144 000 და ზეცაში ცხოვრება

ვინ მიდის ზეცაში? ბიბლიის თანახმად განსაზღვრული რაოდენობის მცირე ჯგუფს ეძლევა ზეცაში ცხოვრების შესაძლებლობა (1 პეტრე 1:3, 4)

რას გააკეთებენ ისინი ზეცაში?

ზეციერი ცხოვრებისთვის აღდგენილები იესოსთან ერთად მღვდლებად და მეფეებად იმსახურებენ (გამოცხადება 5:9, 10; 20:6). ისინი ქრისტესთან ერთად  ქმნიან სამეფო სამღვდელოებას, რომელსაც მთელი კაცობრიობისთვის მოაქვს სარგებლობა. (1პტრ2:9) ზეციერი მმართველები ადამიანებს სრულყოფილებამდე მიიყვანენ და ისეთ პირობებს შეუქმნიან, როგორიც ღმერთს თავდაპირველად ჰქონდა განზრახული (ესაია 65:17; 2 პეტრე 3:13).

რამდენი ადამიანი აღდგება ზეციერი ცხოვრებისთვის?

როგორც ნებისმიერ მთავრობაში, ისე ღვთის ზეციერი სამეფოს მმართველებიც მცირედნი არიან მათთან შედარებით, ვისზეც ისინი იმმართველებენ. იესომ თავის თანამმართველები მცირე სამწყსოდ მოიხსენია (ლუკა 12:32).ამ „მცირე სამწყსოს“ რიცხვი 144 000-ს შეადგენს გამოცხადების 14:1—3-ში ვკითხულობთ, რომ მოციქულმა იოანემ იხილა „კრავი ... სიონის მთაზე და მასთან ას ორმოცდაოთხი ათასი“. კრავი“ წარმოადგენს მკვდრეთით აღმდგარ იესო ქრისტეს რომელიც ზეცაშია. (იოანე 1:29; 1 პეტრე 1:19). „სიონის“ მთა წარმოადგენს იესო ქრისტეს და მისი 144 000 თანამმართველის ამაღლებულ მდგომარეობას (ფსალმუნები 2:6; ებრაელები 12:22). „მცირე სამწყსო“ იმაზე მიუთითებს, რომ ქრისტეს თანამეფეების რიცხვი მცირე იქნება მათთან შედარებით, ვინც დედამიწაზე იცხოვრებს მარადიულად (იოანე 10:16)(მათ5:5)(ფსალმუნი 37:11, 29, 34)

 მაშ ასე, ბიბლია სავსებით ნათლად ასწავლის იმის შესახებ, რომ ქრისტე მარტო არ იმმართველებს, არამედ მცირერიცხოვან «წმიდათა» გარემოცვასთან ერთად, რომლებიც «ქვეყნით გამოსყიდულნი» იქნებიან ახლა კი დეტალურად განვიხილოთ 144 000 ის საკითხი, და მოსაზრებები მის შესახებ:

 დავიწყოთ იმით, რომ 144 000-ის შეკრება იქცა ღვთის ძველი დაპირებების ხორცშესხმად, რომლებიც მან ჯერ ედემის ბაღში წარმოთქვა (დაბადება 3:15), შემდეგ აბრაამს უთხრა (დაბადება 12:1—3; 13—17; 15:4—6; 17:1—8, 16, 22:17,18; ფსალმუნები 105:8—10 ), მოგვიანებით კი — ისრაელ ერს (გამოსვლა 19:5,6; 24:3—8; ესაია 61:6).თუმცა იმის გამო, რომ ხორციელი ისრაელი მთლიანობაში კანონის შეთანხმების წინააღმდეგ წავიდა, ღმერთმა იესო ქრისტეს მეშვეობით ახ.წ. 33 წლის 14 ნისანს «ახალი შეთანხმება» დადო (იერემია 31:31—33; მათე 23:37,38; იოანე 1:11; ებრაელები 8:9). მასში შევიდნენ იესოს ერთგული მოწაფეები, მიუხედავად მათი ეროვნული წარმომავლობისა (მათე 8:11, 12; 21:43; საქმეები 13:46, 47; რომაელები 9:6—8; 11:25, 26; ეფესოელები 3:5, 6).  ამგვარად უფალმა ჩამოაყალიბა ახალი «ერი, კარგი საქმეების მოშურნე» (საქმეები 15:14-18; რომაელების მე-9 თავი; ტიტე 2:14; ებრაელები 8:10). სამეფო «ერი, რომელიც მის ნაყოფს გამოიღებს», ქრისტიანული კრება გახდა(მათე 21:43; ეფესოელები 2:10; კოლოსელები 1:10; 1პეტრე 2:5).ყოველივე ეს იმის ნიშანი იყო, რომ იეჰოვას «მონა», მისი «მოწმე», მიწიერი ისრაელის ნაცვლად, "ღვთის ისრაელი" გახდა (ესაია 43:10; გალატელები 6:16). ამ დროიდან მოყოლებული, მიწიერი ისრაელისადმი წარმოთქმული იეჰოვას სიტყვები, რომლებიც ესაიას 43:21-სა და გამოსვლის 19:5, 6-შია ჩაწერილი, ეხება ღვთის, ანუ, სულიერ ისრაელს (შეადარეთ გამოსვლა 19:5,6 და 1 პეტრე 2:9,10)(რომაელები 2:28, 29)(რომ10:12)გალ 3:28,29 ზემოთ მოყვანილი პავლეს სიტყვები იმაში გვარწმუნებს, რომ ამიერიდან «ღვთის ისრაელი» წარმოადგენს არა მხოლოდ ხორციელი ებრაელების კრებულს, არამედ ღვთის მორჩილი «ადამიანები[სა]... ყოველი ტომიდან, ენიდან, ხალხიდან და ერიდან» (გამოცხადება 5:9,10). ამ გარემოებას თავის მხრივ მოციქულმა პეტრემაც მიაქცია ყურადღება, როდესაც თქვა: «ახლა მართლა ვხედავ, რომ ღმერთი მიკერძოებული არ არის, არამედ ყოველ ხალხში მისი მოშიში და სიმართლის მქმნელი მოსაწონია მისთვის» (საქმეები 10:34,35) ამიტომაა ახალ აღთქმაში ისრაელი წარმოდგენილი ბოლო დღეებში მცხოვრები ყველა ღვთის მსახურით, მიუხედავად მათი ეროვნული კუთვნილებისა.მოციქული იოანეს მეშვეობით, ღმერთმა მათი ზუსტი რიცხვი გახადა ნათელი, ვინც იესოსთან ერთად ზეციურ მმართველობაში იქნება მიწვეული. მათი რიცხვი იქნება 144 000 «დედამიწიდან ნაყიდი» როგორც განსაკუთრებული «პირველი ნაყოფი» (გამოცხადება 7:1-8; 14:1-5). ესაა მოწოდებულთა ზუსტი, სრული და არა სიმბოლური რიცხვი (მათე 22:14; ლუკა 12:32; რომაელები 11:25,26; გამოცხადება 6:11).

144 000 ებრაელების განსაკუთრებული ჯგუფი?

ბევრს მიაჩნია რომ პირდაპირი გაგებით ევრაელები შედიან ამ რიცხვში. მაგრამ როგორც ზემოთ აღვნისნეთ ქრისტიანობა ინტერნაციონალური რელიგია გახდა, რომელშიც ნაციონალურმა განსხვავებებმა საკუთარი როლი დაკარგა, იუდაიზმისგან განსხვავებით. ბიბლია ამას მრავალჯერ უსვამს ხაზს (ლუკა 13:29; საქმეები 15:14; 1 კორინთელები 12:13; კოლოსელები 3:11; გალატელები 6:15). შეუძლებელია ღმერთმა ჯერ სხვადასხვა ეროვნების ამდენ ხალხს მოუხმოს, შემდეგ კი რომელიმე ჯგუფში ისევ ებრაელები გამოარჩიოს, მათ გარკვეული პრივილეგიები ან დავალებები მისცეს, რომლებიც არაებრაელებს არ აქვთ. ეს ახალი აღთქმის მთლიან ლოგიკას ეწინააღმდეგება. შესაბამისად ის, რომ ებრაული ტომების მოხსენიებით მათი ასოცირება ებრაელებთან ხდება, იმავე აზრით უნდა გავიგოთ, როგორც ქრისტიანულ კრებას რომ ეწოდება «ღვთის ისრაელი» (გალატელები 6:16). ეს გახლავთ სიბოლური მნიშვნელობა, რომელიც იმას უსვამს ხაზს, რომ ღვთის მიზნების შესრულების საქმეში ქრისტიანულმა კრებამ ხორციელი ისრაელი ჩაანაცვლა.

 აქ რომ ხორციელ ისრაელზე არ მიდის საუბარი, ისიც აჩვენებს, რომ    ამ სიაში მოხსენიებულია ლევის ტომი ხოლო 12 ტომში ლევიანები არ  შედიოდნენ, ვინაიდან ისინი გამოცალკევებულნი იყვნენ ტაძართან დაკავშირებული მსახურებისთვის. იხილეთ რიცხვების 1:4—16). ამრიგად ეს ჩამონათვალი მოცემულია არა ხორციელი ისრაელის ამოცნობის მიზნით, არამედ იმის საჩვენებლად, რომ სულიერი ისრაელიც მსგავსად არის ორგანიზებული.

 შეუძლიათ თუ არა დღეს ებრაული წარმომავლობის ქრისტიანებს დარწმუნებით საკუთარ თავზე იმის თქმა, თუ ისრაელის თორმეტი ტომიდან რომელს მიეკუთვნებიან? ცნობილი მიზეზების გათვალისწინებით, მოცემული ამოცანა მათი უმრავლესობისათვის პრაქტიკულად შეუსრულებელია. შესაბამისად, უკიდურესად რთულია იმაზე საუბარი, რომ გამოცხადების 7:4-8-ში შერჩევა ხდება მორწმუნე ებრაელების განსაზღვრული ტომებისადმი კუთვნილების ფონზე. და თუ, პავლეს სიტყვების თანახმად, «არ არსებობს განსხვავება იუდეველსა და ბერძენს შორის, რადგან უფალი ყველასთვის ერთია. ის გულუხვია ყველასთვის, ვინც მას უხმობს» (რომაელები 10:12), მაშინ, მით უმეტეს, შეუძლებელია რაიმე მნიშვნელობა ჰქონდეს იმას, თუ ქრისტიანი-ებრაელი,თორმეტიდან რომელ ტომს მიეკუთვნება.

მაშ ასე, რა იგულისხმება გამოცხადების 7:4-7-ში ისრაელის ყველა ტომში? ეჭვგარეშეა, რომ პირდაპირი გაგებით ხორციელის ისრაელის ტომები არა. ეს ჩანს იესოს სიტყვებიდან, რომლებიც მოციქულებს უთხრა:«ჭეშმარიტებას გეუბნებით: ხელახლა შექმნისას, როცა კაცის ძე თავის დიდებულ ტახტზე დაჯდება, თქვენც, ვინც მე გამომყევით, თორმეტ ტახტზე  დასხდებით და ისრაელის თორმეტ ტომს გაასამართლებთ» (მათე 19:28).

მოცემული სიტყვების კონტექსტიდან ჩანს, რომ საუბრობდა არა უშუალოდ მოციქულების პერსონალურ მომავალზე, არამედ ნებისმიერ ადამიანზე, რომელიც ზეციურ ჯილდოს მიიღ ებდა, მიუხედავად მისი ეროვნებისა.

გამოცხადების წიგნიც ანალოგიური სახით ამბობს:«ვიხილე ტახტები და ისინი, ვინც მათზე დასხდნენ და ვისაც გასამართლების უფლებამოსილება მიეცა. ისინი გაცოცხლდნენ და ქრისტესთან ერთად ათას წელს მეფობდნენ» (გამოცხადება 20:4).

იესოს სიტყვები «ისრაელის თორმეტი ტომის გასამართლების» შესახებ, აშკარაა, რომ გულისხმობდა არა უშუალოდ ებრაელების გასამართლებას, არამედ მთელი კაცობრიობისას. ახალ აღთქმაში ვერსად ვერ ვხვდებით იმის მცირე მინიშნებასაც კი, რომ უფალი ცალკე სასამართლოს მოაწყობს ხორციელი ისრაელის გასასამართლებლად. პირიქით, მოციქული პავლე საუბრობს საყოველთაო სასამართლოზე, როდესაც «ქვეყნიერებას წმინდები გაასამართლებენ» (1 კორინთელები 6:2). ის მანამდეც აფრთხილებდა, რომ

«ღმერთ[ი]... ახლა ყველას ყველგან ეუბნება, რომ მოინანიონ. ვინაიდან დანიშნა დღე, რომ თავისი განზრახვის თანახმად სიმართლით გაასამართლოს მსოფლიო» (საქმეები 17:30,31).

გარდა ამისა, დაპირება «ისრაელის თორმეტი ტომის გასამართლების» შესახებ იესოს მიერ განმეორებით იქნა მიცემული დედამიწაზე მისი ცხოვრების უკანასკნელ ღამეს, უფლის სერობაზე (ლუკა 22:28-30). თავის თავად ცხადია, რომ სასამართლოში მონაწილეობის ეს მოწვევაც არ ეხებოდა მხოლოდ და მხოლოდ მოციქულებს ან უფლის ებრაული წარმომავლობის მოწაფეებს, არამედ ყველა ცხებულ ქრისტიანს, მათი ეთნიკური წარმომავლობის მიუხედავად. ბუნებრივია, რომ «ისრაელის თორმეტი ტომის გასამართლებაშიც» მთელი კაცობრიობის გასამართლება იგულისხმებოდა.

ზემოთ მოხსენიებული ბიბლიური მტკიცებულებების ყურადღებიანი ანალიზის შემდეგ, ჩვენ ერთადერთ ლოგიკურ დასკვნამდე მივდივართ, რომ

მათეს 19:28-სა და ლუკას 22:28-30-ში ნათქვამ იესოს სიტყვებში, რომლებშიც საუბარია «ისრაელის თორმეტი ტომის გასამართლებაზე», უნდა გავიგოთ სასამართლო მთელ მიწიერ კაცობრიობაზე, ან «ქვეყნიერებაზე», როგორც მოციქული პავლე წერდა (1 კორინთელები 6:2). ეს ფაქტი იმის გაგებაში გვეხმარება, რომ გამოცხადების 7:4-7-ში ისრაელის თორმეტი ტომი ასევე სიმბოლურად გამოიყენება. სინამდვილეში, ზეციური მეფობისათვის ცხებული 144 000 ქრისტიანი ღვთის მიერ «ყოველი ტომიდან, ენიდან, ხალხიდან და ერიდან» იქნა არჩეული (გამოცხადება 5:9,10).

ანალოგიური სახით 144 000-ის შესახებ ნათქვამია, რომ ეს«ბეჭედდასმულნი... ისრაელის ძეთა ყველა ტომიდან» იყვნენ (გამოცხადება7:4). სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, ისინი უკვე დანარჩენი კაცობრიობის ნაწილს კი არ წარმოადგენდნენ, არამედ ნაყიდნი იყვნენ მისგან. როგორც იერუსალიმი იყო ისრაელის მხოლოდ ნაწილი, ასევე იყვნენ ეს 144 000 მხოლოდ მსოფლიოს ნაწილი. ერების დარჩენილი უმრავლესობა ქრისტესა და 144 000 ზეციერი თანამმართველის მიერ იქნება გასამართლებული, როგორც ამის შესახებ იესო საუბრობდა მათეს 19:28-სა და ლუკას 22:28-30-ში.

კიდევ ერთი მტკიცება რომ მხოლოდ მოქცეულ იუდეველებს არ მოიაზრებს 144 000. ნათელი ხდება იქედან რომ გამოთქმა "ჩვენი ღვთის მონები" (7,3) წარმართობიდან მოსულ წმინდებსაც მოიაზრებს.  (ეფესელები 2,11-22) 

მაშ ასე, შესამოწმებლად თუ ავიღებთ მოსაზრებას, რომ 144 000 — ეს

პირდაპირი გაგებით ებრაელები არიან, 12 000 - 12 000 კაცი თითოეული

ჩამოთვლილი ტომებიდან, მაშინ ასეთ შემთხვევაში ჩვენ მკაფიო განმარტებების წარდგენა მოგვიწევს შემდეგ საკითხებთან დაკავშირებით:

1. ზეცაში აყვანილი 144 000 ებრაელის მდგომარეობა რით იქნება გაცილებით განსაკუთრებული სხვა დანარჩენი გადარჩენილი ებრაელების მდგომარეობასთან შედარებით, რომლებიც ვერ მოხვდნენ 144 000-ში, და ასევე ქრისტიანი-არაებრაელების მდგომარეობასთან შედარებით? 

(გამოცხადება 14:3).

2. რაში სჭირდება ღმერთს ზეცაში ქრისტიანების ორი განსხვავებული ჯგუფი? რა განსხვავებაა მათ ფუნქციებს შორის?

3. რომელი განსაკუთრებული კრიტერიუმებით უნდა მოხდეს ღვთის ერთგული ებრაელების შერჩევა, მოხვდებიან თუ არა ისინი 144 000 

განსაკუთრებულ რჩეულში, თუ დანარჩენ გადარჩენილ ებრაელებში აღმოჩნდებიან?

4.რა სახით მიუთითებს ღვთის სული მოქცეულ ებრაელს, რომ უშუალოდ ის, და არა სხვა მოქცეული ებრაელია მოწოდებული 144 000-ში?

5. დღეს როგორ შეიძლება ამ 144 000 ხორციელ ებრაელთა ჯგუფის პოვნა? დღეს სად არის ეს ჯგუფი? როგორ ემსახურება ღმერთს?  როგორ წარმოაჩენს თავს? გააჩნია თუ არა თავისი ქრისტიანული კრებები და ატარებს თუ არა საკუთარ ღვთისმსახურებას? ამ ჯგუფის თუნდაც რამოდენიმე წარმომადგენლის ნახვა მაინც თუ შეიძლება?

6. ქრისტიანთა რომელ ჯგუფს განეკუთვნებიან მოციქულები (და არაებრაელები) და მათი თანამედროვე ქრისტიანები, რომლებიც 1-ლი საუკუნის წარმართებიდან გამოვიდნენ? 144 000 ებრაელის რიცხვში შევლენ მოციქულები თუ გადარჩენილთა რომელიმე სხვა ჯგუფში?

ამ კითხვების გარდა აუცილებლად მოგვიწევს დაფიქრება შემდეგ საკითხზეც: გამოცხადების 7:4-7-ს თუ პირდაპირ გავიგებთ, ნამდვილი თორმეტი ტომის გაგებით, მაშინ ასეთ შემთხვევაში ასევე პირდაპირი გაგებით უნდა გავიგოთ გამოცხადების 14:1-5-ში მოცემული 144 000-ის აღწერა. 

ასე რომ, ამ ყველაფერს გამოცხადების წიგნის მთელი სიმბოლოებით თუ პირდაპირი გაგებით გავიგებთ, მაშინ კითხვები ჩნდება:

1. უნდა ვაღიაროთ თუ არა, რომ ყველა მოქცეული ებრაელიდან ამ რიცხვში მხოლოდ ის მამაკაცები შევლენ, რომლებიც არასოდეს დაქორწინებულან? რადგან ნათქვამია, რომ მათ "არ წაუბილწავთ თავი ქალებთან, უბიწოები არიან"?

2. თუ ჭეშმარიტების გაგებამდე ებრაელი უკვე დაქორწინებული იყო,ის უკვე ვეღარ შეძლებს ამ რიცხვში შესვლას? ღმერთი 144 000 მოქცეული ებრაელის მიმართ ცელიბატის პრინციპს იყენებს?

3. ნიშნავს თუ არა ეს, რომ 144 000-ს მოქცეულ ებრაელთა რიგებში არცერთი ებრაელი-ქალი არ იქნება შეყვანილი? რამდენად სამართლიანია ეს, თუ მოციქულების დღეებში ზეციური სამეფოს საერთო იმედისკენ ძმებსაც მოუწოდებდნენ და დებსაც? ("არ არსებობს არც იუდეველი და არც ბერძენი, არც მონა და არც თავისუფალი, არც კაცი და არც ქალი, რადგან თქვენ ყველა ერთნი ხართ ქრისტე იესოსთან ერთობაში", გალატელები 3:28).

ამრიგად  არსებობს ბიბლიური მტკიცებულებების საკმარისი რაოდენობა, რომელიც იმას ადასტურებს, რომ გამოცხადების წიგნში წარმოდგენილი 144 000 წარმოადგენენ ქრისტეს მოწაფეებს «ყოველი ტომიდან, ენიდან, ხალხიდან და ერიდან», რომლებიც მასთან ერთად არიან მოწოდებულნი ზეციური მეფობისათვის (გამოცხადება 5:9,10).

ასევე არ არსებობს იმ მოსაზრებაზე დათანხმების მიზეზი, რომ 144 000-ში ის ქრისტიანები უნდა იქნას გაგებული, რომლებიც რწმენის გამო იქნენ მოკლული. მართალია, მრავალი ქრისტიანი მართლაც «ბოლომდე გამოიცადა... სიკვდილამდე» (გამოცხადება 2:10). თუმცა არასწორი

იქნებოდა მიგვეჩნია, რომ რწმენის გამო თავად ძალადობრივი სიკვდილის ფაქტი წარმოადგენს გადამწყვეტ განმსაზღვრელს, თუ რამდენად გამოსადეგია ქრისტიანი იმისთვის, რომ ზეცაში რიცხვ 144 000-ს შეუერთდეს. წინააღმდეგ შემთხვევაში იმ დასკვნამდე მოგვიწევდა მისვლა, რომ მოციქულებმაც კი ერთმანეთისაგან განსხვავებული ჯილდოები მიიღეს. რადგან მოციქული იოანე ხომ არ ყოფილა მოკლული. სხვა მოციქულები კი, მაგალითად, პავლე, რწმენისთვის მოკვდა. იგივეს თქმა შეიძლება, რა თქმა უნდა, სხვა მრავალ ქრისტეს ერთგულ მოწაფეებზეც, რომლებიც საკუთარ უფალს 1-ლ საუკუნეში ემსახურებოდნენ.

ბოლოს და ბოლოს, ბიბლია იმის არავითარ განსაზღვრებას არ შეიცავს, რომ ქრისტიანის ჯილდო მისი სიკვდილის სახეობაზეა დამოკიდებული.  შესაბამისად, არ არსებობს ამ საკმაოდ საეჭვო ვარაუდების გამოყენების საჭიროება «დედამიწიდან ნაყიდი» 144 000-ის მნიშვნელობის ახსნის მცდელობის მიზნით (გამოცხადება 14:3).

144 000 სიმბოლური  რიცხვია და მასში ყველა ქრისტიანი მოიაზრება?

კარგია თუ იმაზე დავფიქრდებით, რომ იოანეს ხილვაში, რომელშიც მან ზეციური ცხოვრებისათვის მოწოდებული ქრისტიანების რიცხვის, 144 000-ის შესახებ მოისმინა, «დედამიწიდან ნაყიდი ას ორმოცდაოთხი ათასი» კრავთან ერთად დგას (გამოცხადება 14:1- 5). პირდაპირი გაგებით უნდა გვესმოდეს ის, რომ კრავი ერთია? უეჭველად. თუმცა ასეთ შემთხვევაში შესაბამისადვე უნდა იქნას გაგებული იოანეს მიერ მოყვანილი ციფრი 144 000-იც, რომელიც მის გვერდით დგას: ესეც ზუსტი ციფრია და არა სიმბოლური. მით უმეტეს, რომ გამოცხადებაში ეს ციფრი ორ განსხვავებულ ხილვაში მოიხსენიება (გამოცხადება 7:4; 14:1-5)იოანე უბრალოდ გაკვრით კი არ მოიხსენიებს ციფრს 144000, არამედ სამჯერ აკეთებს ამას (გამოცხადება 7:14; 14:1, 3), თითქოს დაჟინებით ამახვილებს მასზე ყურადღებას.

ჩვენს წინაშეა ფორმულა 12*12*1000 ან 12 კვადრატში * 1000. 12-თან დაკავშირებით ყველაფერი გასაგებია, ამ ციფრს მნიშვნელოვანი ნუმეროლოგიური აზრი აქვს ებრაულ კულტურაში (დასრულებულობა, სისავსე). თუმცა აი შეკითხვა: რა საჭიროა დამატებით 1000-ზე გამრავლება? სიმბოლური რიცხვები ჩვეულებრივ პატარებია. ჩვეულებრივ ესენია 6, 7, 10, 12 ან 24. 6-ნიშნიანი რიცხვი სიმბოლური ნომერი არ არის.როდესაც ჩვენ ვკითხულობთ 4 ცოცხალი არსების ან 24 უხუცესის შესახებ (გამოცხადება 5:8), მაშინვე გვესმის, რომ ამ ციფრებს რეალურ ცხოვრებასთან შეხება არ აქვთ, რადგან იესოს მიწიერი ცხოვრების პერიოდშიც კი ასობით მოწაფე ჰყავდა (1 კორინთელები 15:6). ციფრი 144-იც კი საეჭვოდ დიდია, თუმცა ის კიდევ შეიძლება სიმბოლურად ჩაითვალოს იმ მიზეზის გამო, რომ ის თორმეტის კვადრატია. თუმცა შემდეგ რატომ ხდება 1000-ზე გამრავლება? ციფრ 1000-სს არც რაიმე ნუმეროლოგიური მნიშვნელობა გააჩნია და თანაც მთელ ციფრს ძალიან დიდს ხდის სიმბოლურისთვის. ის კიდევ შეიძლება გავიგოთ, თუ რატომ ოპერირებს ხილვა 12-ის კვადრატით, მაგრამ სრულიად გაუგებარია დამატებით 1000-ზე გამრავლების აზრი, რაც ანგრევს კიდეც ლამაზ ნუმეროლოგიას და რიცხვს უაზროდ დიდს ხდის.

შესაბამისად, პირდაპირი მნიშვნელობით გაგება უკეთ შეესაბამება ტექსტის ბუნებრივ წაკითხვას და უკეთ ეთანხმება ბიბლიის განმარტების წესებს. ამ წესთაგან ერთერთი ასე ჟღერს: ჩვეულებრივ ტექსტი გაიგება პირდაპირი მნიშვნელობით, თუ საპირისპირო არ იქნება დადგენილი. ანუ, უპირატესობა ყიველთვის უნდა გაკეთდეს პირდაპირ გაგებაზე და მას სიმბოლური გაგება მხოლოდ მაშინ უნდა ვარჩიოთ, თუ კონტექსტი ერთმნიშვნელოვნად ეწინააღმდეგება ტექსტის პირდაპირ გაგებას. 144000-ის შემთხვევაში ასეთი დაბრკოლებები არ არის. ისინი მაშინ იქნებოდა, ციფრი რომ ძალიან მცირე იყოს, მაგალითად 144. თუმცა დამატებითი და ნუმეროლოგიურად უაზრო 1000-ზე გამრავლება ამ ერთადერთ შესაძლო დაბრკოლებასაც აცილებს.

წინააღმდეგ შემთხვევაში ჩვენ წინააღმდეგობას ვაწყდებით. 144 000 რომ ზუსტ ციფრს არ წარმოადგენდეს და ის მხოლოდ სიმბოლური იყოს, მაშინაზრი არ ექნებოდა იქვე იმ უამრავ ხალხზე საუბარს, რომლის დათვლაც  არავის შეეძლო (გამოცხადება 7:9,10) 

 ეს თუ ყველა ქრისტიანია, მაშინ რაში სჭირდება იოანეს ამ ჯგუფის დასრულებულობაზე, შეზღუდულობაზე ასე ხაზის გასმა? ეს როგორც მინიმუმ არალოგიკურად გამოიყურება. აქ საქმე იმაშიც კი არაა, ზუსტია ეს ციფრი თუ სიმბოლური.მაშინაც კი ეს ციფრი რომ სრულიად სიმბოლური ყოფილიყო, შეკითხვა რჩება: საერთოდ რა საჭიროა ციფრი? იოანეს არაფერი უშლიდა ხელს, რომ ყველა ქრისტიანი უბრალოდ «უამრავ ხალხად» მოეხსენიებინა – მან ხომ ერთხელ უკვე გამოიყენა ეს ფრაზა (გამოცხადება 7:9), და შემდეგ დაამატა კიდეც: «რომლის დათვლა არავის შეეძლო». ესე იგი, იოანეს არაფერი უშლის ხელს იმაში, რომ ყველაფერს საკუთარი სახელი უწოდოს და მკითხველი არ დააბნიოს. თუმცაღა 144000-ის შემთხვევაში ის სამჯერ მოიხსენიებს კონკრეტულ რიცხვს, თითქოს რაღაც მნიშვნელოვან განსხვავებას უნდა ხაზი გაუსვასო.

„გამოცხადების“ [7:4–ში] მოცემული განსაზღვრული რიცხვი დაპირისპირებულია 7:9–ში მოცემულ განუსაზღვრელ რიცხვთან.    . აქედან გამომდინარე, ლოგიკურია დავასკვნათ, რომ რიცხვი 144 000 პირდაპირი მნიშვნელობით უნდა გავიგოთ. თუ 144 000–ს სიმბოლური მნიშვნელობა ექნებოდა და მასში სინამდვილეში უამრავი ადამიანი იქნებოდა ნაგულისხმები, დაიკარგებოდა ამ ორ მუხლს შორის ჩადებული დაპირისპირების ძალა.  „ეს არის ფაქტის კონსტატაცია — განსაზღვრული რიცხვი დაპირისპირებულია ამავე თავში მოცემულ განუსაზღვრელ რიცხვთან“„არ არსებობს საფუძვლიანი მიზეზი იმისათვის, რომ ეს რიცხვი სიმბოლური მნიშვნელობით გავიგოთ“: „ეს რიცხვი [144 000] სიმბოლური მნიშვნელობით რომ გაგვეგო, მაშინ ამ წიგნში მოცემული არც ერთი რიცხვი არ უნდა გაგვეგო პირდაპირი მნიშვნელობით“

ბიბლიის სხვა ადგილებიც განამტკიცებს იმ აზრს, რომ რიცხვი 144 000 პირდაპირი მნიშვნელობით უნდა იქნეს გაგებული, და რომ მასში იგულისხმება ადამიანთა განსაზღვრული რაოდენობა, „უამრავ ხალხთან“ შედარებით პატარა ჯგუფი. მაგალითად, მოციქულ იოანეს მიერ ნანახ ხილვაში 144 000–ის შესახებ შემდეგ ნათქვამია, რომ ისინი არიან ადამიანთაგან „ნაყიდნი, როგორც პირველი ნაყოფი“ (გამოცხადება 14:1, 4). აგრეთვე დედამიწაზე ყოფნისას იესო ლაპარაკობდა ადამიანებზე, რომლებიც ზეციერ სამეფოში მასთან ერთად იმეფებდნენ, და ამ ადამიანთა ჯგუფს „მცირე სამწყსო“ უწოდა (ლუკა 12:32; 22:29). ცხადია, მათი რიცხვი, ვინც ზეცაში იმეფებს, მცირე იქნება იმათთან შედარებით, ვინც დედამიწაზე მომავალ სამოთხეში იცხოვრებს.

ამგვარად, გამოცხადება 7:4–ის კონტექსტი და ამ რიცხვთან დაკავშირებული სხვა ბიბლიური ადგილები ადასტურებს, რომ 144 000 პირდაპირი მნიშვნელობით უნდა იქნეს გაგებული.
  მაგრამ  ჩვენ გვთავაზობენ, რომ ეს ასე გავიგოთ: იოანე აქ დიდი რაოდენობის ჯგუფზე საუბრობს, და ეს ასეც უნდა იქნას გაგებული; აქ იოანე საუბრობს გაცილებით მცირე, აღრიცხვად ჯგუფზე, თუმცა ეს უკვე ასე კი არ უნდა გავიგოთ, არამედ ასევე უნდა გავიგოთ როგორც დიდი და აღურიცხავი. იოანე ორი ჯგუფის შესახებ საუბრობს, მაგრამ ჩვენ ეს არ უნდა გავიგოთ როგორც ორი ჯგუფი, ჩვენ მათ შევურევთ და ვიტყვით, რომ ეს ერთი და იგივე ჯგუფია, იოანემ კი გადმოცემისას უბრალოდ ცუდად გადმოგვცა. პირველ შემთხვევაში ჩვენ ვეთანხმებით იოანეს და პირდაპირ გვესმის მისი სიტყვები, მეორე შემთხვევაში კი შესწორებები და პირობები შეგვაქვს და გვინდა ეს ჯგუფი ფიზიკურად გავაუქმოთ და პირველ ჯგუფს შევუერთოთ. რისთვის? რატომ? 

მემგონი, ეს ახსნის ძალიან და ძალიან სადაო მეთოდია. ამ ფრაგმენტების ნებისმიერი პირდაპირი და ბუნებრივი წაკითხვა იმაზე მეტყველებს, რომ ჩვენს წინაშე ორი ჯგუფია: აღრიცხვადი და აღურიცხავი. ჩვენ თუ პატიოსანი მკვლევარები ვართ, ვერაფერს ვუზავთ ამას – და რაც მთავარია, სურვილიც კი არ გაგვიჩნდება. იოანე იმდენად აშკარად აღწერს სხვადასხვა მახასიათებლების მქონე ორ ჯგუფს, რომ გაუგებარია, როგორც შეიძლება ამის გვერდის ავლა და მით უმეტეს მათ შორის არსებული განსხვავებების შეგნებულად წაშლა.

უამრავი ხალხი

იმის დამატებით არგუმენტს, რომ 144000 შეუძლებელია აბსოლუტურად ყველა ქრისტიანს წარმოადგენდეს, წარმოადგენს ის, რომ მეორე ჯგუფის წევრები – «უამრავი ხალხი» გამოცხადების 7:9-დან – ასევე შეესაბამებიან ქრისტიანთა განსაზღვრებას. ისინი განადიდებენ ღმერთს და კრავს (10), გადაიტანეს დიდი გასაჭირი (14), განიწმინდნენ კრავის სისხლის წყალობით (14), ღვთის ტახტის წინ იმყოფებიან და ემსახურებიან მას, ღმერთი «თავის კარავს შლის მათზე» (15), აღარც სშიათ და აღარც სწყურიათ სულიერი გაგებით (16), კრავი მწყემსავს მათ, ღმერთი კი მოსწმედს მათ ყველა ცრემლს (17). სრულიად გამორიცხულია, რომ ამგვარად აღწერილი ხალხი ქრისტიანები არ იყვნენ ან «არასრულფასოვანი» ქრისტიანები იყვნენ, როგორც ხშირად შეგვიძლია მოვისმინოთ. ისინი ყველა პარამეტრებით შეესაბამებიან ქრისტიანთა განსაზღვრებებს (ბოლოს და ბოლოს, ქრისტიანი – ესაა ქრისტეს მოწაფე მიუხედავად მისი იმედისა, ამიტომ ქრისტიანთა სრულფასოვნებასა და არასრულფასოვნებაზე საუბარი თავიდანვე უაზრობაა).

ამასთანავე, იოანე ამ ქრისტიანებს 144000-სგან განცალკევებით მოიხსენიებს. ის ხაზს უსვამს, რომ «მათი დათვლა არავის შეეძლო» (7:9), მაშინ როდესაც 144000-ის შემთხვევაში რიცხვს სამჯერ იმეორებს. არათანმიმდევრულობის პიკი იქნებოდა თან რიცხვი დაესახელებინა და ამასთანავე დათვლის შეუძლებლობაზე ესაუბრა ერთი და იგივე ჯგუფთან დაკავშირებით.

გამოცადების 7:15,17-ში მოცემული უამრავი ხალხის აღწერას პარალელები გააჩნია გამოცხადების 21:3, 4-თან. ერთგანაც და მეორეგანაც ჩვენ ვკითხულობთ, რომ ღმერთი იქნება მათთან და მოსწმედს მათ ყველა ცრემლს. ამავდროულად იქვე გამოცხადების 21:2-ში ნათქვამია, რომ «წმინდა ქალაქი ახალი იერუსალიმი» ზეციდან ეშვება. უმარავი ხალხი თუ ზეცაში იმყოფება, მაშინ ეს ქალაქი რატომ ეშვება ზეციდან მათთან? ეს ხილვის უაზრო ელემენტი იქნებოდა. აზრი იმის შესახებ, თუ როგორ შლის ღმერთი კარავს, რათა ადამიანებთან დამკვიდრდეს, ასევე ხაზს უსვამს, რომ ღმერთი ყურადღებას ადამიანებს დედამიწაზე აქცევს და არ მიჰყავს ისინი თავისთან ზეცაში.

 ამრიგად განსხვავებაა 144 000 სა და დიდ ხალხს შორის

1.იოანე განასხვავებს ორ ჯგუფს

2.იოანემ მიანიჭა 144 000 ს კონკრეტული ნომერი

3.იოანემ არ მიანიჭა უამრავ ხალხს  კონკრეტული ნომერი

4.იოანე აცხადებს რომ უამრავი ხალხი არ შეიძლება დაითვალოს

5.თუ უამრავი ხალხი არ ითვლება ლოგიკურია რომ 144 000 ითვლება და სხვა ჯგუფია

6.თუ შესაძლებელია 144 000 დათვლა მაშინ რიცხვი პირდაპირია.

 იოანეს ხილვა «დედამიწიდან ნაყიდი ას ორმოცდაოთხი ათასის» შესახებ უკეთ ხსნის ახალი აღთქმის სხვა სიტყვების აზრს, სადაც საუბარია «სამეფო სამღვდელოებაში» მოწოდებულთარაოდენობაზე:«მოწვეული ბევრია, რჩეული კი - ცოტა» (მათე 22:14).«ნუ გეშინია, მცირე სამწყსოვ, რადგან თქვენმა მამამ მოისურვა თქვენთვის სამეფოს მოცემა» (ლუკა 12:32).«ისრაელის ნაწილს მანამდე ექნება გული გაქვავებული, სანამ უცხოტომელთაგან სრული რიცხვი არ შეივსება, ასე გადარჩება მთელი ისრაელი» (რომაელები 11:25,26).«თითოეულ მათგანს თეთრი გრძელი სამოსელი მისცეს და უთხრეს,  რომ ცოტა ხანს კიდევ დაესვენათ, სანამ არ შეივსებოდა მათნაირი  მონებისა და მათი ძმების რიცხვი, რომლებიც მათსავით უნდადაეხოცათ» (გამოცხადება 6:11).».ყველა ამ შემთხვევაში ჩვენ იმის ფაქტს ვხედავთ, რომ ზეციური «სამეფო სამღვდელოების» რიცხოვნობას ღვთისაგან განსაზღვრულისაზღვრები აქვს. 

 განა იმაზე მითითება, რომ «უამრავი ხალხი. იდგნენ ტახტისა და კრავის წინ» იმის მტკიცებულებას არ წარმოადგენს, რომ ადამიანთა ეს ჯგუფიც ზეცაში უნდა აღმოჩნდეს?

 არა, არ წარმოადგენს? ამის საკმაოდ ნათელი მტკიცებულება არსებობს. მაგალითად,  ბერძნული სიტყვა ენოპიონ, რომელიც ბიბლიაში ითარგმნა როგორც «წინ» (ან „წინაშე“), სიტყვასიტყვით ნიშნავს«მხედველობის არეში», და რამდენჯერმე გამოიყენება იმ ადამიანებთან დაკავშირებით, რომლებიცდედამიწაზე ცხოვრობენ, მაგრამ იეჰოვას «წინ» ანუ მისი«მხედველობის არეში» არიან (1 ტიმოთე 5:21; 2ტიმოთე 2:14;რომაელები 14:22;  გალატელები 1:20). ერთხელ, ისრაელების უდაბნოში ყოფნისას, მოსემ უთხრა აარონს: «უთხარი ისრაელის ძეების მთელ კრებულს: „წარდექით იეჰოვას წინაშე, რადგან გაიგონა მან თქვენი დრტვინვა“» (გამოსვლა 16:9).  იეჰოვას წინაშე წარსადგომად ისრაელებს ზეცაში ასვლა არ სჭირდებოდათ.  (შეადარეთ ლევიანების 24:8.) ისინი ისედაც იეჰოვას მხედველობის არეში იყვნენ და მისი ყურადღება მათკენ იყო მიპყრობილი. ჩვენ აგრეთვე ვკითხულობთ: «როცა მოვა კაცის ძე... თავისი დიდებით...  შეიკრიბება მის წინაშე ყველა ხალხი». ამ წინასწარმეტყველებისშესრულების დროს ადამიანები ზეცაში არ იქნებიან; არც ისინი იქნებიან ზეცაში, ვინც «მარადიულად მოიკვეთებიან» (მათე 25:31— 33, 41, 46). ადამიანები იესოს მხედველობის არეში არიან; ის გაასამართლებს მათ. ამის მსგავსად, უამრავი ხალხი «ტახტისა და კრავის წინ» დგას იმ გაგებით, რომისინი მხედველობის არეში ჰყავთ იეჰოვასა და მის მიერ დანიშნულ მეფეს, 

იესო ქრისტეს, რომელსაც განაჩენი მათ სასარგებლოდ გამოაქვს»

«ის, რომ „დგას ტახტის წინ“ (ბერძნულად: ენოპიონ ტუ ტრონუ, ტახტისმხედველობის არეში), მისგან ზეცაში ყოფნას არ მოითხოვს. ის უბრალოდ ღვთის «მხედველობის არეში» ანუ თვალსაწიერში დგას, რომელიც გვეუბნება, რომ ის ზეციდან ხედავს ადამიანთა ძეებს (გამოცხადება 7:9;  ფსალმუნები 10:4; შეადარე ფსალმუნები 99:1, 2, ასევე ლუკა 1:74, 75 და საქმეები 10:33,).ასევე აუცილებელს არ წარმოადგენს ის, რომ «ყველა ერიც» ზეცაში იმყოფებოდეს, რათა ისინი, როგორც ეს მათეს 25:31, 32-შია აღწერილი,  ქრისტეს ტახტის «წინ» იყვნენ შეკრებილნი. იმას, რომ «უამრავი ხალხი, რომელთა დათვლა არავის შეეძლო» შეუძლებელია ზეციური კლასი იყოს, გვიჩვენებს შედარება გამოცხადების 7:4—8-სა და 14:1—4-თან, სადაც მათი ზუსტი რიცხვი ცხადდება, ვინც დედამიწიდან ზეცაში იქნებიან წაყვანილნი».ამგვარად, სიტყვები «[ისინი] იდგნენ ტახტისა და კრავის წინ» აუცილებლად ადგილმდებარეობას არ აღწერენ. თავად სიტყვა «დგომა» შეიძლება ნიშნავდეს, რომ მათ ტახტზე მჯდომარე და კრავი იწონებენ. (შეადარეთ გამოცხადება 6:17; ლუკა 21:36.) და იმისათვის რომ «ტახტის წინ» იყვნენ, სულაც არ არის აუცილებელი ზეცაში ყოფნა. ამისათვის უბრალოდ შეიძლება ღვთის «მხედველობის არეში» ვიყოთ, 

რომელიც, როგორც თავად ამბობს, ზეციდან აკვირდება ადამიანთა ძეებს

(დაბადება 5:22,24; 6:9; იობი 26:6; ფსალმუნები 11:4; 22:29; 33:8,13-14; 139:7-11; ესაია 40:17,22; 66:22; იერემია 23:24; მათე 25:31—33; ლუკა 1:74, და ეს სრულ თანხმობაშია ღვთის სიტყვებთან:«აი რას ამბობს იეჰოვა: "ზეცა ჩემი ტახტია და დედამიწა ჩემი ფეხსადგამი"» (ესაია 66:1; შეადარეთ მათე 5:34-35).

 საინტერესოა კიდევ ერთი ადგილი გამოცხადების წიგნიდან.«"ჩემს ორ მოწმეს ათას ორას სამოცი დღის განმავლობაშივაწინასწარმეტყველებინებ ჯვალოთი შემოსილებს". ისინი წარმოდგენილნიარიან ორი ზეთისხილის ხით და ორი სალამპრით და დედამიწის უფლის წინაშე დგანან» (გამოცხადება 11:3-4).როგორც შემდგომი მუხლებიდან ჩანს, «ორი მოწმის» საქმიანობასთან

დაკავშირებული მოვლენები, დედამიწაზე მიმდინარეობს, ჯერ კიდევ არსებული ღვთის ორგული კაცობრიობის გარემოში. მაგრამ ზემოთ მოხსენიებული მე-4 მუხლი ამბობს, რომ ეს «ორი მოწმე» «წარმოდგენილნი არიან ორი ზეთისხილის ხით და ორი სალამპრით და დედამიწის უფლის წინაშე დგანან» ("ენოპიონ ტუ კირიუ"). აქედან ჩანს, რომ წინასწარმეტყველური ღვთის სიტყვისათვის სრულიად დასაშვებია პირების ან დედამიწაზე მიმდინარე მოვლენების ისე წარმოდგენა, როგორც თვით «ზეციერ» ღმერთთან ახლოს მყოფი რამის (მათე 12:50). ასევე პირიქით, როგორც ეს გამოცხადების 14:1-4-დან ჩანს, ზეცაში მიმდინარე მოვლენები აღწერილია, როგორც მიწიერ მთასთან, სიონთან დაკავშირებული მოვლენები (შეადარეთ ებრაელები12:22). და ამიტომ არ არსებობს მიზეზი გავიკვირვოთ ის, რომ ღმერთი ხანდახან ისე აღწერს მოვლენებს, მიწიერი იქნება ის თუ ზეციერი, თითქოს ისინი მისი სახის ან ტახტის წინაშე ხდებოდეს. რადგან «აი რას ამბობს იეჰოვა: "ზეცა ჩემი ტახტია და დედამიწა ჩემი ფეხსადგამი"» (ესაია 66:1; მათე 5:34-35).ზუსტად იგივე პრინციპით აღწერს ბიბლია ღვთის მიერ მკვდრეთით აღდგენილ «მკვდრებს, დიდებს და პატარებს, რომლებიც ტახტის წინ იდგნენ» ("ენოპიონ ტუ ტრონუ"), რომლებიც გამოსასწორებელ სასამართლოს დაექვემდებარებიან მომავალში «დედამიწის დამკვიდრების» პერსპექტივით (გამოცხადება 20:12; მათე 5:5).ამასთანავე უნდა ვაღიაროთ, რომ «უამრავი ხალხი» მოხსენიებულია როგორც ის, რაც «ტახტის წინ» დგას და არა, მაგალითად, «ტახტის გარშემო», როგორც ოქროს გვირგვინებით თავდამშვენებული «ოცდაოთხი უხუცესი» (გამოცხადება 4:4). ნებისმიერ შემთხვევაში ის, რომ ყველა მათგანი- როგორც ანგელოზები და «უხუცესები», ისე «უამრავი ხალხი» - ტახტის სიახლოვეს იმყოფებიან, იმაზე მეტყველებს, რომ ეს პიროვნებები ღვთის ძალაუფლებას აღიარებენ, თაყვანს სცემენ მას და მისი მსახურები არიან. ღვთისადმი მსახურება კი შესაძლებელია როგორც ცაში, ასევე დედამიწაზე, მისი ნების შესრულებითა და მისი მცნებების დაცვით. თავად ტახტი კი ამ ხილვაში - არის სიმბოლო, ღვთის თანდასწრების სიმბოლო, მისი ძალაუფლების სიმბოლო. ამგვარად, ტახტის წინ მდგომნი აღიარებენსაკუთარ თავზე ტახტზე მჯდომარის ძალაუფლებას. და სიმბოლური ტახტის წინ, მის ტაძარში წმინდა მსახურებას ასრულებენ მისთვის დღე და ღამე», სიმბოლური ტაძრის გარე ეზოში (გამოცხადება 7:15). 

გამოცხადების 22:4-ის თანახმად ისინი, ვისაც შუბლებზე სახელი აწერიათ,  იერუსალიმის მაცხოვრებლებად არიან აღწერილნი. ეს იმას ნიშნავს, რომ ყველა მისი "მაცხოვრებელი" ასეთ ბეჭედს უნდა ატარებდეს. ამავდროულად გამოცხადების 22:14-ის თანახმად «სამოსელის გარეცხვა» – ამ ქალაქში შესასვლელი საშვია. ასეთ შემთხვევაში კითხვა ჩნდება: წარმოადგენს თუ არა «უამრავი ხალხი» ზეციური იერუსალიმის მაცხოვრებლებს? 

როგორც ჩანს, არა. რატომ? ქალაქის ყველა აზომვა 144 000-ზე მიუთითებს: გალავნის სიმაღლე 144  წყრთა (21:17); ქალაქის 12 კარიბჭის თავზე ისრაელის ტომების 12 სახელი წერია (21:12). ამიტომ მართებულია ვივარაუდოთ, რომ ქალაქის მაცხოვრებლები – 144000-ია, რომლებიც ეკუთვნიან «ისრაელის ძეთა თითოეულ ტომს» (გამოცხადება 7:4-8). თავად 144000 წარმოადგენს ამ ქალაქს, რადგან საუბარია არა პირდაპირი გაგებით შენობებსა და კედლებზე, არამედ ხალხზე, ქრისტეს პატარძალზე (ცოლზე). "ქალაქი", - ესაა ხატოვანი გაგება.

მაგრამ რა გამოდის, «უამრავ ხალხს» არანაირი შეხება არ აქვს ამ ქალაქთან? აქვს. ამის შესახებ გამოცხადება ასე ამბობს: «ხალხები მისი [ქალაქის] სინათლით ივლიან» და თავიანთ პატივსა და დიდებას მიიტანენ (გამოცხადება 21:24, 26). კერძოდ, ნებისმიერ მეგაპოლისში არიან დედაქალაქის მცხოვრებლები და სტუმრები.

ნუმეროლოგიური მნიშვნელობა არ ეწინააღმდეგება პირდაპირ გაგებას

ზოგჯერ შეიძლება მოვისმინოთ, რომ ვინაიდან ციფრ 12-ს სიმბოლური მნიშვნელობა გააჩნია, პირდაპირი გაგებით წაკითხვა ავტომატურად გამოირიცხებაო. ეს ძალიან უმეცრული არგუმენტია. ციფრი 12 მართლა გავრცელებულია ებრაულ კულტურაში, თუმცა ეს არასოდეს არ უშლიდა ხელს მის პირდაპირი გაგებით გამოყენებას. ისრაელში 12 ტომი იყო, ქრისტეს კი 12 მოციქული ჰყავდა, მაგრამ ორივე შემთხვევაში ეს პირდაპირი გაგებით 12 იყო: როგორც ტომების, ისე მოციქულების რაოდენობა პირდაპირი გაგებით 12 იყო. აქ უბრალოდ გაგებებში უნდა გავერკვეთ: საუბარია არა სიმბოლიზმზე, არამედ ნუმეროლოგიურ მნიშვნელობაზე. ნუმეროლოგიურად მნიშვნელოვანი რიცხვი შეიძლება იყოს როგორც ზუსტი, ასევე სიმბოლური. ეჭვგარეშეა, რომ 12-ის კვადრატს, გამრავლებულს 1000-ზე, ნუმეროლოგიური მნიშვნელობა გააჩნია, თუმცა ეს არანაირად არ უშლის ხელს ამ რიცხვის პირდაპირ გამოყენებას. პირდაპირი გაგების გამოსარიცხად, გაცილებით მნიშვნელოვანი მიზეზები უნდა არსებობდეს. ამ შემთხვევაში ისინი არ არსებობს.

შემადგენელი ციფრების სიმბოლიკა

შემდეგი შეკითხვა ასე ჟღერს: 144 000 თუ ზუსტი ციფრია, განა ეს იმას არუნდა ნიშნავდეს, რომ მისი შემადგენლებიც პირდაპირი გაგებით უნდა იყოსგაგებული? ნუ დავივიწყებთ, რომ ბიბლიური წინასწარმეტყველებები ხშირად რიცხვებისა და ხატოვნებებისაგან შედგება. როგორც წესი, წინასწარმეტყველებებში რიცხვები ზუსტია, ხატოვნებები კი რაღაცის სიმბოლოებს წარმოადგენს. მაგალითად, წინასწარმეტყველური სიზმარი შვიდი გამხდარი და შვიდი ნასუქი ძროხის შესახებ გვიჩვენებს, რომ რიცხვი შვიდი - ზუსტია. ძროხები და თავთავები კი სიმბოლური (დაბადება 41:17-28). სხვა წინასწარმეტყველება საუბრობს «შვიდ დროზე», რომელიც მოჭრილ ხეზე გადაივლის (დანიელი 4:20-25). მასში რიცხვი შვიდი - ზუსტია, ხის ხატება კი კვლავ სიმბოლური.შესაბამისი სახითვე უნდა იქნას მიღებული გამოცხადების 7:4-8-ში მოცემული წინასწამეტყველური მითითებები. რიცხვი 144 000 ზუსტია, ისრაელის ტომების პროექცია კი — სიმბოლური.

აღსანიშნავია, რომ  «რიცხვი თორმეტი

ხშირად სიმბოლური რიცხვი იყო, რომელიც საკუთარ თავში გარკვეული ორგანიზაციის, მოწესრიგებულობის, სტრუქტურის ნიშანს ატარებდა».

«ძველ აღთქმაში:ა) იაკობის ვაჟები (იუდას ტომები); ბ) ირეკლება:
(1) სამსხვერპლოს თორმეტ სვეტში, გამოსვლის 24:4;
(2) თორმეტ ქვაში მღვდელმთავრის სამკერდეზე (ასიმბოლოებს ტომებს)გამოსვლა 28:21;
(3) თორმეტ წარსადგენ პურში კარვის საწმინდარში ლევიანები.24:5;
(4) ელიას სამსხვერპლოს თორმეტ ქვაში, რომელიც იაჰვე-ს აუგო, 3მეფეები 18:31.

ახალ აღთქმაში:

ა) თორმეტი მოციქულის არჩევაში;

ბ) თორმეტ კალათა პურში (თითო, თითო მოციქულზე) მათე 14:20;

გ) თორმეტ ტახტში, რომლებზეც მოწაფეები დასხდებიან (თითო, ისრაელის

თითო ტომზე), მათე 19:28;

დ) ანგელოზთა თორმეტ ლეგიონში იესოს სახსნელად მათე 26:53;

გამოცხადების წიგნის სიმბოლიკა:

(1) 24 უხუცესი 24 ტახტზე,4:4-ში; 

(2) თორმეტი ვარსკვლავი ქალის გვირგვინზე, 12:1;
(3) თორმეტი კარიბჭე, თორმეტი ანგელოზი, რაცთორმეტ ტომს წარმოადგენს, 21:12;
(4) თორმეტი ქვა იერუსალიმის საძირკველში და მათზე თორმეტიმოციქულის სახელი, 21:14;
(5) თორმეტი მარგალიტის კარიბჭე, 21:21;
(6) ახალ იერუსალიმში ხეები თორმეტს ნაყოფს იძლევიან (ყოველ თვეზეერთს), 22:2»

ამრიგად ახალი იერუსალიმი სავსეა ამ რიცხვის გარშემო სიმბოლიკით (გამოცხადება 21:12,14,16,21). თუმცა, ეს არანაირად არ გვაფიქრებს იმაზე, რომ ახალი იერუსალიმი მხოლოდ და მხოლოდ ხორციელი ებრაელებით იქნება სავსე. გასაგებია, რომ აქ რიცხვი 12 ხატოვნებას წარმოადგენს და არა გადარჩენილების ებრაულ წარმომავლობაზე მითითებას.

რატომ არის ხილვაში 144 000 წარმოდგენილი, როგორც ყველა ტომიდან აყვანილი «ისრაელები»?

 როგორც ზემოთ უკვე ნათქვამი იყო, ღმერთმა დაპირება დადო, რომ აბრაამის «თესლი» სამეფო მოდგმად გახდომის უპირატესობას მიიღებდა (დაბადება 12:1— 3; გამოსვლა 19:5,6; ფსალმუნები105:8-10; ესაია 61:6). აბრაამის «თესლი» ისრაელი ერი გახდა, რომელიც 12 ტომისაგან შედგებოდა. თუმცა, ისრაელის მიერ იესოს მიმართ, როგორც შუამავლისა და მეფის მიმართ, რწმენის გამოვლენის სურვილის არარსებობის გამო, ახალი შეთანხმების თანახმად, ღვთის დაპირებები ახალ ერზე — ქრისტიანებზე იქნა გადატანილი, რომლებიც ამიერიდან გახდნენ«რჩეული მოდგმა..., სამეფო სამღვდელოება, წმინდა ერი, ღვთისთვისგამორჩეული საკუთრება» (იერემია 31:31—33; 1პეტრე 2:7-10). მათ შესახებ ბიბლია ამბობს, რომ ახალი შეთანხმების შუამავალმა იესო ქრისტემ«[საკუთარი] სისხლით იყიდ[ა] ადამიანები ღვთისთვის ყოველი ტომიდან, ენიდან, ხალხიდან და ერიდან, ჩვენი ღვთის სამეფოდ და მღვდლებად გახად[ა] ისინი» (გამოცხადება 5:9,10). ამიერიდან ეს ქრისტიანები «ღვთის ისრაელი» გახდნენ (გალატელები 6:16).შესაბამისად, მათ გადაეცა ღვთის იმ დაპირებების მიღების უფლებაც, რომლებიც თავდაპირველად მან ხორციელ ისრაელს მისცა (რომაელები2:28, 29; 9:6-8; 10:12; გალატელები 3:28, 29; 4:28-31; ფილიპელები 3:3; კოლოსელები 3:11). იმის გათვალისწინებით, რომ ზეციური მეფობისათვის ცხებული ქრისტიანები «ღვთის ისრაელი» ხდებოდნენ, სრულიად ლოგიკურია, რომ გამოცხადების 7:4-7-ში რიცხვ 144 000-ს სიმბოლური სახით ეწოდება, როგორც «ისრაელიანებისაგან» შემდგარი. ამით ხაზი იმას ესმებოდა, რომ, მიუხედავად ხორციელი ისრაელის ორგულობისა, აბრაამისათვის მიცემულმა ღვთის დაპირებებმა, მის სიმბოლურ «თესლზე» - ცხებულ ქრისტიანებზე ჰპოვა შესრულება - «ნამდვილად აბრაამის  შთამომავლებ[ზე]... , დაპირების თანახმად, მემკვიდრეებ[ზე]» (გალატელები3:28, 29; 4:28-31; რომაელები 9:6-8).

ერთს ვხედავ და მეორე მესმის?

ასეთი მოსაზრებაც არსებობს: მე-7 თავში იოანეს ერთი ესმის (144000), ხოლო მეორეს ხედავს (უამრავი ხალხი), თუმცა სინამდვილეში ეს ერთი და იგივე ჯგუფია. ძალიან არადამაჯერებელი განმარტებაა, ორი მიზეზის გამო. პირველი, თავად არგუმენტი «ერთს ვხედავ და მეორე მესმის» ძალიან უცნაურად გამოიყურება. ან  იოანეს აქვს აღქმის ორგანოებთან პრობლემები, ან ღმერთს არ შეუძლია ხილვის სხვადასხვა ელემენტების სინქრონიზება, თითქოს რომელიღაც ანგელოზური კინოპროექტორი გაფუჭდა. ორივე ვარიანტი ნაკლებსავარაუდო ჩანს.

თუმცა გაცილებით მნიშვნელოვანი სხვა რამაა: რიცხვი 144000 ზმნა «გავიგონე»-სთან ერთად მხოლოდ მე-7 თავშია მოხსენიებული, ხოლო მე-14 თავში (მუხლი 1) იოანე ამას უკვე ხედავს: «გავიხედე და, აი, კრავი დგას სიონის მთაზე და მასთან ას ორმოცდაოთხი ათასი…». ასე რომ, იოანე ამას როგორც ხედავს, ასევე ესმის. შემდეგ კი, 14:3-ში, იოანე ამბობს: «არავის შეეძლო ამ სიმღერის შესწავლა, გარდა დედამიწიდან ნაყიდი ას ორმოცდაოთხი ათასისა». აქ საერთოდ არ არის ზმნები «დანახვა» ან «გაგონება», არამედ უბრალოდ ფაქტის კონსტატაციაა.

ორი კომპონენტის ცალცალკე შეფასება

შემდეგი კონტრარგუმენტი: ან ციფრისა და ხალხის რაოდენობა ერთნაირად ზუსტია, ან ციფრისა და ხალხის რაოდენობა ერთნაირად სიმბოლურია. ანუ, ჩვენ თუ ციფრი 144000 პირდაპირ გვესმის, მაშინ ხორციელი ისრაელიანების რაოდენობის სიზუსტეც უნდა ვაღიაროთ, და პირიქით – თუ ებრაელობას სიმბოლურად ვხსნით, მაშინ ციფრი 144 000-იც სიმბოლურად უნდა ავხსნათ.  ეს ლოგიკა გაუგებარია. რატომ უნდა არსებობდეს აუცილებლად ასეთი ურთიერთდამოკიდებულება? გამოცხადების 4:4-ში მოხსენიებული ტახტებზე მსხდომი მეფეები ზუსტია, მაგრამ მათი რიცხვი – 24 – სიმბოლური (იმიტომ რომ ძალიან მცირეა). 144000-ის შემთხვევაში საპირისპირო სურათი გვაქვს: ხალხი სიმბოლურია, ციფრი ზუსტი.

თითოეულ შემთხვევაში ორი კომპონენტის (ხალხი და ციფრი) ცალცალკე გაანალიზებაა საჭირო. ანალიზის ლოგიკა ყოველთვის ერთნაირია: ჯერ იმას ვარკვევთ, ვინ დგას ჩვენს წინაშე, ხოლო შემდეგ – რატომ არიან მაინც და მაინც ამდენი. ეს ლოგიკა გამოსადეგია 24 უხუცესის შემთხვევაშიც,  4 ცოცხალი არსების შემთხვევაშიც, 144000 ისრეალიანის შემთხვევაშიც და გამოცხადების ყველა იმ დანარჩენი მაგალითების შემთხვევაშიც, რომლებიც გამუდმებით ციფრებთან ირევიან (7 თავი, 10 რქა,  7 მეფე, 8 მეფე და ა.შ.).

 სუბიექტის ანალიზი დაფუძნებულია მის როლსა და ფუნქციაზე, ციფრის ანალიზი – ნუმეროლოგიისა და სიმბოლიზმის მოსაზრებებზე. 

24 უხუცესი

დასაშვებია თუ არა 144000-ის  24 უხუცესთან გაიგივება, რადგან უშუალოდ ისინი წარმოადგენენ «მეფეებსა და მღვდლებს» გამოცხადების 5:10-დან? დიახ, იმიტომ რომ 24 უხუცესი (და მით უმეტეს 4 ცოცხალი არსება, რომლებიც თითქმის ყოველთვის მათთან ერთად მოიხსენიება) აშკარაა, რომ სიმბოლურ ფიგურებს წარმოადგენენ. უხუცესთა რაოდენობა ძალიამ მცირეა პირდაპირი გაგებისთვის, ცხოველებს კი არ შეუძლიათ მეფეები და მღვდლები რომ გახდნენ. 

თუმცა საინტერესო სხვა რამაა. უხუცესებს ხელში ქნარები უჭირავთ და «ახალ სიმღერას» მღერიან (გამოცხადება 5:8, 9) – 144000-საც ქნარები უჭირავს და ისინიც ახალ სიმღერას მღერიან (გამოცხადება 14:2, 3). ამასთანავე 144000 ისეთ სიმღერას მღერის, «რომლის შესწავლაც არავის შეეძლო» მათ გარდა, თუმცა უხუცესებიც ამ სიმღერას მღერიან. როგორ ისწავლეს მათ ეს სიმღერა, თუ მისი სწავლა არავის შეეძლო, 144000-ის გარდა? (ასევე დავაკვირდეთ, რომ უამრავ ხალხსაც არ შეუძლია მისი სწავლა). შემდეგ, უხუცესები მღვდლების ფუნქციებს ასრულებენ (მათ საკმევლით სავსე ოქროს თასები აქვთ, გამოცხადება 5:8) – იგივეა ნათქვამი «პირველი აღდგომისას» აღმდგრების შესახებ (გამოცხადება 20:6), ამავეზე წერს პეტრე (1 პეტრე 2:9), პავლე კი «ქრისტეს» აღმდგრებზე, ქრისტეს შემდეგ პირველებს უწოდებს. შესაბამისად, ყველანაირი ბიბლიური საფუძველი არსებობს დავასკვნათ, რომ უხუცესები იმავე ჯგუფს წარმოადგენენ, რასაც 144000, ოღონდ გაცილებით მხატვრულ ჭრილში.

სინამდვილეში 24 უხუცესი – ესაა ძალიან მძლავრი არგუმენტი 144 000-ის, როგორც ზეციერი მეფეების ახსნის სასარგებლოდ. უხუცესებსა და 144000-ს შორის არსებული პარალელები შეუიარაღებელი თვალითაც კი აშკარაა, ამასთანავე უხუცესები პირდაპირი ტექსტით არიან აღწერილნი, როგორც მეფეები: ისინი ტახტებზე სხედან ოქროს გვირგვინებში (გამოცხადება 4:4).

 როგორ მღერის უხუცესების წინ 144 000, როცა ეს 24 უხუცესი განასახიერებს ზეცაში განდიდებულ 144 000-ს? 

 უფლის დღის დასაწყისში(გმცხ1:1) „ქრისტეში მკვდრები“ აღდგნენ სულიერ ქმნილებებად. ამგვარად, ერთგული ცხებული ქრისტიანები, რომლებმაც გაიმარჯვეს და ზეცაში არიან, სიმბოლური გაგებით ასრულებენ მსგავს დავალებას, რასაც 24 ჯგუფად დაყოფილი უხუცესები, მღვდლები ასრულებდნენ. ისინი ჩანან იმ ხილვაში, რომელიც აღწერს იეჰოვას ზეციერ ორგანიზაციას (1 თესალონიკელები 4:15, 16; 1 მატიანე 24:1—18; გამოცხადება 4:4; 6:11). ასე რომ, 144 000-გან დედამიწაზე მცხოვრებნი მღერიან ახალ სიმღერას ზეციერი ცხოვრებისთვის აღდგენილი თავიანთი ძმების წინაშე.

 რატომ არის უხუცესთა რიცხვი 24 და რისი მაჩვენებელია ეს რიცხვი?

 ამ უხუცესების პირველსახე, გარკვეულწილად, ძველი ისრაელის ერთგული მღვდლები არიან. მოციქულმა პეტრემ ცხებულ ქრისტიანებს მისწერა: «თქვენ კი „რჩეული მოდგმა ხართ, სამეფო სამღვდელოება, წმინდა ერი, ღვთისთვის გამორჩეული საკუთრება“ » (1 პეტრე 2:9). საინტერესოა, რომ ძველად ისრაელის სამღვდელოება 24 ჯგუფად იყო დაყოფილი. თითოეული ჯგუფი წელიწადში რამდენიმე კვირას მსახურობდა იეჰოვას წინაშე; წმინდა მსახურება არ წყდებოდა (1 მატიანე 24:5—19). ამიტომ მართებულია 24 უხუცესის გამოჩენა იოანეს ხილვაში, სადაც ზეციერი სამღვდელოებაა აღწერილი, რადგან ეს მღვდლები განუწყვეტლივ ემსახურებიან იეჰოვას. საბოლოოდ შეიქმნება 24 ჯგუფი და თითოეულ მათგანში 6 000 „მძლეველი“ იქნება, რადგან გამოცხადების 14:1—4-ის თანახმად 144 000 (24 x 6 000) „ადამიანთაგან იქნენ ნაყიდნი“, რათა ზეციერი სიონის მთაზე კრავის, იესო ქრისტეს გვერდით მდგარიყვნენ. რიცხვი 12 იმაზე მიუთითებს, რომ ღვთის ორგანიზაციაში სრული ჰარმონიაა, გაორმაგებული რიცხვი 24 კი ორგანიზაციის განმტკიცებული მდგომარეობის მაჩვენებელია.

 რატომ ირჩევს ღმერთი სამეფოს მმართველებს კაცობრიობიდან?

 ნუ დავივიწყებთ იმას, რომ სწორედ აქ, დედამიწაზე, გახდა საკამათო, აქვს თუ არა იეჰოვას მართვის უფლებამოსილება. აქ უნდა გამოცდილიყვნენ ადამიანები, რომ გარკვეულიყო დარჩებოდნენ თუ არა შემოქმედის ერთგულნი, ეშმაკის წინააღმდეგობის მიუხედავად. იესომ განსაცდელის დროს აქ, დედამიწაზე, დაამტკიცა ღმერთისადმი სრული ერთგულება და გასწირა სიცოცხლე კაცობრიობის გამოსასყიდად. ამიტომ იეჰოვამ დაადგინა, რომ ‘მცირე სამწყსოდ’ წოდებული ადამიანთა ჯგუფი წაეყვანა დედამიწიდან, რათა გაეერთიანებინა თავის ძესთან ზეციერ სამეფოში. აქ საუბარია მათ შესახებ, ვინც ღმერთისადმი ერთგულებით დაადასტურა ეშმაკის მტკიცების სიცრუე, რომ თითქოს ადამიანები ანგარების მიზნით ემსახურებიან ღმერთს. ამიტომ სავსებით მართებულია, რომ იეჰოვა ამ ადამიანებით სარგებლობს თავისი დიდებისთვის (ეფესელთა 1:9–12). დავფიქრდეთ იმაზეც, თუ რა მშვენიერი იქნება მთავრობის წევრებად იყვნენ ისინი, რომლებმაც ღმერთისადმი ერთგულება დაამტკიცეს დედამიწაზე. ამასთანავე, მრავალმა მათგანმა სიცოცხლეც კი გასწირა სამეფოსთვის (გამოცხადება 12:10, 11; 20:4). ხოლო ანგელოზებს არ ჰქონიათ ამგვარი გამოცდა. მათ არ გამოუცდიათ ადამიანებისთვის დამახასიათებელი პრობლემები. ამიტომ ისინი ვერ შეძლებდნენ სავსებით გაეგოთ, თუ რას ნიშნავს, იყო ცოდვილი ადამიანი და გქონდეს პრობლემები, რომლებიც ადამიანებს აქვთ. (ებრაელთა 2:17, 18).

დედამიწიდან გამოსყიდულნი – ესე იგი მეფეები და მღვდლები

ყოველივე ზემოთ ნათქვამს თუ განვაზოგადებთ, 144 000-ის სრულიად ლოგიკური და არა ურთიერთსაპირისპირო ახსნა, მათი გამოცხადების 5:10-სა და 20:6-ში მოხსენიებულ «მეფეებთან და მღვდლებთან» გაიგივება იქნება. მხოლოდ 144000-ია «დედამიწიდან ნაყიდი» (გამოცხადება 14:3). გამოცხადებაში სხვა არცერთ ჯგუფზე არაა ეს ნათქვამი, მათ შორის უამრავ ხალხზე. გამოცხადების 14:4-ში კიდევ ერთხელ მეორდება, რომ ისინი ნაყიდნი არიან, თუმცა ამჯერად არა დედამიწიდან, არამედ «ადამიანთაგან». ესე იგი, მათ გარდა არსებობს სხვა ხალხიც და ისინი დედამიწაზე იმყოფებიან.

იესოც ეუბნებოდა თავის მოწაფეებს, რომ ისინი მასთან ერთად წავიდოდნენ ზეცაში (იოანე 14:3), მოგვიანებით კი პავლემ დაადასტურა ეს 1 თესალონიკელების 4:17-ში. რა საჭიროა იქ წასვლა? არაა საჭირო ვარაუდების წამოყენება, ამის შესახებ თავად იესომ თქვა: ზეცაში მისი მოწაფეები «ტახტებზე დასხდებიან», ანუ იმმართველებენ (მათე 19:28). მოგვიანებით ეს პავლემაც დაადასტურა (2 ტიმოთე 2:12), პეტრემ კი თითქმის სიტყვასიტყვით გაიმეორა ფრაზა გამოცხადების 5:10-დან, როდესაც თავისი წერილის მკითხველებს «სამეფო სამღვდელოება» უწოდა (1 პეტრე 2:9). ესე იგი, ისინი არა მართო იმეფებენ, არამედ მღვდლების ფუნქციასაც შეასრულებენ.

გამოცხადების 20:6-ში ზუსტდება, რომ ისინი, ვინც ქრისტესთან ერთად იმეფებენ, პირველ აღდგომაში მონაწილეობენ და მეორე სიკვდილს მათზე ძალაუფლება არ აქვს. ისინი თუ მიწიდან ნაყიდები არიან, ეს ლოგიკურია, რადგან მეორე სიკვდილი, როგორც მას გამოცხადების 20:7–10-ში ეწოდება, მხოლოდ დედამიწას ეხება და არა ზეცას.

 ისრაელში მხოლოდ ერთი მეფე იყო, ერთი მღვდელმთავარი და  შედარებით ცოტა მღვდელი. ქრისტიანებსაც ერთი მეფე და ერთი მღვდელმთავარი ჰყავთ (ებრაელები 4:14) პლუს «სამეფო სამღვდელოება» როგორც დამატებითი ჯგუფი, რომელიც მეფე-მღვდელმთავარს ეხმარება. ის განსაზღვრულად შეუძლებელია, რომ ძალიან დიდი იყოს. იოანეს გამოცხადებას ამ გაგებაში არაფერი ახალი არ შემოაქვს, მხოლოდ რაოდენობა ზუსტდება.

 გალატელების 3:8-ში პავლე წერს, რომ აბრაამში იკურთხება დედამიწის ყველა ერი, ქვემოთ კი, 29-ე მუხლში, «აბრაამის თესლთან» აიგივებს თავისი წერილის მკითხველებს. ეს არის მითითება დაბადების 22:18-ზე. როგორც ვხედავთ, პავლეს კარგად ესმის, რომ აბრაამის თესლი, რომელშიც თვითონ და მისი მკითხველებიც შედიან, – ესაა ინსტრუმენტი დედამიწის ერების საკურთხებლად. ხოლო თუ ასეა, ეს თესლი შეუძლებელია ამ ერებთან იყოს გაიგივებული ან მათ რაოდენობას შეესაბამებოდეს.

1 კორინთელების 6:3-ში პავლე წერს, რომ ის და მისი მკითხველები «ანგელოზებს გაასამართლებენ». ისტორიის ყველა პერიოდში მცხოვრები ყველა კარგი ადამიანები გაასამართლებენ ანგელოზებს? მთლად სარწმუნოდ არ ჟღერს. თუმცა ქრისტესთან ზეცაში წაყვანილი მეფეების მცირე ჯგუფს სრულიად შეუძლია ამის გაკეთება.ამგვარად, მაშინაც კი, თუ იოანემდე ქრისტიანებმა არაფერი იცოდნენ ციფრი 144000-ის შესახებ, ეს არანაირად არ მოქმედებდა მათ მიერ სრული სურათის დანახვაზე და მათ მიმართ ღვთის განზრახვის გაგებაზე.

ამგვარად, 144000-ის როგორც ზეციერი მეფეებისა და მღვდლების ახსნა, კარგად ეთანხმება კონტექსტს, თვითონ გამოცხადებას და მთლიანად ახალ აღთქმას. თუმცა ასეთი ახსნა ლოგიკური მხოლოდ მათთვის იქნება, ვისაც თავიდანვე ესმის, თუ როგორია ღვთის განზრახვა დედამიწასთან და კაცობრიობასთან მიმართებით და რა მიზნისთვის მიჰყავს ადამიანები ზეცაში.

რა ალტერნატივები არსებობს?

რა მოხდება, თუ აქ მოცემულ განმარტებაზე უარს ვიტყვით და ყველა კარგი ადამიანის ზეცაში ტოტალურ გადასახლებას ვიწამებთ, ქრისტიანობამდე მცხოვრები მართლების ჩათვლით? მაშინ ორი ვარიანტი გვაქვს: ან ღვთის სამეფო ცარიელ დედამიწაზე მეფობს, ან ცოდვილთა ქვეყნიერებაზე (ან მკვდრეთით აღმდგარი ან არმაგედონში გადარჩენილი). ეს ორივე ვარიანტი ძალიან პრობლემატურია, რადგან ისეთ მუხლებს ეწინააღმდეგებიან, როგორიცაა გამოცხადების 20:7, 8, სადაც ნათქვამია, რომ სამეფოს მეფობის დროს  დედამიწაზე მრავალი ადამიანია და როგორც მინიმუმ მათი უმეტესობა მართალი ადამიანია. ცოდვილები არმაგედონში გადარჩენას ვერ შეძლებენ მათეს 25:45, 46-სა და 2 თესალონიკელების 1:8, 9-ს თანახმად.

თუმცა, მეორე ვარიანტი შეიძლება ცოტა შევცვალოთ: ყველა ქრისტიანი ზეცაში მიდის, დედამიწაზე კი მკვდრეთით აღდგებიან ქრისტიანობამდე მცხოვრები მართალი ადამიანები და პლუს ის ხალხი, ვინც ღვთის გაცნობა ვერ მოასწრო. თუმცა, პირველი, ამ ვარიანტს არცერთი კონფესია არ გვთავაზობს (საინტერესოა, რატომ?). და მეორე, «უამრავი ხალხის» ახსნის პრობლემა იქმნება:  ამ ქრისტიანებმა «დიდი გასაჭირი» გადაიტანეს, მაგრამ «დედამიწიდან ნაყიდნი» არ არიან და, გამოცხადების მე-7 თავის აღწერიდან გამომდინარე, არანაირად არ არიან დაკავშირებულნი ზეცასთან. მათ კრავი მწყემსავს და სიცოცხლის წყლებთან დაჰყავს ისინი. რომ არც მივიჩნიოთ, რომ «დიდი გასაჭირი» არმაგედონს ნიშნავს, როგორც ზოგიერთები გვთავაზობენ, ისინი ნებისმიერ ვარიანტში არ არიან  «დედამიწიდან ნაყიდნი», ამიტომ ატარებს კრავი მათ სიცოცხლის წყლებთან და ამიტომ წმენდს მათ ცრემლებს ღმერთი დედამიწაზე.

ჩვენ კვლავ ვხედავთ, რომ თუ სწორად გვესმის მესიანური წინასწარმეტყველებები და მათი რეალიზება ღვთის ზეციერ სამეფოში, მაშინ ჩვენ არ გაგვაჩნია 144 000-ის, როგორც მეფეების, ხოლო  «უამრავი ხალხის» – როგორც ქვეშევრდომების (როგორც მინიმუმ ერთერთი მათგანის) განმარტების წარმატებული ალტერნატივები. ეს განმარტება – თავსატეხის ბოლო დეტალია, რომელიც ყველაფერს თავთავის ადგილზე აწყობს.

სხვა წინააღმდეგობები

1.ყველა ქრისტიანი ხელახლა იბადება.(ინ3:3-5)ხოლო ვინც ხელახლა იბადება ის ზეცაში მიდისო.ანუ ყველა მიდისო

პასუხი:განვიხილოთ რას ნიშნავს ხელახლა შობა და მოეთხოვება თუ არა ყველას ის

▪ რატომ არის აუცილებელი ხელახლა შობა?
 იესოს სიტყვების თანახმად, ადამიანი ‘ღვთის სამეფოში რომ შევიდეს’, ხელახლა უნდა დაიბადოს (იოანე 3:5).

თავად წყვეტს ადამიანი, ხელახლა იშვება თუ არა?
 არა. საიდან ჩანს ეს? „ხელახლა დაბადებად“ ნათარგმნი ბერძნული გამოთქმა შეიძლება „მაღლიდან შობადაც“ ითარგმნოს( მაგალითად, „ახალი აღთქმა და ფსალმუნები“ ამ მუხლს შემდეგნაირად გადმოსცემს: „თუ ვინმე მაღლიდან არ იშობა, ვერ შეძლებს ღმერთის სასუფევლის ხილვას“.)  . აქედან გამომდინარე, ხელახლა შობა ხდება „მაღლიდან“, ესე იგი ზეციდან ანუ „მამისგან“ (იოანე 19:11; იაკობი 1:17). ამგვარად, ღმერთი წყვეტს, ვინ იშვება ხელახლა (1 იოანე 3:9). თუ გავითვალისწინებთ, რომ ხელახლა დაბადება „მაღლიდან“ ხდება, რთული გასაგები არაა, რატომ არ შეუძლია ადამიანს თავად გადაწყვიტოს, ხელახლა იშვება თუ არა. დაფიქრდით შემდეგზე: თქვენ გადაწყვიტეთ, რომ ფიზიკურად დაბადებულიყავით? ცხადია, არა. ეს მამათქვენის გადაწყვეტილება იყო. მსგავსადვე, ზეციერი ღმერთი წყვეტს, ვინ იშვება ხელახლა (იოანე 1:13). მოციქულმა პეტრემ მართებულად აღნიშნა: „კურთხეული იყოს ღმერთი, ჩვენი უფლის იესო ქრისტეს მამა, რომელმაც დიდი გულმოწყალებით გვშობა ხელახლა“ (1 პეტრე 1:3).

მოთხოვნაა „ხელახლა დაბადება“?
 თუ იესოს ეს სიტყვები მოთხოვნაა, გამოდის, რომ ის ისეთ რამეს მოითხოვს, რაც ჩვენს ძალებს აღემატება. ეს ხომ ალოგიკურია! მაშ, რას ნიშნავს სიტყვები „ხელახლა უნდა დაიბადოთ“?
თუ დაწვრილებით გამოვიკვლევთ ამ ფრაზას დედნისეულ ენაზე, დავინახავთ, რომ ის არ არის ბრძანებით კილოში დაწერილი, ანუ არ არის მოთხოვნა. პირიქით, ის თხრობით კილოშია ნათქვამი. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, როცა იესომ თქვა, „ხელახლა უნდა დაიბადოთ“, ამით მას მოთხოვნა კი არ წაუყენებია, არამედ უბრალოდ ფაქტს გაუსვა ხაზი. იესომ თქვა: „საჭიროა, მაღლიდან იშვათ“ (იოანე 3:7, იანგის თანამედროვე სიტყვასიტყვითი თარგმანი) ეს რომ უკეთესად გავიგოთ, მოვიყვანოთ ასეთი შედარება. დავუშვათ, რომ ერთ ქალაქში რამდენიმე სასწავლებელია. აქედან ერთ-ერთ სასწავლებელში სწავლა შეუძლიათ მხოლოდ კონკრეტულ რაიონში მცხოვრებ ახალგაზრდებს. ერთი ახალგაზრდა მიდის ამ სასწავლებლის დირექტორთან და ეუბნება, რომ მის სასწავლებელში სურს სწავლა. დირექტორი პასუხობს: „ჩვენთან რომ ისწავლო, ამ რაიონის მკვიდრი უნდა იყო“. რა თქმა უნდა, დირექტორის სიტყვები ბრძანება არ არის. მას არ უბრძანებია ახალგაზრდისთვის, რომ ამ რაიონში გადასულიყო საცხოვრებლად. დირექტორმა უბრალოდ აუხსნა მას, რომ საჭირო იყო, ამ რაიონის მკვიდრი ყოფილიყო ანუ დაანახვა, რა მოეთხოვებოდა ამ სასწავლებელში შესასვლელად. მსგავსად, როცა იესომ უთხრა ხალხს, „ხელახლა უნდა დაიბადოთო“, მან უბრალოდ დაანახვა მათ, რა მოეთხოვებოდათ ‘ღვთის სამეფოში შესასვლელად’.

 რა მიზანს ემსახურება ხელახლა შობა?
 ბევრს სჯერა, რომ ხელახლა დაბადება მარადიული ხსნისთვის არის საჭირო. მაგრამ ყურადღება მიაქციეთ, რა თქვა იესომ ხელახლა შობის შესახებ: „თუ კაცი ხელახლა არ დაიბადება, ვერ იხილავს ღვთის სამეფოს“ (იოანე 3:3). ამგვარად, ხელახლა დაბადება იმისთვისაა საჭირო, რომ ადამიანი ღვთის სამეფოში შევიდეს და არა იმისთვის, რომ მარადიული ხსნა მოიპოვოს.მაშ, რას გულისხმობდა იესო, როცა თქვა, რომ „ღვთის სამეფოში შესასვლელად“ ადამიანი ხელახლა უნდა დაბადებულიყო? იმას, რომ ხელახლა დაბადება მას სჭირდებოდა, ვინც ქრისტესთან ერთად იმმართველებდა ზეცაში. ამგვარად, ხელახლა შობის მიზანია, რომ ადამიანთა გარკვეული ჯგუფი ზეცაში მეფობისთვის მომზადდეს.

 მაგალითად იოანე ლაპარაკობს ორ აღდგომაზე და ორ სიკვდილზე:დანარჩენი მკვდრები კი არ გაცოცხლებულან ათასი წლის გასრულებამდე. ეს არის პირველი აღდგომა.  (გამოცხადება 20:5, 6) მარტო ამ კონტექსტში შეიძლება გავიგოთ ქრისტეს სწავლება «ხელახლა დაბადების» შესახებ (იოანე 3:3). მაგალითად, დანიელი არ იყო ხელახლა დაბადებული, მაგრამ მიუხედავად ამისა ღმერთი პირადად დაჰპირდა, რომ ის აღდგებოდა (დანიელი 12:13). თუ აღსადგენად საჭირო არაა ხელახლა დაბადება, მაშინ რისთვისაა ის საჭირო? ეს ისხნება მხოლოდ ზემოთმოყვანილ მუხლში ორი აღდგომის შესახებ: «ხელახლა დაბადებულები» მონაწილეობენ პირველ აღდგომაში «ქვეყნით გამოსყიდულთათვის»; დანიელი მონაწილე იქნება მეორე აღდგომისა, მიწიდან გამოუსყიდველთა.

2(.ინ1:12,13;12:26) განა აქ არ წერია რომ ყველა ზეცად წავა?
 პასუხი: კონტექსტში, მე-11 მუხლში ნათქვამია, რომ იესო მოვიდა „თავისიანებთან“ ანუ ებრაელებთან. ყველა, ვინც ის მიიღო პირველ საუკუნეში, ღვთის შვილი გახდა. ისინი ზეცაში უნდა წასულიყვნენ. ამ მუხლებში ზმნები წარსულ დროშია, ამიტომ ეს სიტყვები არ ეხება ყველა ადამიანს, რომლებიც მას შემდეგ გახდნენ ქრისტიანები).
 იგივე ეხება ინ 12:26-ს. ის ესაუბრებოდა ებრაელებს. როცა ეს სიტყვები წარმოთქვა ყველას ზეცად ამაღლების იმედი ჰქონდა. მაგრამ მაგრამ ეს ნებისმიერ დროს მცხოვრებ ყველა ადამიანს არ ეხება.  მათეს 11:11-დან აშკარად ჩანს, რომ იოანე ნათლისმცემელი  არ შევიდოდა ზეციერ სამეფოში
3.(რომ 8:14-17 )(გალ3:26)(1ინ5:1) განა ეს მუხლები  არ მიუთითებს რომ ყველა ღვთის შვილია? და შესაბამისად ზეცაში ასვლის მოიმედე?   
 პასუხი: როცა ეს სიტყვები დაიწერა, ყველა, ვისაც ღვთის სული მიუძღოდა, ღვთის ძედ ითვლებოდა. მათ ქრისტესთან ერთად განდიდების იმედი ჰქონდათ. მაგრამ ეს ნებისმიერ დროს მცხოვრებ ყველა ადამიანს არ ეხება. ლუკას 1:15-ში ნათქვამია, რომ იოანე ნათლისმცემელი წმინდა სულით აღივსებოდა, თუმცა მათეს 11:11-დან აშკარად ჩანს, რომ ის არ შევიდოდა ზეციერ სამეფოში. ზეციერი სამეფოს მემკვიდრეების შეკრების შემდეგაც იესოს ეყოლებოდა მიმდევრები, რომლებიც ემსახურებოდნენ ღმერთს, მაგრამ ზეცაში არ წავიდოდნენ

4.გამოცხადების 6:11 -ში, ცხებულებზე საუბარია რომ გრძელი თეთრი სამოსი აქვთ . გამოცხადებაში 7:10,14 ში უამრავი ხალხი ასევე აღწერილია, რომ გრძელი თეთრი სამოსი აქვს. ასევე გმც 22:14 ამბობს რომ ცხებულებმაც გაირეცხეს სამოსელი.ეს არ მიანიშნებს იმაზე რომ ესენი ერთიდაიგივე ჯგუფია?

პასუხი: განვიხილოთ კონტექსტი.ვისაც ზეციური იმედი აქვს, გამოცხადების 6:11-ში აღწერილია, რომ ასეთი სამოსი ეძლევა მათ, როგორც მოწონების და მათი აღდგომის მტკიცებულება. უამრავი ხალხის შემთხვევაში, მათ უკვე აქვთ ასეთი სამოსი, მაგრამ  მათ უნდა გაერეცხათ და გაესუფთავებინათ ის კრავის სისხლით, აშკარაა ქრისტესადმი რწმენის გამოვლენის და იეჰოვა ღმერთისადმი ერთგულების შენარჩუნების მიზნით. - გამოცხადება 7:14.

რაც შეეხება გამოცხადებას 22:14, რომელიც ახსენებს მათ, ვისაც ზეციური იმედი აქვს, რომ გაირეცხეს სამოსელი. გაითვალისწინეთ, რომ ეს უნდა გააკეთონ , არა როგორც დიდ გასაჭირში  გადასარჩენად რომელსაც მხოლოდ უამრავი ხალხი აკეთებს, არამედ იმისთვის, რომ შეძლონ სიცოცხლის ხეებთანმისვლა და ახალი იერუსალიმის კარიბჭეებით ქალაქში შესვლა. თუმცა ორივე შემთხვევაში (გამოცხადება 7:14; 22:14). ასეთი სამოსის გარეცხვა  მიგვითითებს ღვთის წინაშე სიწმინდის დაცვისკენ. მაგრამ, უამრავი ხალხის შემთხვევაში, ამ მოწონების შედეგია გადარჩენა - ანუ გადალახვა - დიდი გასაჭირის , და ცხოვრება დედამიწაზე. მეორეს მხრივ, ცხებულების შემთხვევაში, შედეგია ზეციური აღდგომის, რაც მათ საშუალებას აძლევს შევიდნენ ’ახალ იერუსალიმში, რათა შეუერთდნენ  ქრისტეს პატარძალს. - გამოცხადება 21: 9, 10.

5.თუ 144 000 წავა ზეცად და პირველ საუკუნეში ყველას ზეციური იმედი ქონდა ამდენ ხანში  1 საუკუნიდან დღემდე არ შეივსებოდა?
 პასუხი: მაგალითად  1935 წელს 20 000 მდე ცხებული იყო.ახლა 10 000 მდე.
გვრჩება 1 საუკუნეში დაახლოებით 65 000  ცხებული. შემდეგ საუკუნეებში 50 000 ცხებული. რაც ყოველ საუკუნეში - 17 საუკუნის განმავლობაში  3000 -  მდე ცხებული  გამოდის. 3000 ცხებული კიდე წარმართთა ჟამის პერიოდში.(როცა სარეველადა ხორბალი იზრდებოდა ერთად) მართლაც რომ კარგი შედეგია. მითუფრო როცა იესო ამბობდა: როცა მოვა კაცის ძე იპოვის რწმენას დედამიწაზეო? სადაც ორი ან სამია ჩემი სახელით შეკრებილი, მეც იქ ვარო!

წყარო:chivchalov.blogspot.com (კორექტირებული)
(თარგმანი აღებულია maxvili.blogspot.com)