"როცა სრულყოფილი მოვა, ნაწილობრივი გაუქმდება" (1 კორინთელები 13:10)

მოციქულთა დროის ადრეული ქრისტიანული კრება ღვთის მიერ განსაკუთრებული ნიჭებით იყო აღჭურვილი, რომელთა შორისაც ისეთი ნიჭები გამოირჩეოდა, როგორებიცაა განკურნებები, ენებზე საუბარი და ძლევამოსილი საქმეების კეთება (1 კორინთელები 12:7-11). ახალი აღთქმის წიგნები იმის საკმაო რაოდენობის მაგალითებს შეიცავს, თუ როგორ იყენებდნენ ადრეული ქრისტიანები ამ ნიჭებს თავის მსახურებაში (საქმეები 2:1-11; 3:1-9; 10:46; 19:11,12; 28:9). ყოველივე ეს, საბოლოო ჯამში, დამოწმების საქმეს ემსახურებოდა იუდევლებსა და წარმართებს შორის იმის შესახებ, რომ ჭეშმარიტი ღვთის კეთილგანწყობა ამჯერად უკვე მოციქულებზე და იესოს სხვა პირველ მოწაფეებზე იყო და არა ხორციელ ისრაელზე (საქმეები 2:22; 1 კორინთელები 14:22; ებრაელები 2:4). 

ამასთან დაკავშირებით კითხვები იბადება: შემდგომაც უნდა შენარჩუნებულიყო თუ არა მოცემული ნიჭები – ანუ «მოციქულთა პერიოდის» (ახ.წ. 1 საუკუნის) დასრულების შემდეგ? როგორ უნდა გავიგოთ ამასთან დაკავშირებით პავლეს – ანუ მისი სიტყვები, ვინც, ალბათ, დანარჩენებზე მეტ ძლევამოსილ საქმეებს აღასრულებდა, - რომ შემდგომ მსგავსი ნიჭები უნდა «გაუქმდეს»? მოცემულ სტატიაში შევეცდებით უფრო საფუძვლიანად გამოვიკვლიოთ ჩვენთვის საინტერესო თემა და არა მხოლოდ პასუხები ვიპოვოთ დასმულ შეკითხვებზე, არამედ მათი დასაბუთებაც.

ღვთისგან მომდინარეობს დღეს ენებზე სასწაულებრივად ლაპარაკის უნარი?

ენებზე ლაპარაკში“ იგულისხმება ის სასწაულებრივი უნარი, რომელსაც პირველ საუკუნეში ზოგიერთი ქრისტიანი ფლობდა. ამ უნარის წყალობით მათ ენის შესწავლის გარეშე შეეძლოთ უცხო ენაზე ლაპარაკი (საქმეები 10:46; „ახალი საერთაშორისო თარგმანი“). უცხო ენაზე მოლაპარაკის საუბარი ჩვეულებრივ ესმოდა ყველას, ვინც ის ენა იცოდა (საქმეები 2:4—8). ენებზე ლაპარაკი ღვთის წმინდა სულის ერთ-ერთი ძღვენი იყო, რომელსაც პირველი საუკუნის ზოგი ქრისტიანი ფლობდა (ებრაელები 2:4; 1 კორინთელები 12:4, 30).

მაგრამ ღვთისგან მომდინარეობს ის, რომ დღეს  ზოგიერთ ეკლესიაში სხვადასხვა ენაზე სასწაულებრივად ლაპარაკობენ? ამ კითხვაზე პასუხის გაგებაში იმის გარკვევა დაგვეხმარება, რა მიზანს ემსახურებოდა ეს ძღვენი პირველი საუკუნეში.

ვინ დგას სასწაულებრივი განკურნებების უკან?

 ერთის მხრივ, ჭეშმარიტ ქრისტიანებს სჯერათ ბიბლიაში ჩაწერილი სიტყვების იმის შესახებ, რომ სასწაულებრივი ძღვენები, რომლებიც ხშირი იყო I საუკუნეში, «შეწყდება» და «გაუქმდება» (1 კორინთელები 13:8-10). მეორეს მხრივ კი, ჩვენ სულ უფრო ხშირად გვესმის რაღაც «სასწაულებრივი განკურნებების» შესახებ, რომლებსაც ეკლესიების გამოჩენილი ლიდერები ახდენენ საკუთარ რელიგიურ «შოუებზე». საუბრობენ «უამრავ» განკურნებებზე და გამოჯანმრთელებაზე, თანაც, ზოგჯერ ისეთებზეც კი, რომლებიც არანაირად არ ექვემდებარებოდნენ სამედიცინო მეთოდებით მკურნალობას. თითქოსდა, მართლაც სასწაულია! ან, იქნებ, მოციქულთა პერიოდის სასწაულებრივი ძალა დღემდე აგრძელებს მოქმედებას?

კალიები და მათი მეფე (აპოლიონი-აბადონი) ვის განასახიერებენ ისინი?

გამოცხადების მე - 9 თავის  წინასწარმეტყველებაში აღწერილია კალიები, რომლებსაც „სახეები ადამიანის სახეს მიუგავდათ“ და „თავებზე თითქოს ოქროს გვირგვინები ედგათ“ (გამოცხ. 9:7). მათ უნდა დაეტანჯათ ღვთის მტრები ანუ ის ადამიანები, „რომელთაც ღვთის ბეჭედი არ ექნებოდათ შუბლზე“; (გამოცხ. 9:4, 5)და მათ ყავდათ მეფე უფსკრულის ანგელოზი. ეჭვგარეშეა, რომ ეს კალიები იეჰოვას ცხებულ მსახურებს განასახიერებენ. რადგანაც ღმერთის მტრებს გაბედულად უცხადებენ ღვთის განაჩენს და იმას რაც დაატყდება თავს  ბოროტ ქვეყნიერებას, რაც მისი მხარდამჭერებისთვის სასიამოვნო მოსასმენი ნამდვილად არ არის.

რატომ გაანადგურა ღმერთმა ქანაანელი ერები?

როდესაც ისრაელებს ქანაანის მიწა უნდა აეღოთ, უფალმა მათ უბრძანა სრულიად გაენადგურებინათ იმ მიწაზე მცხოვერები ერები და მათ მიმართ არავითარი მოწყალება არ გამოევლინათ (შდ. კანონი 7:1-5). შესაბამისად, როდესაც ისრაელმა, მაგალითად, იერიხონი დაიპყრო, ნათქვამია: «მახვილით გაანადგურეს მთელი ქალაქი, ქალიცა და კაციც, ახალგაზრდაცა და მოხუციც, ხარიც, ცხვარიცა და ვირიც.» (იესო ნავეს ძე 6:21). როგორ უნდა გაიგოს ადამიანმა, რომელიც ბიბლიას გულწრფელად იკვლევს, ეს თითქოსდა ღვთის სიკეთის დარღვევა?

დამამცირებელია ღვთის მსახურება?

ნუთუ დამამცირებელია მსახურად წოდება ან თუნდაც ღვთის მსახური? ათეისტური პროპაგანდა ამას ყოველთვის ასე წარმოადგენდა. რელიგია ამცირებს, ათეიზმი ამაღლებს. მეჩვენება, რომ სიტუაცია ზუსტად საპირისპიროა: ათეიზმი ადამიანს სთავაზობს ქაოსის შემთხვევითი პროდუქტის როლს, ხოლო ბიბლია მას უმაღლესი იდეის მსახურად აქცევს.

მისაღებია ქრისტიანებისთვის ახალი წლის აღნიშვნა?

ჭეშმარიტი ქრისტიანები უარს ამბობენ ამ დღის აღნიშვნაზე შემდეგი საფუძვლიანი მიზეზების გამო:

რას ამბობს ბიბლია შობის დღესასწაულზე, ქრისტიანულია მისი წეს-ჩვეულებები?

ბიბლიური პასუხი: ჩვენ იმიტომ არ ვზეიმობთ  შობას რომ მას არა აქვს ბიბლიური საფუძველი. ახალ აღთქმაში ის არ მოიხსენიება როგორც ქრისტიანული დღესასწაული. ახალ აღთქმაში არცერთხელ არაა იმაზე ლაპარაკი, რომ ქრისტიანები რაიმე სახით მაინც აღნიშნავდნენ მას. და არც  არანაირი მითითება არ არსებობს თუ როგორ უნდა აღინიშნოს ის.

რა განსხვავებაა შთაგონებასა და სულით მოქმედებას შორის, და თუ მონა არც შთაგონებულია და არც უშეცდომო რატომ გვმართებს მისი მორჩილება?

 ხშირად კრიტიკოსები მოწმეების მისამართით იმ არგუმენტს იყენებენ რომ თუკი მათ ღმერთი ხელმძღვანელობს რატომ აქვთ ახალი გაგება და მათ არ გაუცხადდათ ერთბაშად ყველაფერიო.ამით მათ იმის ჩვენება სურთ, რომ თითქოს უცდომლობა ჭეშმარიტების კრიტერიუმია, და ეს კრიტერიუმი მოწმეებს არ აქვთ. ამ საკითხში გასარკვევად თავდაპირველად ვისაუბროთ რა სხვაობაა სულით შთაგონებას,(რომელიც ბიბლიის დამწერებს მიეცათ) და სულით მოქმედებასა და ხელმძღვანელობას შორის

როგორ სხეულში აღდგა იესო: ხორციელი თუ სულიერი?

 უამრავ ადამიანს სწამს ტრადიციული საეკლესიო დოქტრინის იმის შესახებ, რომ ღვთის ძე ხორციელად (ანუ ფიზიკური სხეულით) აღდგა მკვდრეთით. თუმცა ბიბლიის უამრავი სერიოზული მკვლევარისათვის ეს დოგმა თავისთავად "გაუქმდა", როდესაც მიხვდნენ, რომ იესოს ხორციელად მკვდრეთით აღდგომის შესახებ სწავლება სრულიად არაბიბლიურია! ამომწურავი პასუხის მისაღებად, ჩვენ იესოს ხორციელი აღდგომის შესახებ თეორიას რამოდენიმე მხრიდან განვიხილავთ.

რა მნიშვნელობა აქვს? (დღესასწაულების შესახებ)

ეს ფრაზა ხშირად მათ ესმით, ვინც თავისთვის გადაწყვიტა, რომ არ აღნიშნოს საყოველთაოდ მიღებული დღესასწაულები მათი უსანდომო წარმომავლობის გამო. ეს ეხება ისეთ რელიგიურ დღესასწაულებს, მაგალითად, როგორებიცაა შობა ან აღდგომა. ეს ასევე ეხება იმ დღესასწაულებსაც, რომლებსაც ტრადიციულად რელიგიურებად არ აღიქვავენ, მაგალითად, ახალი წელი.

და მართლაც, რა მნიშვნელობა აქვს, განა აქვს მნიშვნელობა იმას, თუ როგორი წარმომავლობა აქვს დღესასწაულს?

მარადიული სიცოცხლე, ზეცაში და დედამიწაზე - ბიბლიური საფუძვლები

 აქ განვიხილავთ იმ ბიბლიურ ადგილებს რომლებიც ადასტურებენ ორი ჯგუფის არსებობას, რომლებიც მიიღებენ მარადიულ სიცოცხლეს: ისინი ვინც უკვდავ ცხოვრებას მიიღებს ზეცაში და ვინც მიიღებს მარადიულ სიცოცხლეს დედამიწაზე სამოთხეში. ეს კვლევა ცხადყოფს, რომ ეს კონცეფცია კარგად არის გაცხადებული ღვთის სიტყვაში.

დედამიწა "ცეცხლს მიეცემა" თუ...?

  მრავალ ბიბლიის გამოცემაში, ბიბლიის ზოგიერთი მონაკვეთის წაკითხვისას, შეიძლება ისეთი შთაბეჭდილება შეგექმნას, თითქოს ღმერთმა დედამიწისათვის წინასწარ განსაზღვრა მისი სრული განადგურება. მეორეს მხრივ, ბიბლია გვარწმუნებს: «დააფუძნა დედამიწა თავის საძირკვლებზე, არ მოირყევა უკუნისამდე» (ფსალმუნები 103:5. შეადარეთ ეკლესიასტე 1:4).ასევე ფსალმუნების სხვა ადგილზეც ნათქვამია, რომ ღმერთმა «დააყენა ისინი უკუნითი უკუნისამდე, კანონი მისცა და არავინ გადაუხვევს» (ფსალმუნები 148:6).

მარადიული ცხოვრება დედამიწაზე - ბიბლიური საფუძვლები

დღეს თითქმის ყველა კონფესია ასწავლის რომ ადამიანები მხოლოდ ზეცაში იცხოვრებენ. მაგრამ რწმენა იმის შესახებ, რომ ყველა კარგი ადამიანი ზეცაში მიდის, სინამდვილეში, არ შეესაბამება ბიბლიის სწავლებებს

144 000 და ზეცაში ცხოვრება

ვინ მიდის ზეცაში? ბიბლიის თანახმად განსაზღვრული რაოდენობის მცირე ჯგუფს ეძლევა ზეცაში ცხოვრების შესაძლებლობა (1 პეტრე 1:3, 4)

რატომ არ აღნიშნავენ იეჰოვას მოწმეები დაბადების დღეს?

იეჰოვას მოწმეები არ აღნიშნავენ დაბადების დღეს, რადგან მას  ღვთისთვის მიუღებელად მიიჩნევენ.  იეჰოვას მოწმეების ასეთი პოზიციის მიზეზს წარმოადგენს ის, რომ  ცდილობენ გაითვალისწინონ ღვთის თვალსაზრისი და გრძნობები, თავისი ცხოვრების სხვადასხვა სფეროებში. მართალია, ბიბლიაში პირდაპირ არ წერია რომ დაბადების დღის აღნიშვნა აკრძალულია, მაგრამ ღვთის სიტყვა გვეხმარება ამ თემაზე სხვადასხვა კუთხით ვიმსჯელოთ და გავიგოთ, რა თვალსაზრისი აქვს ღმერთს ამ საკითხზე. და ამ საკითხს რამოდენიმე  კუთხით განვიხილავთ ბიბლიის ჭრილში.

ბიბლიის ღვთიურობის მტკიცებები

რატომ უნდა ვენდოთ ბიბლიას? მოდი მოკლედ  ჩამოვთვალოთ ამის მიზეზები-ხოლო დაწვრილებით თითოეულს ქვემოთ განვიხილავთ:

მხოლოდ იესოს შესახებ ქადაგებდნენ პირველი საუკუნის ღვთის მსახურები?

ხშირად ამბობენ, რომ იეჰოვას მოწმეები, ისე არ ქადაგებენ, როგორც მოციქულები ქადაგებდნენო. მოციქულები ქრისტეს ქადაგებდნენ, იეჰოვას მოწმეები კი რაღაც სხვას ქადაგებენო. ამ დასკვნების ავტორებს სრულიად რჩებათ მხედველობიდან, რომ ახალი აღთქმა ძირითადად იმ ხალხისათვის ქადაგებას აღწერს, რომლებიც უკვე თაყვანს სცემდნენ ჭეშმარიტ ღმერთს, კარგად იცოდნენ წმინდა წერილი და მესიას ელოდებოდნენ. მაგრამ დღეს ასეთი ხალხი დედამიწის მოსახლეობის უმნიშვნელო პროცენტს წარმოადგენენ.

ქრისტეს კრება, "სამარის (ჰადესის) კარიბჭენი" და მემკვიდრეობის საკითხი

ავაშენებ ჩემს ეკლესიას, და ჯოჯოხეთის ბჭენი ვერ სძლევენ მას (მათე 16:18).

მე თქვენთანა ვარ ქვეყნიერების აღსასრულამდე (მათე 28:20).

 იესოს ეს უბრალო სიტყვები ხშირად ასე ესმით: ქრისტე შექმნის ისეთ ეკლესიას, რომელიც იარსებებს შეუწყვეტლად, ქრისტედან დღევანდელ დღემდე, მის არსებობაში არ იქნება პაუზები, იქნება დიდი, ცნობილი და გავლენიანი, იდომინირებს ყველა დანარჩენზე და მასში იქნება სამოციქულომემკვიდრეობა(მაგალითად მართლმადიდებლები კათოლიკები და სხვა. აცხადებენ, რომ ისინი მალევე შეენაცვლნენ წმინდა პეტრეს და დაიკავეს მისი მდგომარეობა). საკვირველი ახსნაა, თუ იმას გავითვალისწინებთ რომ ამ ორ მუხლში, ამ მტკიცებულებებიდან არცერთი არ არის.

საქმეების 4:12 - ასწავლიდა თუ არა პეტრე, რომ ქრისტეს სახელი იეჰოვას სახელს ცვლის?

ღმერთის სახელის გამოყენების მოწინააღმდეგეებს ხშირად მოჰყავთ შემდეგი მუხლი იესო ქრისტეს შესახებ: «სხვა არავისში არ არის ხსნა, რადგან არ არსებობს ცის ქვეშ ადამიანებისთვის მიცემული სხვა სახელი, რომლითაც გადავრჩებით» (საქმეები 4:12). ნიშნავს თუ არა ეს იმას, რომ იესოს სახელი მისი მამის სახელზე მაღლა დგას და რაიმე სახით ჩაანაცვლებს მას?