სულის უკვდავების მომხრეების არგუმენტების გაბათილება

1(დაბ1:26,27)-V(რომ1:23)მაგრამ ჩვენ არ ვართ შექმნილები მისი მსგავსი ფიზიკური სხეულით არამედ მან ჩვენში ჩადო ის თვისებები რაც თვითონ აქვს. წინააღმდეგ შემთხვევაში ჩვენც ყოვლისშემძლე ღმერთები ვიქნებოდით

ამ მსჯელობით გამოდის რომ ღმერთმა ღმერთი შექმნა გარდა ამისა ღვთის ხატი იყო ადამი ანუ ხორცად და სულად მყოფი და არა მხოლოდ სული თუ ხატში სული იგულისხმება ხოლო ღმერთი ამბობს შევქმნათ ჩვენ ხატად ადამიანიო ის ხორციელ ადამს კიარ შექმნიდა შექმნიდა სულს თუმცა ამის თქმის შემდეგ მან ხორციელი ადამი შექმნა ამრიგად ღვთის ხატად მთლიანი ადამი მოიაზრებოდა და არა უკვდავი არსება  მისი თვისების ხატი იყო. და არა შესაძლებლობების და ფიზიკური მახასიათებლების ასევე დაბადების 5:1,2 ის თანახმად ღმერთს სქესი ჰქონია

 (კოლ3:9,10)-ამრიგად ადამიანები იმ გაგებით არიან შექმნილები  ღვთის მსგავსებად რომ ისი მსგავსი პიროვნული თვისებები აქვთ ჩვენ ღვთისგან აშკარად განვსხვავდებით-(1სამ16:7)(ეს55:8,9)(ფს89:6)(ოს11:9)(ეს46:9)ასევე ღმერთი ყოვლისშემძლეა და უსაზღვრო ძალას ფლობს ჩვენ არა ჩვენსა და ღმერთს შორის განსხვავება ძალზედ დიდია როგორც ზემოთ აღნიშნულ მუხლებშია

[1ინ3:2 მისი მსგავსი ვიქნებით ანუ ახლა (იმ დროს)არ არიან (არ იყვნენ) ეს მოხდება განსაზღვრულ ადამიანებზე(გამოც14:1,3,4)-სიკვდილის შემდეგ თავიანთი სხეულის გარდაქმნის მეშვეობით(ფილ3:20,21)(1კორ15:44)]

2(დაბ2:17)-(დაბ3:3)-(ფს82:6,7)-ადამიანი უკვდავებისთვის იყო შექმნილიო V მარადიული სიცოცხლისთვის იყო შექმნილი და არა უკვდავების ადამიანთა მიმართებით უკვდავი არ გამოიყებნება და უკვდავებასა და მარადიულსიცოცხლეს შორის განსხვავებაა (დაბ3:22) 

2თუ უკვდავებისთვის იყო შექმნილი და შეუძლებელი იყო სიკვდილი ღმერთი რაღატო ამბობდა არ შეჭამოსო  რომარ მოკვდეს

2.(დაბ5:24) აქ არ წერია სული და ზეცა იეჰოვამ ის „გადაიყვანა“ სიცოცხლიდან სიკვდილში    ღმერთმა მშვიდი ბოლო დაუდო ენოქის სიცოცხლეს, რადგან იგი რაიმე ავადმყოფობით თუ მისი მტრების ხელში მოძალადეობრივი სიკვდილით გამოწვეული სიკვდილისწინა ტანჯვისაგან იხსნა. დიახ, იეჰოვამ მოულოდნელად შეწყვიტა ენოქის სიცოცხლე 365 წლის ასაკში — მის თანამედროვეებთან შედარებით საკმაოდ ახალგაზრდულ ასაკში.

მან იწინასწარმეტყველა, რომ იეჰოვა თავის უთვალავ წმინდასთან ერთად უღვთოებზე სამართლის აღსასრულებლად მოვიდოდა (იუდ. 14, 15). როგორც ჩანს, წინასწარმეტყველების გამო მას სასტიკად დევნიდნენ. მაგრამ ღმერთმა არ დაუშვა, რომ მოწინააღმდეგეებს მოეკლათ ენოქი. იეჰოვამ „წაიყვანა“ ის, ანუ შეუწყვიტა სიცოცხლე 365 წლის ასაკში, რაც მისი თანამედროვეების ასაკთან შედარებით საგრძნობლად მცირე იყო. ენოქი „გადაყვანილ იქნა, რათა სიკვდილი არ ენახა“, რაც შეიძლება იმას ნიშნავს, რომ ღმერთმა წინასწარმეტყველური ხილვის დროს შეუწყვიტა სიცოცხლე, რათა სიკვდილის ტკივილი არ ეგრძნო (დბ. 5:24; ებ. 11:5, 13). მაგრამ, თუ გავითვალისწინებთ იესოს სიტყვებს, რომლებიც იოანეს 3:13-ში ჩაიწერა, ის ცაში არ ყოფილა წაყვანილი. როგორც ჩანს, მოსეს სხეულის მსგავსად, იეჰოვამ ენოქის სხეულიც გააქრო და ის „აღარსად იყო“ (კნ. 34:5, 6; იუდ. 9).

(ებრ11:5,13,39,40)-პავლე მოციქულმა განაცხადა, რომ ენოქი და სხვები, რომლებიც ქრისტიანობამდელი მოწმეების დიდ ღრუბელს შეადგენდნენ, „დაიხოცნენ. . . ყველანი“ და „ვერ მიიღეს აღთქმული  მან სიკვდილის ძილით დაიძინა(ფს39:13)ენოქის დღიდან დაახლოებით 3 000 წლის შემდეგ იესო ქრისტემ თქვა:  (იოანე 3:13).(მათ11:11) იესო იყო ყოველი მათგანის „წინამორბედი“, რომელნიც ზეცად ადიან (იოანე 3:13; ებრაელთა 6:19, 20). . 

როგორ მიეცა ენოქს „დამოწმება, რომ ღმერთს აამა“? რა დამამტკიცებელი საბუთი ჰქონდა მას? როგორც ჩანს, ღმერთმა ენოქი ჰიპნოტიკურ მდგომარეობაში მოიყვანა, როგორც პავლე მოციქული იქნა „ატაცებული“, ანუ გადაყვანილი, რათა ცხადად ეხილა ქრისტიანული კრების მომავალი სულიერი სამოთხე (2 კორინთელთა 12:3, 4). დამოწმება ანუ დამამტკიცებელი საბუთი იმისა, რომ ენოქი ღმერთს აამებდა, შეეძლო წარმოედგინა დედამიწაზე მომავალი სამოთხის ხილვას, რომელშიც ყველა მცხოვრები ღვთის უზენაეს ხელისუფლებას დაუჭერს მხარს. შესაძლოა, სწორედ მაშინ, როცა ენოქი აღმაფრთოვანებელ ხილვას ხედავდა, ღმერთმა უმტკივნეულო სიკვდილი მოჰგვარა, რათა დაეძინებინა ის აღდგენის დღემდე. ისე ჩანს, რომ, როგორც მოსეს შემთხვევაში, იეჰოვამ გააქრო ენოქის სხეული, ვინაიდან „ვეღარავინ ჰპოვა იგი“ (ებრაელთა 11:5; მეორე რჯული 34:5, 6, აქ; იუდა 9).

3(დაბ25:8)(კან32:50) - (დაბადება 15:15). ეს ასეც მოხდა. დაბადების 25:8-ში (სსგ) ვკითხულობთ: „მოკვდა აბრაამი ტკბილ სიბერეში, მოხუცებული და ხანსრული, და შეერთო თავის ხალხს“. ვინ იყო მისი ხალხი? დაბადების 11:10—26-ში მოხსენიებულია ნოეს ვაჟის, სემიდან, დაწყებული აბრაამი წინაპრები. ასე რომ, სიკვდილისას აბრაამი შეერთო ანუ შეუერთდა თავის წინაპრებს, რომლებიც შეოლში იყვნენ.

გამოთქმა„შეერთო თავის ხალხს“ებრაულ წერილებში ხშირად გვხვდება. აქედან გამომდინარე, ლოგიკურია დავასკვნათ, რომ აბრაამის ვაჟი ისმაელი და მოსეს ძმა აარონი სიკვდილის შემდეგ შეოლში წავიდნენ. მათ იმედი ჰქონდათ, რომ იქნებოდა მკვდრეთით აღდგომა (დაბადება 25:17; რიცხვნი 20:23—29)(ებრ11:39,40) ბიბლია კაცობრიობის საერთო სამარეს „ყველა ცოცხლის შესაკრებელ სახლს“ უწოდებს (იობ. 30:23).

მრავალი ებრაელი ოჯახი მიცვალებულს კლდეში გამოკვეთილ გამოქვაბულში ან აკლდამაში ასვენებდა. ასეთი სახით ისინი პატრიარქების მიერ დადგენილ წესს მიჰყვებოდნენ. აბრაამი, სარა, ისაკი, იაკობი და სხვები ხებრონის მახლობლად მაქფელას გამოქვაბულში იყვნენ დაკრძალულნი (დაბადება 23:19; 25:8, 9; 49:29—31; 50:13).

4.(დაბ35:18)-V-რახელს რომ სული ამოსდიოდა ნიშნავს იმას რომ ის სიცოცხლეს ეთხოვებოდა  ბიბლიაში ზოგჯერ სიტყვა სული ნიშნავს სიცოცხლეს(1იოან3:16)(იოან15:13)(დაბ7:15,22)-იერუსალიმის ბიბლიაში ნაცვლად სულის ამოსვლისა  ვკითხულობთ:უკანასკნელი ამოსუნთქვისას

და „სიცოცხლის დასრულებისას“ (Bible in Basic English). აქ არ არის საუბარი იმის შესახებ, რომ რახელმა სიკვდილის შემდეგ სულიერი სხეულით განაგრძო ცხოვრება

5.-(დაბ41:8)სსგ-V(დან4:5) სულისკვეთება განწყობილება გრძნობები იგულისხმება (დაბ45:27)(რიც14:24)(ოს4:12)

6.(გამ3:6)-(მათ22:31)-(მარკ12:26)-V(ლუკ20:37,38)-აბრაამი ისაკი და იაკობი მკვდრები იყვნენ  მაგრამ მათი მკვდრეთით აღდგომის განზრახვის შესრულება იმდენად უეჭველი იყო მისთვის ისინი ფაქტობრივად ცოცხლები იყვნენ  ამ აზრს კიდევ უფრო განამტკიცებს(რომ4:17)(ფს39:13)

7 (1სამ28:3-20)-Vმე-13,14 მუხლებიდან  ნათლად ჩანს რომ თვითონ საული ვერ ხედავდა სამუელს მან მედიუმის სიტყვებიდან დაასკვნა რომ სამუელს ელაპარაკებოდა  სიკვდილის შემდეგ ადამიანი ვერაფერს გრძნობს  და არც აზროვნების უნარი აქვს(ეკლ9:5,6) გარდა ამისა ღვთის ერთგულ სამუელს სიკვდილის შემდეგ  სიცოცხლე რომ გაეგრძელებინა  როგორც სულს დაარღვევდა ის ღვთის კანონს და დაუკავშირდებოდა საულს მედიუმის მეშვეობით?(ლევ19:31)(კან18:10-12)ამასგარდა  როგორც ბიბლიიდან ვიგებთ ღმერთს არ სურდა საულთან ლაპარაკი(28:6)და შეძლებდა მედიუმი იძულებული გაეხადა ყოვლისშემძლე ღმერთი მკვდარი სამუელის მეშვეობით დაკავშირებოდა საულს? სამუელის ხმით უდავოდ სხვა ლაპარაკობდა(საქ16:16)

დავფიქრდეთ (კანონი 18:10-12) ის თანახმად 

- რატომ კრძალავს ღმერთი მკვდრებთან ურთიერთობას და სისაძაგლედაც კი თვლის ამას? 

- აი მე, სულ მცირე ხნის წინ ბებია გარდამეცვალა. კარგი ბებია იყო, მორწმუნე, სიკეთის მეტს არაფერს აკეთებდა. ალბათ ეხლა სამოთხეშია, ზეცაში. მაშინ რატომ მიკრძალავს ღმერთი მასთან ურთიერთობას?  - დაე მელაპარაკოს, მომიყვეს სამოთხის შესახებ, მე უფრო მეტად ვიწამებ ღმერთს და უფრო მეტად შევეცდები რომ კარგად მოვიქცე. 

- და თქვენ უშვებთ იმას, რომ ღმერთმა იმიტომ მისცა ასეთი კანონი, რომ არავითარი სული და საიქიო ცხოვრება უბრალოდ არ არსებობს? ყურადღება მიაქციეთ, რომ წმინდა წერილის იმ ადგილას, მკვდრებთან ურთიერთობის აკრძალვის პარალელურად, დემონიზმთან დაკავშირებული ყველა საქმიანობაა ჩამოთვლილი. ანუ ეს ნიშნავს, რომ მკვდრებთან ურთიერთობასაც მასთან აქვს კავშირი? ესე იგი, მკვდრების ნაცვლად ადამიანებს დემონები ელაპარაკებიან? 

8.(1მეფ17:21,22)-(ლუკ8:55)V(1მეფ17:23)-მას სიცოცხლე დაუბრუნდა და არა რაღაც აჩრდილისებური სხეული ბიბლიაში ზოგჯერ სიტყვა სული ნიშნავს სიცოცხლეს(1იოან3:16)(იოან15:13)(დაბ7:15,22)-ამიტომ ახალ ამერიკულ სტანდარტულ ბიბლიაში ვკითხულობთ:ბავშვს სიცოცხლე დაუბრუნდა და აღდგა ანუ შეწყვიტა არსებობა და განაგრძო არსებობა  დიახ, ბავშვს სიცოცხლე დაუბრუნდა და არა რაღაც აჩრდილისებური სხეული. ეს თანხმობაშია ელიას სიტყვებთან ბავშვის დედისადმი: „დახედე, ცოცხალია შენი შვილი [მთლიანი პიროვნება]“ (მესამე მეფეთა 17:23).

თუ სული ანუ სასიცოცხლო ძალა (რუახ; პნევმა) პიროვნებაა, ეს ნიშნავს, რომ ისრაელი ქალების ბავშვებს, რომლებიც ელია და ელისე წინასწარმეტყველებმა აღადგინეს, ფაქტობრივად, სიკვდილის შემდეგ სადღაც უნდა განეგრძოთ არსებობა. იმავეს თქმა შეიძლება ლაზარეზეც, რომელიც იესომ სიკვდილიდან ოთხი დღის შემდეგ აღადგინა (1მფ. 17:17—23; 2მფ. 4:32—37; ინ. 11:38—44). ასეთ შემთხვევაში მათ ემახსოვრებოდათ სიკვდილის შემდგომი პერიოდი და მკვდრეთით აღდგომის შემდეგ მოყვებოდნენ ამის შესახებ. მაგრამ ბიბლიიდან ვიგებთ, რომ მათ მსგავსი არაფერი გაუკეთებიათ. ამგვარად, სული ანუ სასიცოცხლო ძალა, რომელიც წყვეტს მიცვალებულის უჯრედებში მოქმედებას, არ ინარჩუნებს ამ ადამიანის პიროვნულ თვისებებს.

9.(1მეფ19:4)-(იონ4:3)-V აქ პირდაპირ წერია რომ მან სიკვდილი ითხოვა აქ არანაირდ არ ჩანს ის აზრი რომ  ის ზეცად  სულის წასვლას ითხოვდა  მან უთხრა რომ საერთოდ სული ანუ სიცოცხლე წაიღეო(იოან15:13)(მათ20:28) მსგავსადვეა საქმე იონას შემთხვევაში: სასოწარკვეთილმა ლოცვა დაიწყო. მან სიკვდილი ინატრა და ღმერთს შეღაღადა: „არაფრით ვარ ჩემს მამა-პაპაზე უკეთესი“. ელიამ იცოდა, რომ მისი მამა-პაპა უკვე მტვრად იყო ქცეული, სამარხში მხოლოდ მათი ძვლებიღა ელაგა, და აღარავისთვის შეეძლოთ სიკეთის გაკეთება (ეკლ. 9:10). ელია ფიქრობდა, რომ მათსავით არაფერში გამოდგებოდა. 

10.(ფს146:4)-Vშეუძლებელია ასე იყოს(მოხდეს) რადგან შემდეგ ფსალმუნმომღერალი ამბობს  რომ იმ დღეს ქრება მისი ფიქრები . ამდენად სიტყვებით ამოსდის სული უბრალოდ ისარის ნათქვამი,  რომ  ადამიანი კარგავს სასიცოცხლო ძალას. ადამიანის სიკვდილის შემდეგ  სული არ განაგრძობს სიცოცხლეს არამატერიალური არსების სახით  რომელიც სხეულისგან დამოუკიდებლად შეძლებდა აზროვნებას  და რამის განხორციელებას(ეკლ9:5,6) ამრიგად სიკვდილის შემდეგ აღარაფერი რჩება(ფს39:13)(ფს103:14-16) ამიტომაც ერთ თარგმანში ‘ამოუვა სულის’ ნაცვლად ნათქვამია: „სუნთქვას შეწყვეტს“ (ფსალმუნი 145:4, ნოქსის თარგმანი

11.(ეკლ12:7)(იობ34:14-V,

ეს იმას რ ნიშნავს, რომ სული პირდაპირი გაგებით, სივრცის გავლით მიფრინავს ღმერთთან ასეთ შემთხვევაში ამ მუხლიდან გამომდინარე ყველა სული ერთ ადგილას ხვდება აქ ზოგადად სულზე საუბრობს და არა მართლის სულზე ისარ გამოყოფს მართალსა და უმართლოს არამედ  მათ ერთნაირ ხვედრს უსვავს  ხაზს  (დაუბრუნდება ღმერთს ზოგადად სული იგულისხმება ანუ ყველა სული თუ მხოლოდ კონკრეტულად მართალი სული? და თუ ყველა სული არ იგულისხმება ამაში მაშინ რატო საუბრობს ზოგადად სულის ღმერთისთვის დაბრუნებაზე და არ ამბობს მართლის სული უბრუნდებაო მის მომცემს. და თუ ყველა სულზეა საუბარი შეუძლებელია სულის ცალკე წასვლა ღვთისგან სადმე ჯოჯოხეთში ან შუალედურ განსაწმენდელში) რადგენ ერთიდაიმავე ადგილზე წავიდოდნენ.და გონივრულია თუ არა ვირწმუნოთ, რომ ყველა, ვინც აღიარებს ათეიზმს და ვინც რეციდივისტია, სიკვდილის შემდეგ ღმერთს უბრუნდება? არ არის გონივრული. სინამდვილეში, შეუძლებელია ნებისმიერ ჩვენთაგანზე ითქვას ეს, იმისდა მიუხედავად, კარგ თუ ცუდ პიროვნებად მიგვაჩნია თავიადამიანი არასდროს ყოფილა ღმერთთან ზეცაში, ამიტომ ვერ დაუბრუნდება მას; ის, რაც ღმერთს უბრუნდება, არის სასიცოცხლო ძალა, რაც ამ ადამიანს აცოცხლებდა.გარდა ამისა იესომ თქვა იოან3:13 

 ცხადია, ბრძენი მამაკაცი, რომელმაც დაწერა ეს სიტყვები, მიზნად არ ისახავდა, რომ შეწინააღმდეგებოდა ბიბლიის წიგნში სხვა ადგილას მოხსენიებულ სიტყვებს, რომელიც თავად დაწერა: „ცოცხალმა იცის, რომ მოკვდება; მკვდრებმა კი არაფერი იციან“ (ეკლესიასტე 9:5).  ცხოველების და ადამიანებია ბოლო ერთიაეკლ3:19ის საერთოდ მსჯელობდა კაცობრიობის სიკვდილზე. 

ნათელია ბიბლია აქ სიტყვა „უბრუნდება“-ს არ იყენებს პირდაპირი, ერთი ადგილიდან მეორეზე უშუალო გადანაცვლების, გაგებით., 

 მაგალითად, როცა ვამბობთ, რომ ვინმემ „სული მოიბრუნა“ (ანუ სული მოითქვა), არ ვგულისხმობთ, რომ სული სადმე იყო წასული და უკან დაბრუნდა (შეადარეთ მალაქიას 3:7). ვინაიდან სული სასიცოცხლო ძალაა, ის იმ გაგებით ‘უბრუნდება ჭეშმარიტ ღმერთს’, რომ ღმერთზეა დამოკიდებული, დაუბრუნებს თუ არა ადამიანს სიცოცხლეს. მისი მომავალი სიცოცხლე, ასე ვთქვათ, ღვთის ხელშია

მაგალითად, ორგულ ისრაელებს ღმერთმა უთხრა: «მოიქეცით ჩემკენ [„დამიბრუნდით“, აქ] და მეც მოვიქცევი თქვენკენ [„მეც დაგიბრუნდებით“, აქ], ამბობს ცაბაოთ უფალი» (მალაქია 3:7). ისრაელის იეჰოვასთან ‘დაბრუნებაში’ ბოროტების გზიდან მათი მობრუნება და ღვთის სამართლიან გზაზე დადგომაა ნაგულისხმები. ხოლო იეჰოვას ისრაელთან ‘დაბრუნებაში’ ღვთის მიერ თავისი ხალხისთვის კიდევ ერთხელ კეთილგანწყობით მოხედვა იგულისხმება. ორივე შემთხვევაში სიტყვაში „დაბრუნება“ დამოკიდებულების შეცვლაა ნაგულისხმები და არა უშუალო გადაადგილება ერთი გეოგრაფიული მდებარეობიდან მეორეზე.

ასევე ბიბლიაში ნათქვამია, რომ ღმერთი გრძნობდა შეწირული ცხოველების სურნელებას (დბ. 8:20, 21), მაგრამ უეჭველია, ეს სურნელება არ სცდებოდა დედამიწის ატმოსფეროს. მსგავსად, ღმერთს შეუძლია სიმბოლური გაგებით წაიღოს მისთვის მინდობილი სული ანუ სასიცოცხლო ძალა ისე, რომ დედამიწიდან ეს ძალა პირდაპირი გაგებით არსად წავიდეს (იობ. 34:14; ლკ. 23:46). ამგვარად, ღვთისთვის სულის ჩაბარება იმას ნიშნავს, რომ ადამიანს იმედი აქვს, ღმერთი აღდგომის დროს კვლავ მისცემს სასიცოცხლო ძალას (შდრ. რც. 16:22; 27:16; იობ. 12:10; ფს. 104:29, 30).

ვნახოთ რას ამბობს საღვთო წერილი, მაგალითად, იესო ქრისტეს სიკვდილზე. სახარების ერთ-ერთი დამწერი, ლუკა, გვიყვება: «იესომ დიდი ხმით შესძახა და თქვა: „მამაო, შენს ხელთ ჩამიბარებია ჩემი სული.“ ეს თქვა და სული განუტევა» (ლუკა 23:46). როდესაც სული განუტევა, იესო, პირდაპირი გაგებით, ზეცად არ ასულა. მესამე დღემდე ის მკვდრეთით არ აღმდგარა და მხოლოდ 40 დღის შემდეგ ამაღლდა ზეცად (საქმეები 1:3, 9). სინამდვილეში, სიკვდილის დროს იესომ გულდაჯერებით ჩააბარა სული თავის მამას — ის სავსებით დარწმუნებული იყო იმაში, რომ იეჰოვას მისი მკვდრეთით აღდგენის უნარი შესწევდა.ის რომ

ადამიანს რაგაც განსაკუთრებული სული არ აქვს  სხვა ცოცხალი არსებებისგან ნათლად აჩვენებს 

ეკლ. 3:19—21: «ადამიანთა მოდგმის ბოლო და ცხოველების ბოლო ერთი და იგივეა. როგორც ერთი კვდება, ისე კვდება მეორეც; ყველას ერთი სული [„რუახ“; „სული“, სსგ, ძვო, მხ; „სუნთქვა“, ბსგ] აქვს, ასე რომ, ადამიანი ცხოველზე ვერაფრით უპირატესობს, რადგან ყველაფერი ამაოა.მემკვიდრეობით მიღებული ცოდვის გამო ყველა ადამიანი კვდება და მტვერს უბრუნდება სწორედ ისე, როგორც ცხოველების შემთხვევაში ხდებამე-19 მუხლიდან ჩანს, რომ ადამიანებსა და ცხოველებს „ერთი სული“ აქვთ. დაკვირვებების საფუძველზე არავის შეუძლია დამაჯერებლად უპასუხოს 21-ე მუხლში დასმულ შეკითხვას. მაგრამ ბიბლია ამბობს, რომ სიკვდილის შემდეგ არაფერი აგრძელებს სიცოცხლეს და ამიტომ ადამიანი ცხოველზე ვეღარაფრით უპირატესობს. მიუხედავად ამისა, ღმერთმა გულმოწყალება გამოავლინა და იზრუნა იმაზე, რომ ქრისტეს მეშვეობით მარადიული სიცოცხლის შესაძლებლობა მიეცა მორწმუნე ადამიანებისთვის. ეს შესაძლებლობა ცხოველებს არა აქვთ. ღმერთი ბევრ ადამიანს დაუბრუნებს სასიცოცხლო ძალას და მკვდრეთით აღადგენს).

ამრიგად ის იმ გაგებით უბრუნდება ჭეშმარიტ ღმერთს რომ ღმერთზეა დამოკიდებული დაუბრუნებს თუ არა ადამიანს სიცოცხლეს მისი მომავალი სიცოცხლე ასე ვთქვათ ღვთის ხელშია

ამაში იგულისხმება ის, რომ, როდესაც ადამიანი კვდება, იეჰოვა ღმერთზეა დამოკიდებული, ექნება თუ არა მას მომავალში სიცოცხლის შესაძლებლობა. მისი სიცოცხლე, ასე ვთქვათ, ღვთის ხელშია.  მხოლოდ ღმერთს აქვს იმის ძალა რომ სასიცოცხლო ძალა დაუბრუნოს ადამიანს და გააცოცხლოს(ფს104:30)(ფს36:9)(ფს68:20)(ეზ37:12-14)ანუ მხოლოდ ღმერთი ფლობს ძალაუფლებას სასიცოცხლო ძალაზე[ზაქ12:1

მანუგეშებელია ის, რომ ღმერთი სწორედ ამას გააკეთებს მათთვის, „ვინც სამარხებში არიან“ (იოანე 5:28, 29). 

12.(იობ34:14)V(ფს104:29)-თუ მაცოცხლებელი ძალა წაერთმევა მიწა მტვრად მიიქცევა(ფს39:13)(დაბ7:15,22((დაბ6:15)ელიჰუმ ღმერთზე თქვა: „თუ ... თავისთან წაიღებს მის სულსა [რუახის ერთ-ერთი ფორმა] და სუნთქვას [ნეშამაჰის ერთ-ერთი ფორმა], ყველა ხორციელი მოკვდება და მტვერს დაუბრუნდება ადამიანი“ (იობ. 34:14, 15). ფსალმუნის 104:29 ცოცხალ ქმნილებებზე, ადამიანებსა და ცხოველებზე ამბობს: „სულს თუ წაართმევ [ღმერთო], დაიხოცებიან და მტვერს დაუბრუნდებიან“. ესაიას 42:5-ში იეჰოვაზე ნათქვამია, რომ ის არის „დედამიწისა და მისი ნაყოფის გადამშლელი, მასზე მცხოვრები ხალხისთვის სუნთქვის მიმცემი და მასზე მოარულთათვის სულის ჩამდგმელი“. სუნთქვა (ნეშამაჰ) მათ სიცოცხლეს უნარჩუნებს, სული (რუახ) კი აცოცხლებს. სწორედ სულის ანუ სასიცოცხლო ძალის წყალობით შეუძლია ადამიანს მოძრაობა და სხვადასხვა საქმის კეთება (შდრ. სქ. 17:28), რასაც ვერ ვიტყვით ადამიანის ხელით დამზადებულ უსიცოცხლო, უსულო კერპებზე (ფს. 135:15, 17; იერ. 10:14; 51:17; აბკ. 2:19).

13.(ეს14:9,10)(ეზ32:21)Vეს ბაბილონს ეხება (14:4)ისინი დასცინიან ბაბილონის მეფეთა ამ დინასტიას, რომელიც ახლა სრულიად უმწეოა, ბრწყინვალე ტახტის ნაცვლად მატლის ლოგინზე წევს და მდიდრული გადასაფარებლის მაგივრად ჭიაღუა ახურავს.იეჰოვა დასცემს ქედმაღალ ქალაქს

წინასწარმეტყველი სოფონია ასურეთის განადგურებაზე საუბრობდა, ეზეკიელი კი ამბობდა, რომ ასურელები სამარეში ჩავიდოდნენ (სფ. 2:13; ეზკ. 32:21, 22). 

14.(მათ6:20,21)(მარკ10:21)(ლუკ18:22;12:33V ((მათ6:19) ეს საკითხი მსმენელებისთვის უკეთესად რომ დაენახვებინა, იესომ იგავი მოიყვანა ერთ კაცზე, რომელსაც სამომავლოდ დიდი გეგმები ჰქონდა, მაგრამ ღმერთთან ურთიერთობაზე საერთოდ არ ფიქრობდა. მას კარგი მოსავალი მოუვიდა. ამიტომ გადაწყვიტა, დაენგრია ბეღლები და უფრო დიდები აეშენებინა, რომ მთელი ცხოვრება უზრუნველად ეცხოვრა, ეჭამა, ესვა და ემხიარულა. მაგრამ ისე მოკვდა, რომ ვერ მოასწრო ცხოვრებით ტკბობა. ყველაზე ცუდი კი ის იყო, რომ მას ღმერთთან არ ჰქონდა ურთიერთობა. იესომ ასეთი დასკვნა გააკეთა: „ასე ემართება კაცს, რომელიც თავისთვის აგროვებს განძს და ღვთის თვალში არ არის მდიდარი“ (ლუკა 12:15—21; იგავები 19:21). ადამიანმა მატერიალური ქონება შეიძლება მოულოდნელად დაკარგოს. ამიტომ თუ ის იმედს მასზე ამყარებს, იმედგაცრუებას ვერ გაექცევა. რამდენად გონივრულია, ცხოვრებაში უმნიშვნელოვანესი ადგილი ეკავოს იეჰოვასადმი ჩვენს ურთიერთობას, რომელზეც გავლენას ვერ მოახდენს ვერაფერი, რაც ჩვენ გარშემო ხდება (წაიკითხეთ ებრაელების 13:5, 6 ). (ლუკ15:18)-ცხადია ცაში იგულისხმება ღმერთი ხოლო ვცოდავთ დედამიწაზე  

(1ტიმ6:6,7(1კრ15:58

15.(მათ7:21)-Vაქ საუბარია იმ დროზე როდესაც იესო მოსული იქნებოდა განაჩენის აღსასრულებლად (მათ7:22,23)(მათ6:9,10)(მათ4:17)(მათ5:5)(იგავ2:21,22)-დარჩებიან!  შეიძლება ვინმემ თქვას: კი მაგრამ სამეფოს ხომ ზეციური ჰქვია. დიახ, მაგრამ რატომ? პირველი, ცა ასიმბოლოებს ღმერთს და ყველაფერს, რაც მისგან გამოდის, ყველაფერი წმინდა და სამართლიანი. გავიხსენოთ: «ცა – ჩემი ტახტია» (საქმეები 7:49; მათე 5:34; 23:22). მეორე, სამეფო პირდაპირი გაგებით ციდან მმართველობს, სიმბოლური ციური იერუსალიმიდან. ებრაელებისთვის გასაგები იყო ეს მეტაფორა: დავითიც იერუსამილიდან მართავდა თავის ქვეყანას, რომელიც სიონის მთაზე მდებარეობდა, ანუ სავსებით მაღალ ადგილზე. თუ მთიდან ბარის მართვა შეიძლება, მაშინ ასევე შეიძლება ციდან დედამიწის მართვა. იოანეც კი, როდესაც ხილვაში ზეციურ იერუსალიმს აღწერს, მას აღწერს არა როგორც მიწისაგან იზოლირებულ ადგილს, არამედ როგორც «რომელიც ციდან ეშვება» (გამოცხადება 21:2). სად ეშვება ის, თუ არა დედამიწაზე? ის უნათებს «ხალხებს», და, დააკვირდით, მასში შეაქვთ ძღვენი «მიწიერ მეფეებს» (გამოცხადება 21:24). ციური სამეფოს ყველა ხატება და პირველსახე მჭიდროდაა დაკავშირებული დედამიწასთან და მის მკვიდრებთან. და არც შეიძლება სხვაგვარად იყოს, რადგანაც მესია და მისი სამეფო – ეს «ეშმაკის საქმეების დარღვევის» საშუალებაა (1 იოანე 3:8), ეშმაკის ამ საქმეებით კი, როგორც დაბადების პირველი თავებიდან ვიცით, ძირითადად დედამიწა იტანჯება.

16..(მათ8:11)-{ლუკ13:28}V-(იოან3:13)(საქ2:34) დავითი არ ასულა ზეცაში თუ ყველა ერთგული მიდის ზეცაში რა დააშავა დავითმა?  ასევე ერთ ერთი ამ წინასწარმეტყველთაგანი დანიელია რომელზეც ნათქვამია(დან12:13)[ვნახოთ თუ როდის დაიწყო ზეციერი სამეფოსკენ სწრაფვა(მათ11:11,12)(გამოც14:1,3,4)ასევე(იოან11:24)-  მაშ რას ნიშნავს ეს მუხლი:-მოდი ვნახოთ დანიელის 2:44- ისინი მარადიულად იქნებიან  ღვთის ზეციერი სამეფოს მმართველობის დროს დედამიწაზე ამრიგად აბრაამი ისაკი იაკობი და ყველა სხვა წინასწარმეტყველი ღვთის სამეფოს ღონისძიებას წარმოადგენენ

წინასწარმეტყველები ხშირად იყენებდნენ „იაკობს“ სიმბოლური მნიშვნელობით პატრიარქის შთამომავლებისგან წარმოშობილ ერთან მიმართებით (ეს. 9:8; 27:9; იერ. 10:25; ეზკ. 39:25; ამ. 6:8; მქ. 1:5; რმ. 11:26). ერთხელ იესომ გამოიყენა სიმბოლური მნიშვნელობით სახელი „იაკობი“, როცა მათზე ლაპარაკობდა, ვინც „ზეციერ სამეფოში“ იქნებოდა (მთ. 8:11).

ბიბლიაში არაერთხელ მოიხსენიება ისაკი ცნობილ ფრაზაში „აბრაამი, ისაკი და იაკობი“. ზოგჯერ ყურადღება მახვილდება იეჰოვა ღმერთზე, რომელსაც ეს პატრიარქები სცემდნენ თაყვანს და ემსახურებოდნენ (გმ. 3:6, 16; 4:5; მთ. 22:32; სქ. 3:13). სხვა შემთხვევებში ის იეჰოვას მიერ მათთან დადებულ შეთანხმებასთან დაკავშირებით მოიხსენიება (გმ. 2:24; კნ. 29:13; 2მფ. 13:23). იესოც იყენებდა ამ ფრაზას სიმბოლური მნიშვნელობით (მთ. 8:11). ბიბლიის ერთ მონაკვეთში პატრიარქი ისაკი თავისი შთამომავლების, ისრაელი ერის სინონიმად არის გამოყენებული (ამ. 7:9, 16).

ისაკი, როგორც აბრაამის შთამომავალი, განასახიერებდა ქრისტეს, ვისი მეშვეობითაც შესაძლებელი გახდებოდა მარადიული კურთხევების მიღება. ბიბლიაში ვკითხულობთ: «დაპირებები აბრაამსა და მის შთამომავალს მიეცა. არ თქმულა: „შთამომავლებს“, როგორც მრავალზე, არამედ როგორც ერთზე — „შენს შთამომავალს“, რომელიც არის ქრისტე». ფართო გაგებით, ისაკით წარმოდგენილნი არიან ქრისტესნი, რომლებიც „ნამდვილად აბრაამის შთამომავლები“ და „დანაპირების თანახმად მემკვიდრეები“ არიან (გლ. 3:16, 29). აგრეთვე, ისაკის, ისმაელისა და მათი დედების ისტორიას „სიმბოლური მნიშვნელობა აქვს“. მაშინ როცა ფიზიკური ისრაელი (ისმაელის მსგავსად) „ხორციელად იშვა“, სულიერი ისრაელის წევრები „იმავე დანაპირების შვილები“ არიან, „რომლისაც ისაკი იყო“ (გლ. 4:21—31).

ისაკი აგრეთვე მოხსენიებულია მოწმეთა „დიდ ღრუბელში“, რადგან ისიც ელოდა „ჭეშმარიტი საძირკვლის მქონე ქალაქს, რომლის მშენებელი და შემოქმედიც ღმერთია“ (ებ. 12:1; 11:9, 10, 13—16, 20).

ჩვენთვის ცნობილია, რომ ებრაელებიდან ბევრმა, რომლებსაც პირველებს გაეხსნათ გზა სამეფოსკენ, ანუ იესოსთან ერთად მეფობის შესაძლებლობა მიეცათ, არ დააფასეს ეს პატივი, რის გამოც იესომ უარყო ისინი. მაგრამ მათ ნაცვლად, ასე ვთქვათ, ზეცაში გამართულ ნადიმზე ღმერთმა უცხოტომელები მიიწვია, ანუ მათ გაუხსნა გზა „ზეციერი სამეფოსკენ“.

17.(მათ10:28)-V-ბ-ნაწილი ნათლად გვიჩვენებს რომ სული კვდება ასევე  -39-ე  მათეს 10:28-ში ნათქვამია, რომ ღმერთს „სულის [ფსიქენ] დაღუპვაც შეუძლია გეენაში და სხეულისაც“. აქედან გამომდინარე, ფსიქე არ არის უკვდავი და მოუსპობელი. (მარკ3:4)აი რა წამდა იესოს აგრეთვე(მათ16:25)(ლუკ17:33)(მათ26:38)(იოან11:25)(სულის მოკვლა ანუ სიცოცლის წართმევა არ შეუძლია. მხოლოდ ღმერთს შეუძლია სიცოცხლისა და მომავლის იმედის წართმევა სხეულისა და სულის დაღუპვა გეენაში რომლიდანაც აღდგენა არ ხდება(ებრ10:26,27) სულის ხსნა გადარჩენას ნიშნავს(იერ51:6)(ლუკ21:19)(იოან3:16)(იოან10:10) ამგვარად  „სულის“ ცალკე მოხსენიებით იესომ იმას გაუსვა ხაზი, რომ ღმერთზეა დამოკიდებული, დაიღუპება თუ არა ადამიანი სამუდამოდ და ექნება თუ არა მკვდრეთით აღდგომის შესაძლებლობა

 პირიქით, ებრაული და ბერძნული წერილების ბევრ მუხლში ნეფეში და ფსიქე (სული) წარმოდგენილია, როგორც მოკვდავი (დბ. 19:19, 20; რც. 23:10; იეს. 2:13, 14; მსჯ. 5:18; 16:30; 1მფ. 20:31, 32; ფს. 22:29; ეზკ. 18:4, 20; მთ. 2:20; 26:38; მრ. 3:4; ებ. 10:39; იაკ. 5:20), მოსაკვეთი ანუ გასანადგურებელი (დბ. 17:14; გმ. 12:15; ლვ. 7:20; 23:29; იეს. 10:28—39; ფს. 78:50; ეზკ. 13:19; 22:27; სქ. 3:23; გმც. 8:9; 16:3) მახვილით (იეს. 10:37; ეზკ. 33:6) ან გაგუდვით (იობ. 7:15), დახრჩობის საფრთხის წინაშე მყოფი (იონ. 2:5), საფლავსა და სამარეში ჩამავალი (იობ. 33:22; ფს. 89:48) ან იქიდან დახსნილი (ფს. 16:10; 30:3; 49:15; იგ. 23:1

18.(მათ17:3,9)(მარკ9:4,5)(ლუკ9:32,33)Vპირველყოვლისა უნდა აღინიშნოს რომ, ეს იყო ხილვა და იქ პირდაპირი გაგებით არ ყოფილან შეადარე მათეს 17:9 ს  და ვერც იქნებოდნენ რადგან ორივე მამაკაცი დიდი ხნის გარდაცვლილი იყო და მტვრად ქცეულნი აღდგომას ელოდებოდნენ იხილეთ(ინ3:13)ეს მუხლი ნათლად ცხადყოფს რომ იესოს მოსვლამდედა ამაღლებამდე ზეცაში არავინ იყო ასული შეადარეთ(ეკლესიასტე 9:5, 10; ებრაელთა 11:35).   მაშ, ვის განასახიერებდნენ მოსე და ელია გარდასახვის შემთხვევაში?

და რა მნიშვნელობა ჰქონდა გარდასახვას?

წინასწარმეტყველება იმის შესახებ, რომ ღმერთი მოავლენდა მოსეს მსგავს წინასწარმეტყველს, ქრისტეზე შესრულდა იხილეთ(კნ. 18:15—19; სქ. 3:19—23). მოსესა და იესოს შორის ბევრი მსგავსებაა, მაგალითად: მათი დაბადების დროს ჩვილები დახოცეს, ისინი კი გადარჩნენ (გმ. 1:20—2:10; მთ. 2:7—23); ორივენი ორმოც დღეს მარხულობდნენ (გმ. 24:18; 34:28; კნ. 9:18, 25; მთ. 4:1, 2); ორივე ღმერთმა მოავლინა ჭეშმარიტი თაყვანისმცემლობის მხარდასაჭერად და ხალხის გასათავისუფლებლად (გმ. 3:1—10; სქ. 7:30—37; 3:19—23); ორივეს ღმერთმა ანდო თავის ხალხთან დადებული შეთანხმების შუამავლობა (გმ. 24:3—8; ებ. 8:3—6; 9:15); დ.ა.შ

ღმერთმა ისიც იწინასწარმეტყველა, რომ გამოგზავნიდა ელია წინასწარმეტყველს, რომელიც ისრაელებს გულწრფელი მონანიებისკენ აღძრავდა. იესოს დედამიწაზე ყოფნისას მსგავსი საქმის შემსრულებელი და მესიის წინამორბედი იოანე ნათლისმცემელი იყო, რითაც შესრულდა მალაქიას 4:5, 6-ში ჩაწერილი წინასწარმეტყველება (მთ. 11:11—15; ლკ. 1:11—17). მაგრამ, ვინაიდან გარდასახვა იოანე ნათლისმცემლის სიკვდილის შემდეგ მოხდა, ელიას გამოჩენა იმაზე მიანიშნებს, რომ ღვთის სამეფო ნამდვილად დამყარდებოდა რომელსაც ქრისტე უხელმძღვანელებდა. გარდა ამისა, მოსე და ელია წმინდა სულით ცხებულ ქრისტიანებსაც განასახიერებდნენ, რომელთაც ქრისტესთან ერთად განდიდების იმედი აქვთ (რმ. 8:17; გმც. 11:1—6).

მთლიანობაში ამ მოვლენას (გარდასახვას)როგორც ჩანს, ქრისტე უნდა გაემაგრებინა მოახლოებულ ტანჯვასა და სიკვდილთან შესახვედრად, მისი მიმდევრები კი ენუგეშებინა და მათი რწმენა განემტკიცებინა. ამ მოვლენამ დაადასტურა, რომ იესოს ღმერთი იწონებდა. ეს იყო წინასწარი ჩვენება ქრისტეს მომავალი დიდებისა და სამეფო ძალაუფლების

19.(ლუკ23:43)Vამ მუხლში ვკითხულობთ: «მან მიუგო [მის გვერდით ბოძზე გაკრულ ბოროტმოქმედს, რომელმაც ირწმუნა, რომ მომავალში იესო მეფე იქნებოდა]: „ჭეშმარიტებას გეუბნები დღეს: ჩემთან ერთად იქნები სამოთხეში [ბერძნულად პარადისოს]“» (ლუკ. 23:43).

მკითხველი იმის მიხედვით გაიგებს ლუკას 23:43-ს, თუ როგორ იქნება მასში დასმული სასვენი ნიშნები. დედნისეულ ბერძნულ ხელნაწერებში სასვენი ნიშნები არ იყო დასმული. ერთ ენციკლოპედიაში ვკითხულობთ: „ბერძნულ ენაზე შესრულებულ ძველ ხელნაწერებსა და წარწერებში სასვენი ნიშნები არ გვხვდება“ („The Encyclopedia Americana“, 1956, ტ. XXIII, გვ. 16). სასვენი ნიშნების გამოყენება (ისე, როგორც დღეს ვიყენებთ) არ დაუწყიათ ახ. წ. მე-9 საუკუნემდე. მრავალ თარგმანში ლუკას 23:43-ში წერია: „ჭეშმარიტად გეუბნები შენ: დღესვე ჩემთან ერთად იქნები სამოთხეში“ (სსგ).  ჯ. როდერემის მიერ შესრულებულ ბიბლიის თარგმანში („The Emphasised Bible“) სასვენი ნიშნები ისევეა დასმული, როგორც „ახალი ქვეყნიერების თარგმანში“. ლ. რაინჰარდტი, რომელმაც გერმანულ ენაზე თარგმნა ბიბლია, ლუკას 23:43-ის სქოლიოში ამბობს: „ამ მუხლში სასვენი ნიშნები [მთარგმნელთა უმეტესობის მიერ], უდავოდ, არასწორად არის დასმული და სრულებით არ შეესაბამება ქრისტესა და ბოროტმოქმედის შეხედულებას ა. სიტყვების გადაწყობა, სასვენი ნიშნების

არასწორად გამოყენება ცვლის წმინდა წერილში გადმოსაცემი შინაარსის

მნიშვნელობას და შედეგად მივდივართ ბიბლიის არასწორ განმარტებისაკენ. მაგრამ

თუ კარგად დავუკვირდებით თითოეული წინადადების შინაარსს, თუ რისი თქმა

უნდა მას, იგი ნათლად დავინახავთ ამ აშკარა შეცდომებს მთარგმნელისა. 

მოდით დავუკვირდეთ, თუ როგორ მიმართავს ქრისტეს, მის მარჯვნივ მყოფი

ავაზაკი: „და უთხრა იესოს: მომიხსენე მე, უფალო, როცა მიხვალ შენს სასუფეველში;“ 

ლუკ 23:42

1.. იესო იმ დღეს არ მისულა სამოთხეში. ქრისტე ჯერ მესამე დღეს აღდგა და

საკუთარ მამასთანაც კი არ მისულა. 

 სამი დღის განმავლობაში ის საფლავში, „დედამიწის გულში“ იყო (მათე 12:40; მარკოზი 10:34). ის კი არა, აღდგომის შემდეგაც, სანამ ზეცად ამაღლდებოდა, 40 დღის განმავლობაში დედამიწაზე იმყოფებოდა (საქმეები 1:3, 9). ასე რომ, ბოროტმოქმედი იმავე დღეს იესოსთან ერთად ვერანაირად ვერ იქნებოდა ზეცაში.

 აღდგომის შემდეგ მარიამ მაგდალელს უთხრა: „ჯერ არ ავსულვარ მამასთან“ (იოან. 20:17)

ახლა მოდით ვიმსჯელოთ ლოგიკურად: როგორ შეიძლება ქრისტეს ეთქვა

თავის მარჯვნივ მყოფი ავაზაკისთვის, რომ ის იმ დღესვე მასთან ერთად იქნება

სამოთხეში, როცა  სიკვდილიდან უკვე მესამე დღეა და იესო ჯერ არ ასულა მამასთან. 

2.იესოს აქ არაფერი უთქვამს იმის შესახებ, რომ ზეცაში იქნებოდიქნებოდა სამოთხე ამ მონაკვეთში არც სული დ არც ზეცა ნახსენები არაა ქურდს არ მოუთხოვია ადგილი ზეცაში მან თქვა გამიხსენე როცა იქნები შენ სამეფოში 2 ტმ 4:1,8 ია ითხოვდა ადგილს უახლოეს მომავალში

3..ახლა, იმაზე ვიმსჯელოთ, 

შეესაბამებოდა თუ არა ბოროტმოქმედი ზეცაში ცხოვრებისთვის საჭირო მოთხოვნებს. იმისათვის, რომ ადამიანი ზეციერ ცხოვრებას ეზიაროს, აუცილებელია იყოს მონათლული წყლითა და წმინდა სულით, რაც იმაზე მიუთითებს, რომ ის იესოს მოწაფე და ღვთის სულით შობილი ქრისტიანია (იოანე 3:3, 5). მეორე მოთხოვნა ის არის, რომ ის უნდა შეესაბამებოდეს ღვთის ზნეობრივ ნორმებს და ავლენდეს ისეთ თვისებებს, როგორიცაა პატიოსნება, ერთგულება და თანაგრძნობა (1 კორინთელები 6:9—11). ის აგრეთვე მიწიერი ცხოვრების ბოლომდე ღვთისა და ქრისტეს ერთგული უნდა დარჩეს (ლუკა 22:28—30; 2 ტიმოთე 2:12). მხოლოდ ამ მოთხოვნების დაკმაყოფილებით შეუძლია ადამიანს დაიმსახუროს ზეციერი აღდგომა და მიიღოს ის დიდებული პასუხისმგებლობა, როგორიცაა ქრისტესთან ერთად ათასი წლის განმავლობაში მღვდლად და მეფედ მსახურება (გამოცხადება 20:6).

ამრიგად ბოროტმოქმედი ვერც იმ დღის შემდეგ მოხვდებოდა ზეცაში. ის არ იყო „ხელახლა დაბადებული“ — არც წყალში ყოფილა მონათლული და არც ღვთის სულისგან ყოფილა დაბადებული. წმინდა სული იესოს მოწაფეებზე ბოროტმოქმედის სიკვდილიდან 50-ზე მეტი დღის შემდეგ გადავიდა (იოან. 3:3, 5; საქ. 2:1—4) და არც თავისი ცხოვრებით დაუმტკიცებია, რომ მართალი და ღვთის ერთგული იყო. (ლუკა 23:42; რომაელები 2:6, 7).. თავისი სიკვდილის დღეს იესომ შეთანხმება დაუდო მათ, ვინც ‘მასთან ერთად დარჩა განსაცდელში’. ეს შეთანხმება არ დადებულა ბოროტმოქმედთან, რადგან ასეთ ერთგულებას არ ავლენდა (ლუკ. 22:28—30).

იესოს გვერდით ძელზე გაკრული კაცი ბოროტმოქმედი იყო და ბოროტმოქმედად მოკვდა (ლუკა 23:32, 39—41).განა დაჰპირდებოდა იესო ასეთ ადამიანს ზეციერ სამეფოს, რომ იმ ერთგული მსახურების გვერდით ემსახურა, რომელთაც სიკვდილამდე შეინარჩუნეს ღვთისადმი უმწიკვლობა?  აქედან გამომდინარე, მას ვერ ექნებოდა იმის იმედი, რომ პირველ აღდგომას დაექვემდებარებოდა.

მაგალითისთვის წარმოიდგინეთ კაცი, რომელმაც ფული მოგპარათ, შემდეგ მოდის და პატიებას გთხოვთ. თქვენ შეიძლება გადაწყვიტოთ, რომ არ უჩივლოთ, მაგრამ ანდობდით მას თქვენს ბიზნესს ან თქვენს ოჯახზე ზრუნვას? ალბათ, ასეთ პასუხისმგებლობას მხოლოდ ისეთ ადამიანს ჩააბარებდით, ვისაც თვალდახუჭული ენდობოდით. მსგავსადვე, მათ, ვისაც ზეცაში ცხოვრების იმედი აქვთ, ღვთის ნდობა უნდა მოიპოვონ და დაამტკიცონ, რომ კაცობრიობაზე მმართველობის დროს ღვთის სამართლიან ნორმებს დაიცავენ (გამოცხადება 2:10). მიუხედავად იმისა, რომ ბოროტმოქმედის უკანასკნელი თხოვნა გულწრფელი იყო, მას ასეთი ნდობა არ დაუმსახურებია.

 მაშ, სად, რომელ სამოთხეში აღდგებოდა ბოროტმოქმედი? სამოთხეში, რომელიც დედამიწაზე იქნება და რომელსაც იესო უხელმძღვანელებს ზეციდან (საქმეები 24:15; გამოცხადება 21:3, 

რადგანაც  მას უკვე აღარ ჰქონდა იმის შესაძლებლობა, რომ მობრუნებულიყო და მონანიების დამამტკიცებელი საქმეები ეკეთებინა. და არც მონათლული იყო (სქ. 3:19; 26:20). აქედან გამომდინარე, მკვდრეთით აღდგომის შემდეგ მას მიეცემა ამ ნაბიჯების გადადგმის შესაძლებლობა (შდრ. გმც. 20:12, 13)იესო კი პირიქით, ბოროტმოქმედს იმას დაჰპირდა, რომ კვლავ იცოცხლებდა, თანაც სამოთხეში. ის კაცი იუდეველი იყო და უსათუოდ ეცოდინებოდა, რომ ოდესღაც დედამიწაზე არსებობდა სამოთხე, ედემის ბაღი, რის შესახებაც ბიბლიის პირველივე წიგნშია საუბარი (დაბადება 2:8). სამოთხე ნიშნავს პარკს ან წალკოტს. სეპტუაგინტაში ბაღის აღმნიშვნელი ებრაული სიტყვა (გან), რომელიც გამოყენებულია დაბადების 2:8-ში, ნათარგმნია ბერძნულ სიტყვად პარადისოს.იესოს პასუხმა მას იმის უტყუარი იმედი ჩაუსახა, რომ დედამიწაზე აღდგენილ სამოთხეში გაცოცხლდებოდა.

ვინაიდან ეს კაცი ებრაელი იყო, მას არ სჭირდებოდა რაიმეს ახსნა სამოთხის შესახებ. მას სჯეროდა, რომ მომავალში დედამიწაზე მარადიული სიცოცხლე იქნებოდა.

.

როგორ იქნება იესო ბოროტმოქმედთან ერთად სამოთხეში? იესო იმ გაგებით იქნება მასთან, რომ მკვდრეთით აღადგენს, იზრუნებს მასზე და მისცემს იმის შესაძლებლობას, რომ გაეცნოს და დაემორჩილოს იეჰოვას მოთხოვნებს, რათა მარადიულად იცხოვროს (იოან. 5:28, 29). ბოროტმოქმედმა მოინანია და იესოსადმი მოკრძალებული დამოკიდებულება გამოავლინა. ამის საფუძველზე იესომ მას მისცა იმ მილიონებს შორის ყოფნის იმედი, რომლებიც დედამიწაზე მკვდრეთით აღდგებიან. მათ ექნებათ ერთგულების გამოვლენისა და დედამიწაზე სამოთხეში მარადიულად ცხოვრების შესაძლებლობა.

“ ამრიგად (ლკ. 23:42, 43). ფაქტობრივად, იესოს ნათქვამი ამას ნიშნავდა: შენ მიწამე მე. ამიტომ გაგიხსენებ, როცა ჩემს სამეფოში მოვალ (იხ. სამოთხე). ეს დაპირება რომ შესრულდეს, ბოროტმოქმედი მკვდრეთით უნდა აღდგეს 

ასე რომ  სამოთხე, რომელშიც ბოროტმოქმედი იცხოვრებს, არ არის „ღვთის სამოთხე“, რომელსაც ღმერთი გამოცხადების 2:7-ში მძლეველს ჰპირდება, ვინაიდან ბოროტმოქმედი არ ყოფილა ქვეყნიერების მძლეველი იესო ქრისტესთან ერთად (ინ. 16:33). ასე რომ, ის არ იქნება ზეციური სამეფოს წევრი (ლკ. 22:28—30), არამედ ამ სამეფოს ქვეშევრდომი იმ დროს, როცა „პირველ აღდგომას“ დაქვემდებარებულები ტახტებზე დასხდებიან, რათა ქრისტესთან ერთად იმეფონ ათას წელს (გმც. 20:4, 6).

! ამერიკულ ბიბლიაში 2001 წლის დღესთან მძიმეა დასმული

ზაქარია 9:12). ”დაბრუნდით ციხესიმაგრეზე, იმედით პატიმრები. მე გეტყვით დღეს: " მე ორჯერ ვაჯილდოვებ შენ, ქალო." (TNM 2015)

ამ ტექსტში ჩვენ ვხედავთ, რომ "დღეს" ეხება დაპირების დღეს და არა იმ დღეს, როდესაც ის შესრულდებოდა. მოდით გადახედოთ სხვა მაგალითებს:

(რჯ. 4:26) ”[…] მე დღეს ვიღებ ზეცასა და დედამიწას, როგორც მოწმეები თქვენს წინააღმდეგ, რომ თქვენ ნამდვილად გაქრება დედამიწისგან […]” (TNM 2015)

(რჯ. 6: 6) ”ეს სიტყვები, რომლებიც დღეს გიბრძანებთ , თქვენს გულში უნდა იყოს…” (TNM 2015)

(რჯული 7:11) „ამიტომ, ფრთხილად იყავით მცნებები, ბრძანებულებები და სასამართლო გადაწყვეტილებები, რომლებიც დღეს გიბრძანებთ , და დაიცავით ისინი.“ (TNM 2015)

(რჯ. 8: 1) ”ფრთხილად უნდა იყოთ, რომ დაიცვან ყველა ის მცნება, რასაც დღეს მე მოგცემთ […]” (TNM 2015)

(რჯ. 8:19) "... მე დღეს გაფრთხილებთ, რომ თქვენ ნამდვილად მოკვდებით." (TNM 2015)

ამ ინფორმაციის გათვალისწინებით, ცხადია, რომ იესომ გამოიყენა სიტყვა "დღეს", რომ ხაზი გაუსვა თავის სააღსრულებო დაპირებას სასჯელაღსრულების მხრიდან, მაგრამ ეს ეხება მისი გაკეთების დღეს და არა იმ დღეს, როდესაც იგი შესრულდებოდა

20.(ლუკ23:46) პირველ რიგში უნდა აღვნიშნოთ რომ იმ დღეს მისი სული არ წასულა ზეცაში (საქ1:3,9)მის ზეცად ამაღლებამდე 40 დღე გავიდა მაშ რა გაგებით(მნიშვნელობით)თქვა?მან იცოდა რომ სიკვდილის შემდეგ  მხოლოდ ღმერთზე იყო დამოკიდებული  დაუბრუნებდა თუ არა სიცოცხლეს(ფს68:20)(რომ8:11)(ფს36:9) ეს  იმას ნიშნავდა, რომ მან ღმერთს ჩააბარა სასიცოცხლო ძალა  ამისთვის აუცილებელი არ იყო, რომ ეს ძალა პირდაპირი გაგებით ასულიყო ღვთის ზეციერ სამყოფელში. ბიბლიაში ნათქვამია, რომ ღმერთი გრძნობდა შეწირული ცხოველების სურნელებას (დბ. 8:20, 21), მაგრამ უეჭველია, ეს სურნელება არ სცდებოდა დედამიწის ატმოსფეროს. მსგავსად, ღმერთს შეუძლია სიმბოლური გაგებით წაიღოს მისთვის მინდობილი სული ანუ სასიცოცხლო ძალა ისე, რომ დედამიწიდან ეს ძალა პირდაპირი გაგებით არსად წავიდეს (იობ. 34:14; ლკ. 23:46). ამგვარად, ღვთისთვის სულის ჩაბარება იმას ნიშნავს, რომ ადამიანს იმედი აქვს, ღმერთი აღდგომის დროს კვლავ მისცემს სასიცოცხლო ძალას (შდრ. რც. 16:22; 27:16; იობ. 12:10; ფს. 104:29, 30).

ბიბლიის ერთ-ერთ ინტერკონფესიონალურ თარგმანში „პაროლა დელ სინიორე“ (Parola del Signore) ნათქვამია, რომ იესომ ‘მიანდო თავისი სიცოცხლე’ მამას.

ჩვენ ყველამ ვიცით, რომ იესომ ზეცად ამაღლება იმავე დღეს, რომ მან პეტრემ უთხრა, და ეს ფაქტია. იესომ თქვა, რომ "დედამიწის გულში" 3 დღე და ღამე დარჩებოდა.

(მათე 12:40) "... კაცის ძე იქნება სამი დღე და სამი ღამე დედამიწის გულში".

პავლემ აგრეთვე თქვა, რომ იესო "მკვდართაგან პირმშოა" (კოლოსელები 1:18). პავლემ კიდევ ერთხელ დაამტკიცა, რომ იესო "პირველი იყო მკვდრეთით აღმდგარი" (საქ. 26:23).

         

21.(ლუკ24:39) -37-მათ ეგონათ რომ მოჩვენებას ხედავდნენ(მათ14:26)ისევე როგორც ამ შემთხვევაში  გარდა ამისა -38-ეში იესომ უთხრა რატომ აფორიაქდით  და შეძრწუნდით? ეს მე ვარ. თუ მათ იესოს სული ეგონათ  და იცნეს ის მაშინ რაში დასჭირდებოდა იესოს  იმის თქმა  ეს მე ვარო იესო .თუ ისინი ისედაც მიხვდნენ ? მაგრამ მათ იესო ანდა მისი სული კი არა მოჩვენება ეგონათ (ლუკ24:41) სხვა შემთხვევაში იესო უბრალოდ ეტყოდა მე სულში კი არ გამოგეცხადეთ არამედ ხორცში   ან მათ რომ სხვა სული ეგულისხმათ მაშ რატომ იფიქრებდნენ რომ სულს ხედავდნენ თუკი მათ წამდათ რომ სული უხილავი ძალაა? (საქ2:41)რას გვეუბნება ეს მუხლი : თურმე უხილავი არსება მონათლეს ხელი მოკიდეს წყალში ჩაძირეს  და მათი დათვლაც მოახერხეს?აქ არ იგულისხმება პიროვნების სხეულში მყოფი ძალა ან სუბსტანცია. სულში იგულისხმება  არა ადამიანში მყოფი სული არამედ სულიერი სხეული რომელიც  ადამიანის თვალისთვის უხილავია (1კორ15:44,40)(იოან4:24)(1იოან4:12)-(იეს11:11)[საქართველოს ბიბლიური საზოგადოება2001] ამ მუხლის მიხედვით სული არ არის უხილავი და მისი მოკვლა შეიძლება მახვილით ამრიგად აქ იესომ თქვა რომ სულიერი სხეული უხილავია ის კიდე ხორცში ეჩვენა რო ერჭმუნათ(ლუკ24:44,45)

22.(იოან5:24) სიკვდილიდან სიცოცხლეში გადასულებში იესო არ გულისხმობდა სამარხებში მყოფ გარდაცვლილებს, რაზეც ფრაზა„უკვე სიკვდილიდან სიცოცხლეში გადავიდა“მეტყველებს. როცაიესო ამას ამბობდა, მთელ კაცობრიობას სასიკვდილო მსჯავრი ჰქონდა გამოტანილი ღვთის, ყველას მოსამართლის, წინაშე. აქედან გამომდინარე, 

 იესო საუბრობს მათ შესახებ, ვინც ერთ დროს სულიერად მკვდარი იყო, მაგრამ მისი სიტყვების მოსმენის შემდეგ მის მიმართ რწმენა გამოავლინა და შეწყვიტა ცოდვილი გზით სიარული. ისინი იმ გაგებით ‘გადადიან სიკვდილიდან სიცოცხლეში’, რომ აღარ იმსახურებენ სიკვდილს და, რამდენადაც ღვთისადმი რწმენას ავლენენ, მარადიული სიცოცხლის იმედი ეძლევათ (1 პეტ. 4:3—6).

იესო გულისხმობდა სულიერად მკვდარ ადამიანებს. მას, როგორც ჩანს, ესჰქონდა მხედველობაში, როცაერთ-ერთ ებრაელს, რომელმაც სახლში დაბრუნება სთხოვა მამის და სამარხავად, უთხრა: „შენ მე გამომყევი, მკვდრებმა კითვითონ დამარხონ თავიანთი მკვდრები“ (მთ. 8:21, 22).(1ტიმ5:6)

ისინი, ვინც ნამდვილად ერწმუნა ქრისტეს, ერთდროს სულიერად მკვდრებს შორის იყვნენ. სწორედესშეახსენა პავლე მოციქულმა ერთ-ერთი კრების წევრებს: „თქვენ კი ღმერთმა გაგაცოცხლათ, თუმცა მკვდრები იყავით თქვენს დანაშაულსა და ცოდვებში, რომლებშიც ერთდროს დადიოდით ქვეყნიერების გავლენით ... გულმოწყალებით მდიდარმა ღმერთმა კი თავისი დიდი სიყვარულით, რომლითაც შეგვიყვარა, ქრისტესთან ერთად გაგვაცოცხლა, როცა მკვდრები ვიყავით შეცოდებებში (წყალობით ხართ გადარჩენილნი), ერთად აღგვადგინა და დაგვსხა ზეცაში ქრისტე იესოსთან ერთობაში“ (ეფ. 2:1, 2, 4—6).

ვინაიდან აღარ დადიან დანაშაულსა და ცოდვებში და სწამთ ქრისტე, იეჰოვამ დაიხსნა ისინი მსჯავრისგან, სულიერად გააცოცხლა და მისცა მარადიული სიცოცხლის იმედი (1პტ. 4:3—6). მოციქულმა იოანემ შემდეგი სიტყვებით აღწერა ერთდროს სულიერად მკვდარ დამნაშავეთა და ცოდვილთა სულიერ სიცოცხლეში გადასვლის პროცესი: „ნუ გაგიკვირდებათ, ძმებო, ქვეყნიერებას რომ სძულხართ. ჩვენ ვიცით, რომ სიკვდილიდან სიცოცხლეში გადავედით, რადგან ძმები გვიყვარს“ (1ინ. 3:13, 14).

23(იოან8:56)V-კი მაგრამ რატომ ესმით ეს მუხლი ასე რადიკალურად? მაგალითად, ებრაელების 11:4-ში ნათქვამია, რომ აბელი «თუმცა მოკვდა, კვლავაც მეტყველებს», და ყველა ეთანხმება აზრს, რომ ის პირდაპირი გაგებით არ საუბრობს. როგორც არ უნდა იყოს, როგორც აბელი, ისევე აბრაამი დაიხოცნენ, ბიბლია ეჭვს არ ტოვებს ამაში. თუმცა აბელს თავისი შთამომავლებისთვის თავისი ცხოვრებით შეეძლო დაემოწმებინა, აბრაამს კი ქრისტეს დღის დანახვა რწმენის თვალებით შეეძლო, რადგან სრულად ენდობოდა ღმერთს.ღვთის ერთგულ პატრიარქებს ქანაანისა თუ სხვა მიწის რომელიმე ქალაქ-სახელმწიფოსა და სამეფოსთვის არ შეუფარებიათ თავი. ისინი რომელიმე პოლიტიკურ მმართველთან კი არ ეძებდნენ უსაფრთხო თავშესაფარს, არამედ ხიზნობდნენ კარვებში, რადგან „უცხონი და დროებით მცხოვრებნი იყვნენ იმ ქვეყანაში“ და ელოდნენ „ჭეშმარიტი საძირკვლის მქონე ქალაქს, რომლის მშენებელი და შემოქმედიც ღმერთია“. თავიანთ მმართველად ისინი ღმერთს აღიარებდნენ და ელოდნენ ზეციერ ხელისუფლებას, რომელიც დედამიწას უხელმძღვანელებდა და ღვთის უზენაეს ძალაუფლებასა და ნებასთან იქნებოდა შეთანხმებული, თუმცა ეს იმედი შორეულ მომავალში უნდა განხორციელებულიყო (ებ. 11:8—10, 13—16). ამიტომაც შეეძლო ღვთის მიერ მეფედ ცხებულ იესოს ეთქვა: „აბრაამს ახარებდა იმის იმედი, რო

როდესაც მათი შვილი, ისაკი, დაახლოებით 25 წლის გახდა, ღმერთმა აბრაამს მისი მსხვერპლად შეწირვა მოსთხოვა. მაგრამ, როდესაც აბრაამმა ისაკის მოსაკლავად ხელი აღმართა, იეჰოვას ანგელოზმა შეაჩერა. აბრაამმა „მიიჩნია, რომ ღმერთს [ისაკის] მკვდრეთით აღდგენის ძალაც შესწევს. ამიტომ მიიღო იგი მაგალითის სახით“ (ებრაელთა 11:17—19; დაბადება 22:1—18).ჩემს დღეს იხილავდა. იხილა კიდეც და გაიხარა“ (ინ. 8:56).

23.(იოან11:25,26)-(იცოცხლებსსსგ) ანუ ვისაც არ წამს მოკვდება აქ საუბარია აღდგომაზე(იოან11:24)ხოლო ის ვინც ქრისტეს ირწმუნებს და მეორედ მოსვლისას ცოცხალი იქნება  მარადიულად იცოცხლებს არ მოკვდება სადარის აქ სულის უკვდავებააა? იესომ ორ ასპექტს გაუსვა ხაზი. როდესაც მართას მკვდრეთით აღდგომაზე ესაუბრებოდა, იესომ თქვა: „ვისაც მე ვწამვარ, რომც მოკვდეს, გაცოცხლდება და ყოველი, ვინც ცოცხლობს და ვისაც ვწამვარ, არასოდეს მოკვდება“. 

24.(იოან14:3-(1პეტრ1:3-5) (გმც14:1,3)(ებრ10:22,23ა)(რომ11:25)[თუ როგორ მოხდება-(ფილ3:20,21)]რას გააკეთებენ ისინი?(გმც5:10)(1თს4:17)(*მათ5:5)-გარდა ამისა აქ იესოს არ დაუკონკრეტებია მათ გარდა კიდევ რამდენი ადამიანი წავიდოდა ზეცაში

25.(იოან14:19) (იოან16:16)(გამოც14:1,3,4) აღსანიშნავია, რომ ქრისტეს მოწაფეები იხილავდნენ მას, მაგრამ არა მარტო მისი მკვდრეთით აღდგომის შემდეგ, არამედ თავის დროზე, როცა ზეცაში შეუერთდებოდნენ და მამისგან ბოძებულ მის დიდებას დაინახავდნენ (ინ. 14:19; 17:24).

26(საქ5:5,10)სსგ-სული განუტევა V აქ სადმე მოხსენიებულია სულის უკვდავება რომ ღმერთთან წავიდა სული ან ზეცა არის სადმე ნახსენები? სიცოცხლეს გამოესალმნენ

27.(საქ7:59)- იოან5:27-29)სტეფანე იესოს სთხოვდა რომ დაეცვა მისი სული ანუ სასიცოცხლო ძალა(დაბ7:15,22)(დაბ6:15)რადგან იცოდა რო იესოს ჰქონდა მიცემული მკვდრების აღდგენის ძალა(2ტიმ4:1)(გმც1:18) ეს იმას ნიშნავდა, რომ მან ღმერთს ჩააბარა სასიცოცხლო ძალა  ამისთვის აუცილებელი არ იყო, რომ ეს ძალა პირდაპირი გაგებით ასულიყო ღვთის ზეციერ სამყოფელში. ბიბლიაში ნათქვამია, რომ ღმერთი გრძნობდა შეწირული ცხოველების სურნელებას (დბ. 8:20, 21), მაგრამ უეჭველია, ეს სურნელება არ სცდებოდა დედამიწის ატმოსფეროს. მსგავსად, ღმერთს შეუძლია სიმბოლური გაგებით წაიღოს მისთვის მინდობილი სული ანუ სასიცოცხლო ძალა ისე, რომ დედამიწიდან ეს ძალა პირდაპირი გაგებით არსად წავიდეს (იობ. 34:14; ლკ. 23:46). ამგვარად, ღვთისთვის სულის ჩაბარება იმას ნიშნავს, რომ ადამიანს იმედი აქვს, ღმერთი აღდგომის დროს კვლავ მისცემს სასიცოცხლო ძალას (შდრ. რც. 16:22; 27:16; იობ. 12:10; ფს. 104:29, 30).

28.(საქ9:10-16) მე-17 მუხლიდან ვხედავთ რომ ანანია ცოცხალი იყო მან ხელები დაადო სავლეს.ეს იმდენად აშკარაა რომ არ საჭიროებს განმარტებას

29(საქ20:10)- (1თეს2:8)აქ არის გამოყენებული ბერძნული სიტყვა ფსიქე რომელიც გუილისხმობს გონირი არსების სიცოცხლეს(1იოან3:16)(მათ6:25)-ადამიანი თავად სულია(1პეტრ3:20)(საქ2:43)ან თუ სული უხილავია როგორ დაინახა მისი სული? პავლემ იგრძნო რომ ის უკვე ცოცხალი იყო და ამიტომ თქვა პავლეს სიტყვები, „დაწყნარდით, მისი სული მასშია“, იმაზე მიანიშნებდა, რომ ევტიქე გაცოცხლდა (სქ. 20:7—12; იხ. აგრეთვე 2მფ. 4:34).

30.(საქ23:8,9)- აქ სულიერი ქმნილებები იგულისხმება(1მეფ22:21)(ებრ1:7)(მათ8:16)(მათ10:1)

31.(1კრ2:11)(2კრ7:1)- (1კრ2:12)ეს მუხლი გულისხმობს, რომ ჩვენი განსაკუთრებულობის მხოლოდ ჩვენ გვესმის და ჩვენს შემოქმედს. ჩვენში ‘გულის დაფარული კაცი’, რომელსაც ჩვენს ნებაზე ვამჟღავნებთ (1 პეტრე 3:4). აქ შინაგან სულიერ პიროვნებაზეა საუბარი სულისკვეთებაზე(რომ7:21-23,25)(2კრ4:16) ეს ფრაზები მართებულადაა გამოყენებული ქრისტიანების მიმართ, რადგან ისინი იახლებენ „გონების აღმძვრელ ძალას“ (ეფ. 4:23).(კოლ3:9,10)(რომ12:2)

ასევე  (1კრ. 2:14). ხორციელ ადამიანში მხოლოდ ფიზიკური სხეულის მქონე ადამიანი არ იგულისხმება, რადგან ფაქტია, დედამიწაზე მცხოვრებ ყველა ქრისტიანს ხორციელი სხეული აქვს. ამ შემთხვევაში ხორციელ ადამიანში იგულისხმება ის, ვისაც სულიერი ცხოვრება არ გააჩნია. ის ხორციელია, რადგან ხორცის სურვილებს არის აყოლილი და მის ცხოვრებაში სულიერისთვის ადგილი საერთოდ არ რჩება.

. იეჰოვას სურს, თავიდან მოვიშოროთ ისეთი ჩვევები, რომლებიც ბილწავს სხეულს და ვნებს სულს, ანუ გონების აღმძვრელ ძალას ხორციელისკენ უბიძგებს. ჩვენ უნდა მოვერიდოთ ისეთ მავნე ჩვევებს, რაც საზიანოა როგორც ფიზიკური, ისე ფსიქიკური ჯანმრთელობისთვის

უფრო მეტიც, მნიშვნელოვანია, რომ ჩვენი სული ანუ ჩვენი აზროვნება შევუსაბამოთ ღვთის სულიწმიდას, მისი სიტყვის შესწავლითა და ნასწავლის ცხოვრებაში გამოყენებით.

პავლემ „ქვეყნიერების სული“ ღვთის სულს დაუპირისპირა (1კრ. 2:12). ღვთის მოწინააღმდეგის (1ინ. 5:19) გავლენაში მყოფი ქვეყნიერება ავლენს ეგოისტურ სულს, რომელიც ცოდვილი ხორცის სურვილებს აღვივებს, რის გამოც ის ღვთის მტერი ხდება (ეფ. 2:1—3; იაკ. 4:5). როგორც ორგული ისრაელების შემთხვევაში იყო, დღესაც ქვეყნიერების უწმინდური სული ხორციელი თუ სულიერი გარყვნილებისკენ და კერპთაყვანისმცემლობისკენ უბიძგეს ადამიანებს (ოს. 4:12, 13; 5:4; ზქ. 13:2; შდრ. 2კრ. 7:1).

32.(1კრ5:3)-(კოლ2:5) -(ფილ1:27)(1თეს3,7,8)-ბუნებრივია იმ დროს პავლე ცოცხალი იყო და არა მკვდარი ასე რომ ეს მუხლი ვერ გამოდგება ამ იდეის მხარდასაჭერად

33.(1კრ5:5)  თვით ამ მუხლშია საუბარი იმაზე რომ როგორმე ეზრუნათ სულის გადარჩენაზე განადგურებისაგან  თუ ამას პირდაპირ გავიგებთ მაშინაც კი ეწინააღმდეგება სულის უკვდავების მომხრეების მოსაზრებებს(1კრ1:8)

გარდა ამისა უფლის დღესო და არა მისი სიკვდილისას.თუ სული აიკვდილისას მიდის ჯოჯოხეთში ისედაც დაღუპული გამოდიოდა. აქ პავლე მოუწოდებდა კორინთელებს, ‘სატანისთვის გადაეცათ ასეთი კაცი ხორცის გასანადგურებლად, რათა სული გადარჩენილიყო’ (1 კორინთელები 5:1—5). როცა შემცოდველი გაირიცხებოდა და, ამგვარად, სატანას გადაეცემოდა, ის კვლავ ეშმაკის ქვეყნიერებაში აღმოჩნდებოდა (1 იოანე 5:19). მისი გარიცხვით კრება დაცული იქნებოდა ბოროტი ხორციელი ზეგავლენისგან და შეინარჩუნებდა ღვთისმოსაწონ „სულს“ (2 ტიმოთე 4:22; 1 კორინთელები 5:11—13).

როგორც ცომში „მცირეოდენი საფუარი“, ისე ეს კაცი „ხორცი“ ანუ ხორციელი აზროვნების ადამიანი იყო კრებაში. ასეთი გახრწნილი ადამიანის მოცილებით სულიერად მოაზროვნე კრება გაანადგურებდა „ხორცს“ (1კრ. 5:6, 7). მსგავსად, პავლემ ჰიმენეოსი და ალექსანდრე გადასცა სატანას, რადგან უარყვეს რწმენა, დაკარგეს სუფთა სინდისი და მათი რწმენა ხომალდივით დაიმსხვრა (1ტმ. 1:20).

34.(1კრ6:20)სსგ სხეულით და სულით რომლრბიც ღმერთისაა  V(6:15,17,19, და შემდეგ -20) (გალ3:3)კონტექსტი ქმნის სრულ სურათს აქ იმაზეა საუბარი რომ სხეულები წმინდად დავიცვათ და არ ვიმეძაოთ და როგორც 17 და 19 მუხლები აჩვენებს ჩვენში მყოფი სულით რომელიც ღმერთიგანაა ჩვენში განვადიდოთ ის (1კრ3:16)(1თეს5:19)(2კრ6:16,17)(1პეტრ2:50 (რმ12:1)-და სულიერი მსახურებაა 

35.(1კრ14:14-16,32)სსგ სული ლოცულობს სულით ვლოცულობთ Vეს არის კონტრექსტიდან ამოგლეჯილი მუხლით და აზრით მანიპულირება ვნახოთ რეალურად რაზეა საუბარი (14:1,2,12 და შემდეგ აგრძელებს პავლე მსჯელობას სულ;ის ნიჭებზე რაც ღმერთისგანაა და სხვადასხვა ენებზე საუბრის უნარსა და ნიჭს აძლევდა ქრიასტიანებს  14-16 მუხლებში და ამას გვერდს უვლიან და ადამიანის სულს მიაწერენ იმას რაც ღვთის ძალით მისი წმინდა სულით იღებდნენ მოწაფეები ამ  უსაფუძვლო მსჯელობას ამხელს მომდევნო მუხლიც -18 ,21 ,30,37-ეს ღმერთის დამსახურებით მისი სულის მეშვეობით ხდებოდა და არა  მათი მეორე შინაგანი პიროვნებით 

32- მუხლში საპატრიარქოს თარგმანში წერია წინასწარმეტყველთა სულები  წიასწარმეტყველთ მორჩილებენო-და თუ აქ  ადამიანის სულზე მიდის საუბარი  კიდევ ერთ ახალ სწავლებას ვეჯახებით თურმე ადამიანს ერთი კიარა რამოდენიმე სულები ჰყოლია ჩასახლებული აქაც ანს თარგმანის პრობლემა მათი და არა ჩვენი   37მუხლი აჩვენებს რო ეს არის ღვტის ჩარევით და არა შინაგანი პიროვნების მეოხებით

36.(2კრ5:1-10) (ებრ9:27)თუ არარსებობაში გადადის როგორღა დასახლდებაო?- აქ საუბარია ზეციერი იმედის ქრისტიანებზე (1კრ15:35,36,44)ზეცაში ასვლამდე ისინი კვდებიან  ისე როგორც ქრისტეს შემთხვევაში მოხდა(რომ6:3-5)-ის ზეცაში არ ასულა მანამ სანამ არ მოკვდა და აღდგა ხოლო სიკვდილის შემდეგ გარდაიქმნებიან და უკვდავ სულიერ ქმნილებებად აღდგებიან(ფილ3:20,21)(1იოან3:2)(1პეტრ3:18)-ისინი ახალ ქმნილებად იქმნებიან(2კრ5:17)

ამას ადასტურებს კონტექსტი და მთელი ბიბლიის სწავლება სულის შესახებ პავლე იმ აზრს აგრძელებს 5 თავში რაც მე_4 თავის ბოლო ნაწილში წამოიწყო კერძოდ 4:10;14 მუხლებში პავლე აღდგომის იმედს უსვამს ხაზს 17,18 მუხლებში და დასძენს რომ მიუხედავად განსაცდელებისა და ტანჯვისა ის უხილავს ხედავს რაც აღდგომის შემდეგ ელის და 5 თავის 1 მუხლში ის იმედიანადაა განწყობილი რადგან იცის რომ თუ მიწიერი  კარავი აღარ იქბება მას აღდგომის იმედი აქ რის შემდეგაც ზეცაში საცხოვრებლად აღდგება ამ სიტყვებს ის მას შემდეგ წერს რაც 4:14 ში აღდგომის იმედზე ისაუბრა 5:9,10 ში ის ამბობს სადაც არ უნდა ვიყო მიზანი ერთია მისთვის მოსაწონი ვიყო რადგან ყველა უნდა გამოვცხადეთო ტახტის წინაშე როდის მოხდებოდა ადამიანთა გასამართლება 1 საუკუნეში? ამას ასწავლის ბიბლია არა შეადარე(გმც22'12)2ტიმ4:8(საქ17:31)(მათ25:32-34)1კრ1:8)(2თეს2:1)(კოლ3:2-4)(იოან12:48)(იოან6:39,40))ანუ საზღაურს ადამიანი როდის მიიღებდა კარგს თუ ცუდს? ქრისტეს მოსვლისას ანუ მანამდე მათი დაჯილდოება თუ გასამართლება  ეს მხოლოდ მაშინოხდებოდა როცა უფალი იესო მოსული იქნებოდადა სწორედ ეს წამდა პავლეს იხილე2ტიმ4:8 შეადარე 1პეტრ1:4,8 (2თეს2:1)და თუ სასამართლო იესოს მოსვლისას მოხდებიდა და არა 1 საუკუნეში სადარის 2000 წლის განმავლობაში მოციქული?  ფაქტია ის დაუბრუნდ მიწას და ელიდებოდა იმ დროს როდესაც იესო მას აღადგენდა მისივე სიტყვების თანახმად რომლებიც ამ კონრექსტში წარმოთქვა 2კრ4:14 ში და შემდეგ იმაზე ისაუბრა თუ ეს აღდგომა მისთვის სად მოხდებოდა ანუ ზეცაში პავლე თავის წერილებში ამ შეხედულებას მტკიცედ იცავსთუ როგორ ხდება ზეციერ ცხოვრება ამას ხსნის ფილიპ 3:10,11,20,21 მიხლები სადაც მკაფიოდ ადასტუეებს ამ პოზიციას 

11 მუხლი ამბობს პირველი აღმოვჩნდე მათ შორის რომლებიც აღდგებიანო ანუ პავლე როდის ამაღლდებიდა ზეცად? აღდგომისას  და როდის?

20 მუხლი გვეუბნება ქრისტეს ველითო მხსნელს  და როდის ელოდა ქრისტეს? 1 საუკუნეში? ჩვენ ამივიკითხეთ გმც 22:12 მათ22:32-34  და მხოლოდ და მხოლოდ მას შემდეგ ჩვენი სხეული ზეციერი ცხივრებისთვის გარდაიქმნებაი აღდგომისას (კოლ3:2-4)ანუ ჩვენს სხეულს გარდაქმნისო ზეციერი ცხივრებისთვის და არა სულს ან სულს გამოყოფს სხეულისგანო ან სულს გააგრძელებინებს სიცოცხლესო ნებისმიერ შემთხვევაში ქრისტეს მოსვლამდე ის ვერსად ვერ წვიდოდა და თუ ვერ წავიდოდა მაშინ 2000 წელი სად იყო? ის არ არსებობდა როგრც ეკლესიასტე ამბობს სწორედ ასე ხდება ზეციურ ცხოვრებაში მიღება 1კრ15:35,36  რომ მოკვნენ და მერე აღდგნენ ზეციურისთვის და ამას კარგად აგვირგვინებს მოციქული იიანე თავის წერილში 1ინ 3:2 ეს მოხდება გამოცხადებისას როგორც პავლემაც აღნიშნა და მთელი ბიბლია აღნიშნავს და არა ეგრევე  ისინი ღვთის მსგავს სხეულში იქნებიან და უცილიბლად გარდაქმნაა საჭირო. ის ამბობს ჯერ არვიცით რიგორი ვიქნებითო  და თუ სული სხეულისგან ცალკე მდგიმი იყო და ეს იცოდნენ და სწამდათროგორღა ამბობს მაშინ არვიცი როგორი ვიქნებიო.თუ  იოანემ არ იცოდა ამის შესახებ? თუ მარტო იოანეს დაუმალეს ეს?  მაგრამ აქ სხვა რამეშია საქმე ზეციურისთვის აღდგომა არ არი სულის წასვლა რაგა აღდგომაა თუისედაც ის ცოცხალია საქ24:14,15იიან11:24  

37.(2კრ12:2-4)- ეს იყო ზებუნებრივი ხილვა სამოთხის შესახებ სადაც პავლე ხილვაში „მესამე ცამდე იქნა ატაცებული (12:1) აქ არ წერია რომ ეს კაცი მოკვდა და შემდეგ მისი სული იქნა წაყვანილი  და მერე ისევ აღდგა მკვდრეთით.  და  პავლე  ამბობს რომ  არ იცის ღმერთის მიერ  სხეულით იქნა წაყვანილი და ისე იხილა და მოისმინა ცნობა ისე როგორც ძველ დროში ხდებოდა(ეზ8:3)(გმც21:10) თუ მხოლოდ ხილვის მეშვეობით ანუ სხეულით გადაყვანის გარეშე   იხილა და მოისმინა ეს ცნობა (ეზ40:2)(ეზ11:24)(გმც1:10)(საქ12:9)ეს კაცი   ბურანში იქნა წაყვანილი და ღმერთისგან  ბურანში მყოფი ადამიანი, ნაწილობრივ ფხიზლად ყოფნის მიუხედავად, როგორც ჩანს, სრული კონცენტრაციის მდგომარეობაში ეფლობოდა (შეადარე საქმეები 10:9–16). ბიბლიაში ბერძნულიდან გადმოთარგმნილი სიტყვა „ბურანი“(საქ11:5;22:15)(ექ′სტა•სის) ნიშნავს „გათიშვას ან ფიქრში წასვლას“. ის გონების ნორმალური მდგომარეობის შეცვლის აზრს იძლევა. ამრიგად, ხილვის სრული შეთვისების დროს ბურანში მყოფი ადამიანი ითიშება გარემოსგან. და ეს პიროვნება, როგორც ჩანს, ასეთ ბურანში იყო, როცა „ატაცებულ იქნა სამოთხეში და ისმენდა გამოუთქმელ სიტყვებს, რომელთა გამოთქმა ნებადართული არა აქვს ადამიანს“ (2 კორინთელთა 12:2–4).მოციქულის ზებუნებრივი ხილვა ერთგვარი წინასწარმეტყველება იყო. ეს ხილვა მომავალს ეხებოდა. რომელი სამოთხე იხილა პავლემ, როცა იგი „მესამე ცამდე იქნა ატაცებული“? პავლეს მიერ ნანახ სამოთხეში შეიძლება იგულისხმებოდეს ფიზიკური სამოთხე, რომელიც დედამიწაზე უნდა დამყარდეს (ლუკ. 23:43), სულიერი სამოთხე, რომელსაც მთელი სისავსით მხოლოდ ახალ ქვეყნიერებაში შევიგრძნობთ და კურთხევები, რომელიც ზეცაში, „ღვთის სამოთხეში“, იარსებებს (გამოცხ. 2:7).

მაშ, რატომ თქვა პავლემ, რომ „მოისმინა გამოუთქმელი სიტყვები, რომელთა წარმოთქმაც ნებადართული არ . . . [იყო] ადამიანისთვის“? იმიტომ, რომ მაშინ ჯერ კიდევ არ იყო იმის დრო, რომ პავლეს დაწვრილებით აეხსნა ხილვაში ნანახი დიდებული მოვლენები. მაგრამ დღეს უკვე „ნებადართულია“, ვილაპარაკოთ იმ კურთხევებზე, რითაც ღვთის ხალხი ტკბება.

38(გალ5:16,17)-(1კრ7:34)-(მათ26:41) (გალ5:5,6,13,18,22) რომ8:5,8,911,13-15) სულით სიარული ნიშნავს, რომ მას ვაძლევთ ჩვენზე მოქმედების საშუალებას. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, ჩვენ ყოველდღიურად მივყვებით მის ხელმძღვანელობას. გალატელების მე-5 თავში ნათლად არის დანახვებული, როგორ განსხვავდება წმინდა სულის საქმეები ხორცის საქმეებისგან 

თუ წმინდა სულს მივყვებით, ყველანაირად თავს ვარიდებთ ხორცის საქმეებს შეიძლება ითქვას, რომ თქვენ „სულით სხეულის საქმეებს“ კლავთ (რომ. 8:5, 13). ეს დაგეხმარებათ, რომ ხორციელ სურვილებს კი არ აჰყვეთ, არამედ სულიერზე იყოთ კონცენტრირებულნი და მიჰყვეთ სულის ხელმძღვანელობას.

 (1კრ6:19,20,3:16)(ეფ2:1-3)(გამოს28:3)დიახ, სიმართლის გასაკეთებლად, როგორც დამხმარე ძალა, გვაქვს ღმერთის სული და სწორი მოქმედებებისთვის, როგორც სახელმძღვანელო — მისი სიტყვა(1კრ2:12)[წინააღმდეგ შემთხვევაში მათი ლოგიკით გამოდის რომ ჩვენში მყოფი სული არის წმინდა ხოლო სხეული უწმინდური და თუ გალ5:16 ამას უჭერს მხარს მაშ რატომ წერია(იგ21:10)-ში რომ სული შეიძლება იყოს ბოროტი?]ან იუდაში რომ ამ მუხში მოხსენიებულ ადამიანებს არ აქვტ სული? იუდას7

საღვთო წერილი ზოგჯერ ადამიანის სხეულს „ხორცად“ მოიხსენიებს (მესამე მეფეთა 21:27). ის აგრეთვე „ხორცს“ ადამიანის არასრულყოფილი მდგომარეობის, მოჯანყე ადამის ცოდვილ შთამომავლად ყოფნის, აღსაწერადაც იყენებს (ეფესელთა 2:3; ფსალმუნი 50:7; რომაელთა 5:12). რადგან ადამის მემკვიდრეები ვართ, ამას შედეგად ჩვენი „ხორცის უძლურება“ მოჰყვა (რომაელთა 6:19). პავლე გვაფრთხილებდა: „ხორციელი ფიქრები სიკვდილია“ (რომაელთა 8:6). „ხორციელი ფიქრები“ დაცემული სხეულის სურვილების ჩვენზე ბატონობასა და მის მიერ ჩვენს მართვას ნიშნავს (1 იოანე 2:16). ასე რომ, თუ ვცდილობთ, ღმერთს ვასიამოვნოთ, გამუდმებული ბრძოლა იქნება ჩვენს სულიერობასა და ცოდვილ ბუნებას შორის, რომელიც დიდ ზეგავლენას ახდენს ჩვენზე, რათა „ხორცის საქმეები“ გაგვაკეთებინოს (1 პეტრე 2:11; გალატელთა 5:17—23). მას შემდეგ, რაც აღნიშნა თავის პიროვნებაში მიმდინარე ამ მტკივნეული ბრძოლის შესახებ, პავლემ თქვა: „უბადრუკი ადამიანი ვარ! ვინ დამიხსნის ამ სიკვდილის სხეულისაგან ? “ (რომაელთა 7:24). იყო პავლე ცდუნების უმწეო მსხვერპლი? ბიბლია გვპასუხობს, რომ არა

39(ფილ1:23)  (1კრ15:35,36,44)ზეცაში ასვლამდე ისინი კვდებიან  ისე როგორც ქრისტეს შემთხვევაში მოხდა(რომ6:3-5)-ის ზეცაში არ ასულა მანამ სანამ არ მოკვდა და აღდგა ხოლო სიკვდილის შემდეგ გარდაიქმნებიან და უკვდავ სულიერ ქმნილებებად აღდგებიან(ფილ3:20,21)(1იოან3:2)(1პეტრ3:18)-ისინი ახალ ქმნილებად იქმნებიან(2კრ5:17) ?

პავლე შემდეგ ტავებში აგრზელებს მსჯელობას და 3:11 ში ამბობს იმედი მაქვს აღდგომისო. აი მაშინ ელოდა ამ განთავისუფლებას და არა მოვკვდებიდა სული წავაო

როდის მოხდებოდა ადამიანთა გასამართლება 1 საუკუნეში? ამას ასწავლის ბიბლია? არა ვნახოთ შეადარე(გმც22'12)2ტიმ4:8(საქ17:31)(მათ25:32-34)1კრ1:8)(2თს2:1)(კოლ3:2-4)(იოან12:48)(იოან6:39,40))ანუ საზღაურს ადამიანი როდის მიიღებდა კარგს თუ ცუდს? ქრისტეს მოსვლისას ანუ მანამდე მათი დაჯილდოება თუ გასამართლება გამორიცხულია თავისასამართლო იქნება მონავალშინდა თუ ჯერ ზეცაში მიყავს და მერე ასამართლებს თავის საეებისამებრ ეს წინააღმდეგობაასი მოდის თავის თავთან ეს მხოლოდ მაშინოხდებოდა როცა უფალი იესო მოსული იქნებოდადა სწორედ ეს წამდა ოავლეს იხილე2ტიმ4:8 შეადარე 1პეტრ1:4,8(2თს2:1) და თუ სასამართლო იესოს მოსვლისას მოხდებიდა და არა 1 საუკუნეში სადარის 2000 წლის განმავლობაში მოციქული?  ფაქტია ის დაუბრუნდ მიწას და ელოდებიდა იმ დროს როდესაც იესო მას აღადგენდა მისივე სიტყვების თანახმად რომლებიც ამ კონრექსტში წარმოთქვა ფილიპ 3:10,11,20,21 მიხლები სადაც მკაფიოდ ადასტუეებს ამ პოზიციას 

11 მუხლიპირველი აღმოვჩნდე მათ შორის რომლებიც აღდგებიანო ანუ პავლე რიდის ამაღლდებიდა ზეცად? აღდგომისას  და როდის?

20 მუხლი გვეუბნება ქრისტეს ველითო მხსნელს  და როდის ელოდა ქრისტეს? 1 საუკუნეში? ჩვენ ამივიკითხეთ გმც 22:12 მათ22:32-34  და მხოლოდ და მხოლოდ მას შემდეგ ჩვენი სხეული ზეციერი ცხივრებისთვის გარდაიქმნებაი აღდგომისას (კოლ3:2-4)ანუ ჩვენს სხეულს გარდაქმნისო ზეციერი ცხივრებისთვის დაარა სულს ან სულს გამოყიფს სხეულისგანო ან სულს გააგრძეებინებს სიცოცხლესო ნებისნიერ შემთხვევაში ქრისტესბნოსვლამდების ვერსად ვერ ეავიდიდა და 2000 წელი სას იყო? ის არ არსებობდა როგირც ეკლესიასტე ამბობს სწორედ ასე ხდება ზეციურ ცხოვრებაში მიღება 1კრ15:35,36  რო მოკვდბენ და ნერე აღდგნენ ზეციურისთვის და ამას კარგად აგვირგვინებ მოციქული იიანე თავის წერილში 1ინ 3:2 ეს მოხდება გამოცხადებისას როგირც პავლემაც აღნიშნა და მთელი ბიბლია აღნიშნავს და არა ეგრევე  ისინი ღვთის მსგავს სხეულში იქნებიან და უცილიბლად გარდაქმნაა საჭირო ის ამბიბს ჯერ არვიცით რიგორი ვიქნებითო ღუ სული სხეულისგან ცალკე მდგიმი იყი იოანემ არ იციდახამის შესახებ? თუ მარტო იოანეს დაუმალეს ეს?  მაგრამ აქ სხვა რამეშია საქმე ზეხიურისთვის აღდგომა არ არი სულის წასვლა რაგა აღდგომაა თუისედაც ის ცოცხალია საქ24:14,15იიან11:24  

40.(ფილ2:10)(გმც5:3)-ქვესკნელელმა )აქ არ იგულისხმება ქვესკნელში მყოფი ხალხი რადგან(ეკლ9:5,6)(ფს115:17-სსგ113:25,26)(ეს38:18,19)(ფს6:4,5)  დედამიწაზე თავმდაბლობისა და ერთგულების გამოვლენის გამო  ღმერთმა აამაღლა თავისი ძე და მისცა ძალაუფლება ყველა ქმნილებაზე, როგორც ზეცაში, ისე დედამიწაზე(მათ28:18) (გმც5:13)ამ გაგებით ადიდებს იესოს და ღმერთს ყველა ქმნილება

41.(1თს5:23)- პავლე მიუთითებდა ქრისტიანული კრების სულისკვეთებაზე სულსა და სხეულზე(და არა ადამიანის)(1კრ12:12,13)(ფილ1:27)-ის ლოცულობდა მისი სულისთვის რომ ცოცხალი ყოფილიყო ანუ ეარება ამრიგად აქ ადამიანის სულზე არ არის საუბარი(რომ15:5,6)

ის არა მხოლოდ იმაზე ლოცულობდა, რომ კრება დაცული ყოფილიყო, არამედ მის სულისკვეთებასაც ავედრებდა ღმერთს. ის აგრეთვე ლოცულობდა მისი „სულისთვის“, ანუ იმისათვის, რომ ცოცხალი ყოფილიყო, ანუ ეარსება, და მისი „სხეულისთვის“ — ცხებული ქრისტიანებისთვის (1 კორ. 12:12, 13). ამ ლოცვიდან აშკარად ჩანს, რომ პავლე მთელი გულით ზრუნავდა ქრისტიანული კრების კეთილდღეობაზე.

42.(ებრ4:12)-Vიგი „ხორცისა და სულის . . . გაყოფის ადგილამდეც“ კი აღწევს . სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, ბიბლია ერთმანეთისგან მიჯნავს გარეგან და შინაგან ადამიანს.(1პეტრ3:4) როგორც სარკე გვეხმარება ჩვენი გარეგნობის მოწესრიგებაში, ისე ღვთის სიტყვა გვანახვებს, რა გვაქვს შესაცვლელი ჩვენს შინაგან ადამიანში.(იაკ1:23-25) წმინდა წერილების კვლევით შევძლებთ გულის ზრახვების ამოცნობას. ამიტომ ძალიან მნიშვნელოვანია, ყოველდღე ვიკითხოთ ღვთის სიტყვა და ვიფიქროთ წაკითხულზე. ეს დაგვეხმარება, გვქონდეს იეჰოვას თვალსაზრისი.

თუ მოვუსმენთ ღვთის სიტყვაში მოცემულ რჩევებს და გამოვიყენებთ ბიბლიურ პრინციპებს, შევძლებთ გავწვრთნათ სინდისი, შინაგანი ხმა, რომელიც „გვიმოწმებს“ (რომ. 9:1). 

ბიბლიური ჭეშმარიტება ადამიანში ღრმად, გულსა და გონებამდე აღწევს და ააშკარავებს მის შინაგან სამყაროს. ჭეშმარიტებას ძალუძს ადამიანის რადიკალურად გარდაქმნა (წაიკითხეთ კოლოსელების 3:10). დიახ, ღვთის სიტყვა ცვლის ადამიანს.

ღვთის სიტყვა ააშკარავებს ჩვენს ფიქრებს, მოტივებს, გვანახვებს, როგორები ვართ შინაგანად და როგორები — გარეგნულად, და რეალურ წარმოდგენას გვიქმნის საკუთარ თავზე. ბიბლია მართლაც ღვთისგან ბოძებული ბრწყინვალე ძღვენია, რომელიც საკუთარი თავის რეალურად შეფასების საშუალებას გვაძლევს

43.(ებრ11:10)-. მაგრამ აქ ხომ ზეცაში ცხოვრებაზე არაა საუბარი. მოცემული ქალაქი ზეციურ სამეფოდაც რომ გავიგოთ, ტექსტის თანახმად, აბრაამი მხოლოდ «ელოდა» მას.ასევე(ებრ11:39) აუცილებელი არაა ცაში ცხოვრობდე, იმისათვის რომ სამეფოს მოელოდე. მას დედამიწის. მცხოვრებნიც ელიან, რადგან ის მათ დიდ კურთხევებს მოუტანს. (მათ6:9,10)  გარდა ამისა, გამოცხადების 21:2-ისთანახმად, ეს «ქალაქი» ზეციდან დედამიწაზე დაეშვება, რაც საბოლოოდ აბათილებს, მოცემულ კონტექსტში დედამიწიდან ზეცაში გადასვლის ნებისმიერ აუცილებლობას. 

ეს „ქალაქი“ წარმოადგენს მესიანურ სამეფოს. ცხადია, აბრაამი უნდა დალოდებოდა ამ „ქალაქს

44.(ებრ11:16) (მათ4:17)(მათ6:9,10) ცა ასიმბოლოებს ღმერთს და ყველაფერს, რაც მისგან გამოდის, ყველაფერი წმინდა და სამართლიანი. გავიხსენოთ: «ცა – ჩემიტახტია» (საქმეები 7:49; მათე 5:34; 23:22). მეორე, სამეფო პირდაპირი გაგებით ციდან მმართველობს, სიმბოლური ციური იერუსალიმიდან. ებრაელებისთვის გასაგები იყო ეს მეტაფორა: დავითიც იერუსამილიდან მართავდა თავის ქვეყანას, რომელიც სიონის მთაზე მდებარეობდა, ანუ სავსებით მაღალ ადგილზე. თუ მთიდან ბარის მართვა შეიძლება, მაშინ ასევე შეიძლება ციდან დედამიწის მართვა. იოანეცკი, როდესაც ხილვაში ზეციურ იერუსალიმ საღწერს, მას აღწერს არა როგორც მიწისაგან იზოლირებულ ადგილს, არამედ როგორც «რომელიც ციდან ეშვება» (გამოცხადება 21:2). სად ეშვება ის, თუ არა დედამიწაზე? ის უნათებს «ხალხებს», და, დააკვირდით, მასში შეაქვთ ძღვენი «მიწიერ მეფეებს» (გამოცხადება 21:24). ციური სამეფოს ყველა ხატება და პირველსახე მჭიდროდაა დაკავშირებული დედამიწასთან და მის მკვიდრებთან. და არც შეიძლება სხვაგვარად იყოს, რადგანაც მესია და მისი სამეფო – ეს «ეშმაკის საქმეების დარღვევის» საშუალებაა (1 იოანე 3:8), ეშმაკის ამ საქმეებითკი, როგორც დაბადების პირველი თავებიდან ვიცით, ძირითადად დედამიწა იტანჯება. ამრიგად აუცილებელი არაა ცაში ცხოვრობდე, იმისათვის რომ სამეფოს მოელოდე. მას დედამიწის მცხოვრებნიც ელიან, რადგან ის მათ დ იდ კურთხევებს მოუტანს. გარდა ამისა, გამოცხადების 21:2-ისთანახმად, ეს «ქალაქი» ზეციდან დედამიწაზე დაეშვება, რაც საბოლოოდ აბათილებს, მოცემულ კონტექსტში დედამიწიდან ზეცაში გადასვლის ნებისმიერ აუცილებლობას.  რადგან ისინი არასდროს კარგავდნენ რწმენას, მალე აღდგენილნი იქნებიან ‘ქალაქის’, მესიანური სამეფოს, მიწიერ სამფლობელოში საცხოვრებლად, რომელიც ღმერთმამა თთვის მოამზადა იმ ერთგულ მსახურებს „სურდათ უკეთესი, ესეიგი, ზეციური“ ისინი რწმენით ელოდნენ უკეთეს ადგილს ღვთის მესიანური სამეფოს მმართველობისას. შეგვიძლია დარწმუნებული ვიყოთ, რომ ღმერთი დააჯილდოვებს მათ მარადიული სიცოცხლით უკეთეს ადგილას — სამოთხეში დედამიწაზე ღვთის სამეფოს მმართველობისას (ებრაელთა 11:39, 40).

14 აბრამმა აყვავებული ქალაქი მიატოვა. მაგრამ ახლა მას ‘საძირკვლიანი ქალაქის’ — კაცობრიობაზე მმართველი სამართლიანი მთავრობის — რწმენის თვალით დანახვა შეეძლო (ებრაელთა 11:10). დიახ, აბრამმა თავისთვის ხელმისაწვდომი მხოლოდ მწირი ინფორმაციის საფუძველზე მოკვდავი კაცობრიობის გამოსყიდვასთან დაკავშირებული ღვთის განზრახვის ძირითადი საკითხების ნელ-ნელა მიხვედრა დაიწყო. დღეს ჩვენ კურთხეული ვართ იმით, რომ გაცილებით ღრმად გვესმის ღვთის განზრახვები, ვიდრე აბრამს (იგავნი 4:18). „ქალაქი“, ანუ სამეფო მთავრობა, რომელზეც აბრამი ამყარებდა იმედს, ახლა უკვე რეალობაა — იგი ზეცაში დამყარდა 1914 წელს. ამიტომ, განა ამან არ უნდა აღგვძრას, რომ ჩვენი მოქმედება იეჰოვასადმი რწმენასა და ნდობას ირეკლავდეს?

ეს ქალაქი ღვთის სამეფოს წარმოადგენს. აბრაამმა ამ სამეფოს მეშვეობით კურთხევები რომ მიიღოს და დედამიწაზე მარადიულად იცოცხლოს, მკვდრეთით უნდა აღდგეს. მარადიული სიცოცხლის შესაძლებლობა ექნებათ მათაც, ვინც არმაგედონს გადაიტანს ან მკვდრეთით აღდგება (გამოცხ. 7:9, 14; 20:12—14).

აბრაამი „ელოდა ჭეშმარიტი საძირკვლის მქონე ქალაქს, რომლის მშენებელი და შემოქმედიც ღმერთია“ (ებრ. 11:10). მას მუდმივ საცხოვრებლად მხოლოდ ის ადგილი ესახებოდა, სადაც იეჰოვა იმმართველებდა. აბელს, ენოქს, ნოეს, აბრაამსა და სხვა ერთგულ მსახურებსაც მკვდრეთით აღდგომის სწამდათ და სულმოუთქმელად ელოდნენ იმ დროს, როცა იცხოვრებდნენ დედამიწაზე, სადაც ღვთის სამეფო დამყარდებოდა, ანუ ბიბლიური ენით რომ ვთქვათ, ელოდნენ „ჭეშმარიტი საძირკვლის მქონე ქალაქს“. ღვთის სამეფოს კურთხევებზე ფიქრი ამ ადამიანებს იეჰოვასადმი რწმენას უასკეცებდა (წაიკითხეთ ებრაელების 11:15, 16).

პავლე აბრაამს მოიხსენიებს, როგორც უცხოელს და კარავში მცხოვრებს, რომელიც „ელოდა ჭეშმარიტი საძირკვლის მქონე ქალაქს, რომლის მშენებელი და შემოქმედიც ღმერთია“ (ებრაელები 11:9, 10). პირდაპირი მნიშვნელობით ეს იერუსალიმის მსგავსი ქალაქი არ იყო, სადაც ღვთის ტაძარი მდებარეობდა. ეს იყო სიმბოლური ქალაქი — იესო ქრისტესა და მისი თანამმართველებისგან შემდგარი ზეციერი სამეფო. ცხებულებს აგრეთვე ეწოდებათ „წმინდა ქალაქი, ახალი იერუსალიმი“ და ქრისტეს „პატარძალი“ (გამოცხადება 21:2). 1914 წელს იეჰოვამ იესო მესიანური სამეფოს ტახტზე აიყვანა და უბრძანა, ებატონა თავის მტრებს შორის (ფსალმუნები 109:1, 2; გამოცხადება 11:15). სამეფოს კურთხევების მისაღებად „იეჰოვას მეგობარი“ აბრაამი მკვდრეთით უნდა აღდგეს. ჩვენც მივიღებთ ღვთის ახალ ქვეყნიერებაში სამეფოს მეშვეობით კურთხევებს — იმისგან დამოუკიდებლად, უამრავ ხალხთან ერთად გადავიტანთ არმაგედონს, თუ მათ შორის ვიქნებით, რომლებიც მკვდრეთით აღდგებიან (გამოცხადება 7:9, 14). და მაინც, რა საფუძველი არსებობს აღდგომის იმედისთვის?

45.(ებრ12:9,23)სსგ-სულები უნდა ეწეროსოVპირველ რიგში უნდა აღინიშნოს რომ ყველა მართალი სული ზეცაში ვერ იქნებოდა რადგან იესომ თქვა(იოან3:13 ასევე წიგნ ებრაელებშიც ვკითხულობთ რომ მათ ჯერ არ მიუღიათ დანაპირები(ებრ11:39,40)  ასევე ამ თავშიც12:18-29-ის ჩათვლით არწერია ხალხზე რომლებიც უკვე ზეცაშია არამედ მათზე ვინც დედამიწაზეა (გალ4:25,26)      [(ლუკ10:20)იესომ ის კი არ თქვა რომ ის გიხაროდეთ რომ თქვენი სულები  ზეცაში წავა და მიეახლებიან თქვეს სულებსო არამედ ის რომ სახელები ჩაიწერაო(ფილ4:3)

მართალია, იესოს სულითცხებული მიმდევრები არასრულყოფილი ხორციელი ქმნილებები არიან, მაგრამ ზეციერი მოწოდებისა და მემკვიდრეობის წყალობით ისინი სულიერი ცხოვრებით ცხოვრობენ. როგორც ჩანს, მოციქულს სწორედ ეს ჰქონდა მხედველობაში, როცა მიწიერი მამები იეჰოვა ღმერთს, „ჩვენი სულიერი ცხოვრების მამას“ (სიტყვასიტყვით „სულების მამას“) შეადარა (ებ. 12:9; შდრ. 12:23). ქრისტეს თანამემკვიდრეები, ვიდრე ზეციური ცხოვრებისთვის აღდგებიან და ისეთივე სხეული ექნებათ, როგორიც ქრისტეს, ჯერ კიდევ დედამიწაზე ერთი სულით უნდა იყვნენ გაერთიანებულნი ქრისტესთან, თავიანთ „თავთან“, და არ უნდა დაემონონ ხორცის სურვილებსა და უზნეო მიდრეკილებებს. წინააღმდეგ შემთხვევაში ისინი შეიძლება მეძავს შეუერთდნენ და მისი „ერთხორცი“ გახდნენ (1კრ. 6:15—18; 15:44—49; რმ. 8:5—17).

46.(იაკ2:26)- (დაბ7:15,22;6:15)ამ მუხლში იგულისხმება ის რაც სხეულს სიცოცხლეს უნარჩუნებს(აძლევს) მაგალითად ჩვენ ვამბობთ ხოლმე რომ ადამიანი ჯანმრთელია  ასევე შეგვიძლია ვთქვათ: ადამიანს კარგი ჯანმრთელობა აქვს მსგავსადვე ადამიანი არის სული და ადამიანს აქვს სული  ამრიგად სული ყოველი ცოცხალი არსების უხილავი მაცოცხლებელი ძალაც არის(ეკლ3:19)

როგორც სხეულია მკვდარი სულის გარეშე, ასევე რწმენაც მკვდარია საქმეთა გარეშე“. როცა ადამიანი მკვდარია, არავითარი მაცოცხლებელი ძალა ანუ „სული“ მასში არ არის და მას არაფრის კეთება არ შეუძლია.

47.(1პტრ1:3,4)-(ფილ1:22-24)-რატომ იყო უკეთესი თუ სული კვდებაო? (ფილ3:20,21)(1თეს4:16)(1იოან3:2)-როცა ქრისტე მოვიდოდა პავლე გათავისუფლდებოდა ანუ მიიღებდა იმ ჯილდოს რომელსაც ღმერთი დაჰპირდა

48(1პეტრ3:19,20)- პეტრე მოციქულმა ეს სულები გააიგივა იმ ანგელოზებთან, „რომლებიც ურჩები იყვნენ მაშინ, როცა მოთმინებით იცდიდა ღმერთი ნოეს დროს“ (1 პეტ. 3:20).თუ 2 პეტრეს 2:4-სა და იუდას 6-ს შევადარებთ დაბადების 6:2—4-თან, დავინახავთ, რომ ამ სულებში იგულისხმებიან ღვთის ძეები ანუ ანგელოზები, რომლებმაც ხორცი შეისხეს ნოეს დროს და „ადამიანთა ასულები“ მოიყვანეს ცოლად.

ბიბლიაში წერია, რომ ეს ურჩი ანგელოზები არიან საპყრობილეში მყოფი სულები, ტარტაროზში ჩაყრილნი და „უკუნ სიბნელეში მარადიულ ბორკილებში“ შემონახულნი „გასამართლების დიდი დღისათვის“. როგორც ჩანს, ეს იმას ნიშნავს, რომ ისინი ძალიან შეზღუდულები არიან და აღარ შეუძლიათ ხორცშესხმა, როგორც ამას წარღვნამდე აკეთებდნენ (1პტ. 3:19; 2პტ. 2:4; იუდ. 6).

ასევე  1 პეტრეს 3:19, 20-ში ერთ შემთხვევაში სულად [„საპყრობილეში სულები“] ნათარგმნია ბერძნული სიტყვა „პნევმასინ“, ხოლო მეორე შემთხვევაში [„რვა სული“] ბერძნული სიტყვა „ფსიქე“. პირველ შემთხვევაში სულებში ურჩი ანგელოზებია ნაგულისხმები, მეორე შემთხვევაში კი — ცოცხალი ადამიანები, ნოე და მისი ოჯახის წევრები. იესომ „სულებს საპყრობილეში“ უქადაგა ანუ, როგორც ჩანს, განაჩენი გაუცხადა).

იუდას წიგნი მოიხსენიებს „ანგელოზებს, რომლებმაც არ შეინარჩუნეს თავიანთი თავდაპირველი მდგომარეობა და მიატოვეს მათთვის განკუთვნილი სამკვიდრო, უკუნ სიბნელეში მარადიულ ბორკილებში ინახავს . . . [მათ ღმერთი] გასამართლების დიდი დღისათვის“ (იუდ. 6).

ვაინის ძველი და ახალი აღთქმის სიტყვების განმარტებით ლექსიკონში აღნიშნულია: „1პტ. 3:19-ში, როგორც ჩანს, საუბარია არა სასიხარულო ცნობის ქადაგებაზე (არაფერი მოწმობს იმაზე, რომ ნოემ სასიხარულო ცნობა იქადაგა ან წარღვნამდელი ხალხის სულები საპყრობილეში არიან), არამედ იმაზე, რომ ქრისტემ აღდგომის შემდეგ თავისი გამარჯვების შესახებ აუწყა დაცემულ სულებს, ანგელოზებს“ (Vine’s Expository Dictionary of Old and New Testament Words, 1981, ტ. 3, გვ. 201).

რა გაგებით იყვნენ სულიერი ქმნილებები ურჩები ნოეს დღეებში? წარღვნამდე ამ ბოროტმა სულებმა ხორცი შეისხეს; ეს არ ყოფილა ღვთის განზრახვა (დაბ. 6:2, 4). უფრო მეტიც, მათ სქესობრივი კავშირი დაამყარეს ქალებთან, რაც მათ შემთხვევაში ურთიერთობის არაბუნებრივი ფორმა იყო. ღმერთს სულიერი ქმნილებები ამგვარი ურთიერთობისთვის არ შეუქმნია (დაბ. 5:2). ეს ურჩი და ბოროტი ანგელოზები ღვთის დანიშნულ დროს განადგურდებიან. ამჟამად, როგორც იუდას წიგნიდან ვიგებთ, ისინი „უკუნ სიბნელეში“, ასე ვთქვათ, სულიერ საპყრობილეში არიან.

პეტრემ აღნიშნა, რომ იესომ ამ სულებს ჰადესიდან მკვდრეთით აღდგომის შემდეგ უქადაგა და არა სამარეში ანუ ჰადესში (შეოლი) სამდღიანი ყოფნის დროს (1პტ. 3:18—20).

. როგორც ჩანს, იესომ მკვდრეთით აღდგომის შემდეგ ბოროტ სულებს გამოუცხადა, რომ სამართლიან სასჯელს მიიღებდნენ. იესოს „ქადაგება“ მათთვის იმედისმომცემ ცნობას არ შეიცავდა. ეს მათთვის განაჩენის გამოცხადება იყო (იონ. 1:1, 2). სიკვდილამდე იესომ ერთგულება შეინარჩუნა და შემდეგ აღსდგა, რითაც დაამტკიცა, რომ ეშმაკს არანაირი ძალაუფლება არ ჰქონდა მასზე. ამიტომ მას ჰქონდა საფუძველი, რომ ასეთი განაჩენი გამოეცხადებინა მათთვის (იოან. 14:30; 16:8—11).

ეს ურჩი და ბოროტი ანგელოზები ღვთის დანიშნულ დროს განადგურდებიან. იმ დრომდე ეს ურჩი სულები უკუნ სულიერ სიბნელეში სულიერ საპყრობილეში არიან; მათი საბოლოო განადგურება გარდაუვალია (გამოცხ. 20:7—10).

49.(1პეტრ4:6) (1პტ4:14)(ეფ2:1-5)-ამრიგად აქ საუბარია ადამიანებზე რომლებიც  სულიერი გაგებით იყვნენ მკვდრები და სასიხარულო ცნობის მოსმენის შემდეგ სულიერად გაცოცხლდნენ(მთ. 8:22; 1ტმ. 5:6).

ისინი, ვინც ‘მკვდრები იყვნენ თავიანთ დანაშაულსა და ცოდვებში’ ანუ სულიერად მკვდრები, ვინაიდან არ ჰქონდათ სასიხარულო ცნობა მოსმენილი (ეფეს. 2:1). მას შემდეგ, რაც მიიღეს სასიხარულო ცნობა, სულიერად გაცოცხლდნენ.რომლებიც ქრისტეს სიკვდილამდე მოკვდნენ? როგორც აღვნიშნეთ, საპყრობილეში მყოფ სულებში დაუმორჩილებელი ანგელოზები იგულისხმებიან და არა მკვდრები. ფიზიკურად მკვდარი ადამიანებისთვის ქადაგებას აზრი არ ექნებოდა, რადგან ეკლესიასტეს 9:5-ში ნათქვამია, რომ „მკვდრებმა არაფერი იციან“. ფსალმუნის 146:4-ში კი წერია, რომ სიკვდილის დროს „ქრება მისი [ადამიანის] ფიქრები“. ეფესოელების 2:1—7, 17-ში საუბარია ადამიანებზე, რომლებიც სულიერი გაგებით იყვნენ მკვდრები და სასიხარულო ცნობის მოსმენის შემდეგ სულიერად გაცოცხლდნენ).

მკვდრები“, რომლებმაც დედამიწაზე იესოს ხმა მოისმინეს. იესოს ნათქვამი ჰქონდა, რომ მის ხმას „მკვდრებიც“ მოისმენდნენ. მსგავსი მეტაფორა პეტრემაც გამოიყენა: „მკვდრებსაც ამიტომ ეხარათ სასიხარულო ცნობა, რომ ადამიანური თვალსაზრისით გასამართლებულიყვნენ ხორცის მიხედვით, ხოლო ღვთის თვალსაზრისით ეცხოვრათ სულის მიხედვით“ (1პტ. 4:6). პეტრემ ეს იმიტომ თქვა, რომ ქრისტეს მსმენელები მკვდრები იყვნენ თავიანთ „დანაშაულსა და ცოდვებში“, მაგრამ მას შემდეგ, რაც სასიხარულო ცნობა იწამეს, სულიერად გაცოცხლდნენ (ეფ. 2:1; შდრ. მთ. 8:22; 1ტმ. 5:6).

50.(გმც6:9-11)(გმც20:4სსგ,აფ)(-იხ სქოლიოცV პირველ რიგში უნდა აღინიშნოს რომ ბოლო დროზე აღსასრულის პერიოდზეა საუბარი.რ ოცა 14000 სულიერ სხეულში  )რაც შეეხება მე-11 მუხლს-მიეცა სამსხვერპლოს ძირთან დაღვრილი სისხლის გუბეს თეთრი გრძელი სამოსელი? რა თქმა უნდა, არა! თ თეთრი გრძელი სამოსელი მათ მიეცათ, ვისი სისხლიც, ასე ვთქვათ, სამსხვერპლოს ძირთან დაიღვარა. მათ იესოს სახელის გულისთვის გასწირეს თავი, მაგრამ შემდეგ სულიერ ქმნილებებად აღდგნენ.(ფილ3:20,21) საიდან ვიცით ეს? გამოცხადების წიგნში ვკითხულობთ: „მძლეველი თეთრი ტანსაცმლით შეიმოსება. მის სახელს არ ამოვშლი სიცოცხლის წიგნიდან“. გავიხსენოთ, რომ 24 უხუცესი იყო „თეთრებშიუ ნდქ აღინიშნოს რო მ აქ  ჩაცმული და თავებზე ოქროს გვირგვინები ედგათ“ (გამოცხადება4:4).მას შემდეგ, რაც ომი, შიმშილი და სასიკვდილო ჭირი დაატყდა დედამიწას, 144 000-დან გარდაცვლილები, რომლებიც სამსხვერპლოს ძირთან დაღვრილი სისხლით არიან წარმოდგენილნი, ზეციერი ცხოვრებისთვის აღდგნენ და სიმბოლური გაგებით თეთრი გრძელი სამოსლით შეიმოსნენ.17 ვინც აღდგნენ, უნდა ‘დაისვენონ’. ისინი მოთმინებით უნდა დაელოდონ ღვთის შურისძიების დღეს. დედამიწაზე მცხოვრებმა „მათნაირმა მონებმა“ განსაცდელების დროს ჯერ კიდევ უნდა დაამტკიცონ ერთგულება. ღვთის სასამართლოს დღის დადგომისას ისინი შეწყვეტენ დასვენებას (გამოცხადება 7:3). მაშინ ეს მკვდრეთით აღმდგარი სულითცხებულები იესოსთან ერთად გაანადგურებენ ბოროტ ადამიანებს, მათ შორის უდანაშაულო ქრისტიანთა სისხლისმღვრელებს (2 თესალონიკელები 1:7—10).

ამრიგად აქ საუბარია ზეციერი ცხოვრებისთვის არჩეულ ქრისტიანებზე

(ლევ17:11,14)დახოცილთა სულებით წარმოდგენილია  იესოს ერთგულ მსახურთა სისხლი(2მეფ21:16)(დაბ4:10)(ებრ12:24)(გმც18:24

გრძელი სამოსლის მიღება იმაზე მიუთითებს, რომ ისინი უკვდავ სულიერ ქმნილებებად აღდგებიან. ისინი აღარ არიან დახოცილი სულები სამსხვერპლოს ძირთან. ისინი აღდგნენ და 24 უხუცესს შეუერთდნენ, რომლებიც თაყვანს სცემენ ზეციერ ტახტზე მჯდომ ღმერთს. ზეცაში მათაც მიეცათ ტახტები, რაც იმაზე მეტყველებს, რომ მათ სამეფო მდგომარეობა დაიკავეს. ისინი თეთრებში არიან ჩაცმულნი, რაც იმას ნიშნავს, რომ მართლებად არიან აღიარებულნი და ზეციერ ეზოში იეჰოვას წინაშე საპატიო ადგილს იმსახურებენ. სწორედ ამას ჰპირდებოდა იესო სარდისის კრების ერთგულ ცხებულ ქრისტიანებს: „მძლეველი თეთრი ტანსაცმლით შეიმოსება“ (გამოცხადება 3:5; 4:4; 1 პეტრე 1:4).

51.(გმც7:9,10) (გამოს16:9)-უფლის წინაშე წარსადგომად მათ ზეცაში ასვლა არ ჭირდებაოდათ(ლევ24:8)ჩვენ ასევე ვკითხულობთ (მათ25:31-33)-ბუნებრივია ისინი  არ იქნებიან  ზეცაში ვინც  მარადიულად მოიკვეთებიან (გმც20:12) ასე რომ ადამიანები რომლებიც არიან დედამიწაზე იმყოფებიან ტახტის წინ  ამრიგად უამრავი ხალხი ტახტისა და კრავის წინ დგას იმ გაგებით რომ ისინი მხედველობის არეში ჰყავს ღმერთს(ტიმ2:14) რომელსაც განაჩენი მათ სასარგებლოდ გამოაქვს .ხოლო ზეცაში მხოლოდ 144000 მიდის(გმც7:4;14:1-3)-144000 ისგან განსხვავებით უამრავ ხალხზე არ არის ნათქვამი რომ დედამიწიდან არიან ნაყიდნი რათა ქრისტესთან იყვნენ ზეციერ სიონის მთაზე  უამრავი ხალხის განმასხვავებელი თვისება არის ისიც რომ ისინი არიან პალმებით ხელში(7:9)[გარდა ამისა 7:3,4_ში საუბარია განსაზღვრულ რიცხვზე ხოლო9-ში მოხსენიებულია უამრავი ხალხი რომლის დათვლაც არავის შეეძლო განსაზღვრული რიცხვი დაპირისპირებულია ამავე თავში მოცემულ განუსაზღვრელ რიცხვთან]-ბერძნული სიტყვა ენოპიონ  რომელიც ბიბლიაში ითარგმნა წინ ან წინაშე სიტყვასიტყვით ნიშნავს :-მხედველობის არეში და რამდენჯერმე გამოიყენება იმ ადამიანებთან მიმართებაში რომლებიც დედამიწაზე ცხოვრობდნენ მაგრამ ღმერთის წინ ანუ მისი მხედველობის არეში იყვნენ(2ტიმ2:14)(რომ14:22)(1ტიმ5:21) –[დგომა იმაზე უფრო მიუთითებს რომ ღმერთი და ქრისტე იწონებენ მათ(ლუკ21:36]

52..(გმც7:15)-V(ლუკ2:36,37)(საქ20:31)(ეს66:23)წმინდა მსახურებაში იგულისხმება გამუდმებული გულითადი მსახურება გარდა ამისა წავიკითხოთ(გმც7:17)(გმც21:4)-მაგრამ ზეცაში ხომ არ არსებობს ტკივილი წუხილი და ცრემლი ან ისეთი რამ რაც ამ უკანასკნელს გამოიწვევდა?ამასგარდა ზეცაში ხომ არავინ კვდება? არადა რაღაცამ რომ აღარ იარსებოს ის დღეს უნდა არსებობდეს მაგრამ სიკვდილი არც არასდროს არსებულა არც ეხლა არსებობს და არც იარსებებს

უამრავი ხალხი სამღვდელო კლასში არ შედის და ამ ამაღლებულ მდგომარეობას არ იკავებს. მართალია, მოგვიანებით, გამოცხადების 7:15-ში მათზე ნათქვამია, რომ ღმერთს ისინი „მის ტაძარში“ ემსახურებიან, მაგრამ ამ ტაძარში არ იგულისხმება საწმინდრის შიდა ნაწილი ანუ წმინდათაწმინდა. აქ ლაპარაკია ღვთის სულიერი ტაძრის მიწიერ ეზოზე. ბერძნული სიტყვა ნაოს, რომელიც აქ ტაძრად არის ნათარგმნი, ხშირად უფრო ფართო გაგებით გამოიყენება და მასში იეჰოვას თაყვანისმცემლობისთვის აგებული მთლიანი ნაგებობა იგულისხმება. დღეს იეჰოვას ტაძარი წარმოადგენს სულიერ ნაგებობას, რომელშიც შედის როგორც ზეცა, ისე დედამიწა (შეადარეთ მათეს 26:61; 27:5, 39, 40; მარკოზის 15:29, 30; იოანეს 2:19—21).

მსახურებაში

გარდა ამისა, ისინი „არიან ღვთის ტახტის წინ და ემსახურებიან მას დღე და ღამე მის ტაძარში. და ტახტზე მჯდომარე გაშლის თავის კარავს მათზე“ (გამოცხადება 7:9, 15). ისრაელში პროზელიტები სოლომონის ტაძრის გარეთა ეზოში ეწეოდნენ თაყვანისმცემლობას. უამრავი ხალხი დღეს ამნაირადვე სცემს თაყვანს იეჰოვას მისი სულიერი ტაძრის გარეთა ეზოში. იქ მსახურება მათ სიხარულს ანიჭებს (ფსალმუნი 121:1). მას შემდეგ, რაც ცხებულთა უკანასკნელი წევრიც კი ზეციერ მემკვიდრეობას მიიღებს, ისინი, როგორც იეჰოვას ხალხი, მისთვის წმინდა მსახურებას განაგრძობენ (გამოცხადება 21:3).

ამ აზრთან დაკავშირებით „საგუშაგო კოშკში“ ეწერა: «უამრავი ხალხის ვინაობის დადგენაში დიდ როლს ასრულებს გამოცხადების 7:15 . . . „გამოცხადებაში“ აღწერილი უამრავი ხალხი დგას ღვთის ტახტის წინ და სახალხოდ ასრულებს წმინდა მსახურებას . . . მათ ესმით და ემორჩილებიან ღვთის კრავის, იესოს სიტყვებს: „შენს ღმერთს ეცი თაყვანი და მხოლოდ მას შეუსრულე წმინდა მსახურება“. ეს სიტყვები ეხება ყველა ქმნილებას, რომლებსაც იეჰოვა იწონებს» (მათ. 4:10). ამგვარად, რასაც ბიბლია ამბობს უამრავ ხალხზე, არ ნიშნავს, რომ ყველა, ვინც აცხადებს, რომ ღმერთი უყვარს, მაგრამ ღვთის ნების შესრულებას გულგრილად ეკიდება, ავტომატურად გადარჩება.

მაშ, შეიძლება იმის თქმა, რომ უამრავი ხალხი ზეციერ კლასს წარმოადგენს? „საგუშაგო კოშკში“ აიხსნა, რომ ბიბლიას ასეთ დასკვნამდე არ მივყავართ. მაგრამ რაც შეეხება მათ ადგილს „ტახტის წინ“, ამასთან დაკავშირებით ჟურნალში მოყვანილი იყო მათეს 25:31, 32. ეს მუხლები გვიჩვენებს, რომ მართალია ერები ქრისტეს ტახტის წინ იკრიბებიან, ისინი დედამიწაზე არიან. უამრავი ხალხი იმ გაგებით დგას ტახტის წინ, რომ მათ ტახტზე მჯდომის კეთილგანწყობა დაიმსახურეს (შეადარეთ იერემიას 35:19)

53.(გმც11:3,7-12) აქ საუბარია ზეციერი იმედის ქრისტიანებზე  ასევე რატო შევიდა ღვთის სიცოცხლის სული თუკი მათი სული ცოცხალი იყო?  სულიერიმდგომარეობისცვლილება. ამქვეყნიერებისსულიერიმდგომარეობაზოგჯერსიკვდილთანარისშედარებული. ამიტომთქვაიესომ: „მკვდრებმათვითონდამარხონთავიანთიმკვდრები“; პავლემოციქულმაკიგანცხრომასმიცემულქალზეთქვა, რომ „თუმცაცოცხლობს, მკვდარია“ (ლკ. 9:60; 1ტმ. 5:6; ეფ. 2:1). როგორცპირდაპირიგაგებითსიკვდილიათავისუფლებსადამიანსვალებისადამოვალეობებისგან (რმ. 6:7), ისეგადატანითიმნიშვნელობითსიკვდილიათავისუფლებსქრისტიანსცოდვისა (რმ. 6:2, 11) დამოსესკანონისწყევლისგან (რმ. 7:2—6), ანუადამიანიკვდებაწარსულისთვისდათავისუფლდებაძველიმოვალეობებისგან. რათქმაუნდა, ფიზიკურადისცოცხალია, მაგრამახლაუკვეროგორცსიმართლისმონა, თავისუფლადმიჰყვებაიესოს (რმ. 6:18—20; გლ. 5:1).თუგავითვალისწინებთიმას, რომსიკვდილიგადატანითიმნიშვნელობითმდგომარეობისშეცვლასნიშნავს, ნათელიეფინებაეზეკიელისწიგნშიჩაწერილწინასწარმეტყველურხილვას, რომელშიცბაბილონშიგადასახლებულიხალხიშედარებულიადახოცილებთან, დამარხულებთანდაგამომშრალძვლებთან (ეზკ. 37:1—12). ისინიუნდა „გაცოცხლებულიყვნენ“ ანუკვლავთავიანთმიწა-წყალსდაბრუნებოდნენ (ეზკ. 37:13, 14). მსგავსიშედარებააგამოყენებულიგამოცხადების 11:3, 7—12-სადალუკას 16:19—31-ში.

54.„სული“ უმთავრესად ადამიანს ნიშნავს. თუმცაღა ზოგიერთი მუხლი მოგვიწოდებს, „გიყვარდეს იეჰოვა, შენი ღმერთი, მთელი გულით, მთელი სულითა და მთელი ძალით “კანონის6:5-, ხოლო იესომ თქვა, რომ ღმერთს უნდა ვემსახუროთ მთელი სულითა და ძალით, და აგრეთვე „მთელიგონებით“ (მრ. 12:30; ლკ. 10:27). იბადება კითხვა: რატომ არის გული, ძალა და გონება სულთან ერთად მოხსენიებული, თუკი სული ისედაც მოიცავ სგულს, ძალასა და გონებას? სავარაუდო პასუხის მისაღებად შემდეგი მაგალითი გამოგვადგება: ვინმემ შეიძლება თავი (თავისისული) მონად მიჰყიდოს ბატონს და გახდეს მისი საკუთრება, თუმცა ის შეიძლება არ ემსახურებოდეს ბატონს მთელი გულით, უხალისოდ აკეთებდეს საქმეს და არ ცდილობდეს ბატონის გულის გახარებას; ბატონის ინტერესები სხელშეწყობას ის შეიძლება არ ახმარდეს მთელ თავის ძალასა და გონებრივ შესაძლებლობებს (შდრ. ეფ. 6:5; კლ. 3:22). ასე რომ, იესომ სულთან ერთად გული, ძალა დაგონება, როგორც ჩანს, იმიტომ მოიხსენია, რომ გვახსოვდეს, რა მდენად მნიშვნელოვანია ეს ფაქტორები ჩვენი ბატონის, იეჰოვასადმი და ჩვენი გამომსყიდველის, იესოსადმი მსახურებაში. ის, ვინც „მთელი სულით“ ემსახურება ღმერთს, მთლიანად არის ჩაბმული ღვთისმსახურებაში მთელი თავისი გონებრივი თუ ფიზიკური შესაძლებლობებით (შდრ. მთ. 5:28—30; ლკ. 21:34—36; ეფ. 6:6—9; ფლ. 3:19; კლ. 3:23, 24).

55.შინაგანი ადამიანი. იმ კონტექსტებში, სადაც საუბარია ბრძოლაზე, რომელშიც ქრისტიანია ჩაბმული, მათ შორის დაცემულ, ცოდვილ სხეულთან ბრძოლაზე, ბიბლია იყენებს ფრაზებს: „შინაგანი კაცი“, „შინაგანი ადამიანი“ და სხვ. (რმ. 7:22; 2კრ. 4:16; ეფ. 3:16). ეს ფრაზები მართებულადაა გამოყენებული ქრისტიანების მიმართ, რადგან ისინი იახლებენ „გონების აღმძვრელ ძალას“ (ეფ. 4:23). მათი გონების აღმძვრელი ძალა სულიერისკენ არის მიმართული. ისინი ცდილობენ, გაიხადონ „ძველი პიროვნება [სიტყვასიტყვით „ძველი კაცი“]“ და შეიმოსონ „ახალი პიროვნებით“ (კლ. 3:9, 10; რმ. 12:2). ვინაიდან სულით ცხებული ქრისტიანები ქრისტეში მოინათლნენ, ისინი მის სიკვდილშიც არიან მონათლულნი. მათ ძველი პიროვნება ბოძზე გააკრეს, რათა „ცოდვილი სხეული უმოქმედო გამხდარიყო“. მაგრამ ფიზიკურ სიკვდილამდე და სულიერ სხეულში აღდგომამდე მათი ხორციელი სხეული კვლავ ებრძვის სულიერ ადამიანს. ამ მძიმე ბრძოლის შესახებ პავლე ამბობს: „მართლაც ვოხრავთ ამ საცხოვრებელში“. მაგრამ იესო ქრისტეს გამოსასყიდი ფარავს ძველი პიროვნების (რომლის სხეულის ნაწილებში ხორციელი სურვილი მოქმედებს) მიერ ჩადენილ ცოდვებს, თუ ქრისტიანი არ დანებდება და შეგნებულად არ აჰყვება მის სურვილებს (რმ. 6:3—7; 7:21—25; 8:23; 2კრ. 5:1—3).

სულიერი ადამიანი. მოციქული პავლე სულიერ ადამიანს ხორციელს უპირისპირებს: „ხორციელი ადამიანი არ იღებს იმას, რაც ღვთის სულისგან არის, რადგან ეს უგუნურებად მიაჩნია“ (1კრ. 2:14). ხორციელ ადამიანში მხოლოდ ფიზიკური სხეულის მქონე ადამიანი არ იგულისხმება, რადგან ფაქტია, დედამიწაზე მცხოვრებ ყველა ქრისტიანს ხორციელი სხეული აქვს. ამ შემთხვევაში ხორციელ ადამიანში იგულისხმება ის, ვისაც სულიერი ცხოვრება არ გააჩნია. ის ხორციელია, რადგან ხორცის სურვილებს არის აყოლილი და მის ცხოვრებაში სულიერისთვის ადგილი საერთოდ არ რჩება.

როგორც პავლე ამბობს, ხორციელი ადამიანი ვერ წვდება იმას, რაც ღვთის სულისგან არის, რადგან „ამისთვის სულიერი განსჯაა საჭირო“. შემდეგ დასძენს: „სულიერი ადამიანი კი ყველაფერს განსჯის, ხოლო თვითონ არავისგან განისჯება“. სულიერი ადამიანი წვდება იმას, რასაც ღმერთი ამჟღავნებს და ხედავს ხორციელი ადამიანის არასწორ აზროვნებასა და ცხოვრების წესს. ხორციელი ადამიანისთვის გაუგებარია სულიერი ადამიანის აზროვნება, ქმედება და ცხოვრების წესი. სულიერ ადამიანს ღვთის გარდა ვერავინ განსჯის (რმ. 14:4, 10, 11; 1კრ. 4:3—5). მსჯელობისას მოციქულ პავლეს ასეთი არგუმენტი მოჰყავს: „ვინ შეიცნო იეჰოვას გონება, რომ ასწავლოს მას?“. რა თქმა უნდა, არავინ. მაგრამ პავლე ქრისტიანებზე ამბობს: „ჩვენ კი ქრისტეს გონება გვაქვს“. ქრისტე თავის მიმდევრებს უმჟღავნებს იეჰოვას და მის განზრახვებს. ამგვარად, ქრისტეს გონების შეძენით ისინი სულიერი ადამიანები ხდებიან (1კრ. 2:14—16).

56.კლინიკური სიკვდილი

ზოგი, ვინც განსაზღვრული დროის მანძილზე „მკვდარი“ იყო, ამბობს, რომ საიქიო ცხოვრება ნახა. რა შეიძლება ითქვას ამაზე?

ჩვეულებრივ, სუნთქვისა და გულისცემის შეწყვეტიდან რამდენიმე წუთი გადის, სანამ უჯრედებში სასიცოცხლო პროცესების თანდათანობით შეჩერება დაიწყება. თუ სხეულს ძალიან ცივ ადგილზე მოათავსებენ, ეს პროცესი შეიძლება საათობით გაგრძელდეს. ამის გამო ზოგჯერ შესაძლებელია ადამიანის გამოცოცხლება გულ-ფილტვის რეანიმაციის მეშვეობით. ასეთ მდგომარეობას უწოდებენ „კლინიკურ სიკვდილს“, რომლის დროსაც სხეულის უჯრედები ჯერ კიდევ ცოცხალია.