თითოეულ ჩვენგანს ჰყავს პირადი შემოქმედი

ვინ შეგქმნა? "ჩემმმა მშობლებმა", დაახლოებით ასე ჟღერს ამ კითხვაზე პასუხი შემთხვევების დიდ პროცენტში.

რა თქმა უნდა, მშობლებმა გადაწყვიტეს, რომ მათ შთამომავლობას ორი ხელი, ორი ფეხი და ერთი თავი ჰქონოდა. მშობლებმა შექმნეს და საცდელ მილში გაზარდეს კოლოსალური სირთულის ორგანიზმი, რომელიც შედგება 100 ტრილიონი უჯრედისგან, განაწილებული ათეულობით ორგანოსა და სისტემაში, რომლებიც ურთიერთქმედებენ ერთმანეთთან წარმოუდგენელი ალგორითმების მიხედვით. სწორედ ისინი, დედა და მამა დასხდნენ დახატეს და დაიწყეს 230 ტიპის უჯრედებიდან თითოეულის სტრუქტურისა და ფუნქციონირების დაგეგმვა, მათში დნმ-ის, ბირთვის, ქრომოსომების, რიბოსომების, მიტოქონდრიების,  მუშაობა. დედამ დახატა გეგმა სისხლის მიმოქცევის სისტემისთვის, მამამ კი დახაზა ტვინის დიაგრამა და მისი მუშაობის პრინციპები. და ყველა მშობელმა, ვისაც შვილის გაჩენა სურს, ეს საქმე უნდა გააკეთოს.

ასეა თუ თუ არა?

როგორც ვიცით, ნებისმიერი მამაკაცისა და ქალის მხრიდან ძალიან მოკრძალებული ძალისხმევაა საჭირო ახალი ადამიანის „შექმნისთვის“, რაც არ გულისხმობს მისი სტრუქტურისა და ფუნქციონირების არანაირ გაგებას. ნებისმიერ მშობელს აქვს ძალიან ბუნდოვანი წარმოდგენა იმის შესახებ, თუ როგორ მუშაობს ეს ყველაფერი. მათ მხოლოდ სამყაროს უდიდესი საოცრების კოპირებისა და რეპროდუცირების ამ პროცესში მონაწილეობის უფლება მიეცათ - პროცესი, რომელიც არანაკლებ გასაოცარია, ვიდრე მისი თითოეული ინდივიდუალური შედეგი.

Სარკეში ჩაიხედე. თქვენს წინაშე არის სამყაროს ყველაზე რთული და გაუგებარი ობიექტი. გამოჩენილი ოსტატის ტილო, მისი უნიკალური საავტორო უფლებების მატარებელი. ეს არ შეიძლება აიხსნას სპონტანური წარმოქმნით. მას არ შეიძლება არ ჰყავდეს ინტელექტუალური ავტორი. და ეს ავტორი არ არის ჩვენი მშობლები, რომლებიც ნამდვილად იმსახურებენ ჩვენს პატივისცემას - და ეს ასევე არის საერთო გეგმის ნაწილი.

ძალზე მნიშვნელოვანია იმის გაგება, რომ თითოეული ჩვენგანი შემოქმედის უშუალო შრომაა. მან შექმნა არა მხოლოდ ჩემი შორეული წინაპარი, არამედ უშუალოდ მე. მეთოდი, რომელიც მან აირჩია ამისთვის, სულაც არ აკლებს რამეს  მის დამსახურებას და ავტორობას. იმის გაგება, რომ თითოეულ ჩვენგანს ჰყავს პირადი შემოქმედი, რომელსაც უპირველეს ყოვლისა ვუმადლოთ ჩვენს არსებობას, მიგვიყვანს ყველაზე მნიშვნელოვან პუნქტამდე - დავიწყოთ მასთან ურთიერთობა. სურვილი, გაიცნო საკუთარი შემოქმედი, შენი ნამდვილი მამა, გაიგო რამე მის შესახებ, გაიგო მისი თვალსაზრისი შენს ცხოვრებაზე, აბსოლუტურად ლოგიკური და ბუნებრივია რაციონალური არსებისთვის.