სატანიზმი- ილუსტრაციებში, თუ კრიტიკოსების გონებაში?

 იეჰოვას მოწმეების კრიტიკაში იკვეთება ერთი განსაკუთრებული მიმართულება-  პრეტენზიები ილუსტრაციების მიმართ და მათში ჩართული გამოსახულებების ძიება. ზოგი მათში ეშმაკუნების გამოსახულებებს ხედავს, ზოგიც- გენიტალიების,  შიშველი ადამიანების და მისთანების... იეჰოვას მოწმეების დადანაშაულებაში ერთ-ერთი ახალი ტრენდია მათი თითქოსდა კავშირი მასონებსა და ოკულტიზმთან.რას ეფუძნება ასეთი ბრალდებები? მოდი, პატარა ექსპერიმენტი ვცადოთ. შეხედეთ ქვემოთ მოყვანილ თოჯინების ფოტოებს; დააკვირდით, რა გრძნობებს აღძრავენ ისინი თქვენში... ამჩნევთ მათში რამე მიუღებელს , შეუფერებელს ქრისტიანთა შვილებისთვის?

ათი მითი იეჰოვას მოწმეების შესახებ

ვინ არიან იეჰოვას მოწმეები? ისინი, ვინც მათ პირადად არ იცნობს, ჩვეულებრივ ამბობენ, რომ ეს რაღაც «სახიფათო სექტაა». მაგრამ კითხვას «რით არიან ისინი სახიფათო?» მოყვება ხოლმე სტანდარტული კლიშეების კრებული, რომლებიც ტელევიზორში აქვთ გაგონილი.  ამ სტატიაში მე ვცდილობ დაგანახოთ, რომ არავითარი ობიექტური მიზეზი არ არსებობს იეჰოვას მოწმეების მიმართ ნეგატიური დამოკიდებულებისათვის, რომ  ყველა მზგავსი მიზეზი ხელოვნურადაა შექმნილი, ხოლო იმ ადამიანებისა და გარკვეული ძალების ინტერესები, რომლებიც ყოველივე ამის უკან დგანან, არ შეესაბამება არც საზოგადოების და არც სახელმწიფოს ინტერესებს. 

წმინდანთა კურორტი თუ ცოდვილთა სამკურნალო დაწესებულება?

თქვენთვის რას წარმოადგენს კრება?

«ეს როგორი ქრისტიანები არიან?! მათ ხომ უამრავი ნაკლოვანებები აქვთ!»

არასრულყოფილების მეშვეობით სწავლება?

მაგრამ, თუ უსამართლოდ მომექცნენ?

არ მინდა სწავლა!

ორგანიზაცია თუ "უკონფესიობა"?

 რატომ მიაჩნიათ უკონფესიოებს რომელიმე კონფესიის არჩევა შეცდომად და რატომ არ სურთ მათში ყოფნა? მინდა განვიხილო რამოდენიმე არგუმენტი, რომელიც მათ საკუთარი არჩევნის სისწორის დასამტკიცებლად მოჰყავთ.

იმის შესახებ: თუ როგორ შეიძლება პიროვნებამ ქრისტიანულ კრებაში, ბიბლიურ მოწოდებებს უარყოფითი მოტივები მიაწეროს

ნებისმიერი ბიბლიური სწავლება, დარიგება, ახსნა ასევე შეიძლება აიხსნას ორი დიამეტრალურად საპირისპირო თვალსაზრისით.(რომლის მაგალითებსაც ქვემოთ მოვიხსენიებთ)

დღეს ზოგი კრბაში ორგანიზაციისგან განსხვავებულ ხედვებს ანვითარებს და იმ მითითებებშიდა მოწყობაში რომელიც ბიბლიაზეა დაფუძნებული შეზღუდვასა და კონტროლს ხედავს. ამით ისინი ბიბლიისადმი ფარულ წინააღმდეგობას ააშკარავებენ და იმას, რომ 1 საუკუნეში რომ ეცხოვრათ იგივე პრეტენზიებს წამოაყენებდნენ იმდროიმდელი პააუხისმგებელი პირებისადმი კრებაში და ქრისტიანული მოწყობისადმი.

ქრისტიანული თავისუფლების ძიებაში

ქრისტემ ასეთი თავისუფლებისთვის გაგვათავისუფლა. ამიტომ მყარად იდექით და ნუღარ მოექცევით მონობის უღელში (გალატელთა 5:1).

იეჰოვას მოწმეების კრიტიკოსებს, და არა მარტო იეჰოვას მოწმეების, უყვართ ლაპარაკი რომ ისინი არიან ნაკლებად თავისუფლები, ნაკლებად დამოუკიდებლები, არიან ტოტალიტარულები და რომ მათ ტვინს ურეცხავენ. მოდი განვიხილოთ რამდენად საფუძვლიანია ესეთი ბრალდებები:

იეჰოვას მოწმეები და პირადი აზრის უფლება

იეჰოვას მოწმეების მისამართით გამოთქმულ ერთერთ ბრალდებას, რომელსაც მათი მოწინააღმდეგეები ავრცელებენ, წარმოადგენს საყვედური იმის შესახებ, რომ თითქოს ამ ქრისტიანებისთვის არ შეიძლება, რელიგიურ საკითხებში პირადი აზრის ქონა. ასეთ პრეტენზიებს თუ დავუჯერებთ, მოწმეებს უფლება არ აქვთ, რომ დამოუკიდებლად იაზროვნონ და რაიმე სახის პირადი დასკვნები გააკეთონ ბიბლიურ საკითხებთან დაკავშირებით, მით უმეტეს, თუ მათი ორგანიზაციის პუბლიკაციებში მოცემული მოსაზრება განსხვავდება მათი მოსაზრებისაგან. ამ სტატიის მიზანი, იმ მკითხველისთვის პასუხების შეთავაზებაა, რომელიც წამოჭრილ საკითხებზე ეძებს პასუხებს.

«ცრუწინასწარმეტყველებების» თეორიის პრობლემები

ხშირად ოპონენტები იეჰოვას მოწმეებს  ბრალს დებენ ცრუწინასწარმეტყველებაში  და მოყავთ კონკრეტული წლები ამის დასამოწმებლად კერძოდ : 1914,1925 და 1975 წლები და პუბლიკაციებიდან ციტატები. ამიტომ ვნახოთ რეალურად რას წერდნენ ჟურნალები და წინასწარმეტყველებდნენ თუარა მოწმეები 

დანიის საკონგრესო დარბაზი: ფარული ოკულტურ - მასონური სიმბოლოა?

იეჰოვას მოწმეების ოპონენტები გამუდმებით ცდილობენ, რომ  რაიმე ხელჩასაჭიდი მოიპოვონ,  და მერე დაადანაშაულონ მოწმეები, ან ნახევრად  სიმართლე გაავრცელონ მათზე. მსგავს მიდგომას იყენებენ დანიის საკონგრესო დარბაზთან მიმართებაშიც, კერძოდ იმას რომ საჰაერო ხედიდნ მიწის ნაკვეთი სამკუთხა ფორმისაა   შენობა  კიდე თვალის ფორმისო (ყოვლისმხედველი ჰორუსის თვალისო) რომლებიც მასონურ და ოკულტურ სიმბოლოებს წარმოადგენენო. ქვემოთ ცნობისთვის სურათზე ნაჩვენებია ჰორუსის თვალი:(რომლის ანალოგიც არანაირად არ ჩანს ეს შენობა. თუმცა ამას მოგვიანებით დავუბრუნდებით)

 შედეგად ისინი ამტკიცებენ, რომ იეჰოვას მოწმეებს თითქოს ფარული კავშირი აქვს ამ ორგანიზაციებთან. ამ საქმეში გასარკვევად მოდი განვიხილოთ  ეს საკითხი დეტალურად:

"როცა სრულყოფილი მოვა, ნაწილობრივი გაუქმდება" (1 კორინთელები 13:10)

მოციქულთა დროის ადრეული ქრისტიანული კრება ღვთის მიერ განსაკუთრებული ნიჭებით იყო აღჭურვილი, რომელთა შორისაც ისეთი ნიჭები გამოირჩეოდა, როგორებიცაა განკურნებები, ენებზე საუბარი და ძლევამოსილი საქმეების კეთება (1 კორინთელები 12:7-11). ახალი აღთქმის წიგნები იმის საკმაო რაოდენობის მაგალითებს შეიცავს, თუ როგორ იყენებდნენ ადრეული ქრისტიანები ამ ნიჭებს თავის მსახურებაში (საქმეები 2:1-11; 3:1-9; 10:46; 19:11,12; 28:9). ყოველივე ეს, საბოლოო ჯამში, დამოწმების საქმეს ემსახურებოდა იუდევლებსა და წარმართებს შორის იმის შესახებ, რომ ჭეშმარიტი ღვთის კეთილგანწყობა ამჯერად უკვე მოციქულებზე და იესოს სხვა პირველ მოწაფეებზე იყო და არა ხორციელ ისრაელზე (საქმეები 2:22; 1 კორინთელები 14:22; ებრაელები 2:4). 

ამასთან დაკავშირებით კითხვები იბადება: შემდგომაც უნდა შენარჩუნებულიყო თუ არა მოცემული ნიჭები – ანუ «მოციქულთა პერიოდის» (ახ.წ. 1 საუკუნის) დასრულების შემდეგ? როგორ უნდა გავიგოთ ამასთან დაკავშირებით პავლეს – ანუ მისი სიტყვები, ვინც, ალბათ, დანარჩენებზე მეტ ძლევამოსილ საქმეებს აღასრულებდა, - რომ შემდგომ მსგავსი ნიჭები უნდა «გაუქმდეს»? მოცემულ სტატიაში შევეცდებით უფრო საფუძვლიანად გამოვიკვლიოთ ჩვენთვის საინტერესო თემა და არა მხოლოდ პასუხები ვიპოვოთ დასმულ შეკითხვებზე, არამედ მათი დასაბუთებაც.

ღვთისგან მომდინარეობს დღეს ენებზე სასწაულებრივად ლაპარაკის უნარი?

ენებზე ლაპარაკში“ იგულისხმება ის სასწაულებრივი უნარი, რომელსაც პირველ საუკუნეში ზოგიერთი ქრისტიანი ფლობდა. ამ უნარის წყალობით მათ ენის შესწავლის გარეშე შეეძლოთ უცხო ენაზე ლაპარაკი (საქმეები 10:46; „ახალი საერთაშორისო თარგმანი“). უცხო ენაზე მოლაპარაკის საუბარი ჩვეულებრივ ესმოდა ყველას, ვინც ის ენა იცოდა (საქმეები 2:4—8). ენებზე ლაპარაკი ღვთის წმინდა სულის ერთ-ერთი ძღვენი იყო, რომელსაც პირველი საუკუნის ზოგი ქრისტიანი ფლობდა (ებრაელები 2:4; 1 კორინთელები 12:4, 30).

მაგრამ ღვთისგან მომდინარეობს ის, რომ დღეს  ზოგიერთ ეკლესიაში სხვადასხვა ენაზე სასწაულებრივად ლაპარაკობენ? ამ კითხვაზე პასუხის გაგებაში იმის გარკვევა დაგვეხმარება, რა მიზანს ემსახურებოდა ეს ძღვენი პირველი საუკუნეში.

ვინ დგას სასწაულებრივი განკურნებების უკან?

 ერთის მხრივ, ჭეშმარიტ ქრისტიანებს სჯერათ ბიბლიაში ჩაწერილი სიტყვების იმის შესახებ, რომ სასწაულებრივი ძღვენები, რომლებიც ხშირი იყო I საუკუნეში, «შეწყდება» და «გაუქმდება» (1 კორინთელები 13:8-10). მეორეს მხრივ კი, ჩვენ სულ უფრო ხშირად გვესმის რაღაც «სასწაულებრივი განკურნებების» შესახებ, რომლებსაც ეკლესიების გამოჩენილი ლიდერები ახდენენ საკუთარ რელიგიურ «შოუებზე». საუბრობენ «უამრავ» განკურნებებზე და გამოჯანმრთელებაზე, თანაც, ზოგჯერ ისეთებზეც კი, რომლებიც არანაირად არ ექვემდებარებოდნენ სამედიცინო მეთოდებით მკურნალობას. თითქოსდა, მართლაც სასწაულია! ან, იქნებ, მოციქულთა პერიოდის სასწაულებრივი ძალა დღემდე აგრძელებს მოქმედებას?

კალიები და მათი მეფე (აპოლიონი-აბადონი) ვის განასახიერებენ ისინი?

გამოცხადების მე - 9 თავის  წინასწარმეტყველებაში აღწერილია კალიები, რომლებსაც „სახეები ადამიანის სახეს მიუგავდათ“ და „თავებზე თითქოს ოქროს გვირგვინები ედგათ“ (გამოცხ. 9:7). მათ უნდა დაეტანჯათ ღვთის მტრები ანუ ის ადამიანები, „რომელთაც ღვთის ბეჭედი არ ექნებოდათ შუბლზე“; (გამოცხ. 9:4, 5)და მათ ყავდათ მეფე უფსკრულის ანგელოზი. ეჭვგარეშეა, რომ ეს კალიები იეჰოვას ცხებულ მსახურებს განასახიერებენ. რადგანაც ღმერთის მტრებს გაბედულად უცხადებენ ღვთის განაჩენს და იმას რაც დაატყდება თავს  ბოროტ ქვეყნიერებას, რაც მისი მხარდამჭერებისთვის სასიამოვნო მოსასმენი ნამდვილად არ არის.

რატომ გაანადგურა ღმერთმა ქანაანელი ერები?

როდესაც ისრაელებს ქანაანის მიწა უნდა აეღოთ, უფალმა მათ უბრძანა სრულიად გაენადგურებინათ იმ მიწაზე მცხოვერები ერები და მათ მიმართ არავითარი მოწყალება არ გამოევლინათ (შდ. კანონი 7:1-5). შესაბამისად, როდესაც ისრაელმა, მაგალითად, იერიხონი დაიპყრო, ნათქვამია: «მახვილით გაანადგურეს მთელი ქალაქი, ქალიცა და კაციც, ახალგაზრდაცა და მოხუციც, ხარიც, ცხვარიცა და ვირიც.» (იესო ნავეს ძე 6:21). როგორ უნდა გაიგოს ადამიანმა, რომელიც ბიბლიას გულწრფელად იკვლევს, ეს თითქოსდა ღვთის სიკეთის დარღვევა?

დამამცირებელია ღვთის მსახურება?

ნუთუ დამამცირებელია მსახურად წოდება ან თუნდაც ღვთის მსახური? ათეისტური პროპაგანდა ამას ყოველთვის ასე წარმოადგენდა. რელიგია ამცირებს, ათეიზმი ამაღლებს. მეჩვენება, რომ სიტუაცია ზუსტად საპირისპიროა: ათეიზმი ადამიანს სთავაზობს ქაოსის შემთხვევითი პროდუქტის როლს, ხოლო ბიბლია მას უმაღლესი იდეის მსახურად აქცევს.

მისაღებია ქრისტიანებისთვის ახალი წლის აღნიშვნა?

ჭეშმარიტი ქრისტიანები უარს ამბობენ ამ დღის აღნიშვნაზე შემდეგი საფუძვლიანი მიზეზების გამო:

რას ამბობს ბიბლია შობის დღესასწაულზე, ქრისტიანულია მისი წეს-ჩვეულებები?

ბიბლიური პასუხი: ჩვენ იმიტომ არ ვზეიმობთ  შობას რომ მას არა აქვს ბიბლიური საფუძველი. ახალ აღთქმაში ის არ მოიხსენიება როგორც ქრისტიანული დღესასწაული. ახალ აღთქმაში არცერთხელ არაა იმაზე ლაპარაკი, რომ ქრისტიანები რაიმე სახით მაინც აღნიშნავდნენ მას. და არც  არანაირი მითითება არ არსებობს თუ როგორ უნდა აღინიშნოს ის.

რა განსხვავებაა შთაგონებასა და სულით მოქმედებას შორის, და თუ მონა არც შთაგონებულია და არც უშეცდომო რატომ გვმართებს მისი მორჩილება?

 ხშირად კრიტიკოსები მოწმეების მისამართით იმ არგუმენტს იყენებენ რომ თუკი მათ ღმერთი ხელმძღვანელობს რატომ აქვთ ახალი გაგება და მათ არ გაუცხადდათ ერთბაშად ყველაფერიო.ამით მათ იმის ჩვენება სურთ, რომ თითქოს უცდომლობა ჭეშმარიტების კრიტერიუმია, და ეს კრიტერიუმი მოწმეებს არ აქვთ. ამ საკითხში გასარკვევად თავდაპირველად ვისაუბროთ რა სხვაობაა სულით შთაგონებას,(რომელიც ბიბლიის დამწერებს მიეცათ) და სულით მოქმედებასა და ხელმძღვანელობას შორის

როგორ სხეულში აღდგა იესო: ხორციელი თუ სულიერი?

 უამრავ ადამიანს სწამს ტრადიციული საეკლესიო დოქტრინის იმის შესახებ, რომ ღვთის ძე ხორციელად (ანუ ფიზიკური სხეულით) აღდგა მკვდრეთით. თუმცა ბიბლიის უამრავი სერიოზული მკვლევარისათვის ეს დოგმა თავისთავად "გაუქმდა", როდესაც მიხვდნენ, რომ იესოს ხორციელად მკვდრეთით აღდგომის შესახებ სწავლება სრულიად არაბიბლიურია! ამომწურავი პასუხის მისაღებად, ჩვენ იესოს ხორციელი აღდგომის შესახებ თეორიას რამოდენიმე მხრიდან განვიხილავთ.

რა მნიშვნელობა აქვს? (დღესასწაულების შესახებ)

ეს ფრაზა ხშირად მათ ესმით, ვინც თავისთვის გადაწყვიტა, რომ არ აღნიშნოს საყოველთაოდ მიღებული დღესასწაულები მათი უსანდომო წარმომავლობის გამო. ეს ეხება ისეთ რელიგიურ დღესასწაულებს, მაგალითად, როგორებიცაა შობა ან აღდგომა. ეს ასევე ეხება იმ დღესასწაულებსაც, რომლებსაც ტრადიციულად რელიგიურებად არ აღიქვავენ, მაგალითად, ახალი წელი.

და მართლაც, რა მნიშვნელობა აქვს, განა აქვს მნიშვნელობა იმას, თუ როგორი წარმომავლობა აქვს დღესასწაულს?