მქონენი იღებენ სომბოლოებს რომელიც ზეციერი სიცოცხლის სიმბოლოა(ლუკ22:29,30)

აქედან გამომდინარე, ადამიანმა გადატანითი მნიშვნელობით რომ ‘ჭამოს (ისევე როგორც მოიკვეთოს ხელი გადადგას მთები დ.ა.შ)მისი ხორცი და სვას მისი სისხლი’, უნდა ირწმუნოს, რომ მსხვერპლად გაღებულ მის ხორცსა და სისხლს გამოსყიდვის ძალა აქვს. ასეთი რწმენა მოეთხოვება ყველას, ვინც მიიღებს მარადიულ სიცოცხლეს, იქნება ეს ზეცაში ქრისტესთან ერთად თუ დედამიწაზე სამოთხეში.

ასერომ დასკვნა ასეთია

1.ვახშამში მონაწილეობა ახალ შეთანხმებაში შედის.მთელ ახალ აღთქმაში ახალი შეთანხმება ასოცირდება მხოლოდ ზეციურ მოწოდებასთან

2.იესოს სიტყვები იოანეს 6 თავში სიმბოლოების მოღებას კიარ ეხებოდა არამედ პასუხობდა ურწმუნოებს რაც მათ აკლდათ და ეს იყო რწმენა.(ანუ უნდა ერწმუნათ, რომ მის მიერ გაღებულ მსხვერპლს ექნებოდა მათი გამოსყიდვის ძალა)

ახლა შევეხოთ ერთ არგუმენტს  რომელსაც ხორცისა დასისხლის მიღების მომხრეები იყენებენ:

ზოგმა შეიძლება თქვას რომ მარგინალურ მუხლს გადავყავართ იმადგილებში სადაც  უფლის გახსენები საღამო აღნიშნეს და სწორედ ამას დაუკავშირა იესომო

პასუხი: როგორც ზემოთ დავინახეთ მთელი მუხლის კონტექსტიდან გამომდინარე
იესო ესაუბრებოდა მსმენელებს რწმენის გამოვლენაზე და არა სიმბოლოების მიღებაზე.  შესაბამისად იმაზე დიდი რწმენა სადუნდა გამოევლინათ ვიდრე ერწმუნათ რომ იესოს  მსხვერპლად შეწირულ სხეულს და სისხლს ხსნის ძალა ექნებოდა? ამიტომაც   იესომ ხაზი გაუსვა იმას, რომ მისი ხორცი და სისხლი სხვების კეთილდღეობას მოემსახურებოდა, კერძოდ, მის მოწაფეებს მარადიულად ცხოვრების შესაძლებლობას მისცემდა
რსთვისაც საჭირო იყო რწმენა ის რაც მათ აკლდათ. ამრიგად მან მოიხსენია მსხვერპლად გაღება მისი სიცოცხლის რადგან ამ მსხვერპლის რწმენა მოტანდა სიცოცხლეს. შესაბამისად თუკი მარგინალურ მუხლებში რაიმე კავშირს ვხედავთ იესოს იესოს მიერ  იოანეს 6 თავში მოხსენიებულ სიტყვენსა და  მახვერპლად გაღებული ხორცსა და სისხლზე ეს ზუსტად იმას აჩვენებს რომ  პიროვნებამ ირწმუნოს ამ მსხვერპლის ძალა და არა იმას რომ პურიდა ღვინო მიიღოს რომლის შესახებაც მაშინ არაფერი იცოდნენ მსმენელებმა


და ბოლოს თუ მაინც მარგინალური მუხლების დასახელების მათეულ ვარიანტს  დავეყრდნობით მაშინ 6:54 ის მარგინალურ მუხლს იოანეს 6:40 მუხლზე გადავყავართ სადაც რწმენის გამოვლენისკენ მოგვიწოდებს იესო და არა პირდაპირი გაგებით ჭამისკენ.
ხოლო ინ6:51 ის მარგინალურ ადგილს 1 იოანეს 4:2 თან გადავყავართ, სადაც იესოს როგორც ხორციელად მოსულის აღიარებაზეა საუბარი.და არ ჭამა სმაზე. მარგინალური მუხლები ხშირად არამხოლოდ მთელს აზრს არამედ კონკრეტულ სიტყვებს აკავშირებს ერთმანეთთან და მსგავს სიტყვაზე გადაგვიყვანოს. მაგრამ ჩვენ ისუნდა ვეძიოთ რაკონტექსტში თქვა იესომ ეს სიტყვები და ყველაფერი ნათელი ხდება. მარგინალური მუხლითაც კი საწინააღმდეგო მტკიცდება ამაშიც რომ დავწვრილმანდეთ
ასერომ პირდაპირი გაგებით პურისდა ღვინის მიღება არ უგულისხმია იესოს ინ 6 თავში