არის წმინდა სული პიროვნება და ღმერთი?

 ებრაულ და ბერძნულ ენებში სიტყვები ruach და pneuma ნათარგმნია როგორც «სული». ბიბლიაში მათ განსხვავებული მნიშვნეობები გააჩნიათ, …როგორებიცაა სუნთქვა, ზემოქმედება, ძალა, ქარი და ა.შ. სული არ წარმოადგენს არსებას.

ამ ყველაფრის თანახმად,   წმინდა სულის ორმაგ განსაზღვრებაზე ვისაუბროთ:

(1) ღვთის ძალა ან ზემოქმედება, რომელიც სადმე ან ვინმეს მიერ გამოიყენება. ლუკას სახარების 1:35-ში ნათლად ჩანს, რომ წმინდა სული ღვთის ძალა ან ზემოქმედებაა: «სული წმინდა გადმოვა შენზე, და უზენაესის ძალა მოგიჩრდილებს» - წმინდა სული წარმოდგენილია როგორც უზენაესის ძალა. აქ ვხედავთ ებრაულ პარალელიზმს, რომელიც წარმოადგენს ერთ-ერთ მეთოდს, რომლითაც ებრაელები თავის პოეზიას გამოხატავენ. ამიტომ ფრაზა «სული წმინდა გადმოვა შენზე» იგივეს ნიშნავს, რასაც ფრაზა «უზენაესის ძალა მოგიჩრდილებს» გადმოსცემს.

  ლუკას სახარების 24:49 წმინდა სულს განსაზღვრავს როგორც «ძალას მაღლით». მსგავსადვე გადმოსცემს იოანეს 20:22,23: «შეუბერა [იესომ] და უთხრა მათ: მიიღეთ [ბერძნული სიტყვა pneuma განსაზღვრული არტიკლის გარეშე] სული წმინდა [ძალა]. ვისაც მიუტევებთ ცოდვებს, მიეტევებათ, და ვისაც დაუტოვებთ, დარჩებათ მათ». ქრისტემ გამოსასყიდის საფასური ისე წარმოადგინა, როგორც ცოდვების მიტებევის საფუძველი და ამიტომ ეს მუხლი საუბრობს მოწაფეებისთვის წმინდა ძალის მიცემაზე, რათა ისე მოქმედება შესძლებოდათ, როგორც მის წარმომადგენლებს, რომლებიც ვალდებულნი იყვნენ გაეცნოთ სხვებისათვის ცოდვების მიტევების ან მათი დატოვების პირობები და ასევე დაინტერესებული პირებისათვის ამ ორი ფაქტის დასაბუთება შეძლებოდათ.

ამრიგად   როდესაც საუბარია სულზე, რომელიც ბუნებაში ან დაცემულ ადამიანებზე ზემოქმედებს, მაშინ ეს ყოველთვის წმინდა ძალას ან ღვთის ზემოქმედების მნიშვნელობით არის წარმოდგენილი.

  მეორე განსაზღვრება, წმინდა სულის განსასაზღვრავად, საუბრობს იმის შესახებ, რომ ის წარმოადგენს

(2) ღვთის ხასიათს პირადად მასში ან სხვა არსებებში. ესენია წმინდა აზროვნება, წმინდა გრძნობები და წმინდა ნება მათში. სახარებისეულ პერიოდში ის წარმოადგენს ქრისტეს მოწაფეების სულიერ ხასიათს, რომელიც მაშინ ჩაისახა და განვითარდა მათში, როდესაც ისინი ქრისტეს მოწაფეები გახდნენ და მათში ღვთის სულის (ძალის მნიშვნელობით), სიტყვისა და მოქმედების შედეგად განვითარდა.

  გარდა ამისა, წმინდა სულს ბიბლიაში ღვთისა და ქრისტეს სული ეწოდება. ის სხვა მრავალი სახელებითაცაა გამოხატული, რომლებიც ამტკიცებენ, რომ განსაზღვრავს ღვთის ხასიათს თავად მასში და მის ერში. ასევე ვკითხულობთ სიწმინდის, თავმდაბლობის, მადლის, ძლევამოსილების, სიყვარულისა და ჯანსაღი აზრის, ჭეშმარიტების, აღთქმის, სიფხიზლის, სიბრძნის, გაგების, რჩევის, ძალის, ცოდნის, შიშის (პატივის), დიდებისა და ა.შ. სულზე. ბიბლიას როგორც ურთიერთდაპირისპირება მოჰყავს მონობის, ტყვეობის, შიშის, ცდომილების, თვლემის, ქვეყნიერების, ხორცის, ანტიქრისტეს, წინასწარმეტყველების სულს ან ხასიათს და ა.შ. აქედან გამომდინარე, ვხედავთ, რომ ეს სახელწოდებები შეეხებათ არა სხვადასხვა პიროვნებებს, არამედ გონების, გულისა და ნების სხვადასხვა სახის არასასურველ მიდრეკილებებს.

  ასევე ისიც არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ წინასწარმეტყველებაში, რომელიც ესაიას 11:2-შია ჩაწერილი, წმინდა სულის განსაზღვრებაა წარმოდგენილი: "დაივანებს მასზე [ქრისტეზე] უფლის [იეჰოვას] სული, სული [ხასიათი] სიბრძნისა და გონიერებისა, სული [ხასიათი] რჩევისა და სიმხნევისა, სული [ხასიათი] შეგნებისა და უფლის შიშისა [პატივისცემისა]". ასევე ყურადღების ღირსია ის ფაქტიც, რომ იოანეს 14:17; 15:26; 16:13-ში წმინდა სულს ეწოდება "ჭეშმარიტების სული (ბერძნულ ტექსტში განსაზღვრული არტიკლი სიტყვის წინ დგას)", ანუ ხასიათის, რომელიც არის ღვთის სიტყვა, ჭეშმარიტებას (ბერძნულ ტექსტში განსაზღვრული არტიკლი) (იოანე 17:17), ანვითარებს მის ერში. ამ სიტყვების მნიშვნელობები ადასტურებენ, რომ წმინდა სული წარმოადგენს არა პიროვნებას, არამედ ღვთის ხასიათს როგორც თავად მასში, ასევე სხვებში.

  ასეთივე დასკვნა გამომდინარეობს მოციქული პავლეს განაცხადიდან, რომელიც 1კორინთელების 2:10-შიაჩაწერილი: "... სული ყველაფერს იკვლევს, თვით ღვთის სიღრმესაც". სული რომ ყოვლისშემძლე ღმერთი იყოს, მაშინ ინტუიტიურად ეცოდინებოდა ყველაფერი, რაც ღმერთმა იცის და არანაირი კვლევა არ დასჭირდებოდა. თუმცა ღვთიურმა აზროვნებამ, ხასიათმა, ქრისტეს სწავლებებში, ყველაფერი არ იცის და ამიტომ უნდა გამოიკვლიოს ღვთის ღრმა აზრები იმისათვის, რათა გაიგოს ისინი. იგივე აზრი დევს რომაელების 8:25-27, სადაც ნათქვამია, რომ სული უთქმელად ოხრავს, რადგან არ შეუძლია თავისი გრძნობების გამოხატვა. მაშინ როდესაც ყოვლისშემძლე ღმერთი არ ოხრავს და არ აქვს წართმეული საკუთარი გრძნობების გამოხატვის საშუალება. თუმცა მისი მიდრეკილება ქრისტეს მოწაფეებში ხშირად ოხრავს (რომაელები 8:23) და ხშირად არ შეუძლია საკუთარი გრძნობების გამოხატვა. მაგრამ ღმერთმა იცის ჩვენი საჭიროებები და აკმაყოფილებს მათ (მათე 5:32; 1კორინთელები 2:10; ეფესოელები 3:20).

  გარდა ამისა, თუ 1 თესალონიკელების 5:19 ჩვენ ყურადღებას იმაზე ამახვილებს, რათა არ ჩავაქროთ ღვთის სული, ჩვენ გაფრთხილებულნი ვართ იმასთან დაკავშირებით, რასაც ღვთაებრივი ხასიათის ჩაქრობა შეუძლია ჩვენში. თუ ვიფიქრებდით, რომ ღვთის სული აქ ყოვლადძლიერ ღმერთს წარმოადგენს, მაშინ ეს ასევე იმასაც ნიშნავს, რომ ამ ჩაქრობით ჩვენ ყოვლადძლიერი ღმერთის ჩაქრობა შეგვეძლო! ბიბლიის ყოველი მუხლი, რომელიც ფრაზა წმინდა სულს შეიცავს, თუ სიტყვებს წმინდა სული - ძალის, ზემოქმედების აზრით არ წარმოადგენს, მაშინ ამ სიტყვებს ღვთის ხასიათის აღსაწერად იყენებს თავად მასში და სხვებში – მისი გონების, გულისა და ნების. ეს შეხედულება ბიბლიის ყველანაირ გამოცდას უძლებს.

  ბიბლიის განაცხადები, წმინდა სულთან დაკავშირებით, ამტკიცებენ, რომ ისინი არ ეთანხმებიან სულის, როგორც პიროვნების აზრს. მრავალი მუხლი, რომლებიც ფრაზა წმინდა სულის სხვადასხვა ხერხებს იყენებს, ნათლად ამტკიცებენ, რომ ის არ წარმოადგენს პიროვნებას. ამ მუხლებს ქვემოთ გთავაზობთ: მაგრამ ზოგიერთს აქაც მოვიხსენიებ წმინდა სულით იქნა მონათლული ღვთის ერი (მათე 3:11; საქმეები 1:5; 2:2,3; 10:44-48). ადამიანები სულით ივსებიან (საქმეები 2:4; ეფესოელები 5:13), იღვრება მათზე (საქმეები 2:17,13,33; იოელი 2:28, 29), მათში და მათთანაა და მკვიდრობს მათში (იოანე 14:17; რომაელები 3:9,11; 1კორინთელები 3:16), ეფინება მათ (იოანე 1:32,33; საქმეები 19:6) წმინდა სული გამოიყენება საცხებად(ლუკა 4:18; ესაია 61:1; 2კორინთელები 1:21) ღვთის ხალხს "ნასვამი" აქვს ის (1კორინთელები 12:13). ბეჭედი ესმებათ მისით (ეფესოელები 1:13; 4:30). სული სიმბოლურ მელანს წარმოადგენს, რომლითაც ისინი არიან დაწერილი როგორც ცოცხალი წერილები (2 კორინთელები 3:3), ასევე მიცემული აქვთ მათ და ისინი მას ფლობენ (ლუკა 11:13). ის ჰგავს ნამს (ფსალმუნები 132:3). ყველა მუხლი, რომელშიც ფრაზა წმინდა სული გვხვდება, გვიჩვენებს, რომ ის არ წარმოადგენს პიროვნებას!

ახლა კონკრეტულად განვიხილოთ ის მუხლები რომლებიც  ანახებს რომ წმინდა სული არ არის პიროვნება და ღმერთი

1.(საქ1:8)-აქ  ბიბლია წმინდა სულს უკავშირებს ძალას, შესაძლებელია მრავალი ადამიანი აღივსოს პიროვნებით? ბიბლიაში ნათქვამია რომ ადამიანები აღივსნენ რწმენით და სიბრძნით,  მაგრამ არსადაა ნათქვამი რომ ვინმე აღივსო პიროვნებით  (საქ11:24)

2(რმ8:11)შეადარეთ-(ეფ1:19,20)-ს აქ ცალსახად და არაორაზროვნადაა დანახვებული რომ ღვთის სული  არის ძალა რომლითაც ღერთს თავის განნზრახვები მოჰყავს სისრულეში(1კრ6:14)(2კრ13:4)

3.(საქ4:29,31,8)-როგორც ამ მუხლიდან ვხედავთ ის ძალაა და არა პიროვნება მათ არ უთხოვიათ ღმერთი ან სულიწმინდა ღმერთი მაათ ითხოვეს ძალა და მიიღეს წმინდასული. რას გვკარნახობს ეს? წმინდა სული უდრის ძალას

4.ლუკა 1:35 და 24:49. შეადარეთ საქმეები 1:8; 10:38

  წმინდა სული შედარებულია უზენაესის ძალასთან

5.(ეს40:13)-რას გვეუბნება ეს მუხლი? იმას რომ ვინ გაზომა ღმერთის ღმერთი?  აშკარაა ის გვეუბნება: ვინ გაზომა უფლის ძალა?

6.(მსაჯ14:6)-ნამდვილად შევიდა ან მოიცვა სამსონი ღვთიურმა პიროვნებამ რომელიც მართავდა მას და აკეთებინებდა ყოველივე იმას რაც მან მოიმოქმედა? რამდენად გონივრულია ეს?

7.(რიც11:14,16,17)-ამ მუხლებიდან გამომდინარე პიროვნებაა წმინდა სული? 1)    რას ნიშნავს ის, რომ ღმერთმა «აიღო ნაწილი სულისაგან»? შეიძლება თუ არა ღმერთის დანაწევრება?  ნიშნავს თუ არა ეს, რომ პიროვნება რამოდენიმე ათეულ ნაწილად დაიყო?

ეუბნებოდა ღმერთი მოსეს რომ  მასზე დავანებულ ნაწილ ღმერთს ან ნაწილ პიროვნებას აიღებდა და 70 პიროვნებას მოჰფენდა? შეიძლება პირი რამდენიმე ნაწილად გაყო? რამდენად გონივრულია ეს?.სამების მომხრეები ამბობენ რომ სამპიროვანი ღმერთი განუყოფელია. შეიძლება ღვთის განყოფა-დანაწევრება?

8.(იოელ2:28,29);{სსგ3:1,2}-შეიძლება ღმერთმა თავისი თანასწორი პიროვნება გადმოღვაროს? რა თქმა უნდა ეს აზრს მოკლებულია  ან თუ ის თავისი სულია და თანაც გადმოღვრის რომელ თანასწორობაზეა საუბარი?

9.(საქ13:52)-როგორც  სიხარული არ არის პიროვნება მსგავსად არ არის წმინდა სულიც  და თუ ღმერთით ავსება იყო მათი საჭირო რატო მისი მესამედით აივსნენ და არა მთლიანი ღმერთით სამებით?

10.(ეზეკ37:14)-თავის ღმერთს ჩაუდგამს? ან თუ ღმერთი მას თავისას უწოდებს როგორღა არის მისი თანასწორი თუ მისი ძალა იყო რატომ მის სულს უდგამს და არა ძესაც? თუ ღმერთის ჩადგმა იყო საჭირო. ან ვინ ამბობს ამას თუ სამებაა ღმერთი? მისი ნაწილი რა უფლებით უპირატესობს მის მეორე ნაწილზე. ასე როცა მოუნდება ყველას რომ აძლევს როცა მოუნდება გადმოღვრის როცა მოუნდება ჩაუდგამს?

11.(ეფ5:18)- რატომ სული და არა სამებით თუ ღმერთით ავსებაა საჭირო და თუ ძალა ჭირდებოდათ წმინდასულის გარდა ნამდვილად ვერაფრით აივსებოდნენ და მართლაც რომ ძალა  ჭირდებოდათ

12.(საქ6:3,5)( საქმეები 4:8; 9:17; 13:9).    დაფიქრდით შემდეგზე: შესაძლებელია, რომ მრავალი ადამიანი ‘აღივსოს’ პიროვნებით? შეიძლება იმის თქმა, რომ ერთი პიროვნებით ‘აღივსო’ ადამიანთა ჯგუფი? რა თქმა უნდა, ეს ყოველივე აზრს მოკლებულია. ბიბლიაში ნათქვამია, რომ ადამიანები აღივსნენ სიბრძნით ან საფუძვლიანი ცოდნით, მაგრამ მასში არსადაა ნათქვამი, რომ ვინმე აღივსო პიროვნებით  (კოლ1:9)  „სულად“ ნათარგმნი ბერძნული სიტყვა „პნევმა“ უხილავ ძალასაც ნიშნავს. ვაინის „ახალი აღთქმის სიტყვების განმარტებითი ლექსიკონის“ თანახმად, სიტყვა „პნევმას“ „ძირითადი მნიშვნელობაა ქარი; აგრეთვე, ის ნიშნავს სუნთქვას. ამ სიტყვის კიდევ ერთი მნიშვნელობაა სული, რომელიც ქარის მსგავსად უხილავი და ძლიერია“.

ნათელია, რომ წმინდა სული პიროვნება არ არის.

13.(ებრ2:4) .შეიძლება თუ არა ღმერთის <<მიცემა>> და <<განაწილება?(საქ8:18) ან  რატომაა, რომ სამების მესამე სახე – ყოვლისშემძლე ღმერთი – მუდმივად "მივლინებებში" ყავთ სამების პირველ და მეორე სახეს?(იოან16:7) თანაც როგორც უნდათ ისე ესე წერია მუხლის ბოლო ნაწილში

14.(საქ11:24)-როგორც რწმენა არ არის პიროვნება მსგავსად არ  არის წმინდა სულიც

15.(1თეს5:19)- როგორ შეიძლება რღმერთი ჩამქრალიყო? ძალას კი ადამიანი იყენებს საჭიროებისამებრ ან არიყენებს ხოლო თუ ამაში ღმერთი იგულისხმებოდა ეს გამონათქვამი დამამცირებელი იქნებოდა

16.(მათ12:28)/(ლუკ11:20)-ბიბლიაში მას ღვთის თითი ეწოდება რადგან ღმერთი მას იყენებს თავისი ნების შესასრულებლად რაც იმაზე მიუთითებს რომ ის პიროვნება კი არა ღვთის  მოქმედი ძალაა სწორედ ამ ძალით ამოუტვიფრა  ისრაელ ერს ღმერთმა კანონები ქვის ფილებზე(გამოს31:18)(ეზეკ8:1-3) ღმერთი ისევე იყენებს თავის სულს, როგორც ხელოსანი ქმნის თავისი ხელებითა და თითებით რაიმე ნაკეთობას ). როგორც მოქანდაკე ქმნის საკუთარი „ხელებით და თითებით“ შედევრს, ისე ღმერთიც თავისი სულით ქმნის ყოველივეს . ამიტომაც ადარებს ბიბლია ამ სულს ღვთის „ხელს“ და „თითებს“ (შდრ. ფს. 8:3; 19:1;33:6) როგორც მოქანდაკის ხელები მისგან დამოუკიდებლად ვერ იმოძრავებს, ასევე წმინდა სულიც ღვთისგან დამოუკიდებლად ვერ იმოქმედებს (ლუკა 11:13). გარდა ამისა   ბიბლიაში ღვთის წმინდა სული მოხსენიებულია „სუნთქვადაც“, რაც იმაზე მიუთითებს, რომ წმინდა სული პიროვნება არ არის (გამოსვლა 15:8, 10). ასევე თუ ის მისია მისი კუთვნილება და იყენებს თავისი სურვილისამებრ რომელ თანასწორობაზეა საუბარი?

17.საქმეები 10:38 შეიძლება თუ არა, რომ ღმერთი ცხების საშუალება იყოს?

18.საქმეები 8:17-201)    შეიძლება თუ არა, რომ ღმერთი ხელის დადებით გადაეცემოდეს?

19.1 იოანე 4:13 1)    როგორ გავიგოთ ის, რომ ღმერთი იძლევა წმინდა სულს?

2)    შესაძლებელია ღმერთის ნაწილ-ნაწილ დარიგება?

20..2 კორინთელები 3:3

1)    რატომაა წმინდა სული შედარებული მელანს?

2)    რას ნიშნავს, რომ ღმერთი წმინდა სულით წერს?

21.ეზეკ39:29 გადმოვღვრი მესამე პირს სამებისო. 29 მუხლამდე კარგად ჩანს  7,21-23,28 მუხლებში რომ მხოლოდ ერთი პირი რომ ისაა ისრაელის ღმერთი  და 29 მუხლში ამბობს რომ აღარ დაუმალავს ტავის სახეს და აკურთხებს გადმოღვრის მის სულს მათზე ნათელია ღმერთი ერთი არის მამა სულს რომელსაც გადმოღვრის მისი ეწოდება  კუთვნილებაა მისი და თუ ღმერთს მისი სახის დანახვება უნდოდა  რატო სულს ღვრიდა და თავად არ მოიქცა ასე რომელიც ამტკიცებდა რო ისიყო მათი ღმერთი?  იმიტორომ ის ნამდვილად ღმერთია მისი სული  კი რომელსაც ღვრის არა

22.რიც27:18) ღმერთი იყო მოთავსდა ადამიანში რომელსაც ზეცათა ზეცა ვერ იტევს? მსგავსი შემთხვევა იხილეთ.(გმს35:31)- ში

23.(იოან3:34)- რას ნიშნავს შეუზღუდავად? თუ ღმერთია როგორ შეიძლება შეზღუდულიყო? თუკი ესეთი რამაა ნათქვამი სულზე რომელ თანასწორობაზეა საუბარი თანაც მამა იზლევა

24.(საქ8:15-20)-შეიძლება ღმერთის მიცემა ხელის დადებით? ესეიგი ისარ კმარა რომ ღმერთი იძლევა ძალაუფლებააქ მსზე  და ახლა ადამიანების მეშვეობითაც შეიძლება ადამიანს ქონდეს ღმერთზე ძალაუფლება? და ვისაც ჩათვლის საჭიროდ მასზე ანაწილოს?  მას ძღვენი უწოდა და არა ღმერთი ბუნებრივია ის ვერანაირად იქნებოდა ღმერთი  (იოან7:39)

25..(ლუკ11:13)-თუ ჩვენი ზეციერი მამა აძლევს  წმინდა სულს მას ვინც სთხოვს შეიძლება ითქვას რომ წმინდა სული მამის თანასწორია?

26.  (1კორ12:13) -როგორ შეიძლება ღვთის პიროვნების დალევა?  ღმერთს თურმე სვამენ იღებენ ხელის დადებითაც ანაწილებენ და კიდე რავიცი პარადოქსულია გწამდეს ესეტი ღმერთი .

27..(მათ1:18)-მარიამი დაორსულდა წმინდა სულისგან .და მოდით ტრინიტარული ენიდან  შევხედოთ რა ხდება, თ წმინდა სული არის ღმერთი და პიროვნება,და თუ სულიწმინდისგან აღმოჩდა დაორსულებული(სულიწმინდით)  შესაბამისად ღმერთს კავშირი ქონია მარიამთან სამება უნებლიეთ გვასწავლის რომ  ღმერთს ქონდა სქესობრივი კავშირი მარიამთან.მაგრამ განა ლოგიკური არაა რომ წმინდა სული არის ღვთის მოქმედი ძალა რომლის მეშვეობითაც სასწაულებრივად დაორსულდა მარიამი ღვთის მიერ ამ ზალის გამოტენებით(ლუკ1:35) ასევე თუ ის არ იყო ღვთის ძალა რომლითაც მან იესო ჩასახა და ის პიროვნებადა ღმერთია მეორე პრობლემა იჩნს თავს- მაშინ რატომ ეწოდება  ღმღთეების პირველ პირს მამა? ეს არ არის ლოგიკური თუ წმინდა სული არის პიროვნებადა ღმერთი. მაშინ ის არის მამა რადგან მის მიერ მოხდა მარიამის დაორსულება

28.(საქ7:55,56)-იდან ვიგებთ რომ სტეფანეს ჰქონდა ხილვა რომლის დროსაც დაინახა ღმერთი და მის მარჯვნივ მჯდომი იესო როგორც ღვთის მხარდამჭერის როლში  მას არაფერი უთქვამს წმინდა სულის შესახებ ის არც კი უხსენებია. სულიწმინდა არსადაა ნაჩვენები თუ სულიწმინდა – სამების ნაწილია, რატომ ხედავს სტეფანე ცაში მხოლოდ ღმერთის დიდებას და ქრისტეს, მაგრამ ვერ ხედავს გაპიროვნებულ სულიწმინდას?  ამრიგად მან დაინახა ორი სხვადასხვა პიროვნება და არა სამერთიანი ღვთაება იქ არ იყო სულიწმინდა  ასე რომ ისზეცაში ღმერთსა და იესოსთან მყოფი პიროვნება არ არის






  მუხლები რომლებსაც არასწორად იყენებენ წმინდა სულის პიროვნების და რმერთობის დასამტკიცებლად:

1.(დაბ1:2)-Vის იყო ღვთის  ძალა აბა როგორ ღმერთის ღმერთი იძვროდა? (რიც11:17)(ფსალ114:4) ). ფსალმუნის 33:6-ში წერია: „იეჰოვას სიტყვით შეიქმნა ზეცა და მისი ბაგეთა სულით — ზეცის ლაშქარი“. ძლიერი ამოსუნთქვის მსგავსად, ღვთის სულს ფიზიკური შეხების გარეშე შეუძლია ზემოქმედება (შდრ. გმ. 15:8, 10). ღმერთი ისევე იყენებს თავის სულს, როგორც ხელოსანი ქმნის თავისი ხელებითა და თითებით რაიმე ნაკეთობას. ამიტომაც ადარებს ბიბლია ამ სულს ღვთის „ხელს“ და „თითებს“ (შდრ. ფს. 8:3; 19:1; მთ. 12:28 შდრ. ლკ. 11:20-ს).

3(ნეემ9:20)V(რიც11:17,25)-ის სული კეთილად მოქმდებს ადამიანზე და კეთილ და კარგ საქმეებს აკეთებინებს(ფსალ65:12)მაშინ ბოროტების სულიც პიროვნებაა
4(იობ33:4)V თუ ღვთის და ყოვლისშემძლისაა როგორაა მისი თანასწორი. ან ღვთის ღმერთმა შექმნა და ყოვლისშემძლის ღმერთმა? თუ ყოვლისშემძლეს ღმერთი ყავს როგორღაა ყოვლისშემძლე?(ფსალ104:30)
5.(ფს11:5)(ეს1:14სსგ)(იერ5:9სსგ)(ლევ26:11,30)(მსაჯ10:16)-(მათ12:18)-V--V-თუ მისია თანასწორი როგორღაა და მეორეც მისი ღმერთი იძიებდა შურს? დათუ მისი ღმერთი იძიებდა ესეიგი თავად არ იძიებდა და თანაარსი როგორღაა გამიჯნულები ყოფილან(იერ5:9) (იერ32:41)როგორც გული არაა პიროვნება ასევე სული -ღმერთს აქვს სული (ეს არის ერთ ერთი მნიშვნელობა ნეფეშისა და ფსიქესი)[ამ შემთხვევაში, სადაც ღმერთი თავის სულზე (ლევ26:11,30ფს. 24:4; ეს. 42:1) ლაპარაკობს, სული ანთროპომორფული მნიშვნელობითაა გამოყენებული ანუ ღმერთს ფიზიკური და ადამიანური თავისებურებები მიეწერება (მაგალითად, მასზე ნათქვამია, რომ აქვს თვალები, ხელები და ა. შ.), რაც აადვილებს ღვთის წარმოდგენასა და აღქმას. სადაც იეჰოვა ამბობს: „ჩემი ნეფეშ“, საკუთარ თავს გულისხმობს. სინამდვილეში, „ღმერთი არის სული [პნევმა]“ (ინ. 4:24; დაბადების 6:3-ში მოხსენიებული ღვთის სიტყვები „ჩემი სული [რუხი]“, შეიძლება ნიშნავდეს „მე, როგორც სულიერი პიროვნება ), რითაც ღმერთი თავის ზეციერ სულიერ მდგომარეობას უპირისპირებს მიწიერ, ხორციელ ადამიანთა მდგომარეობას.
წმინდა წერილებში უსულო საგნების გაპიროვნება ჩვეულებრივი მოვლენაა. „იგავებში“ სიბრძნეა გაპიროვნებული (1:20—33; 8:1—36) და ებრაულ დედანში ის მდედრობითი სქესის ნაცვალსახელით გვხვდება, ისევე როგორც სხვა ენებზე შესრულებულ ბევრ თარგმანში. სიბრძნე აგრეთვე გაპიროვნებულია მათეს 11:19-სა და ლუკას 7:35-ში, სადაც აღნიშნულია, რომ სიბრძნეს „საქმეებიც“ აქვს და „შვილებიც“ ჰყავს. მოციქულმა პავლემ გააპიროვნა ცოდვა, სიკვდილი და წყალობა და თქვა, რომ ისინი მეფობდნენ (რმ. 5:14, 17, 21; 6:12). ის ამბობდა, რომ
 ამგვარად ღვთის სულის სასიკეთო გავლენის უარყოფით  მათ შეაწუხეს ანუ დაანაღვლიანეს იგი(1თეს4:8)(ფსალ89:51;96:11,12) მათ აიძულეს ღმერთი რომ მტრად გახდომოდათ(ნეემ9:26,30)

6(ფსალ139:7)V(იგავ15:3)თავდაპირველად ყურადღება მივაქციოთ თუ რა კითხვას სვამს დავითი სად წაუვალ შენს სულს?თუ მისია და მას ეკუთვნის მისი თანასწორი როგორღაა? მეორეც სად წაუვალ შენს ღმერთსო? ანუ მისი ღმერთიი მაზე ძლიერი იყო მასთუ ვერსად წაუვიდოდა აქ საუაბრია იმაზე რომ  ღმერთი წმინდა სულის მისი ძალის ,ძლიერების მეშვეობით ყველაფერს ხედავს და ამ სულს ნებისმიერ ადგილზე თავის ნებას ასრულებინებს  მაგ მეცნიერებმა შეისწავლეს  დედამიწიდან მილიონობით კილომეტრით დაშორებული  პლანეტა მარსის ზედაპირი ამისთვის მეცნიერებს არ დასჭირვებიათ უშუალოდ მარსზე გამგზავრება  მათ დეტალურად შეისწავლეს ის ფოტომასალა  თუ სხვა სახის ინფორმაცია რომელიც მარსზე გაშვებული სპეციალური უპილოტო  კოსმოსური ხომალდის მეშვეობით მიიღეს. მსგავსად ამისა  ღმერთიც თავისი სულის მეშვეობით აკონტროლებს ყველაფერს სამყაროში  და როგორც უპილოტო კოსმოსური ხომალდი არ არის პიროვნება მსგავსად არ არის წმინდა სულიც იმის დასანახვებლად თუ  როგორ ვრცელდება წმინდა სული ყველგან მამის მიერ მოვიყვანოთ კიდევ ერთი მაგალითი მზე ერთ კონკრეყულ ადგილზე მდებარეობს მაგრამ მისი ენერგია დედამიწის დიდ ნაწილზე ვრცელდება  მსგავსად ამისა ღმერთს აქვს სამყოფელი  მაგრამ მისი ნების შესრულება  მთელ სამყაროში შეუძლია მისი ძალის მეშვეობით (1მეფ8:30,43,49)(2მატ6:18)

  მე-10 მუხლიდან ნათელი ხდება, რომ მე-7 მუხლში ღვთის სიბრძნე და ძალა მის სულშია ნაჩვენები, იმიტომ რომ მე-10 მუხლში მისი ხელი (ძალა) და მარჯვენა (სიბრძნე) სიმბოლურადაა გამოყენებული სიტყვა სულთან ერთად (მე-8 მუხლში). ფსალმუნების 138:7-10 ამტკიცებს, რომ სამყაროში არავის ძალუძს ღვთაებრივი სიბრძნისა და ძალისაგან დამალვა. აშკარაა, რომ ამ მნიშვნელობით მისი სული – ძალაა, სიბრძნე კი – განვრცობილია მთელ სამყაროში. მაგრამ ეს არ ამტკიცებს იმას, რომ წმინდა სული ღმერთია, პირიქით – უარყოფს ამ შეხედულებას.


7.(ეს6:8,9)-(საქ28:25,26)V
1.გაგვეგზავნებაში ღმერთი გულისხმობდა იესოს აქ არ არის ნათქვამი რომ ის სხვა ორ პიროვნებას მიმართავდა(დაბ1:26)(ებრ1:2)
2რაც შეეხება მეორეს  წმინდა სული სამებაა? მაშინ გამოდის წმინდასულია სამება თუ იმას ამბობთ რო სამებაა იქ ნაგულისხმევი და თუ არაა სამება ნაგულისხმევი ძველ აღთქმაში ერთი პირი მამა ლაპარაკობს და მაშინ გამოდის წმინდა სული მამაა რაც ერესია ვნახოთ(რმ4:3,17-=ეს კეთდება წმინდა წერილების მეშვეობით ასევე ბიბლიაში წერია რომ მან განჭვრიტა და იქადაგა(გალ3:8) სხვა შემთხვევაში წმინდა სულზე ვკიოთხულობთ:-(საქ4:24,25)-აქ ნათქვამია რომ წმინდა სული ლაპარაკობს მაგრამ ეს ადამიანის სახით მოხდა იგივენაირად მოხდა ღვთის შემთხვევაში ის პიროვნება არ არის (ეს44:3)-ისევე როგორც წყალი და კურთხევა(ლუკ11:49) გარდა ამისა. (რომ4:3)(იოან7:38აფ)(ეს45:5,6,18)
9.(ეს48:16)--V ესეიგი  ესაია და წმინდა სული რომელიც ღმერთია ერთად დადიოდნენ? რატო იეჰოვა აგზავნის? და თუ მისი სულია  ის აგზავნის ძალაუფლება მასზეაქ მისი თანასწორი როგორაა? - (მას ექვემდებარება(ფს104:30)(ებრ2:4) რადგან მისია) -(2ტიმ1:14)(საქ11:24)
10(იერ31:31-34)-(ებრ10:15-17)V პავლეს შეეძლო ეთქვა სული გვიმოწმებს  წმინდა წერილი ხომ სულიწმიდის მეშვეობითაა ღვთის მიერ შთაგონებული (2 ტიმოთე 3:16)(ლუკ11:49)(რომ4:3) (იოან7:38აფ)გარდა ამისა მე-16 მუხლში  წერია ამბობსო უფალი ღმერთი ღმერთმა დადო შეთანხმება და არა სულიწმინდამ შემდეგ მე-17-ში აგრძელებს აღარ გავიხსენებ მათ ცოდვებს ისევ ღმერთი ლაპარაკობს და არა სულიწმინდა სულიწმინდა იგივე იეჰოვა არ არის(ეს45:5,6,18)
11(ეზეკ3:24)Vღმერთი შევიდა რომელსაც ზეცათა ზეცა ვერ იტევს?პიროვნება შევიდა პიროვნებაში?(ეზეკ2:2)(ლუკ11:49)
12(ეზ8:3)Vესაია 11:15; 34: 16-17; ეზეკიელი 3:14; 37: 1; საქმეები 13: 9-11)

13.(ნემ9:30) პასუხი. მიუხედავად იმისა, რომ ზოგიერთ ტექსტში სული „ მოწმობს“, „ლაპარაკობს“ ან „ამბობს“, სხვა ტექსტებში ნათლად ჩანს, რომ ის ადამიანების მეშვეობით ლაპარაკობდა და არა საკუთარი ხმა (იხ. ებრ. 3:7; 10:15-17; ფსალმ. 95:7; იერ. 31:33, 34; საქმე. 19:2-6; 21:4; 28:25). ამგვარად, ის შეიძლება შევადაროთ რადიოტალღებს , რომლებსაც შეუძლიათ მიკროფონში მოლაპარაკე ადამიანის შეტყობინების გადაცემა და მისი ხმის გაგონება დიდ მანძილზე მყოფი სხვებისთვის, ფაქტობრივად, ხმის გამაძლიერებლის მეშვეობით „წარმოთქმა“. ღმერთი, თავისი სულით, გადასცემს თავის ცნობებს და გადასცემს თავის ნებას დედამიწაზე მცხოვრები თავისი მსახურების გონებასა და გულებს, რომლებსაც, თავის მხრივ, შეუძლიათ ამ შეტყობინების სხვებისთვის გადაცემა
13.(მათ3:16,17)-V-(ლუკ3:22)-სულიწმინდა მასზე მტრედივით გადმოვიდა და არა ადამიანის სახით  სხვა შემთხვევაში კიდე ცეცხლის ენებად მაგრამ ადამიანის სახით პიროვნების სახით არასოდეს.
  ტრინიტარები დარწმუნებულები არიან, რომ მათ სამების მტკიცებულება აქვთ მათეს 3:16,17-ში, ეს მუხლები წარმოთქმული იქნა ჩვენი უფლის ნათლობასთან დაკავშირებით. ისინი ფიქრობენ, რომ აქ სამი პიროვნება გამოდის, რომლებიც ასეთი სახით შეადგენენ ღმერთს სამი სახით. ვპასუხობთ, რომ აქ მოიხსენიება სამი განსხვავებული ელემენტი და მხოლოდ ერთ ეწოდება ღმერთი; დარჩენილი ორიდან ერთს ღვთის სული ეწოდება და არა ღმერთი, ხოლო მეორეს კი თავად ღმერთმა უწოდა თავისი ძე და არა ღმერთი.

  სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, ტრინიტარები ამ მუხლს საკუთარ აზრს ახვევენ მიუხედავად იმისა, თუ სინამდვილეში რაზე საუბრობს ის. ისინი კითხულობენ, განა ეს მუხლი სამ პიროვნებას არ მოიხსენიებენ? ვპასუხობთ, არა! აქ მოხსენიებულია მხოლოდ ორი პიროვნება, ხოლო მესამეს, რომელიც პიროვნებას არ წარმოადგენს, ღვთის სული ეწოდება, რომელიც, როგორც ჩანს, შეუძლებელია ღმერთში არსებულ სულს ნიშნავდეს, რადგან ღმერთი თავად წარმოადგენს სულს (იოანე 4:24). ის წარმოადგენს მის ძალას, რომლის მეშვეობითაც იქნა იესო ჩასახული და ცხებული როგორც ღვთის ძე (საქმეები 10:38).

  ის ფაქტი, რომ იესო მაშინ ღვთის მიერ იქნა ჩასახული, ღვთის სულის, მისი ძალის საშუალებით, ამტკიცებს, პირველი, რომ ის წარმოადგენს ღვთის ძეს და არა ღმერთს; მეორე, ამტკიცებს, რომ ის არ წარმოადგენს ღმერთს, რადგანაც თავად ღმერთი დაუსაბამოა, ამიტომ შეუძლებელია ის ჩასახული ყოფილიყო, ძე კი მამაზე უმცროსია; მესამე, ამტკიცებს, რომ ის არ წარმოადგენს ღმერთს, რადგან ღმერთი არაფერის საჭიროებას არ განიცდის, რაც მის, როგორც მსახურის კლასიფიკაციას მოახდენდა, მაშინ როდესაც იესოს ცხებამ ის ღვთის მსახურებისათვის მოამზადა.

14.(მათ12:31,32)-(ლუკ10:12)-V ქრისტეს გმობა ეპატიება ადამიანს, წმინდა სულის კი – არა. ეს ნიშნავს, რომ სამების მეორე და მესამე პირები უკვე არ არიან თანაბარნი, მეტიც, მესამე მეორეზე მაღლაც კი დგება თავისი სტატუსით. გარდა ამისა, ღმერთი აღარ გამოდის ერთარსი: თუ ღმერთის ერთ ნაწილს დავგმობთ, შესაძლებელია პატიების მიღება, ხოლო თუ მეორეს – შეუძლებელია. ყოველივე ეს ძალიან არ ეთანხმება, სამი პირის მკაცრი თანასწორობისა და ერთარსობის იდეას.გარდა ამისა ამ ფრაზის გასაგებად საჭიროა განვიხილოთ კონტექსტი –(მარკ3;29,30 სიტუაცია, რომელშიც ის ითქვა. იესო ფარისეველთა ბრალდებას პასუხობს, და ჩვენ ვერ გავიგებთ მისი პასუხის აზრს, თუ ბრალდების არსს არ გავუკეთებს ანალიზს. (მათე 12:24–32). მაშ ასე, ფარისევლებმა ბრალი დასდეს იესოს იმაში, რომ ის დემონებს ბელზებულის (სატანის) ძალით განდევნის, რაზეც იესო პასუხობს, რომ ის ამას სულ სხვა ძალით აკეთებს. დააკვირდით, მთელი საუბარი იმის გარშემო ტრიალებს, თუ ვისი ძალა გამოიყენება ამ სასწაულის მოხდენისას. ეს მნიშვნელოვანია რომ გვახსოვდეს.რატომ ისაუბრა იესომ ასე მკაცრად წმინდა სულის გმობისა და მისი მიუტევებლობის შესახებ? ამის მიხვედრა იოლია, თუ ფარისეველთა ბრალდების აზრს ჩავუკვირდებით. ძალას, რომელსაც იესო იყენებს, – ღვთის წმინდა სულს, – ისინი სატანას მიაწერენ. მათ ნახეს სასწაული იეჰოვასაგან, მისი სულის პირდაპირი მოქმედების შედეგი, მაგრამ იმის ნაცვლად რომ ამ სასწაულისათვის იეჰოვა განადიდონ, მათ ეს სატანას მიაწერეს. შესაბამისად, მათ ფაქტიურად იეჰოვა სატანას გაუტოლეს. ეს ძალიან სერიოზული ცოდვაა, ღვთისგმობის ტოლფასი. შემდეგ მუხლში იესო ამატებს, რომ ეს იმაზე უფრო სერიოზულიც კია, ვიდრე მასში არ ამოიცნონ მესია. მესიის არაღიარება – სერიოზული ცოდვაა, მაგრამ არც იმდენად სერიოზული, როგორც ღმერთის სატანასთან გატოლება, თვალნათელი სასწაულის შემდეგ პირდაპირი ღვთისგმობა. იესოს უნდა რომ დაანახოს ფარისევლებს მათი განაცხადის სერიოზულობა.)ამ ბიბლიურ ფრაგმენტში კარგად ჩანს, თუ რას წარმოადგენს ღვთის სული და რა როლს თამაშობს ის იესოს შემთხვევაში. ის არაა ცალკე პიროვნება ანგელოზის მზგავსად, რომელიც სამების პირველ და მეორე პირებს შორის კურსირებს, არამედ არის ძალა, გავლენა ან ზემოქმედება, რომლის დახმარებითაც იესო სასწაულებს ახდენს. ის ეკუთვნის ღმერთს და სხვას არავის, თუმცა ღმერთს შეუძლია ის იმას მისცეს, ვისთვისაც საჭიროდ ჩათვლის. ამ მუხლებში სამჯერაა გამოყენებული სიტყვა

14.მათ24:36. 

  
სულიწმინდის პიროვნული ბუნების ერთ-ერთმა მომხრემ შემდეგი არგუმენტი გამოთქვა:

„თუ სულიწმინდა აქტიური ძალა იქნებოდა, მაშინ ის ფაქტი, რომ ჩვენ ვგმობთ მას და არ ვიღებთ პატიებას, ამ ძალას თავად ღმერთზე დიდს გახდიდა, რომლის წინააღმდეგაც შეიძლება გმობა და პატიების მიღება“.

ის ასევე ამტკიცებს, რომ თუ სულიწმიდა უპიროვნო ენერგიაა - ღვთის აქტიური ძალა - მაშინ რატომ არ გამოიყენა იესომ ბერძნულად გამოთქმა „აქტიური ძალა“?

თუმცა, მისი არგუმენტები სრულიად შეცდომაში შემყვანია, რადგან ისინი ირიბად აცხადებენ, რომ ადამიანს შეუძლია ღმერთის გმობა, რაც ამ თემასთან დაკავშირებულ არცერთ ტექსტში არ არის ასახული:

მათე  12:32:  „ მაგალითად, ვინც კაცის ძის წინააღმდეგ იტყვის სიტყვას, მიეტევება მას, მაგრამ ვინც სულიწმიდის წინააღმდეგ იტყვის, არ მიეტევება მას არც ამ საუკუნეში და არც მომავალში“.

მარკოზი  3:29 „მაგრამ ვინც სულიწმიდის წინააღმდეგ გმობს, მას არასოდეს მიეტევება, ის მარადიული ცოდვის დამნაშავეა“.

ლუკა  12:10: „და ყველას, ვინც კაცის ძის წინააღმდეგ იტყვის სიტყვას, მიეტევება, მაგრამ ვინც სულიწმიდის წინააღმდეგ გმობს, არ მიეტევება“.

ამ ტექსტებში მოხსენიებულია ძე და სულიწმინდა, მაგრამ ისინი არ ახსენებენ ღმერთ მამას. ეს იმიტომ ხდება, რომ სულიწმინდის გმობა იგივეა, რაც მამის გმობა, რომელიც ამ სულის წყარო და განმათავისუფლებელია.

თავად მოწინააღმდეგე ეწინააღმდეგება საკუთარ თავს და ირიბად აღიარებს ამას, როდესაც აცხადებს, რომ „მხოლოდ პიროვნული არსების ან [იმ] რამის წინააღმდეგ შეიძლება გმობა, რაც ამ პიროვნულ არსებას წარმოადგენს, მაგალითად, სახელის (რომაელთა 2:24) ან საცხოვრებელი ადგილის (გამოცხადება 13:6) წინააღმდეგ“.

რაც შეეხება იმას, თუ რატომ არ გამოიყენა იესომ ბერძნულად გამოთქმა „მოქმედი ძალა“, ფაქტია, რომ ეს გამოთქმა ამ კონტექსტში „სულის“ მნიშვნელობაა, რადგან სული მრავალმნიშვნელოვანი სიტყვაა. მაგალითად, ეკლესიასტეს 3:19-ში სიტყვა „სული“ ნიშნავს „სიცოცხლის ძალას“ და ზოგიერთ თარგმანში ამ მნიშვნელობით ითარგმნება, როგორც „სიცოცხლის სუნთქვა“. (AM; CNBB; BJ; NAB) თუმცა, არც  სეპტუაგინტაში  (LXX) და არც ებრაულ ვერსიაში არ გამოიყენება „სიცოცხლის ძალის“ ბერძნული ან ებრაული ვერსია.

15.(მათ28;19)-V-მაგრამ სიტყვა სახელი ყოველთვის როდი ნიშნავს პიროვნების სახელს როდესაც ვამბობთ კანონის სახელით პიროვნების შესახებ როდი ვსაუბრობთ ჩვენ არ ვგულისხმობთ რომ კანონი პიროვნებაა  ჩვენ ვგულისხმობთ იმას რასაც სამართალი სიმბოლურად გამოხატავს მის ავტორიტეტს  ზოგჯერ სიტყვა სახელი მოხსენიებულია ძალის ან ავტორიტეტის აღსანიშნავად (კან18;5,19-22)(ესთ8:10)-ამრიგად როდესაც ადამიანი წმინდა სულის სახელით ინათლება ეს ნიშნავს რომ ის აღიარებს წმინდა სულის როლს ღვთის ნების შესრულებაში

16.ლუკ 2:27. 

 ეს არგუმენტი სუსტია ბიბლიური მონაკვეთების გათვალისწინებით გაანალიზებისას, რადგან ბიბლია აჩვენებს, რომ ბევრ უპიროვნო რამეს ძალა აქვს. იხილეთ ქვემოთ მოცემული მაგალითები:

„მისი [ქრისტეს] აღდგომის ძალა“. – ფილიპელთა 3:10, ალმეიდას გადამუშავებული ბიბლიური გამომცემლობა [ARIB] .

„მახვილის ძალა“ – იობი 5:20  .

"საფლავის ძალა". – ფსალმუნი 49:15, Almeida  Corrigida e  Revisada File [ACF] .

„შენი [ღვთის] რისხვის ძალა.“ - ფსალმუნი 90:11 .

რისხვა ღვთისგან მომდინარეობს და მისი ნაწილია. ანალოგიურად, სულიწმიდა არის ენერგია, რომელიც ღვთისგან მომდინარეობს და მისი მუდმივი ნაწილია, მაგრამ ის თავად ღმერთი არ არის.

„ენის ძალა“ – იგავები 18:21 .

ენა ადამიანის ნაწილია, მაგრამ ის თავად ადამიანი არ არის. იგივე შეიძლება ითქვას სულიწმინდაზე ღმერთთან მიმართებაში.

სამების მომხრეების დაჟინებული მცდელობა, დაამტკიცონ ისეთი დოქტრინა, რომელსაც ბიბლიური მხარდაჭერა არ გააჩნია, სხვადასხვა ბიბლიურ მონაკვეთთან კონფლიქტამდე მიგვიყვანს.

16.(ლუკ4:14)-V-(რომ15:19)ვნახოთ (ლუკ4:1)ესეიგი  ეს იმიტო წერია რო წმინდა სულით აღვსილი იყო ამას ამბობს კონტექსტი. და ღმერთით იყო აღვსილი ადამიანურ ბუნებაში მყოფი იესო? ან თუნდაც ღმერთკაცი? მაშინ ღმერთებ კაცი ყოფილა(საქ4:29;31)-მაგალითად ელექტროენერგია არის ძალა რომელსაც აქვს ძალა
თუიტყვის ძალის ძალითო?v აბა ღმერთის ღმერთით? ესეიგი ღმერთს ღმერთი ყავს? სადაა თანასწორობა?
17.(ლუკ12:12)-V-(მათ10:19,20)ამრიგად წმინდა სული იმ გაგებით ლაპარაკობს რო ჩვენ გვეხმარება მამის სული მამა გვახმარს ამ ძალას რო ვილაპარაკოთ სათანადოდ(საქ11:28)
18(იოან3:5)V(მარკ1:8)ღმერთით მონათლავდა? როგორ წარმოგიდგენიათ ღმერთით ნათლობა? (საქ1:5)
19.(იოან14;16,-ნუგეშისმცემელსსსგ,17,26)-V-(ფსალ23:4-სსგ22:4) თუ ღმერთის კვერთხს და საყრდენს შეუძლიათ იყვნენ ნუგეშისმცემლები, მაშინ რატომ არ შეიძლება მისი ძალა ( სუნთქვა) იყოს ნუგეშისმცემელი? ეს ყველაფერი – ლიტერატურული ბრუნვებია, რომელიც ბიბლიის ენას უფრო მოცულობითსა და ლამაზს ხდის, ხოლო ღმერთს – მკითხველისთვის უფრო ახლოსა და გასაგებს. ეჭვი მეპარება ვინმეს სჭირდებოდეს იმის ახსნა, რომ ვთქვათ, ღმერთის მარჯვენა ან კვერთხი – არ წარმოადგენენ ცალკეულ პიროვნებებს, რომლებიც მისი ერთარსნი არიან ბუნებით. მაგრამ სუნთქვის შემთხვევაში რატომღაც ხანდახან საჭირო ხდება ახსნა. (მათ10:19,20)(ლუკ24;49)(მათ3:11)-აქ სულიწმინდით ნათლობაზე საუბრობს იოანე (1კორ12:13)და აქ ალბათ ისიც შევნიშნეთ რომ ცეცხლით ნათლობაც მოიხსენია  და რასაკვირველია ცეცხლი პიროვნება არ არის. აქ სულიწმინდა გაპიროვნებულია ისევე როგორც სიბრძნე
20.(იოან15:26)-V-(1იოან5:7,8)(დაბ31:44-53)-აქ არა მარტო სულზე არამედ წყალსა და სისხლზეც არის ნათქვამი რომ მოწმეები არიან მაგრამ წყალი და სისხლი აშკარად არ არიან პიროვნებები არც სულიწმინდაა პიროვნება
21.(იოან16:7,8,13-15)-V-(მათ10:19,20)(საქ11;28) ბიბლიაში მსგავსად არის გაპიროვნებული სიბრძნე (იგავ9:1-5)და ცოდვა(რომ6:16)-ცოდვა შედარებულია ბატონს ვინც ცოდვას იდენს მისი მონაა  მსგავსადვე, იესოს სიტყვების ციტირებისას,  ასევე(ეს55:11)მოციქულმა იოანემ გააპიროვნა წმინდა სული და მას უწოდა „დამხმარე“ („პარაკლეტე“), რომელიც ამოწმებს, ხელმძღვანელობს, ლაპარაკობს, ისმენს, აცხადებს, ადიდებს და იღებს. სიტყვა „დამხმარის“ აღმნიშვნელად იოანემ გამოიყენა მამრობითი სქესის ნაცვალსახელები (იოანე 16:7—15). მიზეზი ის იყო, რომ სიტყვა „დამხმარე“ (ბერძნულად „პარაკლეტოს“) მამრობითი სქესის არსებითი სახელია, რომელიც ბერძნული გრამატიკის მიხედვით მამრობითი სქესის ნაცვალსახელს შეიწყობს. როდესაც იოანემ წმინდა სული მოიხსენია საშუალო სქესის არსებითი სახელით „პნევმა“, მან საშუალო სქესის ნაცვალსახელი გამოიყენა (იოანე 14:16, 17).  გარდა ამისა, .სამების მომხრეები ამბობენ რომ სულიწმინდა ყველაფერში ღვთის თანასწორიაო; თუ ასეა, მაშინ რატომ ამბობს იესო რომ როცა სულიწმინდა მოვა, თავისით კი არ ილაპარაკებს, არამედ იტყვის იმას რასაც მოისმენსო? რატომ თავისით არ ილაპარაკებს? და რატომ არ შეუძლია სულიწმინდას მოვიდეს თავად?



  (1) ტრინიტარმა მთარგმნელებმა სექტანტური სახით ტენდენციურობა გამოავლინეს ამ თემის მხარდასაჭერად იოანეს 14:17-ში, სადაც ბერძნულ ტექსტში ყველა დაბოლოება, რომელიც წმინდა სულს შეეხება საშუალო სქესში დგას, იოანეს 14:26-ში, სადაც ორიდან ერთი საშუალო სქესში დგას, იოანეს 15:26-ში, სადაც სამიდან ერთი დგას საშუალო სქესში და იოანეს 16:7,8, 13-15-ში, სადაც უმთავრესად, ისინი მამრობით სქესში დგანან და სხვა შემთხვევებში, რომლებშიც სქესი განსაზღვრულად არ ყოფილა გამოხატული, რადგანაც გამოყენებულ ფორმებში მამრობითი და საშუალო სქესი ერთნაირს წარმოადგენს.

  (2) ეს წარმოშობს კითხვას, რატომაა ასეთი განსხვავება? ამ კითხვაზე პასუხი დაგვანახვებს, თუ როგორია ჩვენი მეორე შეხედულება ამ საკითხთან დაკავშირებით. განსხვავება იმ ფაქტიდან გამომდინარეობს, რომ ბერძნულ გრამატიკაში გრამატიკული სქესი დამოკიდებული არა სქესზე და მის განსხვავებებზე, როგორც რუსულ ენაში, არამედ არსებითი სახელის დაბოლოებაზე, მიუხედავად მამრ. ან მდედ. სქესის არსებობა ან არარსებობაზე, მაგალითად, ბერძნული სიტყვა ნუგეშისმცემელი ესაა parakletos, რომელსაც მამრობითი სქესი აქვს, მაგრამ არსებითი სახელია, რომელიც მთავრდება оs-ზე. ასეთი დაბოლოების მქონე ყველა არსებით სახელს, იშვიათი გამონაკლისით, მამრობითი სქესი აქვთ, მაშინ როდესაც ბერძნული სიტყვა სული, pneuma, საშუალო სქესისაა, რადგან წარმოადგენს არსებით სახელს დაბოლოებით ma. დაბოლოებები ბერძნულ ტექსტში, მუხლებში, რომლებსაც ჩვენ განვიხილავთ, რომლებიც ეხება parakletos, ყოველთვის მამრობითი სქესი აქვთ, მაშინ როდესაც pneuma-ს შეეხებიან, ყოველთვის საშუალო სქესი აქვთ. ამის მიზეზს შემდეგი წარმოადგენს: დაბოლოებები ბერძნულ ენაში თანხმობაში უნდა მოდიოდნენ, სხვა გარემოებებთანაც, იმ არსებითი სახელების სქესის თვალსაზრისით, რომლებთან მიმართებითაც გამოიყენებიან. ამიტომ, არსებითად მათ მამრობითი სქესი აქვთ ბერძნულ ენაში, როდესაც parakletos-ს შეეხებიან და შესაბამისად საშუალო სქესი აქვთ ბერძნულ ენაში როდესაც შეეხებიან pneuma-ს.

  და ამიტომ (3) ნაცვალსახელის სქესის მიხედვით, რომლებიც ამ ორ სიტყვასთან დაკავშირებით გამოიყენებიან, ჩვენ არ შეგვიძლია ასე თუ ისე დასკვნის გაკეთება, წმინდა სული პიროვნებაა თუ არა. ეს წმინდა წერილი ყველა იმ ნაწილების სწავლებებიდან უნდა გავიგოთ, რომლებიც გამოთქმა წმინდა სულს იყენებენ. ჩვენმა კვლევან მართლაც მრავალრიცხოვანი მტკიცებულება მოგვცა იმისა, რომ წმინდა სული პიროვნება არ არის. ტრინიტარმა მთარგმნელებმა იციან ზემოთ მოყვანილი გრამატიკული წესები, მაგრამ როგორც ჩანს საკუთარ სექტანტობაში, რომელსაც ეჭვგარეშეა ისინი ყოველთვის მაგრად ებღაუჭებოდნენ, მუხლების ისე თარგმნის მიდრეკილებას ავლენდნენ, როგორი თარგმანიც მათ შეხედულებებს დაუჭერდა მხარს.

  ყოველივე ზემოთთქმულის თანახმად, მამრობითი სქესის დაბოლოებები იოანეს 14:17,26 და 16:7,8,13-15-ში არ ამტკიცებს, რომ წმინდა სული პიროვნებაა, ისევე, როგორც საშუალო სქესის დაბოლოებები არ ამტკიცებენ ამ მუხლებში, რომ წმინდა სული პიროვნება არ არის. ამიტომ ბრძოლა, რომლებსაც ტრინიტარები მართავენ იმის საფუძველზე, რომ მამრობითი სქესის დაბოლოებები, რომლებიც ამ მუხლებშია გამოყენებული, ამტკიცებენ, რომ წმინდა სული პიროვნებაა, უცილობლად დამარცხებისთვისაა განწირული.
22.(საქ1:2)-V-(საქ1:8,16)
23.(საქ2:17,18)-V-ღმერთის ღმერთი გადმოიღვრებოდა? ღმერთმა ღმერთი როგორ უნდა გადაღვაროს? ან თუ ღმერთისაა მისი თანასწორი როგორაა ან თუ ღმერთი სამებაა და მასში წმინდა სულიც შედის როგორღა გადაღვრის როგორ შეიძლება სულიწმინდა რომელიც სამების ნაწილი ტან ღვრიდეს და თან იღვრებოდეს?(იოელ2:28,29)(სსგ3:1,2)
24.(საქ2:38)-(საქ10:45)-(საქ8:20)-V-უსასყიდლო ღმერთს მიიღებდნენ? და ვისგან მიიღებდნენ ღმერთს? ან როგორ მიიღებდნენ ღმერთი ჩაეტეოდა მათში? საქმეების 8 თავში ნათქვამია რო ხელის დადებით გადაეცემოდა ეს ძღვენი თურმე ადამიანებსაც აქ ძალაუფლება მასზე ვისზეც ნებავს გადაყავთ და როგორი ღმერთია ის მაშინ? ვისაც როგორ ნებავს ისეაქ ძალაუფლება?(1კორ12:9)(ნიჭი ანუ ძღვენი)(რიც11:25)(1კორ13:4-7)(გამოს31:3)-წმინდა სული იძლევა ნიჭს
25(საქ5:3,4,9)-V

რას ნიშნავს ღვთის სულის  მოტყუება?

იმ ხალხს, რომლებიც დიდად ვერ ერკვევიან თეოლოგიურ საკითხებში, შევახსენებთ: თუ თქვენს ბიბლიაში (იმ ენებზე, რომლებშიც დიდი და პატარა ასოები იხმარება. მაგ: რუსული, ინგლისური და ა.შ.) სიტყვა "სულიწმინდა" დიდი ასოთი იწერება ["Holy spirit" "Святой Дух"], უნდა იცოდეთ, რომ ეს უბრალოდ მთარგმნელების ადამიანურ თვალსაზრისს წარმოადგენს – ანუ, მთარგმნელებს სწამდათ სამების და "სულიწმინდა ღმერთისადმი" საკუთარ რწმენას მისი დიდი ასოთი დაწერით გაუსვეს ხაზი. იმ ენებში, რომელზეც ბიბლია იწერებოდა, ტექსტი ისე არ გამოიყურებოდა, როგორც ჩვენ ინგლისურ ან რუსულ ენებზე შეგვიძლია წავიკითხოთ, და მათში არ მოქმედებდა სახელების ან ფრაზა "სულიწმინდის" დიდი ასოთი გამორჩევის წესები. ამიტომ, როდესაც იეჰოვას მოწმეები საკუთარ თარგმანში "წმინდა სულს" ("holy spirit" " святой дух") პატარა ასოთი წერენ, მათ ამის გაკეთების სრული უფლება აქვთ. ამ ადგილის მაგალითი ორიგინალში, შეგვიძლია სინაურ კოდექსში ვნახოთ:

მე-3,4 მუხლები

მე-9 მუხლი

მაშ ასე, თავად ტექსტი ვერანაირი "დიდი ასოებით" ვერ დაგვეხმარება თეოლოგიურ საკითხებში, იმიტომ რომ ასეთი ასოები იქ უბრალოდ არ არის. მაშინ რა დაგვეხმარება? მხოლოდ კონტექსტი და დაკვირვებულობა. მოდით ეს მონაკვეთი კიდევ ერთხელ წავიკითხოთ:
 

  ანანია საკუთარ ქონებას ყიდის და აღებულ ფულს მოციქულებს სწირავს მისიონერული საჭიროებებისთვის. თუმცა მოციქულებზე რომ შთაბეჭდილება მოახდინოს, ის ამბობს, რომ ფულს მთლიანად სწირავს, მაგრამ ეს ასე არ არის. ის პეტრეს ატყუებს, როდესაც ეუბნება, რომ არაფერი დაუმალავს. რაზეც პეტრე ანანიას ბრალს სდებს: შენ რა სულიწმინდის მოტყუებას ცდილობ? რატომ განიზრახე ეს? რადგან შენ ადამიანებს კი არ ატყუებ, არამედ ღმერთს! იგივე დაემართა მოგვიანებით ანანიას ცოლსაც. სამწუხაროდ, ორივე მათგანი მოკვდა.

  ცდილობს თუ არა პეტრე ამ მონაკვეთში ჩვენთვის იმის თქმას, რომ არსებობს ერთგვარი "სულიწმინდა ღმერთი"? თქვენ რომ ამ მომენტამდე არასოდეს გქონოდათ მოსმენილი "სამების" თეორიის შესახებ, მაშინ პეტრეს ამ სიტყვებიდან ამას ვერასოდეს ამოიკითხავდით. ამასთანავე, ასეთი თეორია სათანადოდ ვერ ხსნის თავად პეტრეს ფრაზას - რატომ თქვა მან ასე? რა შუაში იყო აქ სულიწმინდა, თუ ანანია მოციქულების მოტყუებას ცდილობდა? არადა პეტრე აშკარად არ მიიჩნევდა თავს სულიწმინდად, და ფრაზით "ადამიანებს კი არ ეცრუე, არამედ ღმერთს" ის აშკარად არ მიუთითებდა იმაზე, რომ თავს ადამიანად კი არა, ღმერთად მიიჩნევდა.

  პეტრეს აზრს თუ უკიდურესად მოკლედ და უბრალოდ გადმოვცემდით, ამის გაკეთება ასე შეიძლება: ანანიას უნდა ხსომებოდა, რომ მის წინ იდგნენ არა უბრალო ცოდვილი ადამიანები, არამედ მოციქულები, რომლებიც სულიწმინდით იყვნენ დანიშნულნი. ღმერთმა მათ თავისი სული სცხო და მსახურებისათვის დანიშნა - მოციქულად მსახურებისათვის. ისინი თავად ღმერთის წარმომადგენლები იყვნენ და არა უბრალო ადამიანები. ასეთ შემთხვევაში კი ასეთი პრინციპი მოქმედებდა: შენ თუ ვინმეს წარმომადგენლის წინააღმდეგ მოქმედებ, შენ ამით მის წინააღმდეგაც მოქმედებ, ვისაც ის წარმოადგენს. მოციქულების წინააღმდეგ მიდიხარ? ასეთი მოქმედებით ღვთის წინააღმდეგ მიდიხარ, რომელმაც ისინი მოციქულებად დანიშნა. ცხებული ქრისტიანების წინააღმდეგ მიდიხარ? ასეთი მოქმედებით ღვთის მოწინააღმდეგე ხდები. საინტერესოა, რომ ზუსტად იგივე აზრი კიდევ ერთხელ ჩნდება ამავე თავში ( შეადარეთ საქმეები 5:39).

  იგივე პრინციპს ვხედავთ მოსესთან დაკავშირებითაც: ებრაელები თუ მოსეს ლანძღავდნენ და ეწინააღმდეგებოდნენ, ასეთი მოქმედებით იეჰოვას შეურაცხყოფდნენ და მის წინააღმდეგ მიდიოდნენ (რიცხვნი 12:1-9;14:4,9,11). რატომ? იმიტომ რომ მოსე იეჰოვას წარმომადგენელი იყო, და ამის გამო მოსეს წინააღმდეგ მოქმედებას პირად შეურაცხყოფად იღებდა. შენ თუ მოსეს შეურაცხყოფდი, შენ შეურაცხყოფდი არა ადამიანს, არამედ ღმერთს (ანუ თავად იეჰოვას). ასე მოქმედებდა კორახიც, რომელიც მოსეს წინააღმდეგ აჯანყდა და ამას კარგი მოტივებით ამართლებდა, თან ამავდროულად ამტკიცებდა, რომ იეჰოვას წინააღმდეგ კი არ მიდიოდა (რიცხვნი 16:3), პირიქით, ღვთის ინტერესებიდან გამომდინარე მოქმედებდა. სინამდვილეში კი, ღვთის მიერ დანიშნული წინამძღოლის (მოსეს) წინააღმდეგ აჯანყებით, ის ღვთის წინააღმდეგ აჯანყდა (რიცხვნი 16:11,30). იუდა კორახის მსგავს ადამიანებზე ამბობს, რომ ისინი "უარყოფენ უფლებათ და გმობენ დიდებათ... ჯიუტობით იღუპებიან, როგორც კორახი" (იუდა 8,11). ისინი ადამიანს კი არ ეწინააღმდეგებოდნენ, არამედ ღმერთს (რომელმაც ის ადამიანი დანიშნა).

  ასეთ ადამიანებზე საუბრობს სტეფანეც საქმეების 7:51,52-ში: "თქვენ ყოველთვის ეწინააღმდეგებით სულიწმინდას, როგორც თქვენი მამები, ასევე თქვენც". რა სახით შეეძლოთ მათ და მათ მამებს წინააღმდეგობის გაწევა იმისთვის, რისი დანახვაც არ შეეძლოთ? როგორ ეწინააღმდეგებოდნენ იეჰოვას სულს? სტეფანე შემდეგ განმარტავს: "რომელს არ დევნიდნენ წინასწარმეტყველთაგან თქვენი მამები?" ამგვარად, ისინი იეჰოვას სულს იმით ეწინააღმდეგებოდნენ, რომ იეჰოვას წინასწარმეტყველებს დევნიდნენ, რომელთაც თავისი სულით ნიშნავდა. ამგვარად, ისინი ეწინააღმდეგებოდნენ არა ადამიანებს, არამედ ღმერთს. არა ადამიანებს, არამედ იეჰოვას სულს.

  იგივე პრინციპი გამოხატა იესო ქრისტემაც: თქვენ თუ მისი წარმომადგენლების (მისი ძმების) წინააღმდეგ მოქმედებთ, ამით იესოს წინააღმდეგ მოქმედებთ. ხოლო თუ სიკეთეს უკეთებთ იესოს ძმებს, მაშინ ამით სიკეთეს უკეთებთ არა ადამიანებს, არამედ ღვთის ძეს (იხილეთ მათე 25:34-46).

  ასე რომ, საქმეების 5:3,4,9 მუხლები იგივე უბრალო და გასაგებ აზრს გადმოგვცემენ: ანანია უბრალოდ ადამიანების (მოციქულების) მოტყუებას კი არ ცდილობდა, არამედ იეჰოვას სულის, რომელმაც ისინი დანიშნა. პეტრეს წინააღმდეგ წასვლით - ის ღვთის წინააღმდეგ მიდიოდა.

მაგალითად, თუ ვინმე ამბობს: "ჩინური სამზარეულო" ძალიან გემრიელია, ნათელია, თუ სინამდვილეში რა იგულისხმება ამაში: არა "სამზარეულო", არამედ "საკვები". სიტყვა "სამზარეულო" გამოყენება  "საკვების" მნიშვნელობით. ამ ლინგვისტურ ხერხს ეწოდება მეტონიმია*

* მეტონიმია (ბერძ.  metonymia — სიტყვასიტყვით — გადარქმევა), ერთი სიტყვის მეორეთი შეცვლა მათ შორის არსებული შინაარსობრივი ურთიერთკავშირის ნიადაგზე.

დავუშვათ ღმერთი არის სამება. გაუგებარია, რატომ თქვა პეტრემ, რომ ანანია ცდილობდა მოეტყუებინა ღმერთის მხოლოდ ერთი მესამედი ნაწილი? გამოდის, რომ მამა და ძე ანანიას არ მოუტყუებია. უფრო ლოგიკური იქნებოდა გვეთქვა, რომ ანანიამ მოატყუა ან ღმერთი, ან სამების ყველა ნაწილი ამასთან დაკავშირებით იბადება კითხვა: მოცემულ შემთხვევაში რატომ არ ახსენა პეტრემ  სამების ნაკლებად პოპულარული ნაწილი, ე.ი. წმინდა სული.
ჩვენ კი ვამტკიცებთ, რომ წმინდა სული მოტყუება – ღმერთის მოტყუებაა, მაგრამ უარვყოფთ იმას, რომ წმინდა სული ღმერთია. ამას ილუსტრაცია დაგვანახებს, მაგალითად: ინგლისის სამეფო მოსამართლეთაგან ერთ-ერთი, რომელიც მოსამართლის მოვალეობებს ასრულებს და ამ თანამდებობაზე მსახურობს, წარმოადგენს მეფის წარმომადგენელს და ყველაფერს მეფისათვის აკეთებს. მაგრამ განა შეიძლება იმის თქმა, რომ ეს მოსამართლე მეფეა?

  მსგავსად ანანია პეტრეს ატყუებდა, რომელიც იმ გარემოებებში მსახურობდა როგორც მოციქული, ღვთის წარმომადგენელი და არა მხოლოდ ღვთის წმინდა ძალის იარაღს წარმოადგენდა, არამედ ასევე ღვთის გულის, გონებისა და ნების, ანუ ხასიათის თანამონაწილეს. ამიტომ ის წმინდა სულს ატყუებდა, ხოლო რადგანაც წმიდა სული ღვთის ძალასა და ხასიათს წარმოადგენდა პეტრეში, ამ სიტუაციაში ის წარმოადგენდა ღმერთს. ანანია, ღვთის წარმომადგენლის მოტყუებით, ღმერთს ატყუებდა. აქედან გამომდინარე, ჩვენ ვხედავთ, რომ აქ არაფერი მიუთითებს იმაზე, რომ წმინდა სული არის ღმერთი.


 მე-4 მუხლიდან ნათქვამია მკაფიოდ რომ ანანიამ ტყუილი თქვა ღმერთის წინაშე და არა მისი ნაწილის ღვთის ჰიპოსტასის   -მე-9 მუხლში წერია  უფლის სული თუ სულიწმინდა მისია და მას ეკუთვნის თანასწორი როგორღაა? გარდა ამისა ღმერთის ღმერთი უნდა გამოეცადათ? მსგავსად არის ბიბლიაში გაპიროვნებული ცოდვა(დაბ4:7)(რომ5:21)ასევე(ფVსალ89:51)(რომ9:1)
ანანია რეალურად ცოდავდა მოციქულების მიმართ საქმეების 3:5-ის მსგავსი იდეა მოხსენიებულიამარკ9:37)მაშინ ბავშვი უნდა იყოს ღმერთი და მოციქულები კიდე ღმერთები ასევე(მათ25:40)
მაგალითად5:3-ში საუბარია იმაზე რომსატანამ მოატყუა ანანია  მაგრამ5:4-ში წერია რომ ესიყო მისი გულის ზრახვა ანუ ანანია სატანაა? აი სამების ლოგიკით კიდევ ერთი საიდუმლო ამოვხსენით



26(საქ5:4V(ლუკ10:16)(1კრ8:12)(იაკ3:14(1კრ8:12)
27(საქ5:32)-V-(1იოან5:7,8)(დაბ41:44-53)-აქ არა მხოლოდ სულზე არამედ წყალზე და სისხლზეც არის ნათქვამი რომ მოწმეები არიან მაგრამ წყალი და სისხლი აშკარად არ არიან პიროვნებები არც სულიწმინდაა პიროვნება
28.(საქ7:51)-V-(მარკ3;29;30)(იგავ1:23)(ფსალ89:51)
29(საქ8:29)V(საქ8:26-29)-ეს არ იყო სულიწმინდა ეს იყო ღვთის ანგელოზი.და ის აგრძელებს თვის ინსტრუქციებს 29-ე მუხლში(ებრ1:7)
  ასევე საქმეების 8:29-ც არ ამტკიცებს, რომ წმინდა სული პიროვნებაა: "სულმა უთხრა ფილიპეს". ფილიპეში არსებულმა ღვთაებრივმა ხასიათმა სურვილი აღძრა მასში, რომ ეთიოპელი დიდებულისათვის დაემოწმებინა. იგივე ხასიათი და, შესაძლოა, ღვთაებრივი ძალა, ეხმარებოდა მოციქულ პავლეს აზიაში მოგზაურობისას (საქმეები 16:6). მასში და სხვებში ამ ხასიათის არსებობა იმითაც დასტურდება, რომ მას ყოველ ქალაქში დევნა ელოდა (საქმეები 20:23), სამაგიეროდ ძალამ და ხასიათმა, ეფესოს კრების წარჩინებულები, როგორც საქმეების 14:23-შია ჩაწერილი,ცველებად დაადგინეს (საქმეები 20:28).


30.(საქ9:31)-V-(რომ15:4)-წმინდა წერილები პიროვნება არ არის არც სულიწმინდაა პიროვნება(მათ10:19,20)

30(საქ10:38)მუხლი, რომელიც საქმეების 10:38-შია მოცემული, მოიხსენიებს ღმერთს, ქრისტეს და წმინდა სულს. ტრინიტარები წმინდა წერილის თითოეულ იმ მუხლს მიმართავენ, რომელშიც ღმერთი, იესო და წმინდა სულია ნახსენები, როგორც მათი თეორიის წარმოსახვით მტკიცებულებებს – აშკარა სოფიზმი. თუმცა აქ არაფერია ისეთი, რაც იმაზე მიუთითებდა, რომ ღმერთი და იესო ერთიდაიგივე პიროვნებაა და ამავდროულად ერთი პიროვნების ორ ნაწილს წარმოადგენენ. პირიქით, ის ფაქტი, რომ ღმერთმა სცხო იესო, იმაზე მიუთითებს, რომ ის იესოზე დიდია, რაც იესომ მრავალჯერ დაადასტურა, როდესაც, მაგალითად, იოანეს 14:28-ში თქვა: «მამა ჩემზე უმეტესია». გარდა ამისა, საქმეების 10:38-ში ერთი მინიშნებაც კი არ არის წმინდა სულზე როგორც ცალკეულ პიროვნებაზე ან არსებაზე. პირიქით, ეს მუხლი სრულ თანხმობაშია სწავლებასთან, რომ წმინდა სული ღვთის ხასიათს წარმოადგენს, რადგან წმინდა სული გამოყენებული იქნა, როგორც სიმბოლური საცხები ზეთი.
31.(საქ13:2,4) აქ10:19,20;11:12)-V-(იაკ5:4)(საქ11:9,12,13)(მარკ1:12)(2სამ23:2)(იგავ1:20)(ეზ26:2)(1ტიმ4:1)(ებრ12:24)(ლუკ11:49)
 მართალია, ზოგ მუხლში წერია, რომ წმინდა სული მოწმობს ან ლაპარაკობს, მაგრამ სხვა მუხლებიდან ჩანს, რომ ამას ადამიანების მეშვეობით აკეთებს და არა საკუთარი ხმით (შდრ. ებ. 3:7; 10:15—17; ფს. 95:7; იერ. 31:33, 34; სქ. 19:2—6; 21:4; 28:25). ეს შეგვიძლია შევადაროთ რადიოტალღებს, რომელთა მეშვეობითაც შორეულ მანძილზე გადაიცემა მიკროფონში მოლაპარაკე ადამიანის სიტყვები; რადიოტალღები, ასე ვთქვათ, რადიომიმღების მეშვეობით „ლაპარაკობენ“. ღმერთი თავისი სულის მეშვეობით გადასცემს ცნობებს და აგებინებს თავის ნებას მიწიერ მსახურებს, რომლებიც თავის მხრივ სხვებს გადასცემენ ღვთის ცნობებს.

32.(საქ15:28)-V-(საქ21:4) წინააღმდეგ შემთხვევაში თუ ღმერთი უნდა ყოფილიყო იქ მაშინ წმინდანსულს არიტყოდა მხოლოდ მესამედს ღვთისას არამედ იმიტო თქვა რო მისი სული ეხმარებოდა ღმერთის(მათ10:19,20)
33.(საქ16:6,7)-V--V-და აქ სად წერია რო ღმერთია? ირსოს სული ეწოდება ანუ იესოს ღმერთია?(მარკ1:12) ანუ სხვა რამისკენ აღძრა სულმადა ამ გაგებით არ შეუშვა(1კრ15:10)საქმეების 16:9,10-იც გვანახვებს რომ  სულიწმინდა პირადად არ დალაპარაკებია. მათ ხილვა ნახეს და   ამით       მიხვდნენ  რომ მაკედონიაში უნდა წასულიყვნენ
34.(საქ19:2)-V-(საქ19:3,6)(საქ8:18)
35.(საქ20:23)-V-ბუბებრივია მათ არიცოდნენ არაფერი სულზე და მაგიტო თქვეს არაფერი გაგვიგიაო და თუ ისიცოდნეისიცოდნენ რო პიროვნება და ღმერთი იყო იმას რაღას იტყოდენ არაფერი გაგვიგიაო?
36.(საქ20:28)-V-(ეს61:1)უხუცესები შეესაბამებიან ღვთის სულიწმინდით შთაგონებულ სიტყვაში მოცემულ მოთხოვნებს(1ტიმ3:1-7)ამგვარად შეძლება ითქვას რომ ისინი სულიწმინდით ინიშნებიან (2პეტ1:21)(ეს60:17)ასე რომ სულიწმინდა კი არ ნიშნავს არამედ მისით ხდება დანიშვნა
37.(საქ21:11)-V-(საქ21:4)წმინდა სულით აღძრულები იყვნენ და აფრთხილებდნენ და რაღან მისგან აღძრულნი იყვნენ ეუბნებიან რო სული ასე ამბობს ასე გ ეუბნება გვანახვებს აღგვძრავს რო რაღაც ცუდი მოხდება(საქ1:16)(საქ21:4)(რომ15:4)- ცხადია წმინდა წერილები პიროვნება არ არის (ებრ12:24)
38.(რომ8:11,16)-
რომაელების 8:11-ის გამოკვლევისას, ჩვენ ასეთ აზრს ვერ ვპოულობთ. ეს მუხლი იმას კი არ ამბობს, რომ სულმა აღადგინა იესო, არამედ, «თუ მისი სული [ძალა], ვინც [იეჰოვას სული და არა სული, რომელმაც] მკვდრეთით აღადგინა იესო, დამკვიდრებულია თქვენში, ქრისტეს მკვდრეთით აღმდგენი [იეჰოვა] გააცოცხლებს თავისი სულით, რომელიც მკვიდრობს თქვენში». ამიტომ ტრინიტართა მტკიცებულებები აშკარად მცდარია.,

 -(1იოან5:7,8)(დაბ31:44-53)-აქ არა მხოლოდ სულზე არამედ წყალზე და სისხლზეც არის ნათქვამი რომ მოწმეები არიან მაგრამ წყალი და სისხლი აშკარად არ არიან პიროვნებები არც სულიწმინდაა პიროვნება

39.(რომ8:26,27)-  თუ სულიწმინდა პიროვნება არ არის როგორ არის შესაძლებელი ის ჩვენთვის შუამდგომლობდეს?

   V-(მათ10:19,20)(ლუკ11:49)

(იოან3:8)(გალ3:8,22,23)(იოან6:63)(ლუკ11:13)
და რასამბობს ეს მუხლი რო ღმერთმა იცის ღმერთის ზრახვაო? მათ ერთი ზრახვა სრაქვსთ?

ბიბლია, თავისი სიმარტივით, ნათლად ამბობს, რომ იეჰოვა ღმერთი თავისი განზრახვების შესასრულებლად იყენებს წარმომადგენლებს. აშკარაა, რომ მათ, ვისაც იეჰოვა იყენებს, არ შეიძლება ჰქონდეთ უფრო მეტი ძალაუფლება, ვიდრე თავად მას, რადგან თავად ის აგზავნის მათ. ეს ჭეშმარიტება იესომ შემდეგი სიტყვებით გამოაცხადა: 
„რადგან ზეციდან არა ჩემი ნების აღსასრულებლად ჩამოვედი, არამედ მისი ნებისა, ვინც გამომგზავნა“ - იოანე 6:38.
„ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: არც მონაა თავის ბატონზე დიდი და არც მაცნე - თავის გამომგზავნელზე დიდი“ - იოანე 13:16
თავად ქრისტეს ამ სიტყვებიდან გამომდინარე, ცხადია, რომ ის თავისი მამის, იეჰოვას, თანასწორიც კი არ არის. . აღსანიშნავია, რომ იესო არის უდიდესი წარმომადგენელი, რომელიც მისმა მამამ ოდესმე გამოიყენა კაცობრიობის ცოდვისა და სიკვდილისგან გამოსასყიდად. მაგრამ რა კავშირი აქვს ამას „სულიწმიდასთან“?
იესომ თქვა: „ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: ვინც მიიღებს ჩემს მიერ გამოგზავნილს, მეც მიმიღებს; და ვინც მე მიმიღებს, მიმიღებს მას, ვინც მე გამომგზავნა“ (იოანე 13:20). სხვა მონაკვეთში იესო განმარტავს ზემოთ ნათქვამსა და „სულიწმიდას“ შორის კავშირს. იესომ თქვა: „არ დაგტოვებთ ობლებად, მოვალ თქვენთან“ (იოანე 14:18). მათეს სახარების ცნობილ მონაკვეთში, 28:20, იესომ თქვა, რომ  ის ყოველთვის ჩვენთან იქნებოდა. როგორ არის იესო ყოველდღე თავის მსახურებთან? ეს ხდება თავისი წარმომადგენლის, „სულიწმიდის“ მეშვეობით. ყურადღება მიაქციეთ ამ ფაქტს თავად იესო ქრისტეს სიტყვებში: „მაგრამ ჭეშმარიტებას გეუბნებით: თქვენს სასარგებლოდ მივდივარ. რადგან თუ არ წავალ, ნუგეშისმცემელი არ მოვა თქვენთან; ხოლო თუ წავალ,  გამოგიგზავნით მას  “ – იოანე 16:7.
ამგვარად, იეჰოვას მოქმედი ძალა — „სულიწმიდა“ — თავად იესოს წარმომადგენელია, რომელიც, თავის მხრივ, თავისი მამის წარმომადგენელია. იესომ თქვა: „ მე მამის წარმომადგენლად მოვედი  და ქვეყნიერებაში შევედი. ახლა ქვეყნიერებას ვტოვებ და მამასთან მივდივარ“ (იოანე 16:28). მან ასევე თქვა:   „მე მამას ვთხოვ და  ის სხვა დამხმარეს მოგცემთ  , რათა თქვენთან იყოს საუკუნოდ: ჭეშმარიტების სულს, რომლის მიღებაც ქვეყნიერებას არ შეუძლია, რადგან ვერ ხედავს მას და ვერ იცნობს. თქვენ კი იცნობთ მას, რადგან ის თქვენთან მკვიდრობს და თქვენშია“ (იოანე 14:16, 17). „მაგრამ დამხმარე, სულიწმიდა, რომელსაც  მამა ჩემი სახელით გამოგზავნის , ყველაფერს გასწავლით და ყველაფერს გაგახსენებთ, რაც გითხარით“ (იოანე 14:26).
ამგვარად, თუ სამების დოქტრინა ჭეშმარიტი იქნებოდა, სავარაუდო მესამე პირი ძესა და მამაზე დაბლა იქნებოდა, რადგან ის მათ მიერ გამოგზავნილი პიროვნება იქნებოდა.
„სულიწმიდა“ არ არის პიროვნება, არამედ მას იესო და იეჰოვა იყენებენ თავიანთი ყველა მიზნის შესასრულებლად. ერთ-ერთი ასეთი ფუნქციაა მათი მსახურების გონებისა და გულის გამოკვლევა, როგორც რომაელთა 8:26-დან ჩანს.
გამოცხადების 5:6-ში იესოს შესახებ შემდეგი ჭეშმარიტებაა ნათქვამი: „და ვიხილე  კრავი , თითქოს დაკლულიყო,  ტახტის შუაგულში მდგომი, ოთხი ცხოველისა და უხუცესების გარშემო . კრავს შვიდი რქა და შვიდი თვალი ჰქონდა, რომლებიც ღვთის შვიდი სულია, მთელ დედამიწაზე წარგზავნილი “.
იესოს მიეცა უფლებამოსილება, „გამოეკვლია ადამიანების ყველაზე ღრმა ფიქრები და გული“ (გამოცხადება 2:23). ბოროტი ქვეყნიერების დამარცხებისა და ყოვლისშემძლე ღმერთისადმი ერთგულების შენარჩუნების ჯილდოდ, წამების ძელზე სიკვდილამდეც კი, ღვთის ეს სიმბოლური კრავი გახდა „ლომი, რომელიც იუდას ტომიდანაა, დავითის ფესვი“ (გამოცხადება 5:5). იეჰოვამ შემოსა იგი სრული ძალით, მთელი იმ ძალით, რაც ამ კრავს, დაკლულის შემდეგ, სჭირდება ღვთის განზრახვის სრულად შესასრულებლად. ეს სრული ძალა სიმბოლურად გამოსახული იყო „შვიდი რქით“, რომელიც კრავს თავზე ჰქონდა.
 მას არა მხოლოდ ძალაუფლების სისავსე აქვს, არამედ სრულყოფილი აღქმის, გამჭრიახობისა და ცოდნის სისავსე, რაც შესაფერისია ძალაუფლების ასეთ უზარმაზარ მინიჭებას, რომლის სიმბოლოც ამ უჩვეულო კრავის „შვიდი თვალი“ იყო. კრავმა აღქმისა და ცოდნის ეს სისავსე ყოვლისშემძლე ღმერთისგან მიიღო, სწორედ ამიტომ ამბობენ, რომ შვიდი თვალი „ღვთის შვიდი სულია, რომლებიც მთელ დედამიწაზეა გაგზავნილი“.
 ეს სული მოქმედი ძალაა და „შვიდი თვალი“ ან „შვიდი სული“ ღვთის მოქმედი ძალის სისავსეს განასახიერებს. კრავს შეუძლია გამოიყენოს ეს ძალა, რათა შორიდან, ზეციდან, დააკვირდეს ყველაფერს, რაც მთელ დედამიწაზე ხდება და გაარკვიოს მისი მნიშვნელობა. 
შეგვიძლია დავასკვნათ, რომ სულს  შუამავლად მხოლოდ იმ გაგებით ეწოდება, რომ ის იესოს მიერ გამოგზავნილი წარმომადგენელია. იესო ჩვენი ერთადერთი შუამავალია, მაგრამ ის თავის აგენტს, „სულიწმიდას“, იყენებს იმის მოსაძებნად, რისთვისაც არ ვიცით, როგორ ვილოცოთ და ამგვარად, მამასთან ჩვენთვის შუამდგომლობა შეძლოს.

40.(რომ15:13,16)-V--V-ღმერთმა აგავსოთ სიხარულით და იუხვოთ იმედში ღმერთის ღმერთითო? ღმერთს ღმერთი ყავს? მაშ როგორი ღმერთია? ესეიგი მაშინ ძალა გამოდის მისი ღმერთი სულიწმინდის(რომ15:19)(საქ4:29,31)მაგალითად ელექტროენერგია არის ძალა რომელსაც აქვს ძალა
(რმ15:16)V(საქ15:8)(გალ3:5)(ებრ2:4)
42(რომ15:30)V(ფილ2:1)(ფს65:12,13)(1კრ15:10)ისინი ამტკიცებენ, რომ რომაელების 15:30 იმის მტკიცებულებას წარმოადგენს, რომ წმინდა სული სამების მესამე პირს წარმოადგენს, რადგამ მისი სიყვარულით სთხოვს მოციქული პავლე, როდესაც ის თავის ჯრისტიან ძმებს სთხოვს «ჩვენი უფლის იესო ქრისტესა და სულის სიყვარულით», რათა ერთად ელოცათ მისთვის. მაგრამ მას სამების მესამე პირი არ დაუსახელებია, ის საუბრობდა პირადად მათი სულის სიყვარულზე, რომელიც წარმოადგენს ღვთის ხასიათს თავად მასში და სხვებში. 2თესალონიკელების 2:10-ში პავლე მსგავსად საუბრობს ზოგიერთ პირზე, რომლებმაც არ მიიღეს «ჭეშმარიტების სიყვარული».
43(ეფ1:13)(2თეს2:13)V(ბეჭედდასმული იყვნენ ღმერთით? და თუ ღმერთით უნდა ყოფილიყვნენ რატო მესამედით და არა სამებით?  აქ წერია დაპირებულითო დაპირებული რაიყო  ღმერთი თუ ძალა?(ლუკ24:49 რომ5:5ებრ2:4)
44.(1კორ2:10,11,13)-V-აქაც წერია რომ ღერთმა თავისი სულით გაგვიმჟღავნა როგორ თავისი ღმერთით? გაგვიმჟღავნა? ან თუ თავისია და მას ეკუთვნის მისი თანასწორი როგორღაა? ან რასიკვლევს სული ღმერთის სიღრმეებს? ანუ თქვის სიღტმეებს? თუ ისარი სამების წევრი და ერთარსი მასაც იგივე სიღრმეები ექნება თანაარსობრივად და რომელ გამოკვლევაზეა საუბარი? აშკარაა რომ ეს სული მას  ერთადერთ ღმერთსეკუთვნის (ლუკ11:13) როგორც   მე-12მუხლში მოხსენიებული  ქვეყნიერების სული არ არის პიროვნება ასევე არც სულიწმინდაა პიროვნება(გალ3:8,22,23)(2სამ23:2)(მათ10:19,20)(იგავ1:23)(1პეტ1:12)
45.(1კორ3:16)-(1კორ6:19)-V-ანუ ღვთის ღმერთი მკვიდრობს ჩვენში? ღმერთი რომელსაც ვერ იტევს ზეცათა ზეცა?1კორ6:19-ში აღნიშნულია რომ ის ღვთისგან მივიღეთ„და თუ ის ღვთის სულია და მას ეკუთვნის ერთიდაიგივე როგორღა არიან? ან თანასწორნი?(ლუკ11:13)-თუ ჩვენი ზეციერი მამა აძლევსსულიწმინდას მას ვინც სთხოვს შეიძლება ითქვას რომ სულიწმინდა მამის თანასწორია?და მით უმეტეს ერთიდაიგივე პიროვნება? 1კორ3:16 გვეუბნება რომ ღვთის ტაძარი ვართ და მისი სულიც მკვიდრობს ჩვენში და შესაბამისად ბუნებრივია ტაძარი იქნება სულისთვისაც
46(1კრ6:11)V-ჩვენი ღვთის ღმერთითო?თუ ღვთისაა თანასწორი როგორღაა?ასევე აქ მოხსენიებულია ქრისტეს სახელი  როგორც იესოს სახელი არაა პიროვნება ასევე არაა სულიც(ეფ5:18)(ლუკ11:13) ღვთის წმინდა სული კვლავაც მოქმედი და ძლიერია. მას შეუძლია აღძრას ადამიანები, რომ ცხოვრებაში სათანადო ცვლილებები მოახდინონ  ღვთის წმინდა სულის დახმარებით ჩვენც მოვახდენთ საკუთარ თავში საჭირო ცვლილებებს.
47.(1კორ12:4-6,12)-V-(1ტიმ5:21)(ეფ4:6)(1პეტ4:11)
1კრ12:11)V(იოან3:8)(ებრ2:4)(ეს60:17)
  ასევე 1 კორინთელების 12:4-6 არ ასწავლის, და რც კი მოიცავს საკუთარ თავში სამების შესახებ აზრს, თუმცა ტრინიტარებს ის მათი დოქტრინის მტკიცებულებად მოჰყავთ. ისინი, ვინც მას სამების სწავლების დასამტკიცებლად იყენებენ, ამბობენ, რომ მე-4 მუხლი წმინდა სულს ეხება, რაც სიმართლეს წარმოადგენს, მე-5 მუხლი კი იესოს ეხებაო, რაც ასევე სიმართლეა. მაგრამ ყურადღება მივაქციოთ, რომ მე-4 მუხლი სულს ღმერთად არ მოიხსენიებს, არც მე-5 მუხლი უწოდებს იესოს ღმერთს, არამედ მხოლოდ მამას ეწოდება, აქ ჩამოთვლილი 4-6 მუხლებში, ღმერთი, კერძოდ კი მე-6 მუხლში. პირიქით, მე-5 მუხლი იესოს უფალს უწოდებს მე-6 მუხლისაგან განსხვავებით, რომელიც მამას ღმერთს უწოდებს, რაც სამების დოქრინას ანგრევს. ამიტომ მე-5 და მე-6 მუხლებში ძე და მამა კონტრასტულად არიან ნაჩვენები: პირველი როგორც უფალი (არა იეჰოვა), ხოლო მეორე როგორც ღმერთი. ეს ზუსტად იგივე კონტრასტია, რომელიც გაცილებით ნათლად  იკვეთება 1 კორინთელების 8:6-ში, სადაც მამას ერთი ღმერთი ეწოდება, ძეს კი – ერთი უფალი. კონტრასტი, რომელსაც ამ ორ ფრაგმენტში ვხედავთ, იმაზე მეტყველებს, რომ მამა, და არა ძე, წარმოადგენს ყოვლისშემძლე ღმერთს. ამიტომ 1 კორინთელების 12:4-6 უარყოფს ტრინიტარულ დოქტრინას.


49.(2კორ13:13-სსგ-14)-V--V-რარო მოზიარეობა სულთან და არა მამასთან ან ძესთან თუ ღმერთთან მოზიარეობაზე საუბრობდა ოავლე მაშინ იტყოდა სამების მოზიარეობას და არა მესამედის(1ტიმ5:21)(ებრ2:4)((1პეტ4:11)აქ ჩვენ კვლავ ვხედავთ, რომ მოხსენიებულნი არიან მამა, ძე და წმინდა სული, მაგრამ ყურადღება მივაქციოთ, რომ ისინი არ არიან წარმოდგენილნი როგორც სამი პიროვნება, თუმცა აქ ყოველ ეჭვ გარეშე არის ორი პიროვნება, ხოლო მესამე არ წარმოადგენს პიროვნებას, როგორც ზემოთ უკვე ვისაუბრეთ. შემდგომ ჩვენ დავინახავთ, რომ ეს მუხლი არ საუბრობს იმის შესახებ, რომ ეს სამი პიროვნებაა და ერთ ღმერთს წარმოადგენენ, პირიქით, აქ მხოლოდ მამას ეწოდება ღმერთი. და მაინც, იესოს, იმის ნაცვლად, რომ ღმერთი ეწოდოს, უფალი ეწოდება. ჩვენ აქ იმავე კონტრასტს ვხედავთ მამასა და ძეს შორის, როგორც 1 კორინთელების 8:6-სა და ვითომდა სამების დამადასტურებელ სხვა მუხლებში ვნახეთ. აქ მამას ღმერთი ეწოდება, ძეს კი – უფალი. ამიტომ ეს ურთიერთ დაპირისპირება ამტკიცებს, რომ ძე არ წარმოადგენს ყოვლისშემძლე ღმერთს და ასეთს მხოლოდ მამა წარმოადგენს. ამიტომ ეს მუხლი უარყოფს სამებას.
50.(გალ5:22,23)-V-(1კორ13:4-7)ამრიგად სულიწმინდა გვიყალიბებს ღვთისმოსაწონ თვისებებს ანუ სულის ნაყოფს ამდენად სულიწმინდა ადამიანში ავითარებს  ისეთ თვისებებს როგორებიცაა ჩამოთვლილი
51(ეფ1:13)(2თეს2:13)V(რომ5:5)(ებრ2:4)
51(ეფ4:3-6) ტრინიტარები ასევე ციტირებენ ეფესოელების 4:3-6 როგორც მათი დოქტრინის მტკიცებულებას. თუმცა სული, იესო და მამა მოხსენიებულნი არიან ამ ფრაგმენტში, ისინი კონტრასტულად არიან წარმოდგენილნი ერთმანეთთან მიმართებით, რომელიც გვიჩვენებს, რომ მხოლოდ მამა წარმოადგენს უზენაეს არსებას. მოდით ყურადღება მივაქციოთ იმას, რომ ეს მუხლი სულს არ უწოდებს არც «უფალს» და არც «ღმერთს». ასევე შენიშნეთ, რომ თუმცა ეს მუხლი ძეს ერთ უფალს უწოდებს (adon, ის განსხვავდება იეჰოვასაგან), ის მას არ უწოდებს ერთ ღმერთს, მაშინ როდესაც წოდება ღმერთი, მამის მიმართაა გამოყენებული. კონტრასტი ქრისტიანული ერთობის შვიდ ასპექტში – (1) ერთი სული, (2) ერთი ხორცი, (3) ერთი იმედი, (4) ერთი უფალი, (5) ერთი რწმენა, (6) ერთი ნათლობა და (7) ერთი ღმერთი – ნათლად ამტკიცებს, რომ პირველი ექვსიდან არცერთი არ წარმოადგენს ღმერთს, მაშინ როდესაც ის ჩვენი ერთობის მეშვიდე ასპექტს წარმოადგენს (იოანე 17:11,21). ამიტომ ეს მუხლი უარყოფს სამებას.
52.(ეფ4:30)-V-პირველყოვლისა უნდა აღვნიშნოთ რომ ბიბლიაში ისევე როგორც ამ მუხლში ხშირად არის გამოთქმა ღვთის სულიწმინდა რაც იმას ნიშნავს რომ ის ღმერთს ეკუთვნის ის მისი საკუთრებაა რაც გამორიცხავს იმ აზრს რომ ის მისი თანასწორია  ამასგარდა რას გვეუბნება ეს მუხლი ნუ დაანაღვლიანებთ ღმერთის ღმერთსო? თუ ღმერთით ბეჭედდასმა უნდოდა მაშინ მესამედით კიარა სამებით დაასვამდა ამრიგად ის  არაა ღმერთი ან ვინ დაასვა ღმერთი ვისაქ მასზე ძალაუფლება?მაშს ნიშნავს ეს? თუ გამუდმებით ღვთის სულის ხელმძღვანელობის საწინააღმდეგოს ვაკეთებდით დავანაღვლიანებთ წმინდა სულს ესეიგი იეჰოვა ღმერთს რადგან ეს სული მისგან მოდის(1თეს4:8)ანუ წმინდა სულის დანაღვლიანება იეჰოვა ღმერთის დანაღვლიანებას ნიშნავს(გამოს16:8)ვინაიდან სულიწმინდა წარმოშობს იმ თვისებებს რაომელიც ღმერთს აქვს მისი დანაღვლიანება ღვთის დანაღვლიანების ტოლფასია  (მარკ3:29,30)(ფს89:51) თუ ჩვენ ვეწინააღმდეგებით სულიწმინდის შთაგონებით ბიბლიაში ჩაწერილ რჩევებს  ასეთი სახით ვანაღვლიანებთ სულიწმიონდას (1პეტ2:21)ბიბლიაში ხშირად გაპიროვნებულია სიბრძნე (იგავ9:1-5)ასევე სიმდიდრე შედარებულია ბატონებს(მათ6:24)
იობ26:11 სვეტები გაოგნებულები არიან(ფს51:8)(ფს96:12)

ძალებს ან საგნებს ნამდვილად შეუძლიათ გრძნობების გამოხატვა ფიგურალური ენით:

„ ცის სვეტები კანკალებენ და გაოცებულნი არიან მისი შენიშვნით“ - იობი 26:11 .

„ გაიხარონ შენს მიერ დამტვრეული ძვლები “ ​​- ფსალმუნი 51:8 , ბრაზილიური ბიბლიის გამომცემლობა .

„ გაიხაროს მინდორმა და ყველაფერმა, რაც მასშია; მაშინ სიხარულით იმღერებენ ტყის ყველა ხე “ - ფსალმუნი 96:12 .      

„მან კედლები და გალავნები ატირა “ - გოდება 2:8 , ახალი საერთაშორისო ვერსია .

გრძნობების სულიწმიდისთვის მიკუთვნება სხვა არაფერია, თუ არა ხატოვანი ენა, პერსონიფიკაცია

53.(1თეს1:6)-V-(საქ13:52)-როგორც სიხარული არ არის პიროვნება ისე არ არის სულიწმინდაც(ფსალ96:11,12;65:12,13) (1კორ13:4-7)
54(ტიტ3:5)V(მანო ღმერთმაო გვიხსნაო და თუ წმინდა სულის მიერ განახლებითო ესეიგი სული არაა ღმერთი ან თუ ღმერთი დამებაა სულიწმინდის  განახლებით როგორ გვიხსნა?გალ3საქ15:8)(ებრ2:4)

55იაკობის 4:5-ის ტექსტი შესანიშნავად ამტკიცებს, რომ სულიწმინდა პიროვნება არ არის . ეს მონაკვეთი ამბობს:

 „ან იქნებ გგონიათ, რომ წმინდა წერილი უსაფუძვლოდ ამბობს: „სული, რომელიც ჩვენში მკვიდრობს, კვლავაც შურით არის სავსე“?“

პირველ რიგში, ზემოთ მოყვანილი ტექსტი აჩვენებს წმინდა წერილის პერსონიფიკაციას, როდესაც იაკობი ამბობს, რომ ისინი რაღაცას „ამბობენ“. ამრიგად, ტექსტები, რომლებიც სულიწმინდას მოიხსენიებენ, როგორც „ლაპარაკს“, „გამოცხადებას“, „მოწმობას“ და ა.შ., არავითარ შემთხვევაში არ წარმოადგენს პიროვნების დადებით დასტურს. როგორც ბიბლიური კონტექსტი აჩვენებს, სულიწმიდის შესახებ ასეთი და სხვა მითითებები პერსონიფიკაციას ეხება.

შემდეგ, იაკობის 4:5-ში მოხსენიებულია „სული, რომელიც ჩვენში დამკვიდრდა“.

Almeida Corrigida e Revisada Fiel ვერსია ითარგმნება შემდეგნაირად:

„ან იქნებ გგონიათ, რომ ამაოდ ამბობს წერილი: „სული, რომელიც ჩვენში მკვიდრობს, შურს იჩენს“?“

ცხადია, იაკობი პირად „სულს“ არ გულისხმობს. ამ შემთხვევაში, ის ამტკიცებდა, რომ ქრისტიანები დემონური სულებით იყვნენ შეპყრობილნი. აშკარაა, რომ მინიშნება ეხება გონებრივ მიდრეკილებას ან განწყობას, რომელიც ადამისა და ევას მიერ გადაცემული არასრულყოფილების გამო არასწორი სურვილებისკენ არის მიდრეკილი. ამიტომ, ამ შემთხვევაში, სიტყვა „სული“ ნიშნავს რაღაც უპიროვნოს - მიდრეკილებას ან განწყობას - რომელიც არასრულყოფილ ადამიანში ბინადრობს. (იხილეთ სტატია „ პნევმატოლოგიის შესწავლა - ნაწილი 3 “).

ეს სული განსახიერებული იყო, როგორც „შურის“ ან „შურისმიერი სურვილების“ მქონე. სინამდვილეში, ასეთი სურვილები ეკუთვნის ადამიანს, რომელსაც ეს სული ანუ გონებრივი მიდრეკილება აქვს. მაგრამ რადგან ეს სული არასრულყოფილი ადამიანის შინაგანი ნაწილია, მასზე ისე საუბრობენ, თითქოს ეს თავად ადამიანი იყოს.

ეს ასახავს, ​​თუ რატომ არის სულიწმიდა განსახიერებული. ბიბლიის თანახმად, სულიწმიდა იეჰოვასგან მომდინარეობს. ამიტომ, წმინდა წერილში სულიწმიდასთან დაკავშირებით გამოყენებულია კუთვნილების ნაცვალსახელები „მისი“, „შენი“ და „ჩემი“, როგორც ეს ქვემოთ მოცემულ ტექსტებშია მოცემული:

„მრავალი წელი მოთმინებით ეპყრობოდი მათ და აფრთხილებდი მათ შენი სულით, შენი წინასწარმეტყველების მეშვეობით, მაგრამ არ ისმინეს“ - ნეემია 9:30.

„ნუ მიმაშორებ შენი პირისაგან და ნუ წამართმევ შენს წმინდა სულს“ - ფსალმუნი 50:11.

„თუ შენს სულს გამოგზავნი , ისინი შეიქმნებიან და შენ განაახლებ დედამიწის პირს“ - ფსალმუნი 104:30.

„მაშინ თქვა იეჰოვამ: „ ჩემი სული არ შეიწყნარებს ადამიანს საუკუნოდ, რადგან ხორცია იგი. ამიტომ მისი დღეები 120 წელი იქნება““ (დაბადება 6:3).

„ვაი ჯიუტ შვილებს, ამბობს იეჰოვა, რომლებიც ჩემგან არ მომდინარე გეგმებს ახორციელებენ, რომლებიც კავშირებს დებენ, მაგრამ ჩემი სულის ხელმძღვანელობით არ ხელმძღვანელობენ და ცოდვებს ცოდვაზე აგროვებდნენ“ – ესაია 30:1.

„აჰა, ჩემი მსახური, რომელსაც მხარს ვუჭერ, ჩემი რჩეული, რომელიც მსიამოვნებს; მასზე ჩემი სული დავადე და სამართალს აღუძრავს ხალხებს“ - ესაია 42:1.

„რადგან წყალს დავასხამ მწყურვალ მიწას და ნაკადულებს - ხმელზე; ჩემს სულს გადმოვღვრი შენს შთამომავლობაზე და ჩემს კურთხევას შენს შთამომავლობაზე“ - ესაია 44:3.

„აი, აღთქმა, რომელსაც დავდებ მათთან, ამბობს უფალი. ჩემი სული, რომელიც შენზეა და ჩემი სიტყვები, რომლებიც შენს პირში ჩავდე, არ განშორდება შენს პირს, არც შენი შვილების პირს და არც შენი შვილიშვილების პირს, ამბობს უფალი, ამიერიდან და სამუდამოდ““ - ესაია 59:21.

„ჩავდებ მათში ჩემს სულს და ჩემი წესებით იარონ, თქვენ კი დაემორჩილებით და შეასრულებთ ჩემს სამართალს“ - ეზეკიელი 36:27.

„აღარ დავმალავ მათგან ჩემს სახეს, რადგან ისრაელის სახლზე გადმოვღვრი ჩემს სულს “, — ამბობს უზენაესი უფალი იეჰოვა“ — ეზეკიელი 39:29.

„„უკანასკნელ დღეებში“, ამბობს ღმერთი, „ ყველა ხალხზე გადმოვღვრი ჩემს სულს. თქვენი ვაჟები და ასულები იწინასწარმეტყველებენ, თქვენი ჭაბუკები ხილვებს იხილავენ, თქვენი მოხუცები სიზმრებს დაესიზმრებიან. ჩემს მსახურებზეც, კაცებზეც და ქალებზეც, იმ დღეებში გადმოვღვრი ჩემს სულს და იწინასწარმეტყველებენ““ - საქმეები 2:17-18

რადგან სულიწმიდა იეჰოვას განუყოფელი ნაწილია, იეჰოვას გრძნობები და სხვა პიროვნული მახასიათებლები ზოგჯერ ამ სულით ანუ ენერგიით არის პერსონალიზებული.

ანალოგიურად, უპიროვნო სულიწმიდის მიმართ შესრულებული ქმედებები სინამდვილეში ამ სულის წყაროს - იეჰოვა ღმერთის მიმართ სრულდება. ამიტომ, ის პერსონალიზებულია, როგორც ასეთი ქმედებების მიმღები.

ეს ხსნის ანანიასთან დაკავშირებულ პასაჟს:

„მაგრამ პეტრემ უთხრა: ანანია, როგორ გაცდუნა სატანამ, რომ ასე აშკარად ეტყუებინა სულიწმიდის წინაშე და ფარულად დაგემალა მიწის შემოსავლის ნაწილი? განა მიწა გაყიდვამდე არ გეკუთვნოდა? და გაყიდვის შემდეგაც არ გქონდა ფული განკარგულებაში? რატომ ჩაისახა ეს საქმე გულში? არა ადამიანებს, არამედ ღმერთს ატყუებდი “ - საქმეები 5:3, 4.

სამების მოძღვრების მიმდევრები სწრაფად ასკვნიან, რომ სულიწმინდა პიროვნებაა და რომ ის ღმერთია, ზმნის „ტყუილის“ გამოყენებით როგორც სულიწმინდასთან, ასევე ღმერთთან მიმართებაში. თუმცა, ასეთი დასკვნები ბიბლიური არ არის.

საქმეების 5:9 განმარტავს მნიშვნელობას:

პეტრემ უთხრა მას: „რატომ შეთანხმდით უფლის [იეჰოვას] სულის გამოცდაზე?“

გაითვალისწინეთ, რომ სულიწმიდა უფლისგანაა და, შესაბამისად, უფალ იეჰოვას განუყოფელი ნაწილია. ამიტომ, სულიწმიდის მიმართ ტყუილი გადატანითი მნიშვნელობით ნიშნავს იმის თქმას, რომ ტყუილი მისი წყაროს - უფლის მიმართ იყო მიცემული. სწორედ ამიტომ იყენებს პეტრე ზმნას „ტყუილი“ როგორც სულიწმიდასთან, ასევე ღმერთთან, ამ სულის წყაროსთან მიმართებაში.

იესომ წმინდა სულს „ღვთის თითი“ უწოდა (ლუკა 11:20; მათე 12:28). რაც ადამიანს თითს უკეთებენ, თავად მასაც ემართება. ვიღაცამ შეიძლება თქვას: „თითი მატკინე ! “ და ამის შემდეგ მაშინვე თქვას: „ მე მატკინე !“

ვერავინ გაიგებს ამას ისე, რომ ადამიანსა და მის თითს ერთი და იგივე იდენტობა აქვთ, არამედ რომ თითი ადამიანის ნაწილია. ანალოგიურად, რაც ანანიამ სულიწმიდას - „ღვთის თითს“ - გაუკეთა, ღმერთს, ამ სულის მფლობელს გაუკეთეს. მაგრამ ეს არ ნიშნავს, რომ ორივეს ერთი და იგივე იდენტობა აქვს, არამედ იმას, რომ სულიწმიდა ღმერთს ეკუთვნის.

2-(ებრ3:7,8)-V). ამ შემთხვევაში პავლე ციტირებდა 95-ე ფსალმუნიდან და ამიტომ შეეძლო ეთქვა: „სულიწმიდა ამბობს“ (ფსალმუნი 95:7, 8;). წმინდა წერილი ხომ სულიწმიდის მეშვეობითაა ღვთის მიერ შთაგონებული (2 ტიმოთე 3:16) აბა ფსალმუნი დავითმა დაწერა და როგორც  პავლე ამბობს წმინდა სულმა ის თქვა რომ ღმერთი ასე  ამბობსო და არა ვინც ეს სიტყვები წარმოთქვა ისვარ მეო აქ წერია  თუ მის ხმას მოისმენთ (3:7)ანუ აქ სულიწმინდაზე კი არ მიდის საუბარი მასში  იეჰოვა იგულისხმება მსგავსადვეა ბიბლიაში გაპიროვნებული სიბრძნე და წმინდა წერილები იხილეთ (ლუკ11:49)(რომ4:3) შეადარე (გამოს17:2,7)
55(ებრ9:8)V(გალ3:8,22,23)((ებრ12:24)
56(ებრ10:29)V(მარკ3:29,30)(ფსალ89:51)(1ტიმ1:19)

57(გმც2:7,11,17,29;3:6,13,22)-Vღვთის სული კრებაშია და ის კრებას ჭეშმარიტებას უმჟღავნებს (ხელმძღვანელობს)(ლუკ11:49)(ებრ12:24)(რომ4:3)(იოან7:38აფ)
58(გამოც4:2;17:3;21:10)-V-(რომ15:19)(საქ4:29,31)(ფსალ90:11)-რისხვა არ არის პიროვნება მაგ ელექტროენერგია არის ძალა რომელსაც აქვს ძალა
59.(გამოც22:17)-V-(2სამ23:2)(ლუკ11:49)(იგავ9:1-6)(ებრ12:24)-გამოცხადებაში ისიც წერია რომ არსებობს ღვთის შვიდი სული მაგრამ ეს პირდაპირი გაგებით არ არის ნათქვამი(გამოც3:1)(ეფ4:4) ;). წმინდა წერილი ხომ სულიწმიდის მეშვეობითაა ღვთის მიერ შთაგონებული (2 ტიმოთე 3:16) და ამ გაგებით შეიძლება ითქვას რომ სული ამბობს(იოან7:38აფ)(რმ15:4)
60.(1იოან5:7,8)-V -ეს სიტყვები არ გვხვდება : ბიბლიის ახალ ინგლისურ ვერსიაში,იერუსალიმის ვერსიაში;ინგლისურ სტანდარტულ ვერსიაში;და ახალ საერთაშორისო ვერსიაში რომლებიც ყველაზე ავტორიტეტული ბიბლიებია.გარდა ამისა ის არ გვხვდება არცერთ ძველ ბიბლიურ ხელნაწერში სინაის კოდექსში;ალექსანდრიის კოდექსში;ვატიკანის მანუსკრიპტში;ვულგატაში;სირიულ ფეშიტაში დეა ერთ ერთ სირიულ თარგმანში  ეს სიტყვები ჩამატებულია ის არ არის ბიბლიის ნაწილი
61.იესოს სული(რომ8:6)(გალ4:6)(ფილ1:19)(1პეტრ1:11-სსგ)-V-(ეს61:1)(საქ10:38)-ესეიგი იესოს ღმერთია? გარდა ამისა თუ მისია როგორღაა თავისი თანასწორი? ის იესოს სულიცაა მამის სუკიცაა ხოლო სულისი არც ძე და არც მამა და როგორღაა მათი თანასწორი?
62იესო ღვთის ძალა(1კრ1:24)V (საქ2:22)-იესოს დახმარებით ჩვენთვის ცხადი გახდა ღვთის ძალა(საქ10:38)


1 პეტრეს 1:2 და გამოცხადების 1:4, 5 არ საუბრობენ სამებაზე

  ტრინიტარები 1 პეტრეს 1:2-ს იყენებენ როგორც ერთ-ერთ მტკიცებულებას. მათი მეთოდის თანახმად, საკუთარი აზრები მიაწერონ თითოეულ მათ მიერ გამოყენებულ მუხლს, ისინი საკუთარ აზრებს ამ მუხლსაც მიაწერენ – eisegesis. ეს მუხლი არ საუბრობს, და არ შეიცავს აზრს, რომ არსებობს სამი პიროვნება, რომლებიც ერთ ღმერთს წარმოადგენენ. პირიქით, აქ მხოლოდ მამას ეწოდება ღმერთი, მაშინ როდესაც იესოს უფალი ეწოდება, ამიტომ არსებობს განსხვავება, რომელიც ვითომდა ტრინიტარული მტკიცებულებების შემცველი მუხლების უმრავლესობში ვნახეთ. გარდა ამისა, მე-3 მუხლი უარყოფს ტრინიტართა დოქტრინას, რადგან პირდაპირ უწოდებს უზენაეს არსებას «ღმერთ[ს]… ჩვენი უფლის - იესო ქრისტეს მამა[ს]». შემდეგ, სიტყვა სული მე-2 მუხლში აშკარად აღნიშნავს არა სულიერ არსებას, არამედ ახალ გულს, გონებასა და ნებას, რომლებმაც ღვთისაგან მიიღეს შობა (1 იოანე 5:4), რადგან მოციქული პეტრე გვიჩვენებს, როგორ ივსება ჩვენი მიძღვნა – «სულის მიძვნით [ბერძნულ ტექსტში]», რომელშიც ახალი გული, გონება და ნება განწმენდის პროცესს გადიან – ეს მიძღვნა კი შესაბამისი მორჩილების განვითარებისა და იესო ქრისტეს სისხლით პკურებით ხდება.

  ასევე მსგავსი სახით მიაწერენ ტრინიტარები საკუთარ აზრებს გამოცხადების 1:4,5, რომელიც არ საუბრობს, და საკუთარ თავში არც კი მოიაზრებს მსგავს აზრს, რომ არსებობს სამი არსება, რომლებიც შეადგენენ ღმერთს და მისი შემადგენელი ნაწილები არიან. ეჭვიც კი არ არსებობს, რომ ღმერთია წარმოდგენილი წინადადებაში «რომელიც არის, იყო და იქნება», მიუხედავად იმისა რომ მუხლში სიტყვა ღმერთი არ არის ნახსენები. მე-4 და მე-5 მუხლებში ის აშკარად გამოყოფილია იესო ქრისტესაგაგ. ტრინიტარული დოქტრინა რომ სწორი ყოფილიყო, მაშინ იესო ჩართული იქნებოდა ფრაგმენტში «რომელიც არის, იყო და იქნება», მაგრამ გამოთქმა «რომელიც არის», რომელიც საკუთარ თავში ღვთაებრივ მარადიულობას მოიცავს წარსულში, შეუძლებელია იესოს ეხებოდეს, იმიტომ რომ მას ჰქონდა დასაბამი და ამიტომ არ ყოფილა მარადიული (კოლოსელები 1:15; გამოცხადება 3:14).

  გარდა ამისა, მე-6 ამტკიცებს, რომ იესო არ წარმოადგენს ღმერთს, რადგან ღმერთს აქ მისი მამა ეწოდება. წმინდა წერილის ეს მონაკვეთი საერთოდ არ მოიხსენიებს წმინდა სულს, ამიტომ ვერ იქნება გამოყენებული ვითომდა სამების დოქტრინის მტკიცებულებად.

•ბიბლიაში მსგავსად არის გაპიროვნებული:
1.სიბრძნე-(ლუკ7:35)-შვილები ყავს(იგავ9:1-5)-სახლს იშენებს,(ანუ საქმეები აქვს)მოახლეები ჰყავს რომლებსაც აგზავნის, არიგებს,  გამოუცდელებს ,ლაპარაკობს  (იგავ1:20)- (გაჰყვირის)მისი ხმა ისმის (ლუკ11:49)
2.ცოდვა-(რომ5:21)(დაბ4:7)(რომ6:16)-მეფობს,ჩასაფრება იცის,ის ადამიანში სურვილებს აღძრავს აცდუნებს მას და კლავს(რომ7:8-11) ცოდვას ეძლეოდა საბაბი, ის წარმოქმნიდა ყოველგვარ სურვილს, აცდენდა და კლავდა ( თუმცა აშკარაა, რომ პავლე ცოდვას პიროვნებად არ მიიჩნევდა.
3.სიკვდილი-(რომ5:14)-მეფეა
4.წყალობა-(რომ5:21)-მეფეა
5.წყალი-(1იოან5:7,8)-მოწმეა
6.სისხლი-(1იოან5:7,8)
7.სიმდიდრე-(მათ6:24)-ის შედარებულია ბატონებს
8.სიმართლე და მშვიდობა-(ფს85:10)-ერთმანეს ხვდებიან ხოლმე მერე ამ შეხვედრის დროს ერთმანეთი გადაკოცნეს (როგორც ხდება ხოლმე:D)
9ნაკვალევი(ფსალ89:51)მას შეურაცჰყოფენ
10მინდორი ხეები და დედამიწა ხარობს(ფსალ96:11,12)
11მშვიდობა ზედამხედველობს(ეს60:17)
12გორები სიხარულით არიან შემოსარტყლული(ფსალ65:12)
13სიმართლე სამუშაოს ანაწილებს(ეს60:17)
14წმინდა წერილი ჭვრიტავს(გალ3:8)
15(საძოვრები და ველები მთელი სიხარულით ყიჟინებენ და მღერიან(ფსალ65:13)
16სისხლი მეტყველებს(ებრ12:24)
17წმინდა წერილი ყოველივეს ცოდვის ქვეშ ამწყვდევს და ასევე დანაპირებსაც იძლევა(გალ3:22)
18წყალობა (მადლი)ბევრს შრომობს(1კრ15:10)
29სინდისი გვემოწმება,მოწმობს(რომ9:1)(2კრ1:12)
20სინდისს უგულებელყოფენ(1ტიმ1:19)
21სინდისს ჭრილობა ადგება(1კრ8:12)
22ქარს სურვილები აქვს ის ისურვებს ხოლმე და ასრულებს კიდევაც იმ სურვილს(იოან3:8)
23გორა მოწმობს სვეტი მოწმობის ნიშანია(დაბ31:44-58)
24ხელმა იცის იგებს რაიმე ამბავს(მათ6:3)
25განადგურება და სიკვდილი ლაპარაკობს ყურიაპ და ესმის(იობ28:22)
26(იგავ 30:15,16)
27სისხლი შეღაღადებს(დაბ4:10)
28(ეს55:11)
29-წმინდა წერილი ეუბნება ლაპარაკობს (რმ9:17)
30მთვარე დამცირდა მზე შერცხვა(ეს24:23)
31ეზ26:2
32ღვინო გლოვობს(ეს24:7)
33ხეებს უხარიათ და ლაპარაკობენ(ეს14:8)
34(ფს35:10)
35(ეზეკ26:2)
36(იობ38:35)
37(ფს104:19)
38(ფს97:8)

  როდესაც ღვთის სულის ქმედებებზეა საუბარი, პრაქტიკულად თავად ღმერთის ქმედებებზეა საუბარი. ეს კი იმას ნიშნავს, რომ როდესაც წმინდა სული ასწავლის - ესე იგი ღმერთი ასწავლის თავისი სულის მეშვეობით (მოქმედი ძალით); როდესაც წმინდა სული შთააგონებს - ესე იგი ღმერთი შთააგონებს თავისი სულის მეშვეობით (მოქმედი ძალით) (2 ტიმოთე 3:16); როდესაც წმინდა სული იცავს - ესე იგი ღმერთი იცავს თავისი სულის მეშვეობით (მოქმედი ძალით).

63ამტკიცებს თუ არა სულიწმინდის წინ განსაზღვრული არტიკლი მის პიროვნულობას?

„ბიბლიის 73 მონაკვეთში განსაზღვრული არტიკლი არსებითი სახელის, „სულის“, წინ ჩნდება, რაც მტკიცე მტკიცებულებას იძლევა იმისა, რომ სულიწმიდა სულიერი პიროვნებაა, ისევე როგორც ანგელოზები“.

პასუხი:

განსაზღვრული არტიკლი, თავისთავად, არ უკავშირდება პიროვნებას ან უპიროვნოობას. ბიბლიის ბერძნულ ტექსტში გამოყენებულ რამდენიმე სიტყვას წინ უძღვის არტიკლი, მაგალითად, სიტყვა „ აგაპე“ (სიყვარული) 1 კორინთელთა 13:8-ში და სიტყვა „ჰელიოს“ (მზე) მათეს 5:45-ში. თუმცა, არცერთი მათგანი არ არის პირი.

Ἡ ἀ γ ά πη ο ὐ δ έ ποτε π ί πτει   

ე აგაპე უდეპოტე პიპტეი

სიყვარული არასდროს მთავრდება. – 1 კორინთელები 13:8.

τ ὸ ν ἥ λιον α ὐ το ῦ ἀ νατ έ λλει ἐ π ὶ πονηρο ὺ ς κα ὶ ἀ γαθο ὺ ς .       

tòn hélion autoû anatéllei epì poneroùs kaì agathoùs

მისი მზე    ამოდის ბოროტებისა და კეთილებისთვის.  მათე 5:45.

სულიწმიდის შემთხვევაში, სტატიის გამოყენება მხოლოდ იმას უსვამს ხაზს, რომ ის კონკრეტულ სულიწმინდას ეხება და არა სხვა არსებულ სულწმინდა სულებს (ღმერთს, იესოს, ანგელოზებს და სასიცოცხლო ძალას)