მართალია, ბიბლია ამ საკითხს დეტალურად არ განიხილავს, მაგრამ ის არ განსჯის მაკიაჟის გაკეთებას, სამკაულების ტარებასა თუ სხვა სახის მორთულობას. გარეგნულ სილამაზეზე ყურადღების გამახვილების ნაცვლად, ბიბლია საუბრობს ისეთ ადამიანზე, „რომელიც შემოსილია სიმშვიდითა და რბილი ხასიათით“ (1 პეტრე 3:3, 4).
დღეს ძალიან გავრცელდა «ანტიქრისტეს» მოსვლის შიში. მრავალი ამ ტერმინის ქვეშ ვინმე ძლევამოსილ პიროვნებას გულისხმობს, რომელიც მსოფლიოში ღვთის საწინააღმდეგო რეჟიმს დაამყარებს. ზოგი ანტიქრისტესთან რიცხვ 666-ს აკავშირებს, ზოგი ამ რიცხვის ნიშნებს გარკვეულ დოკუმენტებში, ჩიპებში და პირად ნომრებში ხედავს. ზოგიერთ მართლმადიდებლურ წრეებში ამ საკითხის გარშემო შეუჩერებელი პანიკა სუფევს. ვიზიარებთ თუ არა ასეთ თვალსაზრისებს, იმაზეა დამოკიდებული თუ როგორი დამოკიდებულება გვაქვს ბიბლიასთან, იმიტომ რომ ბიბლია არცერთ მათგანს არ უჭერს მხარს.
ხვალ რომ ათეისტი გავხდე, ჩემთვის გადაუჭრელი დილემის წინაშე აღმოვჩნდები. დილით გავიღვიძებ და არ მეცოდინება, რატომ უნდა ვაკეთო რამე, თუნდაც ვისადილო. მე თუ მხოლოდ ბიოლოგიური მასის გროვა ვარ, რომელიც უჯრედებისაგან შედგება და რომლებიც თანდათანობით თვითგანახლების შესაძლებლობას კარგავენ, ისე რომ მალე მიწაში დამმარხავენ, – რა საჭიროა რამისკენ ლტოლვა და რამის კეთება, ან რაიმე ფასეულობებზე ორიენტირება? მე თუ სიკვდილმისჯილთა საკანში ვზივარ და უბრალოდ საათს შევცქერი, მაშინ რაღა დამრჩენია? რა საჭიროა ნებისმიერი პრობლემების მოგვარება? რა საჭიროა საერთოდ ყველაფერი?
ზოგჯერ შეიძლება მოისმინოთ: ეს როგორი მსხვერპლია, ღმერთმა თუ წინასწარ იცოდა, რომ თავის ძეს მკვდრეთით აღადგენდა? როგორ შეეძლო იესოს თავისი სიკვდილით ვინმეს გამოსყიდვა, ის თუ ფაქტობრივად არ მომკვდარა? და შეეძლო თუ არა ღმერთს კაცობრიობის გამოსასყიდად იესოს სასიკვდილოდ გაწირვა, მკვდრეთით აღდგომის
«ელოხიმ (ივრ. אֱלֹהִים ,אלוהים, ელოხ’იმ) — სიტყვა, რომელსაც კონტექსტიდან გამომდინარე მხოლობითი ან მრავლობითი რიცხვის მნიშვნელობა გააჩნია და რომელიც ნიშნავს «ღმერთს» ან «ღმერთებს». მოიხსენიება თანახის (ძველი აღთქმის) თავიდან ბოლომდე, დაწყებული დაბადების 1:1-დან».
