ვის უნდა მივმართოთ ლოცვით: ძეს თუ მამას?

 

 

სტეფანეს «ლოცვა»
«იესოს სახელის მოხმობა»
«რათა იესოს სახელის წინაშე მოიდრიკოს ყოველი მუხლი»
«იმ დღეს არაფერს მკითხავთ»
დასკვნები

ქრისტიანთა ლოცვები მხოლოდ ღმერთისკენ შეიძლება იყოს მიმართული. წმინდა წერილში ღმერთს «მომსმენი ლოცვისა» ეწოდება (ფსალმუნები 64:3;  /65:2, საპატრიარქოს გამოცემა). ასეთი გარემოება პრინციპულად მნიშვნელოვან ხასიათს იძენს, როდესაც საუბარი იმ საკითხს ეხება, წარმოადგენს იესო ქრისტე ყოვლისშემძლე ღმერთს თუ არა. იმიტომ რომ წმინდა წერილი რომ იმას ასწავლიდეს, რომ ლოცვით მიმართვა ძის მიმართაც შეიძლება, მაშინ მისი ყოვლისშემძლე ღმერთად მიჩნევა შეგვეძლებოდა. მაგრამ ბიბლია თუ არც ასეთ მითითებას შეიცავს და არც ძისადმი ლოცვით მიმართვის პირდაპირ პრაქტიკებს, შესაბამისად, იესო შეუძლებელია მსგავს სტატუსს შეესაბამებოდეს. 

მაშ ასე, ვპოულობთ თუ არა თვითონ წმინდა წერილში მსგავს მაგალითებს? თავიდან მათი კლასიკური არგუმენტები განვიხილოთ, ვისაც დასაშვები მიაჩნია ძისადმი ლოცვით მიმართვა.

გინდ იცეკვე, გინდ იტირე...

 

 

 

«„ვის შევადარო ეს თაობა? ვის მივამსგავსო? ისინი იმ ბავშვებს ჰგვანან, რომლებიც მოედანზე სხედან და ერთმანეთს ეუბნებიან, სალამურს გიკრავდით, თქვენ კი არ ცეკვავდით, მოვთქვამდით, თქვენ კი არ ტიროდითო. მოვიდა იოანე ნათლისმცემელი, არც პურს ჭამს, არც ღვინოს სვამს, თქვენ კი ამბობთ, დემონი ჰყავსო. მოვიდა კაცის ძე, ჭამს, სვამს, თქვენ კი ამბობთ, აი ჭამა-სმას გადაყოლილი კაცი, მებაჟეთა და ცოდვილთა მეგობარიო. თუმცა სიბრძნე საქმეებით მტკიცდება“.» (ლუკა 7:31-35).

«ჩემი სახელის გამო...»

 

 

 

 

ხანდახან ასეთი მტკიცების მოსმენა გვიწევს: «იესო ამბობდა, რომ ჭეშმარიტ ქრისტიანებს მისი (ქრისტეს) სახელის გულისთვის განდევნიდნენ და არა იეჰოვას სახელის გულისთვის». ასეთი მტკიცების მხარდასაჭერად შემდეგი ბიბლიური მუხლები მოჰყავთ:

607

ბიბლიური და საერო ქრონოლოგია თანხმდება, რომ ოქტომბერში (იულიუსის კალენდრით 11-12 ოქტომბერი, გრიგორიანული კალენდრით 5-6 ოქტომბერი) ძვ.წ. 539 წელს სპარსეთის მეფემ კიროსმა დაიბყრო ბაბილონი. დავიწყოთ ამ საყოველთაოდ აღიარებული და, შესაბამისად, სანდო თარიღიდან.
ბიბლიაში ნათქვამია, რომ იუდეველები ბაბილონის ტყვეობაში მანამდე იქნებოდნენ, სანამ „იერემიას პირით ნათქვამი იეჰოვას სიტყვის“ თანახმად „სამოცდაათი წელი არ შესრულდებოდა“. როდის გათავისუფლდნენ ისინი ტყვეობიდან? ეს მოხდა „სპარსეთის მეფე კიროსის მეფობის პირველ წელს 2 მატიანე 36:21, 22) ანუ ძვ.წ 537 წელს.

32 შეკითხვა "სულის უკვდავების" სწავლებასთან დაკავშირებით

1. ედემის ბაღი ცაში იყო თუ დედამიწაზე? 

2. ადამი მოკვდავი შეიქმნა თუ უკვდავი?

3. მოკვდებოდა ადამი, რომ არ შეეცოდა? 

4. ადამს რომ მუდამ ეცხოვრა, შეგვეძლო ამისთვის უკვდავება გვეწოდებინა?

5. ის თუ ცოდვის ჩადენის გამო მოკვდა, განა ეს იმას არ ამტკიცებს, რომ ის (ადამი) მოკვდავი იყო?

აღდგომის კვირა სამოციქულო ტრადიცია?

 იეჰოვას მოწმეები 14 ნისანს ყოვწლწლიურად აღნიშნავენ  იესო ქრისტეს სიკვდილის გახსენების საღამოს.  რადგან მიჰყვებიან თვით იესოს პირდაპირ მითითებას: "ეს აკეთეთ ჩემ გასახსენებლად" (ლუკა 22:19). ეს წლისთავი დაკავშირებულია არა აღდგომასთან, არამედ იესოს სიკვდილთან, როგორც ეს 1 კორინთელთა 11:26-დან ჩანს: "ყოველთვის, როცა ამ პურს შეჭამთ და ამ სასმისს შესვამთ, უფლის  სიკვდილს   აუწყებთ მის მოსვლამდე ". ეს დღესასწაული "გარდამავალია" და მისი თარიღის დადგენა იმავე მეთოდით ხდება, რომლითაც ძველი იუდეველები პასექის თარიღს ადგენდნენ. იეჰოვას მოწმეები გახსენების საღამოს მხოლოდ და მხოლოდ მზის ჩასვლის შემდეგ აღნიშნავენ, მთვარის კალენდრით 14 ნისანის დადგომისას, კვირის რომელ დღესაც არ უნდა ემთხვეოდეს ეს საღამო.



მართლმადიდებელი და კათოლიკე ეკლესიები - ქრისტიანულ სამყაროში ყველაზე გავლენიანი დენომინაციები - თავის აღდგომას ყოველთვის იმ  კვირა დღეს   აღნიშნავენ , რომელიც გაზაფხულის ბუნიობის დღის შემდეგ პირველ სავსემთვარობას მოსდევს. განსხვავებული კალენდრების გამო მათი დღესასწაულები არასოდეს არ ემთხვევა ერთმანეთს და არასოდეს არ ემთხვევა იუდაურ პასექს (ასეა ჩაფიქრებული). საიდან იღებს სათავეს აღდგომის კვირა დღეს აღნიშვნის ჩვეულება? რა ჩვეულებას მისდევდნენ მოციქულები და ისინი ვინც მათ იცნობდა

რა ბიბლიური საფუძველი აქვს და რას წარმოადგენს ხელმძღვანელი საბჭო და ერთგულიდა გონიერი მონა? (საქ 6:1-4, 15:1, 2, 6, 25–31), (მათ 24:45)

ნებისმიერ ორგანიზებულ კოლექტივში თავისი განსაზღვრებით არსებობს ხელმძღვანელობა.სხვაგვარად ის ვერ იქნებოდა ორგანიზებული. .   კომპანიებში დირექტორთა საბჭოებია, პარტიებში – ცენტრალური კომიტეტები, რელიგიურ ორგანიზაციებში – სხვა და სხვა სინოდები, საბჭოები, ვატიკანები და ა.შ. იეჰოვას მოწმეების სულიერ ხელმძღვანელ ორგანოს ქართულ ენაზე ეწოდება ხელმძღვანელი საბჭო

საუბრობს თუ არა მათეს 10:28 სულის უკვდავების შესახებ?

 

მოციქულების საქადაგებლად გაგზავნისას, იესომ ისინი იმის შესახებ გააფრთხილა, რომ მათი ცნობა სასტიკ წინააღმდეგობას შეხვდებოდა, ფიზიკური ანგარიშსწორების საშიშროებამდეც კი. მათი და ყველა თავისი მიმდევარის გაძლიერების სურვილით, მოძღვარმა მოუწოდა: "ნუ გეშინიათ მათი, რომელნიც კლავენ ხორცს, მაგრამ არ შეუძლიათ სულის მოკვლა; არამედ უფრო გეშინოდეთ იმისა, ვისაც შეუძლია სულიცა და ხორციც წარწყმიდოს გეენას" (მათე 10:28; საპატრიარქოს გამოცემა).

მართლმადიდებელი ეკლესია და ინკვიზიცია

თანამედროვე დროში მცხოვრებ ზოგ ადამიანს სიტყვა ინკვიზიციის გაგონებისას, მხოლოდ კათოლიკური ინკვიზიცია ახსენდება. მაგრამ იბადება კითხვა: ადამიანთა წამებით სიკვდილი მხოლოდ კათოლიკების სახელით ხორციელდებოდა? ახსოვს თუ არა ისტორიას ისეთი შემთხვევები, როცა განსხვავებული რელიგიური თვალსაზრისის მქონე ადამიანები ტანჯვა-წამებით მოუკლავთ მართლმადიდებელ მორწმუნეებს?

საქმეების 5:3,4,9. წმინდა სული – ღმერთია?

 

  მათ, ვინც "სამების" იდეის ბიბლიით დამტკიცებას ცდილობენ, იმ შემთხვევით უყვართ სპეკულირება, რომელიც მოციქულთა საქმეების 5:3,4,9-შია აღწერილი. მათი ლოგიკა ასეთია: მოციქულმა ჯერ ის თქვა, რომ ანანიამ "მოატყუა სულიწმინდა", ოდნავ მოგვიანებით კი თქვა, რომ მან ღმერთი მოატყუა. ეს კი იმას ნიშნავს, ასკვნიან ისინი, რომ წმინდა სული თვითონ ღმერთია, ანუ, სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ,  არსებობს ერთგვარი ღმერთი სახელად "სულიწმინდა". მათი აზრით, ის, კიდევ ორ ღმერთთან ერთად ერთგვარ "ღმერთების კავშირს" ქმნის - ერთ "ღმერთში". 

იოანეს1:1 - სიტყვა იყო: უზენაესი ყოვლისშემძლე ღმერთი, თუ (ღვთის მსგავსება, ღვთაებრივი)?

 

იოანეს სახარების პროლოგის შესავალი სიტყვები, «და teos იყო ლოგოსი», მრავალ დავებსა და უთანხმოებებს იწვევს ბიბლეისტებსა და ეკზეგეტებს შორის.

რისი თქმა სურდა ამით იოანე მოციქულს? იმის ჩვენება სურდა, რომ ლოგოსი ყოვლისშემძლე ღმერთი იყო თუ მოციქული რაღაც სხვას გულისხმობდა? ამის გასარკვევად უნდა განვიხილოთ:

1.ბერძნული ენის გრამატიკული წესები

2.მუხლის კონტექსტი

3.ბიბლიის სხვადასხვა  თარგმანები

შეიძლება თუ არა ნამდვილად უყვარდეს ღმერთი და მოყვასი მას, ვინც ხორცს ჭამს?

 

     სრულიად ვუწევ თავს ანგარიშს იმაში, რომ ზოგიერთში შეკითხვის ასეთი სახით დასმამ შეიძლება გაურკვევლობა გამოიწვიოს: «რა კავშირია ღვთისა და მოყვასისადმი სიყვარულსა და ხორცის ჭამას შორის?». თუმცაღა არსებობენ ისეთები, ვინც ასეთი კავშირის არსებობას დაჟინებით ამტკიცებენ და ამ შეკითხვას უარყოფით პასუხს სცემენ.

ბიბლია და ვედები: არსებობს თუ არა მათ შორის ჰარმონია?

 

         ეს სტატია წარმოადგენს რეაქციას იმ ბროშურაზე, რომელიც მე, თითქმის ერთსაათიანი საუბრის შემდეგ, წასაკითხად ერთმა მამაკაცმა მომცა, რომელიც სამქადაგებლო მსახურებისას შემხვდა. მისი შეხედულებების თანახმად, ის «კრიშნას ცნობიერების საზოგადოების» კონცეფციის მომხრეა (ხალხი ამ რელიგიური ორგანიზაციის წევრებს კრიშნაიდებს ეძახის), თუმცა ამ ორგანიზაციის წევრი არ არის. «კრიშნას ცნობიერების საზოგადოების» მიმდევრებს, ხშირად შეიძლება შეხვდეთ მსხვილი დასახლებული პუნქტების ხალხმრავალ ადგილებში, სადაც ისინი კოლექტიურად ასრულებენ მანტრას «ჰარე კრიშნა…», და ასევე ვედური წერილების შეძენას სთავაზობენ ხალხს, ისეთების, როგორებიცაა «ბჰარაგავატ-გიტა», «შრიმად-ბხაგავატამ» და სხვა.

ორგანიზაციისადმი ნდობის შესახებ

 

 ნუ ენდობით იმედგაცრუებულებს. ისინი თითქმის ყოველთვის უძლურნი არიან».

  დრო და დრო პრეტენზიული ხასიათის შეტყობინებები მომდის, რომელთა ძირითადი არსიც ასეთია: იეჰოვას მოწმეების ორგანიზაცია ჯერ კიდევ არასაკმარისად ახლოსაა იდეალურ მდგომარეობასთან; მასში არსებობს ორგანიზაციული წესები და გარემოებები, რომლებიც დაცული უნდა იქნას; კრებებში ვხვდებით პასუხისმგებელი ძმების მხრიდან საკუთარი ძალაუფლების ბოროტად გამოყენებას. ასეთი პრეტენზიის ავტორების აზრით, ორგანიზაცია არაფრით არ განსხვავდება «ქრისტიანული სამყაროს» სხვა რელიგიებისგან, ხოლო ხელმძღვანელ საბჭოში მყოფი ძმები კი, ალბათ უფრო, ძალაუფლებისაკენ ილტვიან, ვიდრე ღვთისა და კრების ინტერესების ნამდვილი დაცვისაკენ. და ასე შემდეგ... საკუთარი თავის შესახებ კი ასეთი კრიტიკოსები ისე საუბრობენ, როგორც მათ შესახებ, ვისაც გულწრფელად სურთ ღვთისადმი მსახურება და მისი ნების შესრულება სწორი სახით...

კათოლიკური ინკვიზიცია

 

ისტორიკოსები გამოყოფენ ინკვიზიციის 4 ძირითად მონაკვეთს: შუა საუკუნეების ინკვიზიცია (1184 წ-XVI ს), ესპანური ინკვიზიცია (1478-1834 წწ), პორტუგალიური ინკვიზიცია (1536-1821 წწ) და რომაული ინკვიზიცია (1542-1860 წწ). თავად სიტყვა „ინკვიზიცია” გულისხმობდა იმ შემთხვევების გამოძიებას, რომლებიც ერესსა და ერეტიკოსებს ეხებოდათ. შესაბამისად, ინკვიზიცია დღესაც არსებობს, მხოლოდ გამოძიების მეთოდებში აღარ შედის წამება და დამნაშავეებსაც სიკვდილით არ სჯიან.

«რომაული პროპაგანდა»

  მოდით წარმოვიდგინოთ I საუკუნის იუდეა. ზვიადმა რომმა იმ სახელმწიფოს ტერიტორიის ოკუპირება მოახდინა, რომელიც ასწლეულების წინ ღმერთმა შექმნა. იერუსალიმი, წარმართთა ფეხქვეშ მოექცა. ქვეყნის მოსახლეობა გაუსაძლისად დიდი გადასახადებითაა გატანჯული. ქვეყნის ხელისუფლება უკიდურესად კორუმპირებულია. იუდეის სხვადასხვა რეგიონებში აჯანყებები იწყება, იღვრება სისხლი. იერუსალიმში ძალაუფლებისათვის სხვადასხვა პატრიოტული ძალები იბრძვიან. ნაციონალისტური განხრის ცალკეული ჯგუფები ებრძვიან როგორც რომაელ აგრესორებს, ასევე შიდა «სამშობლოს გამყიდველებს».

არის მამა (იეჰოვა) და ძე (იესო) ერთიდაიგივე პიროვნება?

არა. და ამის დასტურია უამრავი ბიბლიური ადგილი რომლებიდანაც ზოგიერთს მოვიხსენიებთ: