რა გვარწმუნებს ღმერთის არსებობაში?

ზოგს შეიძლება იმიტომ არ სწამს ღმერთი, რომ ცხოვრებაში ბევრ უსამართლობას ხვდება

ზოგი ამ დასკვნამდე იმათმა საქციელმა მიყვანა ვინც თავს მორწმუნეს უწოდებს

ზოგი კი მეცნიერ შეხედულებას უჭერს მხარს, რომ სამყარო აფეთქების შედეგად წარმოიშვა და ევოლუციის პროცესების შედეგად განვითარდა

მაგრამ საფუძვლიანი მიზეზებია ესენი  ათეიზმისთვის?

 მოდი მივყვეთ თანმიმდევრობით. განვიხლოთ შემდეგი მაგალითი: თუ  თვითმფრინავი დასაბომბად გამოიყენეს  ნიშნავს ეს იმას რომ მას შემქმნელი არ ყავს? მსგავსად ამისა, ადამიანთა უსასრულო ტანჯვა ამტკიცებს, რომ ადამიანები არასწორად სარგებლობენ ღმერთის მიერ ბოძებული უნარით, ისევე, როგორც არასწორად სარგებლობენ დედამიწით. და არა იმას რომ ღმერთი არ არსებობს

რა თქმა უნდა, მსოფლიოში უამრავი ადამიანია, რომლებიც საკუთარ თავს მორწმუნეებს უწოდებენ და ამასთანავე ისეთ საქმეებს აკეთებენ, რომლებსაც თავად ათეისტებიც კი არ გააკეთებდნენ. მაგრამ სინამდვილეში ამ ადამიანებს არაფერი საერთო არ აქვთ ჭეშმარიტ ღმერთთან. ბანდიტი თუ პოლიციელის ფორმას ჩაიცვამს და საყაჩაღოდ და მოსაკლავად წავა, ეს იმას სულაც არ ნიშნავს, რომ ეს მას პოლიციაში ასწავლეს. ეს თვითმარქვიაა. ხოლო თუ ნამდვილი პოლიციელი ჩაიდენს ასეთ ქმედებებს, მაშინ ჩვენ მას "პაგონებიან დამნაშავეს" ვუწოდებთ და ვერც ეს გამოდგება იმის მტკიცების საფუძვლად, რომ სისხლის სამართლის კოდექსს ნაკლი აქვს. ზუსტად ასევე ამ ეგრეთ წოდებულ მორწმუნეებსაც არაფერი საერთო არ აქვთ ღმერთთან. ისინი თვითმარქვიები არიან. მათივე საქმეები აჩვენებენ, რომ საკუთარ გულში ისინი ამბობენ: "არ არისო ღმერთი

ასერომ ზნეობრივი არგუმენტი არმუშაობს ღმერთის არარსებობის სამტკიცებლად

ჭეშმარიტ რწმენას მყარი საფუძველი აქვს

ღვთისადმი რწმენა ბრმა რწმენა არაა, რადგან ღვთის არსებობის დამადასტურებელი უამრავი მტკიცება არსებობს (ებრაელთა 11:1) პავლე მოციქულმა რომაელი ქრისტიანებისთვის მიწერილ წერილში თქვა, რომ ღვთის „უხილავი . . . მარადიული ძალა და ღვთაება წუთისოფლის დასაბამიდან ქმნილებათა ხილვით შეიცნობა. ასე, რომ მათ [ურწმუნოებს] პატიება არა აქვთ“ (რომაელთა 1:20). 

რწმენა გარკვეულწილად მნიშვნელოვან როლს თამაშობს ჩვენს ცხოვრებაში. სამუშაოს იმის მოლოდინით ვიწყებთ, რომ თვის ბოლოს ანაზღაურებას მივიღებთ. ვთესავთ იმ იმედით, რომ შემოდგომაზე მოსავალს ავიღებთ. მეგობრებს ვირჩევთ და გვწამს, რომ მოლოდინს გაგვიმართლებენ. იმისიც გვჯერა, რომ არსებობს ფიზიკური კანონები, რომლებითაც იმართება ჩვენი სამყარო. ეს არის ფაქტებზე დაფუძნებული გააზრებული რწმენა. ღმერთთან დაკავშირებითაც ასეა, რწმენა ღვთის არსებობის შესახებ ფაქტებს ეფუძნება.

ბიბლიაში, კერძოდ, ებრაელების 11:1-ში ასეთი რამ წერია: „რწმენა . . . აშკარა მტკიცებაა უხილავი სინამდვილისა“. „ახალი ინგლისური ბიბლია“ ამ მუხლს ასე თარგმნის: „რწმენა გვაჯერებს იმის არსებობაში, რასაც ვერ ვხედავთ“. მაგალითისთვის, წარმოიდგინეთ, რომ ზღვის ნაპირს მიუყვებით. უეცრად თქვენს ფეხებქვეშ მიწა ირყევა. ხედავთ, რომ წყალი ნაპირს შორდება. ხვდებით, რომ ეს უჩვეულო მოვლენები იმის მომასწავებელია, რომ მალე ნაპირს ცუნამი გადაუვლის. მოცემულ სიტუაციაში მიწისძვრა და წყლის უჩვეულო მიქცევა „აშკარა მტკიცებაა უხილავი სინამდვილისა“, ანუ მოსალოდნელი ცუნამისა. ფაქტებზე დაფუძნებული რწმენა იმისკენ აღგძრავთ, რომ გაიქცეთ და თავი შეაფაროთ მაღალ და უსაფრთხო ადგილს

გულწრფელობამ და ჭეშმარიტების წყურვილმა იმისკენ უნდა გიბიძგოთ, რომ წინასწარ შექმნილი აზრები გვერდზე გადადოთ და ისე გამოიკვლიოთ ღვთის არსებობის დამამტკიცებელი ფაქტები.

ახლა განვიხილოთ მეცნიერული კუთხით, არის თუა არა ღვთის არსებობის რწმენა გონივრული და საფუძვლიანი . მოდით ჯერ განვსაზღვროთ შემდეგი. თუ პიროვნება ეწინააღმდეგება ღმერთის არსებობის თვით შესაძლებლობასაც კი, მაშინ ყოველი მტკიცებულება შესაძლოა უაზრობა გახდეს ეს ჰგავს იმას, რომ ვიღაც უარს ამბობს დაიჯეროს ის ფაქტი, რომ ადამიანები დადიოდნენ მთვარეზე. ამ შემთხვევაში ინფორმაციის არანაირი რაოდენობა არიქნება საკმარისი იმისათვის, რომ შეცვალოს მისი შეხედულება. მთვარეზე მოსიარულე კოსმონავტების ფოტოსურათები, ინტერვიუები მათთან, მთვარეზე არსებული კლდეები დაა.შ. მოკლედ ყოველგვარი მტკიცებულება იქნება უსარგებლო, რადგანაც ამ პიროვნებამ უკვე კარგა ხნის წინ დაასკვნა, რომ ადამიანებს არ შეუძლიათ მთვარეზე წასვლა.

მანამდე სანამ მიმოიხილავთ იმ ფაქტებს, რომლებიც ღმერთის არსებობას შეეხება, შეეკითხეთ საკუთარ თავს: თუ მართლაც არსებობს ღმერთი, მსურს რომ ვიცნობდე მას? მხოლოდ ამის შემდეგ აქვს აზრი შემდგომ საუბარს...

მაგალითად, როცა ხედავ, თვითმფრინავს.        გემს ან მანქანას  რომელიც ბევრ პატარა ნაწილს შეიცავს, რომელთა ურთიერთშეთანხმებული მუშაობის შედეგად შესაძლებელია მისი ადგილიდან დაძვრა იოტისოდენა ეჭვიც კი არ გეპარება, რომ მის უკან კონკრეტული ადამიანი დგას, რომელიც ამ ყველაფრის ავტორია.და რომელმაც მიზანმიმართულად შექმნა ის. თუ ამ მსჯელობას გავყვებით, მაშინ ლოგიკურად მივდივართ იმ დასკვნამდე, რომ ადამიანის ურთულესი აგებულების ან ცაში ლამაზად მოლივლივე ფრინველი ან ჩვენი თვალწარმტაცი პლანეტა დედამიწა თავისით ვერ გაჩნდებოდა. თუ ამათ ყავს შემქმნელი მითუმეტეს უკიდეგანო სამყაროს და ცოცხალ არსებებს

  ან თუნდაც უფრო მარტივი საგნები. ავიღოთ  ხაფანგის მაგალითი. ის აუცილებლად ვიღაცას უნდა შეექმნა, რადგან ცალკეული ნაწილები ისეა აწყობილი, რომ თავის დანიშნულებას ასრულებს და თაგვს იჭერს.და რაშიც აზროვნება და მიზანმიმართული გონიერი დაგეგმარება  ჩანს

სხვა მაგალითი:  დავუშვათ, ტყეში მიდიხარ და უცებ ხის ლამაზი სახლი დაინახე. იფიქრებდი, რომ რამდენიმე ხე სწორედ ამ ადგილას წაიქცა და ისე დალაგდა, რომ საბოლოოდ სახლი გამოვიდა? რა თქმა უნდა, არა, რადგან ეს ყოველგვარ აზრსაა მოკლებული. მაშინ როგორღა უნდა დავიჯეროთ ის, რომ ყველაფერი სამყაროში თავისით გაჩნდა?!“

 დიდი სიზუსტით მომუშავე საათი რომ გენახათ, იფიქრებდით, რომ ის თავისით, არაფრისგან გაჩნდა? აშკარაა, რომ ის ვიღაცის გაკეთებულია. არსებობს გაცილებით დიდებული „საათი“. ჩვენი მზის სისტემის პლანეტები და სამყაროში არსებული ვარსკვლავები ადამიანის მიერ შექმნილ უზუსტეს საათებზე უფრო ზუსტად მოძრაობენ. გალაქტიკაში, რომელშიც ჩვენი მზის სისტემა შედის, 100 მილიარდზე მეტი ვარსკვლავია. ასტრონომების გამოთვლით, სამყაროში დაახლოებით 100 მილიარდი ასეთი გალაქტიკაა. და თითოეულ გალაქტიკაში 100-400  მილიარდამდე  ვარსკვლავი. თუ საათის დამზადებას სჭირდება გონიერი ადამიანი, რა შეიძლება ითქვას გაცილებით რთულ და უზარმაზარ სამყაროზე? ბიბლია ამბობს, რომ სამყაროს შემქმნელი არის „ჭეშმარიტი ღმერთი იეჰოვა, ცის შემოქმედი და მისი დიდებული გადამჭიმავი“ (ეს. 42:5; 40:26; ფსალმ. 19:1).

მოდი განვიხილოთ კონკრეტული ფაქტები და თითოეული მათგანის განხილვის შემდეგ დაფიქრდით: ეს ყველაფერი შემთხვევითობის წყალობით გაჩნდა თუ გონივრული ჩანაფიქრის შედეგია?

1.ბუნებაში არსებული სასწაულებრივი წესრიგი რომელიც მიზანმიმართულ დაგეგმარებას უსვამს ხაზს

ჩვენ ვცხოვრობთ არა შემთხვევითობისა და კაპრიზის შედეგად წარმოქმნილ, არამედ კანონზომიერებას დაქვემდებარებულ და მოწესრიგებულ სამყაროში. მისი მართვა სრულიად გონივრულად ხდება, ეს კი უდიდეს პატივისცემას იმსახურებს. 

ჯერ ვისაუბროთ  მზის სისტემაზე, რომელიც „ირმის ნახტომის“ იმ ნაწილში მდებარეობს, სადაც სიცოცხლისთვის ხელსაყრელი ყველა პირობაა შექმნილი. და მასში თავმოყრილია სიცოცხლის არსებობისთვის აუცილებელი ყველა ქიმიური ელემენტი. მზის სისტემა გალაქტიკის ცენტრიდან უფრო შორს რომ ყოფილიყო, ქიმიური ელემენტები არასაკმარისად იქნებოდა, უფრო ახლოს ყოფნა კი სახიფათო იქნებოდა მომაკვდინებელი რადიაციისა და სხვა ფაქტორების გამო.ნათელია მასში ჩანს წინასწარგანზრახული მოწყობა რომელიც ინტელექტის მქონე პიროვნებაზე მიუთითებს  

2.პლანეტა დედამიწა. 

 ასევე დედამიწის  ორბიტა მზის სისტემაში, იდეალურ ადგილას მდებარეობს. მისი ორბიტა მზისგან 150 მილიონი კილომეტრით არის დაშორებული. დედამიწა ზუსტად იმ სარტყელშია მოქცეული, სადაც ტემპერატურა არც ძალიან მაღალია და არც ძალიან დაბალი.

ეს მანძილები მცირედითაც რომ იყოს განსხვავებული მაგალითად დედამიწა 1 პროცენტით უფრო შორს რომ იყოს მზიდან ტემპერატურა ისე დაეცემოდა რომ მთელი დედამიწა ყინულის უზარმაზარი ფენით დაიდრებოდა და ყველანი გავიყინებოდით. და პირიქით უფრო ახლოს რომ იყოს თუნდაც 5 პროცენტით  მზის მცხუნვარებისგან სიცოცხლე შეუძლებელია იქნებოდა

მზე, ამავე დროს, ენერგიის უწყვეტი წყაროა. თავისი ზომიდან გამომდინარე, ის ზუსტად იმდენ ენერგიას გამოყოფს, რამდენიც სასიცოცხლო პირობების შესაქმნელად არის აუცილებელი.

მზე რომ ნახევარზე ცოტა სითბოს გვაძლევდეს, გავიყინებოდით. ორმაგ სითბოს რომ გვაძლევდეს — სიცხისაგან დავიღუპებოდით. რა პროცესების რეგულირებაა საჭირო რომ სიცოცხლემ იარსებოს დედამიწაზე და 

აქვე უნდა აღვნიშნოთ საუკეთესო მეზობელი მთვარის როლი

მთვარის მიზიდულობა იწვევს დედამიწაზე ოკეანეების მიქცევა-მოქცევას, რაც თავის მხრივ მნიშვნელოვანია პლანეტის ეკოლოგიისთვის. მთვარის გრავიტაცია დედამიწის ღერძის უძრაობასაც განაპირობებს. რომ არა მთვარე, ჩვენი პლანეტა ბზრიალასავით დაიწყებდა რყევას; ის შეიძლება ამოტრიალებულიყო ან გვერდზე გადახრილიყო. რაც კატასტროფულ ცვლილებებს მოახდენდა დედამიწის კლიმატსა და წყლის მიმოქცევაზე.

დედამიწის ბრუნვის ზომიერი სიჩქარის გამო დღე-ღამის ხანგრძლივობაც დაბალანსებულია. დედამიწა შემობრუნებას უფრო დიდ დროს რომ ანდომებდეს, დღის ხანგრძლივობა უფრო დიდი იქნებოდა. გარდა ამისა, მზისკენ მიმართული მისი ერთი მხარე გადახურდებოდა, მეორე მხარე კი გაიყინებოდა. ამის საპირისპიროდ, დედამიწა უფრო სწრაფად რომ მოძრაობდეს და დღის ხანგრძლივობა თუნდაც რამდენიმე საათით მოკლე იყოს, ეს პლანეტაზე ძლიერ ქარიშხლებსა და სხვა არასასურველ მოვლენებს გამოიწვევდა.

3.სამყაროს გაფართოება.  ცნობილი ფაქტია, რომ სამყარო დღითი დღე ფართოვდება

ამაში კი  უსაზღვრო ენერგიის წყაროს არსებობის გარდა, წინდახედულება და ინტელექტიც არის საჭირო რადგან, გაფართოების ტემპი ძალიან კარგად არის დარეგულირებული. „სამყარო რომ ერთი მეტრილიონედი ნაწილით სწრაფად გაფართოებულიყო, , — აქამდე სამყაროს მთელი მატერია გაიფანტებოდა. . . ხოლო გაფართოება ერთი მეტრილიონედი ნაწილით ნელა რომ მომხდარიყო, სამყაროს მისი არსებობის პირველი მილიარდი წლის ფარგლებში გრავიტაციული ძალების გამო კოლაფსირება დაემართებოდა. ამასთანავე, არც ხნიერი ვარსკვლავები იარსებებდა და არც სიცოცხლე“.

4.ზუსტი დარეგულირება 4 ურთიერთქმედება

ბუნებაში ოთხი ფუნდამენტური ძალა, ან ურთიერთქმედება არსებობს ესენია: 

გრავიტაციული  ელექტრომაგნიტური ძლიერი და სუსტი

ეს ოთხი ფუნდამენტური ურთიერთქმედება ჩნდება როგორც უსასრულო კოსმოსში, ისე ზემცირე ატომურ სტრუქტურებში. დიახ, ისინი მოქმედებენ ყველაფერზე, რასაც ჩვენ გარშემო ვხედავთ.

გრავიტაციული ურთიერთქმედება. 

გრავიტაცია-ს  ყველა კარგად ვიცნობთ და შევიგრძნობთ ყოველთვის. ეს ის ძალაა რაც გვაკავებს დედამიწაზე. ის რომ სუსტი ყოფილიყო, ვარსკვლავები უფრო პატარა ზომის იქნებოდა და მათი შიდაგრავიტაციული წნევა ისე მაღლა ვერ ასწევდა ტემპერატურას, რომ მომხდარიყო თერმობირთვული რეაქცია: შედეგად კი მზე ვერ გაანათებდა“. და წარმოიდგინეთ, რა დაგვემართებოდა!

რა მოხდებოდა, გრავიტაცია პროპორციულად ძლიერი რომ ყოფილიყო, — ძალიან შემცირდებოდა მზისმაგვარი ვარსკვლავების სიცოცხლის ხანგრძლივობა“.

ელექტრომაგნიტური ურთიერთქმედება.

ელექტრომაგნეტიზმის დამსახურებაა, რომ გვაქვს სინათლე, , თუნდაც მხოლოდ დენის ხარჯზე არა, ასევე მზის, გვაქვს რადიო გამოსხივება და გვაქვს ულტრაიისფერი სხივები. ყველა მათგანი წარმოიშობა ელექტრომაგნეტიზმის დამსხურებით.

 ის რომ ოდნავ სუსტი ყოფილიყო, ელექტრონები ვერ გაჩერდებოდნენ ატომბირთვის გარშემო., შედეგად ატომები ვერ გაერთიანდებოდნენ მოლეკულებად. ამის საპირისპიროდ, ეს ურთიერთქმედება ოდნავ ძლიერი რომ ყოფილიყო, ელექტრონები ატომბირთვს მიეკვრებოდნენ. ატომებს შორის არ მოხდებოდა ქიმიური რეაქციები — ესე იგი სიცოცხლე არ იქნებოდა. 

ახლა გადავინაცვლოთ კოსმოსურ მასშტაბებში: ელექტრომაგნიტური ურთიერთქმედების მცირეოდენი ცვლილება გავლენას მოახდენდა მზეზე, რის შედეგადაც შეიცვლებოდა დედამიწაზე მოღწეული სინათლე, რაც გააძნელებდა ან შეუძლებელს გახდიდა ფოტოსინთეზს მცენარეებში. წყალს თავისი უნიკალური, სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანი თვისებებიც კი შეეცვლებოდა. აქედან კიდევ ერთხელ ჩანს, რომ ჩვენი სიცოცხლე დამოკიდებულია გონიერ დაგეგმარებაზე 

ძლიერი ანუ ბირთვული ურთიერთქმედება.

ხდება ატომის ბირთვებში. ანუ პროტონებს და ნეიტრონებს იზიდავს ერთმენეთთან და აკავებს ერთად ატომგულში. ის ყველაზე ძლიერია სამყაროში.

   ამ კავშირის წყალობით შესაძლებელია სხვადასხვა ელემენტების ფორმირება — როგორც მსუბუქი ელემენტების (მაგალითად, ჰელიუმისა და ჟანგბადის), ისე მძიმეების (მაგალითად, ოქროსა და ტყვიის). ეს მაკავშირებელი ურთიერთქმედება ორი პროცენტით სუსტი რომ იყოს,  მხოლოდ წყალბადი იარსებებდა. და, პირიქით, ოდნავ ძლიერი რომ იყოს, მხოლოდ მძიმე ელემენტები იარსებებდა — წყალბადი კი არ იქნებოდა. დაეტყობოდა ეს ჩვენს სიცოცხლეს? დიახ, უწყალბადო სამყაროში ჩვენს მზეს არ ექნებოდა სასიცოცხლო ენერგიის გამოსასხივებელი საწვავი. და, რა თქმა უნდა, არც წყალი და საკვები იარსებებდა, ვინაიდან წყალბადი მათ უმთავრეს შემადგენელ ნაწილს წარმოადგენს

სუსტი ურთიერთქმედება — ის რადიოაქტიურ დაშლას აკონტროლებს. ხელს უწყობს ნაწილაკების გარდაქმნას. ის ჩვენს მზეში მიმდინარე თერმობირთვულ პროცესებზეც ახდენს გავლენას .„სუსტი [ურთიერთქმედება] რამდენიმე მილიონჯერ სუსტია ბირთვულ ძალაზე. ის ზუსტად იმდენად სუსტია, რომ წყალბადი მზეში იწვის ნელი და მუდმივი ტემპით. ეს სუსტი [ურთიერთქმედება] ოდნავ ძლიერი ან ოდნავ სუსტი რომ ყოფილიყო, სიცოცხლის ნებისმიერ ფორმას, რომელიც მზისმაგვარ ვარსკვლავებზეა დამოკიდებული, საფრთხე დაემუქრებოდა“. დიახ, წვის ეს ზუსტი ტემპი, ნაცვლად იმისა, რომ ფერფლად აქციოს, სითბოს უნარჩუნებს დედამიწას, ჩვენ კი — სიცოცხლეს.

გარდა ამისა, მეცნიერები ფიქრობენ, რომ სუსტი ურთიერთქმედება გარკვეულ როლს ასრულებს ზეახალი ვარსკვლავების აფეთქებებში, რაც,  ელემენტთა უმრავლესობის წარმოქმნისა და გავრცელების მექანიზმს წარმოადგენს. 

ყველა ამ და სხვა, ერთობლივად მოქმედი ფაქტორების გარეშე ცხოვრება შეუძლებელი იქნებოდა. ნუთუ ეს ყველაფერი შემთხვევით გაჩნდა? 

და ნუთუ არ ჩანს ამ ყველაფერში განსაკუთრებული სიზუსტითა და სიფაქიზით გონივრული მიზანმიმართული დაგეგმარება?

მშვენიერ სახლში რომ შესულიყავი და გენახა უხვი საკვები, კონდიციონირებისა და გათბობის შესანიშნავი სისტემები და კარგი წყალგაყვანილობა, რა დასკვნამდე მიხვიდოდი? რომ ყოველივე ეს თავისით გაჩნდა? არა, შენ უსათუოდ დაასკვნიდი, რომ გონიერმა ადამიანმა დაგეგმა და გააკეთა იგი დიდი მზრუნველობით. ასევე დედამიწაც დაგეგმილი და შექმნილი იყო დიდი მზრუნველობით, რომ დაეკმაყოფილებინა მობინადრეთა მოთხოვნილებები. ამავე დროს, დედამიწა გაცილებით რთულია და უფრო მეტად უზრუნველყოფილი, ვიდრე ნებისმიერი სახლი.

სხვა მაგალითი ვიცით, რომ ავტომობილის ძრავას საწვავისა და ჰაერის ზუსტი შეფარდებით მიწოდება სჭირდება. თუ ავტომობილი გყავთ, შეგიძლიათ კვალიფიციურ მექანიკოსს მიმართოთ ძრავის რეგულირებისთვის, რომ ავტომობილმა უხმაუროდ და უფრო კარგად იაროს. თუკი ასეთი სიზუსტე უბრალო ძრავისთვის არის მნიშვნელოვანი, რაღა უნდა ვთქვათ, მაგალითად, იმაზე, რომ მზე კარგად „იწვის“? აშკარაა, რომ დედამიწაზე სიცოცხლის არსებობისთვის მთავარი მოქმედი ძალები ზუსტად არის რეგულირებული. უბრალო შემთხვევითობის ნაყოფია ეს? ძველ დროში მცხოვრებ იობს ჰკითხეს: „შენ გამოაცხადე წესები, რომლებიც ცას მართავს, ან შენ დაადგინე ბუნების კანონები დედამიწაზე?“ (იობი 38:33)

ნათელია  რომ ჩვენი მზის სისტემა და მასში მიმდინარე პროცესები შემთხვევითობის კი არა, გონივრული ჩანაფიქრის შედეგია. 

5.ადამიანის ტვინი... ადამიანებს გვაქვს ენების ათვისების, სილამაზის აღქმისა და მუსიკალური ნაწარმოებების შექმნის თანდაყოლილი უნარი. ჩვენ ვფიქრობთ სიცოცხლის წარმოშობაზე და სიცოცხლის აზრზე. ტვინი ერთდროულად ამუშავებს ინფორმაციის გასაოცარ რაოდენობას. თქვენი ტვინი აღიქვამს ყველა ფერსა და ობიექტს რასაც თქვენი თვალი ხედავს, აღიქვამს ტემპერატურას თქვენს გარშემო, შეიგრძნობს თქვენი სხეულის ორგანოების შეხებას საგნებთან, ესმის ბგერები რომლებიც თქვენს ყურს ხვდება,  თქვენი ტვინი მოიცავს ყველა თქვენს ემოციას, ფიქრს და ხსოვნაში დარჩენილ ამბებს. ამავე დროს თქვენი გონება აკონტროლებს თქვენი სხეულის მიმდინარე ფუნქციებს; მაგალითად თქვენს სუნთქვას, შიმშილის განცდას და კუნთების მოძრაობას თქვენს ხელებზე.

ადამიანის გონება ამუშავებს წამში მილიონ შეტყობინებაზე მეტს. თქვენი ტვინი განიხილავს მთელ ამ ინფორმაციას და გამოყოფს მათგან მნიშვნელოვანს, ხოლო უმნიშვნელოს ივიწყებს. ფილტრაციის ეს ფუნქციაა სწორედ ის, რაც გაძლევთ თქვენ იმის საშუალებას, რომ ეფექტურად იმოქმედოთ იმ გარემოში, რომელშიც ცხოვრობთ. ტვინი, რომელიც უმკლავდება წამში დაახლოებით მილიონზე მეტ ინფორმაციას და იმავდროულად აანალიზებს მათ მნიშვნელობას და მიგითითებთ რეაგირება მოახდინოთ იმაზე, რომელიც სხვებზე ფასეულია... ამიტომაც საკითხავია, მხოლოდ ბედნიერი შემთხვევის შედეგია ეს? მხოლოდ ბიოლოგიურად არის განპირობებული ის პროცესი, რომელიც სრულყოფილად აყალიბებს შესაფერის ქსოვილს, სისხლის მომოქცევას, ნერვულ ქსოვილებს, სტრუქტურას? ტვინის ფუნქციები არსებითად განსხვავდება სხვა ორგანოების ფუნქციებისაგან. მისი თვისებაა ინტელექტი, მისი თვისებაა უნარ-ჩვევები, მისი თვისებაა გრძნობების წარმოქმნა, ოცნება და დაგეგმვა, მოქმედება, სხვა ადამიანებთან ურთიერთობა. როგორ შეუძლია ვინმეს ახსნას ადამიანის ტვინის მსგავსი სირთულე?

6.უჯრედი — შემთხვევითობის თუ ჩანაფიქრის ნაყოფი?

გიფიქრიათ ოდესმე, როგორ იქცევა თესლი ხედ ან განაყოფიერებული კვერცხუჯრედი ადამიანად? ან თუ დაფიქრებულხართ, როგორ გადმოგეცათ მემკვიდრეობით ესა თუ ის ნიშან-თვისება? ამ კითხვებზე პასუხებს დნმ-ში ჩაწერილი ინფორმაცია გვცემს

ის შეიცავს კოდირებულ ანუ „ჩაწერილ“ ინფორმაციას. ამის გამო უჯრედს შეიძლება ცოცხალი ბიბლიოთეკა ეწოდოს.

ერთუჯრედიან ორგანიზმებსაც კი აქვთ საკვების მოპოვებისა და გადამუშავების, ნარჩენების გამოყოფის, თავშესაფრის „აშენებისა“ და სქესობრივი გამრავლების უნარი. ადამიანის თითოეული უჯრედი შეიძლება შევადაროთ გალავნიან ქალაქს, რომელსაც ჰყავს მთავრობა წესრიგის შესანარჩუნებლად და გუშაგები ქალაქში შემსვლელ-გამსვლელთა შესამოწმებლად, აგრეთვე აქვს ელექტროსადგური საჭირო ენერგიის გამოსამუშავებლად, ქარხნები ცილების საწარმოებლად და რთული სატრანსპორტო ქსელი. ადამიანის ორგანიზმში 100 ტრილიონამდე უჯრედია. მართლაც, ჭეშმარიტია ფსალმუნის 104:24-ში ჩაწერილი სიტყვები: „რაოდენ მრავალია შენი საქმენი, იეჰოვა! 

 დნმ-ში „ჩაწერილია“ თითქმის მთლიანი ინფორმაცია ადამიანის სხეულის აგებულების შესახებ.

 სიცოცხლის არსებობა დაკავშირებულია ურთულესი მოლეკულური მექანიზმების ფუნქციონირებასთან. მაგალითად, უჯრედებში არის პატარა მოლეკულური „სატვირთო მანქანები“, რომლებსაც უჯრედის ერთი ადგილიდან მეორეზე „ტვირთი“ გადააქვს. არის ასევე „საგზაო ნიშნები“, რომლებიც ამ „სატვირთო მანქანებს“ მიუთითებს, მარცხნივ გაუხვიონ თუ მარჯვნივ. ზოგ უჯრედს აქვს „ბორტის ძრავა“, რომელიც მას სითხეში გადაადგილების საშუალებას აძლევს. ნებისმიერ სხვა შემთხვევაში, მსგავსი რთული სისტემის დანახვისას ადამიანი დაასკვნიდა, რომ ის ვიღაცის შექმნილია. შეუძლებელია ამას სხვაგვარი ახსნა მოეძებნოს,

 ერთმა მეცნიერმა და მწერალმა შენიშნა: „უმარტივესი ცოცხალი უჯრედის ჩვეულებრივი ზრდაც კი იმას მოითხოვს, რომ ათიათასობით შეთანხმებული ქიმიური რეაქცია მოხდეს“. მან დასვა კითხვა: „როგორ შეიძლება, რომ ერთ პაწაწინა უჯრედში მოხდეს 20 000 რეაქცია, რომელთაგანაც ყველა ერთდროულად არის გაკონტროლებული?“.

მაიკლ დენტონი ყველაზე მცირე ცოცხალ უჯრედსაც კი „ნამდვილ მიკრომინიატურულ ფაბრიკას ადარებს, რომელიც შეიცავს რთული მოლეკულური მექანიზმის სრულყოფილად კონსტრუირებულ ათასობით ნაწილს — ერთად შერწყმულ ას მილიარდ ატომს. ყოველივე ეს გაცილებით უფრო რთულია, ვიდრე ადამიანის მიერ შექმნილი ნებისმიერი მექანიზმი და მას საერთოდ არ გააჩნია ანალოგი არაცოცხალ მატერიაში“.

რა რაოდენობის ინფორმაციას იტევს დნმ? მაგალითისთვის ავიღოთ ერთ-ერთი ყველაზე პატარა ორგანიზმი, ბაქტერია. გერმანელი მეცნიერი ბერნდ-ოლაფ კუპერი აღნიშნავს: „ადამიანისთვის გასაგებ ენაზე თუ ვიტყვით, ბაქტერიის უჯრედის აგებულების შესახებ მოლეკულაში ჩაწერილი ინფორმაცია ფურცელზე რომ გადმოგვეტანა, დაახლოებით ათასგვერდიანი წიგნი გამოვიდოდა“. ამიტომ დაწერა ქიმიის პროფესორმა დეივიდ დიმერმა: „საოცარია, რომ სიცოცხლის უმარტივეს ფორმასაც კი ასეთი რთული აგებულება აქვს“. მაშ, რაღას ვიტყვით ადამიანის გენომზე? 

მოდი ამ თვალსაზრისით დნმ შევადაროთ კომპაქტ-დისკს (CD). ერთ კომპაქტ დისკს შეუძლია დაიტიოს ერთ დიდ ლექსიკონში მოცემული ინფორმაცია, რაც თავისთავად დიდი მიღწევაა, რადგან საუბარია პლასტმასის თხელ ფირფიტაზე. მაგრამ ერთ გრამ დნმ-ს შეუძლია დაიტიოს დაახლოებით ტრილიონ დისკზე მოცემული ინფორმაცია. სხვაგვარად რომ წარმოვიდგინოთ, ერთ ჩაის კოვზ დნმ-ში არსებული ინსტრუქცია საკმარისი იქნებოდა იმაზე 300-ჯერ მეტი ადამიანის შესაქმნელად, ვიდრე დღეს ცხოვრობს დედამიწაზე.

„ჩვენთვის გასაგებ ენაზე ჩაწერილი“

ინფორმაციის შენახვისა და დამუშავების მრავალი ხერხი არსებობს, იქნება ეს გამოსახულებითი, ხმოვანი თუ ბეჭდვითი. მაგალითად, კომპიუტერი ამას ციფრულ ფორმატში აკეთებს, ხოლო ცოცხალ უჯრედში ინფორმაცია ქიმიური ნაერთების ანუ ნუკლეოტიდების ენაზე ინახება და მუშავდება, რაშიც მთავარი როლი დნმ-ს აკისრია. უჯრედის გაყოფისას და ახალი ორგანიზმების წარმოშობისას კეთდება დნმ-ის ასლი. ეს პროცესები ყველა ცოცხალ ორგანიზმში მიმდინარეობს. 

შეიძლება ითქვას, რომ დნმ-ს თავისი ენა გააჩნია, რომელსაც შეიძლება „მოლეკულურ-გენეტიკური ენა“ ეწოდოს, „თუმცა ეს მხოლოდ მეტაფორა არ არის“, — აღნიშნავს კუპერი. „სამეტყველო ენის მსგავსად, მოლეკულურ-გენეტიკურ ენასაც გააჩნია სინტაქსური წესები“, — დასძენს ის. მარტივად რომ ვთქვათ, დნმ-ს აქვს „გრამატიკა“ ანუ წესები, რომლებიც მკაცრად არეგულირებენ ინსტრუქციების შექმნასა და მის ზედმიწევნით შესრულებას.

დნმ-ში „სიტყვები“ და „წინადადებები“ ქმნიან სხვადასხვა „რეცეპტს“, რომელთა მეშვეობითაც ხდება ცილებისა და სხვა ნაერთების აგება, რაც წარმოადგენს სამშენებლო მასალას ორგანიზმის შემადგენელი სხვადასხვა უჯრედისთვის. 

როგორ იყენებს უჯრედი ინფორმაციას? დნმ შეიძლება რეცეპტებს შევადაროთ. როგორც ნამცხვრების რეცეპტების ზედმიწევნით მიყოლით ცხვება კარგი ნამცხვარები, ისე დნმ-ში ჩაწერილი თანმიმდევრული და ზედმიწევნითი პროცესების შედეგად იქმნება მაგალითად, კომბოსტო ან ძროხა. რასაკვირველია, ცოცხალ უჯრედებში ეს პროცესები ავტომატურად მიმდინარეობს, თუმცაღა გაცილებით რთულად და დახვეწილად.

ბიბლიის ერთმა დამწერმა, დავითმა, ლოცვაში ღმერთს ასეთი სიტყვებით მიმართა: „შენმა თვალებმა მიხილა ჯერ კიდევ ჩანასახი და შენს წიგნში ჩაიწერა“ (ფსალმუნი 139:16). თუმცა ხატოვან ენას იყენებს, დავითი ბიბლიის სხვა მწერლების მსგავსად ზუსტ ინფორმაციას გადმოგვცემს. ვერც ერთ მათგანზე ოდნავადაც ვერ ახდენდა გავლენას მითები თუ ხალხში გავრცელებული დაუჯერებელი ამბები (2 სამუელი 23:1, 2; 2 ტიმოთე 3:16).

როგორ მოხვდა დნმ-ში ინფორმაცია?

როგორც წესი, როდესაც მეცნიერები ერთ საიდუმლოებას ხდიან ფარდას, მათ წინ მეორე საიდუმლო ჩნდება. ასე მოხდა დნმ-ის აღმოჩენისასაც. როდესაც მეცნიერებმა დნმ-ში არსებულ კოდირებულ ინფორმაციას მიაგნეს, მოაზროვნე ადამიანებს გაუჩნდათ კითხვა, თუ საიდან მოხვდა ეს ინფორმაცია იქ. ვინაიდან, არავის უხილავს პირველი დნმ-ის მოლეკულის ფორმირების პროცესი, ლოგიკურია, რომ დასკვნები თავად გამოვიტანოთ. თუმცა ჩვენი მსჯელობა ვარაუდებზე კი არა, ფაქტებზე უნდა დავაფუძნოთ. დავფიქრდეთ, შემდეგზე:

1999 წელს პაკისტანში აღმოაჩინეს თიხის უძველესი ფრაგმენტები, რომლებზეც ამოტვიფრული იყო უჩვეულო ნიშნები და სიმბოლოები, რომელთა გაშიფვრა დღემდე ვერავინ შეძლო; მიუხედავად ამისა, არავის გასჩენია ეჭვი, რომ ეს ნიშნები ადამიანის ხელით იყო გაკეთებული.

ყოველდღიურ ცხოვრებაში ინფორმაციას სხვადასხვა სახით ვიღებთ, იქნება ეს ანბანის ასოებით, ბრაილის შრიფტით, მუსიკის ნოტებით, რადიოსიგნალებით თუ კომპიუტერული პროგრამებით, რომლებშიც შედის ორციფრიანი კოდები და გამოიყენება ნულები და ერთიანები. ინფორმაცია შეიძლება ნებისმიერი სახით იქნეს გადმოცემული ჩვენამდე

ადამიანი ნებისმიერ ინფორმაციას,  ინტელექტს მიაწერს. სწორი დასკვნის გამოსატანად მათ არ სჭირდებათ ინფორმაციის წყაროს დანახვა.

 თუმცა რატომღაც ეს ასე არ ხდება, როცა საქმე იმ ინფორმაციას ეხება, რომელიც უჯრედშია მოთავსებული. 

 მაშინ, როდესაც ყველაზე რთული სტრუქტურის მქონე გენეტიკური კოდი აღმოაჩინეს, ბევრმა ლოგიკა გვერდზე გადადო და დნმ-ის არსებობა არაინტელექტუალურ პროცესებს მიაწერა

წარმოიდგინეთ, რომ უკაცრიელ კუნძულზე მოხვდით. ზღვის ნაპირთან ერთი დიდი ქვა შენიშნეთ, რომელზეც ამოტვიფრულია წარწერა „ჯონი 1800“. იფიქრებდით, რომ რაკიღა კუნძული უკაცრიელია, წარწერა ქარისა და წყლისგან გამოწვეული ეროზიის შედეგად გაჩნდა? არავითარ შემთხვევაში! ალბათ, დაასკვნიდით, რომ ეს ვიღაცის ნამოქმედარია და მართალიც იქნებოდით. რატომ? ჯერ ერთი იმიტომ, რომ ასოები და ციფრები მკაფიოდაა ამოკვეთილი ქვაზე. მერე კი იმიტომ, რომ ეს წარწერა გარკვეულ ინფორმაციას შეიცავს და მიგანიშნებთ, რომ მას ავტორი ჰყავდა.

ვინ შეადგინა „ბიბლიოთეკა“?

თუ ჩვენი გონება იმას გვკარნახობს, რომ „ჯონი 1800“ ქვაზე ვიღაცამ ამოტვიფრა, მაშინ დნმ-ში არსებული გაცილებით რთული და მნიშვნელოვანი ინფორმაცია თავისით როგორ ჩაიბეჭდებოდა უჯრედში? ერთი რამ ცხადზე ცხადია: ვერავინ უარყოფს იმ ფაქტს, რომ დნმ ძალზე მნიშვნელოვანი ინფორმაციის მატარებელი „ნაშრომია“ და არა აქვს მნიშვნელობა, სად მოიპოვება ეს ინფორმაცია და როგორ აღწევს ჩვენამდე. კომპიუტერისა და ინფორმაციის სპეციალისტი, ქიმიკოსი დონალდ ჯონსონი აცხადებს, რომ ყველანაირ ქიმიურ და ფიზიკურ კანონებს ეწინააღმდეგება ის მოსაზრება, რომ თითქოს დნმ-ში ამხელა ინფორმაცია შემთხვევითობის წყალობით ჩაიტვირთა

იმის თქმა, რომ თითქოს დნმ-ში ინფორმაცია უმართავი პროცესების მეშვეობით შემთხვევით ჩაიწერა, ეწინააღმდეგება ლოგიკასაც და ყოველგვარ ადამიანურ გამოცდილებასაც. ამას კი იმ შემთხვევაში დაეთანხმება ადამიანი, თუ ბრმად დაიჯერებს მოცემულ თეორიას.

შემთხვევითობა~ ანდა ~ბუნებრივი მიზეზები~ არასაკმარისი ახსნა-განმარტებაა.

მსოფლიოს ყველაზე სრულყოფილ ლაბორატორიებშიც კი ვერავინ შეძლო არაორგანული ქიმიური ნივთიერებისგან ცოცხალი უჯრედის მიღება. ევოლუციის თეორია კი, მიუხედავად იმისა, რომ ადამიანმა თავისი ცოდნისა და უახლესი ტექნოლოგიების მიუხედავად ახალი უჯრედი ვერ შექმნა, დაჟინებით ამტკიცებს ცოცხალი უჯრედის შემთხვევით გაჩენას დედამიწის პირველადი ატმოსფეროს პირობებში.

ცილები “შემთხვევითობას” ბრძოლას უცხადებენ

დროებით გვერდზე გადავდოთ უჯრედი, თუნდაც იმიტომ, რომ ევოლუცია მისი უმცირესი ნაწილის მიმართაც კი უმწეოა. “ბუნებრივი გზით” უჯრედის შემადგენელი ცილის მოლეკულის ასეულობით სახესხვაობიდან ერთის მიღებაც კი შეუძლებელია. მოწესრიგებული მოლეკულების – ამინომჟავების განსაზღვრული რაოდენობა და სახეობა ქმნის უფრო დიდ მოლეკულას – ცილას. მათგან ყველაზე მარტივი არანაკლებ 50 ამინომჟავას შეიცავს. ზოგიერთში კი ამინომჟავების რიცხვი ათასს აჭარბებს. მთავარი კი ისაა, რომ ცილის შემადგენელი თუნდაც ერთი ამინომჟავას დანაკლისი, სიჭარბე ან მდგომარეობის შეცვლა ცილას მოლეკულების უწესრიგო გროვად აქცევს. ამიტომაც, ყოველ ამინომჟავას თავისი ადგილი უნდა ეჭიროს. და უმწეობა თეორიისა, რომელიც სიცოცხლის წარმოშობას შემთხვევითობას უკავშირებს, სწორედ ამ სისტემურობაშია. ასეთი წესრიგის გენიალურობის “შემთხვევითობით” ახსნა ხომ შეუძლებელია.

ცილის ფუნქციური აგებულება არაფრით შეიძლება “შემთხვევით” წარმოქმნილიყო, რაც ამის ალბათობის მარტივი მაგალითებითაც დასტურდება.

წარმოვიდგინოთ 12 სახეობის 288 ამინომჟავას შემცველი ცილის მოლეკულა, რომლებიც შეიძლება სხვადასხვა თანმიმდევრობით იყოს განლაგებული, ანუ 10 288 სხვადასხვა ფორმა ჰქონდეს (ეს ასტრონომიული ციფრი ერთიანთან 300 ნულის მიწერით იქმნება). და ამ კომბინაციებიდან მხოლოდ ერთს შეუძლია სასარგებლო ცილის შექმნა. დანარჩენები კი უსარგებლოდ რჩება და ზოგჯერ ცოცხალ ორგანიზმზე უარყოფითად მოქმედებს.

ალბათობა სხვა უამრავთან ერთად მხოლოდ ერთი მოლეკულის შექმნისა ერთია 10-ს მესამასე ხარისხიდან პრაქტიკაში ამის განხორციელება შეუძლებელია, რადგან მათემატიკაში შეფარდება ერთისა 10-ის ორმოცდამეათე ხარისხთან უკვე ნულის ტოლად ითვლება. გავითვალისწინოთ ისიც, რომ 288 ამინომჟავისგან შემდგარი მოლეკულა თავისი სტრუქტურით ბევრად ჩამოუვარდება გიგანტურ მოლეკულებს, რომლებიც ათასზე მეტი ამინომჟავისგან შედგება.

ევოლუციონისტები ამტკიცებენ, რომ რადგან მოლეკულური ევოლუცია დიდხანს გრძელდებოდა, ამან შეუძლებელი შესაძლებელი გახადა. თუმცა, რაგინდ დიდი ხანი გავიდეს, ამინომჟავები ცილას ვერ წარმოქმნის. ამერიკელი გეოლოგი უილიამ სტოუქსი თავის წიგნში “Essentials of Earth History” წერს:

“მილიარდობით წლის მანძილზე მილიარდობით პლანეტა საჭირო ამინომჟავებით გაჯერებული თხევადი კონცენტრატით რომ ყოფილიყო სავსე, ცილა მაინც არ გაჩნდებოდა.

ისევე, როგორც შეუძლებელია ცილის შემთხვევით წარმოქმნა, მილიარდჯერ და მილიარდჯერ კიდევ უფრო შეუძლებელია ადამიანის უჯრედის შექმნისთვის მილიონობით ცილის შემთხვევითი შეერთება და შემთხვევით საჭირო მწკრივად განლაგება.

ცილის მოლეკულების კომპიუტერული მოდელი

ამასთან, უჯრედი მხოლოდ ცილოვანი მასისგან როდი შედგება. უჯრედშია, აგრეთვე, ნუკლეინის მჟავები, ცხიმი, ვიტამინები, ელექტროლიტები და სხვა ქიმიური ელემენტები, განლაგებულნი სტრუქტურისა და დანიშნულების მიხედვით. ყოველი ეს შემადგენელი ნაწილი სხვადასხვა სახის ორგანელების საძირკველია, ან დამხმარე მოლეკულის ფუნქციას ასრულებს.

ნიუ იორკის უნივერსიტეტის ქიმიის პროფესორის, გენეტიკის სპეციალისტის რობერტ შაპიროს გამოთვლით, უბრალო ბაქტერიაში არსებული 2000 სახის ცილის წარმოქმნის ალბათობა შეადგენს ერთს ათის 40 000 ხარისხთან. (ეს წარმოუდგენელი ციფრი ერთიანთან 40 000 ნულის გამწკრივებით მიიღება.)  კარდიფის უნივერსიტეტის ასტრონომიისა და გამოყენებითი მათემატიკის პროფესორი ჩანდრა უიკრამასინგჰი ამ ციფრს ასე განმარტავს:

“ეს ციფრი –1040 000, საკმარისია დარვინისა და მთელი მისი თეორიის დასასამარებლად. არ არსებულა არავითარი საწყისი ბულიონი ჩვენს პლანეტაზე ან სხვაგან, სადაც შეიძლებოდა, სიცოცხლე გაჩენილიყო. და იმის გათვალისწინებით, რომ სიცოცხლის დაბადება შემთხვევითი არ არის, იგი მიზანდასახული შექმნის აქტის შედეგია.

L-ცილები

უფრო დაწვრილებით განვიხილოთ მიზეზები იმისა, თუ რატომ არ შეიძლებოდა ცილა ევოლუციის თეორიის სცენარით შექმნილიყო. ცოცხალი ორგანიზმის ცილის მოლეკულის შესაქმნელად შესაბამისი ამინომჟავების შეერთების სწორი კომბინაცია არ არის საკმარისი. მოლეკულაში არსებული 20 ამინომჟავიდან ყოველი მათგანი მხოლოდ და მხოლოდ L ფორმისა უნდა იყოს. ქიმიურად ერთნაირი ამინომჟავები ორი სახისაა: L ამინომჟავა და D ამინომჟავა, ანუ განსხვავება მესამეული სტრუქტურების ურთიერთსაწინააღმდეგო განლაგებაშია. ისევე, როგორც ადამიანის მარცხენა და მარფჯვენა ხელი.

L-ცილები ამ ორი სახის ამინომჟავას თავისუფლად შეუძლია ერთმანეთს შეუერთდეს. თუმცა, გამოკვლევებმა საოცარი შედეგი მოგვცეს. უმარტივესიდან ურთულესამდე, ყველა ცოცხალი ორგანიზმის ცილები მხოლოდ L ამინომჟავებს შეიცავს და თუნდაც ერთი D ამინომჟავას ჩარევა მათ უვარგისს ხდის. ბაქტერიებზე ჩატარებულმა ცდებმა გვიჩვენა, რომ D ამინომჟავები მათ მიერ უმალ იხლიჩება, ხოლო ზოგიერთი ბაქტერია მას თავისთვის აუცილებელ L ამინომჟავად აქცევს.

წუთით წარმოვიდგინოთ, რომ ცოცხალი ორგანიზმები წარმოიშვა შემთხვევით, როგორც ევოლუციონისტები ამტკიცებენ. ამ შემთხვევაში L და D ამინომჟავები თანაბარი რაოდენობით უნდა წარმოქმნილიყო. მასაშადამე, ეს ამინომჟავები ცოცხალი ორგანიზმის სტრუქტურებში უწესრიგო რაოდენობით უნდა არსებობდეს, რადგან ქიმიურად ურთიქრთქმედების უნარი აქვთ. თუმცა, ცოცხალი ორგანიზმის ცილები მხოლოდ L ამინომჟავისგან შედგება.

ევოლუციონისტებმა ვერა და ვერ შეძლეს ესოდენ ზუსტი და სპეციფიკური შერჩევის ახსნა. და ეს სპეციფიკურობა კიდევ უფრო გამოუვალ მდგომარეობაში აგდებს “შემთხვევითობის” თეორიას. როგორც უკვე აღვნიშნეთ, სასარგებლო ცილის წარმოქმნისთვის მხოლოდ ამინომჟავების აუცილებელი რაოდენობა, იდეალური თანაწყობა და მესამეული სტრუქტურა არ არის საკმარისი.

ამასთან ერთად აუცილებელია, რომ ეს ამინომჟავები L ფორმისა იყოს, ხოლო D ამინომჟავების დასწრება დაუშვებელია. რადგანაც ცილის სტრუქტურაში არ არსებობს D ამინომჟავის L ამინომჟავისგან გამოცალკევების ბუნებრივი მექანიზმი, დიდ მნიშვნელობას იძენს D ამინომჟავის პროცესში ჩაურევლობის უზრუნველყოფა და თვით ეს ფაქტი გამორიცხავს შემთხვევითობის ცნებას.

ამ შემთხვევას განიხილავს მეცნიერული ენციკლოპედია “ბრიტანიკა”:

“დედამიწაზე არსებულ ცოცხალ ორგანიზმებში არსებულ ყველა ამინომჟავას ერთნაირი ასიმეტრია აქვს, ანუ თითქმის ყოველთვის L ფორმითაა წარმოდგენილი. ეს იგივეა, რომ მონეტა უამრავ მილიონჯერ ააგდო და მუდმივად ავერსზე ჯდებოდეს და გამონაკლის შემთხვევაში – რევერსზე. გაუგებარია, როგორ, მაგრამ ეს შერჩევა დედამიწაზე სიცოცხლის წყაროს უკავშირდება.” 101

და თუ მონეტა მუდმივად ავერსზე ჯდება, რა უფრო ლოგიკურია, ავხსნათ ეს გარემოება შემთხვევითობით თუ  ამ მოვლენაში ვიღაცის გონივრული ნება დავინახოთ? პასუხი ცხადია! თუმცა, ევოლუციონისტები მხოლოდ იმის გამო, რომ არ სურთ დაუშვან “გააზრებული ჩარევა”, განაგრძობენ შემთხვევითობის პრინციპის დაცვას. L ამინომჟავების მაგალითი ნუკლეოტიდებს, ანუ დნმ-ისა და რნმ-ის საძირკველსაც ეხება. ცოცხალი ორგანიზმებისგან განსხვავებით, ისინი მხოლოდ D ამინომჟავებიდგან შედგება. ეს გარემოებაც შემთხვევითობას მიეწერება.

ერთი სიტყვით, ყველა გამოკვლევა უარყოფს სიცოცხლის წყაროს შემთხვევით ხასიათს. თუ გამოვთვლით 400 ამინომჟავისგან, მხოლოდ და მხოლოდ D ამინომჟავისგან შედგენილი ცილის წარმოქმნის ალბათობას, ის შეადგენს 1:10120. იმისთვის, რომ წარმოდგენა შეგვექმნას ამ ასტრონომიულ ციფრზე, საკმარისია გავიხსენოთ, რომ პლანეტაზე არსებული ყველა ელექტრონის  რაოდენობა შეადგენს 1079. ხოლო ალბათობა იმისა, რომ ამინომჟავები საჭირო თანმიმდევრობით შეერთდება, ძნელად წარმოსადგენ ციფრებს ქმნის. თუკი ამ ხერხს უფრო რთულ ცილებს მივუსადაგებთ, საერთოდ წარმოუდგენელ სიდიდეებთან გვექნება საქმე.

აუცილებელი პირობა – სათანადო კავშირი

ცილის ყოველივე ზემოთთქმულის მიუხედავად, ევოლუციის თეორიის გამოუვალი მდგომარეობა ამით არ მთავრდება. ცილის წარმოქმნისთვის მხოლოდ ამინომჟავების აუცილებელი რაოდენობა, იდეალური თანაწყობა და მესამეული სტრუქტურა არ არის საკმარისი. მოლეკულები ამინომჟავებისა, რომლებსაც ერთ ბმაზე მეტი აქვთ, ერთმანეთს მხოლოდ განსაკუთრებული “პეპტიდური” კავშირით შეუძლიათ შეუერთდეს.

ამინომჟავებს ერთმანეთთან შეერთება სხვადასხვა გზით შეუძლია, მაგრამ ცილები კი წარმოიქმნება მხოლოდ ერთმანეთთან პეპტიდური ბმით შეკავშირებული ამინომჟავებისგან.

განვიხილოთ ასეთი მაგალითი: წარმოვიდგინოთ ავტომობილი, რომელსაც ყველა ნაწილი გამართული აქვს. ოღონდ, ერთ-ერთი ბორბალი ჭანჭიკით კი არა, მავთულით არის მიმაგრებული და მიმაგრებულია არა მიწის ვერტიკალურად, არამედ მის პარალელურად. რაც უნდა მძლავრი ძრავა ჰქონდეს ამ მანქანას, და რაც უნდა მოწინავე ტექნოლოგიით იყოს აღჭურვილი, იგი ერთ მეტრსაც ვერ გაივლის. ერთი შეხედვით, თითქოს ყველაფერი რიგზეა, მაგრამ ერთი არასწორად დაყენებული თვალი მანქანას უმოქმედოდ ხდის. ასეა ცილის მოლეკულაშიც: ერთი ამინომჟავას პეპტიდური ბმის გარეშე შეერთებაც კი მას გამოუსადეგარს ხდის.

გამოკვლევების თანახმად, ამინომჟავების მხოლოდ 50%-ია ერთმანეთთან პეპტიდური ბმით დაკავშირებული მეორე ნახევარი კი დაკავშირებულია ბმებით, რომლებიც ცილის სტრუქტურაში არ არსებობს. როცა ცილის შემთხვევით წარმოქმნაზე ვლაპარაკობთ (იმ პირობით, რომ ყველა ამინომჟავა L ფორმისაა), არ უნდა დავივიწყოთ, რომ თვითეული ამინომჟავის თვითეული მოლეკულა წინამდებარე და მომდევნო მოლეკულასთან მხოლოდ პეპტიდური ბმით უნდა იყოს დაკავშირებული. ეს ალბათობა L ამინომჟავების ალბათობას უტოლდება. ანუ ამინომჟავების ერთმანეთთან პეპტიდური ბმებით დაკავშირების ალბათობა 2399-ის ტოლია.

500 ამინომჟავას შემცველი ცილის შემთხვევითი წარმოქმნის შანსი  ნულის ტოლია
სასარგებლო ცილის მისაღებად სამი ძირითადი პირობაა საჭირო:
I – არსებობა ამინომჟავების ყველა ნაირსახეობისა, რომლებიც, ამასთან განსაზღვრული მოწესრიგებული პროპორციით იქნება წარმოდგენილი.
II – ყველა ამინომჟავა ჯაჭვში L ამინომჟავა უნდა იყოს.
III – ყველა ამინომჟავა ერთმანეთთან დაკავშირებული უნდა იყოს მხოლოდ და მხოლოდ განსაკუთრებული ქიმიური ფორმულით – პეპტიდური ბმით.
ამ მიზეზისდა გამო, ცილის შემთხვევითი წარმოქმნისთვის ამ სამი ზემოთნახსენები პირობის თანხვედრაა საჭირო. ცილის წარმოქმნის ალბათობა ამ სამი პირობის ალბათობის ნამრავლის ტოლია.

აქ ალბათობა 500 ამინომჟავისგან შემდგარი ცილის მოლეკულის შემთხვევითი წარმოქმნისა, შემდეგნაირად გამოითვლება:

ამინომჟავების მოწესრიგებული გამწკრივების ალბათობა.

ცილის შექმნაში ამინომჟავების 20 სახეობა მონაწილეობს. ამ გარემოების გათვალისწინებით:

ალბათობა ყოველი ამინომჟავასგან საჭირო ერთის ამორჩევისა ტოლია = 1/20
ალბათობა ყველა 500 ამინომჟავის სწორად შერჩევისა ტოლია = 1/20500 = 1/10650
  = ერთ შანსს ათის 650-ე ხარისხიდან.
ალბათობა მხოლოდ L ამინომჟავის ამორჩევისა

ერთი L ამინომჟავის არჩევის ალბათობა ტოლია =1/2
ალბათობა მხოლოდ L ფორმის ამინომჟავების ერთდროული ამორჩევისა ტოლია =1/2500  =  1/10150
  = ანუ 1 შანსი ათის 150-ე ხარისხიდან.
ამინომჟავების პეპტიდური ბმით დაკავშირების ალბათობა

ამინომჟავებს შეუძლია ერთმანეთს ნაირგვარი ქიმიური ბმებით შეუკავშირდნენ. სასარგებლო ცილის წარმოსაქმნელად აუცილებელია, რომ ისინი ერთმანეთთან განსაკუთრებული პეპტიდური ბმით იყვნენ დაკავშირებული. დაანგარიშებულია, რომ ამინომჟავების სწორედ პეპტიდური ბმით დაკავშირების ალბათობა 50%-ია. ამ გარემოების გათვალისწინებით:

- ორი ამინომჟავას პეპტიდური ბმით დაკავშირების ალბათობა ტოლია ½ = 1/2-თან.
- 500-ვე ამინომჟავას მხოლოდ პეპტიდური ბმით დაკავშირების ალბათობა ტოლია = 1/2499  = 1/10150 ესე იგი
  = ერთი შანსი ათის 150-ე ხარისხიდან.


  ალბათობების ჯამი = 1. X 2. X 3.
  = 1/10650 X 1/10150 X 1/10150
  = 1/10950
  ერთ შანსს ათის 950-ე ხარისხიდან.
ნულოვანი ალბათობა

როგორც მოყვანილი ცხრილიდან ჩანს, 500 ამინომჟავისგან შემდგარი ცილის შემთხვევითი წარმოქმნის ალბათობა ტოლია 1:10950(ერთიანს 950 ნული უნდა მივუწეროთ, რომ მივიღოთ ასტრონომიული ციფრი, რომლის წარმოდგენაც ადამიანის შესაძლებლობას აღემატება). თუმცა, ეს ალბათობა მხოლოდ ქაღალდზე დაიწერება, რადგან პრაქტიკაში მისი განხორციელების შანსი არ არსებობს, ანუ ნულის ტოლია. მათემატიკაში ალბათობა, სადაც შანსი ერთია ათის 50 ხარისხიდან, სტატისტიკურად ნულოვან ალბათობად ითვლება.

თუ 500 ამინომჟავისგან შემდგარი ცილის შემთხვევითი წარმოქმნა ესოდენ შეუძლებელია, თუ სურვილი გაქვთ, შეგიძლია გონება დაძაბოთ უფრო დიდი ციფრების აღქმით. სასიცოცხლოდ აუცილებელი ცილის – “ჰემოგლობინის” მოლეკულაში 574 ამინომჟავაა.

ახლა წარმოვიდგინოთ, რომ სისხლის ერთ უჯრედში (და ასეთი უჯრედები ჩვენს სხეულში მილიარდობითაა) ჰემოგლობინის 280 მილიონი მოლეკულაა და ამ ერთადერთი ცილის ცდისა და შეცდომების გზით წარმოქმნისთვის აუცილებელია დროის მონაკვეთი, რომელიც კაცობრიობის მთელს ისტორიას აღემატება. ესე იგი, რომ დავუშვათ კიდეც, რომ ამინომჟავები დედამიწაზე სიცოცხლის გაჩენის დღიდან ამ მეთოდით ცილის წარმოქმნას ცდილობდნენ, ეს დრო მაინც არ იქნებოდა საკმარისი 10950-დან ერთი შანსის განსახორციელებლად.

ყველაფერი იქამდე დავიდა, რომ ევოლუციის თეორია პირისპირ შეეჯახა ცილის თუნდაც ერთი მოლეკულის წარმოქმნის ახსნის შეუძლებლობას.

10950=10000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000
0000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000
0000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000
0000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000
0000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000
0000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000
0000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000
0000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000
0000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000
0000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000
0000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000
000000000000000000000000000000000000000000

როგორც უკვე განვიხილეთ, ცილის წარმოქმნის ალბათობა უდრის 1:10950-დან. ათის 950 ხარისხი შეიძლება წარმოვიდგინოთ სქემატურად, ანუ ერთიანს 950 ნული უნდა მივუწეროთ.

არსებობს კი ბუნებაში ცდებისა და შეცდომების მეთოდი?


ზემოთმოყვანილი გაანგარიშებები 500 ამინომჟავის შემცველი ცილის შემთხვევით წარმოქმნის ალბათობაზე სწორია, თუ ეს ცდები და შეცდომების მეთოდი იდეალურ გარემოში გამოიყენება (რაც ბუნებრივ გარემოში არ არსებობს). თუ წარმოვიდგენთ, რომ უხილავმა ძალამ შემთხვევით შეაერთა 500 ამინომჟავა, მერე კი გაიაზრა, რომ ეს შეცდომა იყო, დაშალა და დაიწყო სხვანაირი თანმიმდევრობით მათი აკრეფა, ალბათობა საჭირო ცილის მიღებისა ამ გამოგონილი მექანიზმით ტოლი იქნება 1:10950-დან.  თან, ყოველი ცდისას აუცილებელი იქნება მათი დაშლა და აწყობა უკვე სხვანაირი თანმიმდევრობით. ყოველი ახალი ცდისას საჭირო გახდება სინთეზის პროცესის შეჩერება, თუნდაც ერთი უადგილო ამინომჟავას თავიდან აცილება, კონტროლის დაწესება, შეიქმნა თუ არა ცილა, და თუ არ შეიქმნა, მთელი ჯაჭვის დაშლა და ყველაფრის თავიდან დაწყება.

აუცილებელია, აგრეთვე, რომ არც ერთი უცხო ქიმიური ელემენტი პროცესში არ ჩაერთოს. ცდის აუცილებელი პირობაა ჯაჭვის ყოველი 500 შემადგენელი რგოლის დამთავრება, სანამ ახალი ცდა დაიწყებოდეს. ესე იგი, ყველა ზემოთხსენებული ალბათობა, მათი დასაწყისი, დასასრული და თვითეული სტადია იმყოფება “გააზრებული მექანიზმის” კონტროლქვეშ. მექანიზმისა, რომელიც შემთხვევითობას მხოლოდ “ამინომჟავების შერჩევას” ანდობს. მაგრამ, ასეთი მექანიზმის არსებობა ბუნებაში შეუძლებელია. მაშასადამე, ბუნებრივ პირობებში ცილის წარმოქმნა წმინდა ტექნიკურადაც კი შეუძლებელია, რომ აღარაფერი ვთქვათ “შემთხვევითობაზე”. ხოლო პრინციპში, აქ რაიმე შემთხვევითობაზე ლაპარაკი, თავისთავად მხოლოდ და მხოლოდ ანტიმეცნიერული მიდგომის შედეგად უნდა ჩაითვალოს.

თუმცა, ზოგ საქმეში ჩაუხედავ ევოლუციონისტს, არაფრით უნდა, ეს შეიგნოს. ისინი ცილის სინთეზს მარტივ ქიმიურ რეაქციად თვლიან, რის შედეგადაც აკეთებენ ისეთ სასაცილო დასკვნებს, როგორიცაა:  “ამინომჟავები, ერთმანეთთან ურთიერთქმედების შედეგად ცილას წარმოქმნიან.” თუმცა, არაორგანულ გარემოში მომხდარი სპონტანური ქიმიური რეაქციების შედეგად წარმოიქმნება უმარტივესი შენაერთები, რომელთა რაოდენობა და სახეობები კარგად ცნობილი და შეზღუდულია. უფრო რთული ქიმიური ნივთიერებების მისაღებად კი უკვე დიდი ფაბრიკები და ლაბორატორიებია საჭირო. ამის მაგალითია ფარმაცევტული წარმოება, რომელიც ყოველდღიურად მოიხმარს ქიმიურ ნივთიერებებს.

ხოლო ცილების შემადგენლობა გაცილებით უფრო რთულია ინდუსტრიის მიერ წარმოებულ ქიმიურ ნივთიერებებზე. მაშასადამე, წარმოქმნა ცილისა – პროექტირებისა და ინჟინერიის ამ ჭეშმარიტი სასწაულისა, მარტივი ქიმიური რეაქციით, სრულიად გამორიცხულია.

დროებით გვერდზე გადავდოთ ყველა უეჭველი არგუმენტი და ბიომოლეკულის შემთხვევით წარმოქმნა დავუშვათ. აქაც კი ევოლუციის თეორია სრულიად უმწეო მდგომარეობაშია. იმიტომ, რომ ცილის შემდგომი სიცოცხლისუნარიანობისთვის აუცილებელია, იგი ბუნებრივ გარემოს მოვარიდოთ და შევუქმნათ საგანგებო პირობები. წინააღმდეგ შემთხვევაში ეს ცილა დაიშლება დედამიწის ზედაპირზე გარეგანი ფაქტორების ზემოქმედების, ან სხვა ამინომჟავებთან და ქიმიურ ნივთიერებებთან რეაქციის შედეგად, გარდაიქმნება სულ სხვა ნივთიერებად და ყველა თავის სპეციფიკურ ნიშან-თვისებას დაკარგავს.

ევოლუციონისტთა მცდელობები სიცოცხლის წარმოშობის თემაზე პასუხის გაცემისა

დიდამიწაზე სიცოცხლის წარმოშობის საკითხმა ევოლუციონისტები ისეთ ჩიხში მოამწყვდია, რომ ისინი ყველანაირად ცდილობენ, ამ კითხვას თავი აარიდონ და ასეთი ზოგადი ფრაზებით შემოიფარგლონ: “ცოცხალი ორგანიზმი წარმოიშვა წყალში ზოგიერთი შემთხვევითი ფაქტორის ურთიერთქმედების შედეგად.” ეს იმიტომ ხდება, რომ წინააღმდეგობა, რომელსაც ისინი შეეჯახნენ, მათთვის გადაულახავია. პალეონტოლოგიასთან დაკავშირებული ევოლუციონისტური ასპექტებისგან განსხვავებით, აქ მათ საქმე არა აქვთ ნამარხ ნაშთებთან, რომ შეეძლოთ მათი საშუალებით როგორმე ბიჯგი შეუყენონ თავიანთ თეორიას. ამიტომაც ევოლუციონისტური თეორია უკვე საფუძველში არის განწირული.

არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ ევოლუციის პროცესში ნებისმიერ სტადიაზე წარმოშობილი წინააღმდეგობა საკმარისია მის სრულ უარსაყოფად. მაგალითად, ცილის წარმოქმნის შემთხვევითობის შეუძლებლობა თავისთავად უკვე შეუძლებელს ხდის ევოლუციის ყველა მომდევნო სტადიას. ამის შემდეგ ადამიანისა და მაიმუნების თავის ქალებით სპეკულირებას უკვე ყოველგვარი აზრი ეკარგება.


სასწაული მოლეკულა – დნმ

როგორც ჩვენს მიერ განხილული თემების ანალიზი მოწმობს, ევოლუციის თეორია ჩიხში უკვე მოლეკულურ დონეზე მოემწყვდა. ევოლუციონისტებმა ვერ შეძლეს, ამინომჟავების წარმოქმნის საკითხში სიცხადე შეეტანათ. ცილის წარმოქმნა ხომ თავისთავად გამოცანად დარჩა. ყოველივე ამასთან ერთად, ეს საკითხი მხოლოდ ამინომჟავებითა და ცილებით არ ამოიწურება; ეს მხოლოდ დასაწყისია. არსებითად, ევოლუციონისტებისთვის ნამდვილ ჩიხად უნიკალური ცოცხალი ორგანიზმი – უჯრედი გვევლინება, რადგან უჯრედი სულაც არ არის რაღაც მასა, შემდგარი ცილებისგან, რომლებიც, თავის მხრივ, პროტეინებისგან შედგება. პირიქით, ეს ცოცხალი ორგანიზმი შედგება ასობით მაღალგანვითარებული და იმდენად რთული სისტემებისგან, რომელთა ყველა საიდუმლოს ადამიანი დღემდე ვერ ჩაწვდა.

დნმ, dna ამ სისტემებზე რა უნდა ითქვას, როცა ევოლუციონისტებს ცილის ატრუქტურული ერთეულის წარმოშობის ახსნაც არ ხელეწიფებათ.

ევოლუციის თეორია, რომელსაც უჯრედის უმარტივესი მოლეკულის წარმოშობის თანმიმდევრული ახსნაც კი ვერ მოუძებნია, გენეტიკის განვითარებისა და ნუკლეინის მჟავების, ანუ დნმ-ისა და რნმ-ის აღმოჩენის შემდეგ სრულიად ახალ ჩიხში მოემწყვდა. 1955 წელს ორი მეცნიერის – ჯეიმს უატსონისა და ფრენსის კრიკის გამოკვლევებმა ცხადად წარმოგვიჩინა, თუ რა წარმოუდგენლად რთული სტრუქტურისაა დნმ-ი. დნმ-ის მოლეკულა, რომელიც ადამიანის 100 ტრილიონი უჯრედიდან ყოველი მათგანის ბირთვშია, ადამიანის ორგანიზმის აგებულების უნიკალური გეგმის მატარებელია. ნებისმიერი ინფორმაცია, რომელიც ადამიანს ეხება – გარეგნობიდან დაწყებული შინაგანი ორგანოებით დამთავრებული, დნმ-შია დაშიფრული. დნმ-ის ინფორმაცია კოდირებულია იმ ოთხი მოლეკულის საშუალებით, რომლებისგანაც შედგება თვით დნმ-ის მოლეკულა. მოლეკულები, რომელთაც ნუკლეოტიდები (ანუ საფუძვლები) ეწოდება, გამოისახება ასოებით: ა, ტ, გ, ც. ადამიანთა შორის ფიზიკური განსხვავება ამ ასოების სხვადასხვა შერწყმითაა განპირობებული. ეს არის თავისებური საინფორმაციო ცენტრი, სადაც ოთხასოიანი ანბანი გამოიყენება. დნმ-ში ამ ციფრების კომბინაცია განსაზღვრავს ორგანიზმის აგებულებას, ყოველი დეტალის ჩათვლით.

ინფორმაცია ისეთი თავისებურებების შესახებ, როგორებიცაა სიმაღლე, თვალები, კანის ფერი, აგრეთვე ჩონჩხის 206 ძვალზე, 600 კუნთზე, სასმენი ნერვების 10 000 დაბოლოებაზე, მხედველობითი ნერვის 2 მილიონ რეცეპტორზე, 100 მილიონ ნერვულ უჯრედსა თუ 100 ტრილიონ უჯრედზე საერთოდ, ყოველი უჯრედის დნმ-შია ჩადებული. მთელი გენეტიკური ინფორმაციის ქაღალდზე გადმოტანას 900 ხუთასგვერდიანი ტომი დასჭირდებოდა. წარმოუდგენელი მოცულობის ეს ინფორმაცია დაშიფრულია დნმ-ის განსაზღვრულ უბანზე, რომელსაც “გენი” ეწოდება.

შესაძლებელია თუ არა დნმ-ის შემთხვევითი წარმოქმნა?

აქ ყურადღება უნდა მიექცეს იმ გარემოებას, რომ გენების შემადგენელი ნუკლეოტიდების თანმიმდევრობის ნებისმიერი დარღვევა თვით გენის რღვევას იწვევს. თუ ვივარაუდებთ, რომ ადამიანის ორგანიზმი 200 000 გენისგან შედგება, მილიონობით ნუკლეოტიდების მწყობრად და თანმიმდევრულად გამწკრივება შემთხვევის შედეგად, სრულიად წარმოუდგენელია. ბიოლოგი, ევოლუციონისტი ფრენკ სალისბერი ამის შესახებ ამბობს:

“ცილის საშუალო მოლეკულა დაახლოებით 300 ამინომჟავისგან შედგება. მისი მაკონტროლებელი დნმ-ის ჯაჭვში დაახლოებით 1000 ნუკლეოტიდია. თუ გავითვალისწინებთ, რომ დნმ-ის ერთ ჯაჭვში 4 სახეობის ნუკლეოტიდებია, 1000 ნუკლეოტიდებიანი ჯაჭვი შეიძლება 41000 ვარიანტად ჩამოყალიბდეს. რიცხვი, რომელიც მარტივი ლოგარითმული გაანგარიშებით მიიღება, ადამიანის გონებისთვის წარმოუდგენელია.” 113
“მარტივი ლოგარითმული გაანგარიშებით მიღებული ციფრი”

41000  უდრის 10620, ხოლო ეს ციფრი ასე იწერება – ერთიანი 620 ნულით. თერთმეტი ნული ათის შემდეგ უკვე ტრილიონს აღნიშნავს, ხოლო 620 ნულის წარმოადგენა ადამიანის გონებას აღემატება. დნმ-ისა და რნმ—ის შემთხვევითი წარმოქმნის შეუძლებლობას ფრანგი სწავლული ევოლუციონისტი პოლ ოგერი ასე განმარტავს:

 ამერიკელი მიკრობიოლოგი ჯაკობსონი ამ საკითხზე შემდეგ მოსაზრებას გამოთქვამს:

“პირველი ცოცხალი ორგანიზმის წარმოქმნისას აუცილებელი იყო ერთდროული ამოქმედება ყველა მექანიზმისა, რომლებსაც საჭირო მასალებითა და ენერგიით უზრუნველყოფის, გამრავლების რეალიზაციის, ზრდის თანმიმდევრობის განსაზღვრისა და განვითარების პროცესში ინფორმაციის ტრანსფორმაციის უნარი შესწევს. ყველა ამ კომბინაციის შემთხვევით განხორციელება გამორიცხულია.”

გერმანელმა მეცნიერებმა იენკენმა და შრედერმა აღმოაჩინეს, რომ ყველა სასიცოცხლოდ აუცილებელი მოლეკულის სინთეზი ცალკე პირობებს მოითხოვს. ამავე მეცნიერთა აზრით, ეს მეტყველებს იმაზე,  რომ სიცოცხლისთვის აუცილებელი სხვადასხვა ნივთიერების ერთად თავმოყრის შანსი არ არსებობს.

არ ჩატარებულა არც ერთი ცდა, რომლის შედეგადაც შეიძლებოდეს ქიმიური ევოლუციისთვის აუცილებელი ყველა მოლეკულის მიღება. მაშასადამე, სხვადასხვა მოლეკულები უნდა წარმოშობილიყო სხვადასხვა ადგილზე სათანადო პირობებში, დაცული ისეთი მავნე ფაქტორებისგან, როგორებიცაა ჰიდროლიზი და ფოტოლიზი, და გადატანილი ახალი რეაქციის სხვა უბნებზე. აქ შემთხვევითობა უკვე აღარაფერ შუაშია, რადგან ასეთი მოვლენის განხორციელების ალბათობა საერთოდ არ არსებობს.

ერთი სიტყვით, ევოლუციის თეორიამ ვერ შეძლო დამტკიცება ვერც ერთი ევოლუციური პროცესისა, რომლებიც ვითომდა მოლეკულურ დონეზე ხორციელდებოდა. მეცნიერების განვითარება კი, იმის ნაცვლად, რომ ამ კითხვებზე პასუხის მოძებნაში დაეხმაროს, პირიქით, მათ გამოუვალ მდგომარეობას საერთოდ უიმედოს ხდის.

მაგრამ ევოლუციონისტების რწმენით, ეს სრულიად წარმოუდგენელი სცენარი მეცნიერულად დამტკიცებული ჭეშმარიტებაა. ეს იმიტომ ხდება, რომ მათ მთელი თავისი მოღვაწეობა შექმნის პროცესის წინააღმდეგ წარმართეს და სხვა აღარაფერი დარჩენიათ, თუ არა რწმენა შეუძლებლისა.

ცნება “ცოცხალი” მეტია, ვიდრე მოლეკულების თავმოყრა

დროებით დავივიწყოთ ზემოთგანხილული შეუძლებელი და ალოგიკური მოსაზრებები და დავუშვათ ცილის მოლეკულის შემთხვევითი წარმოქმნა თუნდაც ისეთ შეუფერებელ პირობებში, როგორიც პირველადი ატმოსფეროა.

ცილის მხოლოდ ცილის წარმოქმნა საკმარისი არ არის. ამ ცილამ დანარჩენი ცილების თვითწარმოქმნის მოლოდინში უნდა შეძლოს და ამ უკონტროლო ვითარებაში თავი უვნებლად გადაირჩინოს... იქამდე მაინც, სანამ მილიონობით საჭირო ცილა “შემთხვევით” ერთად მოგროვდებოდეს უჯრედის შესაქმნელად.  ადრე წარმოქმნილ ცილებს უნდა ეცადათ, სანამ შემთხვევით ახლები წარმოიქმნებოდა. ამასთან, თავი უნდა დაეცვათ ულტრაიისფერი გამოსხივებისგან და არც ძლიერი მექანიკური ზემოქმედების შედეგად დაშლილიყვნენ. შემდგომ ამისა, მოიყრიდნენ რა თავს საკმაო რაოდენობით ერთ წერტილში, ცილებს უჯრედის ორგანელა უნდა შეექმნათ. და არც ერთი უცხო ელემენტი, მავნე მოლეკულა ან ცილის უვარგისი ჯაჭვი პროცესს არ უნდა გაჰკარებოდა. ამ ორგანელებს რომ შეძლებოდათ კიდეც, ორგანიზებულად, მკაცრად განსაზღვრული გეგმის მიხედვით ერთად მოეყარა თავის, ყოველ მათგანს მხოლოდ მისთვის აუცილებელი ფერმენტი ამოერჩია, მერე თავი დაეფარა გარსით და აევსო იგი საგანგებო სითხით, რომელიც ყველასთვის იდეალურ პირობებს შექმნიდა, ანუ, შეუძლებელი რომ შესაძლებლად ქცეულიყო, შეძლებდა კი მოლეკულების ეს მასა თავი გაეცოცხლებინა?

ამის პასუხი ერთია: “ვერა!”. გამოკვლევებმა დაგვანახა, რომ სიცოცხლის წარმოშობისთვის ცოცხალ ორგანიზმში არსებული ნივთიერებების გროვა არ კმარა. სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანი ყველა ცილა რომ მოვაგროვოთ და კოლბაში მოვათავსოთ, ცოცხალ უჯრედს მაინც ვერ მივიღებთ. ყველა ცდა ამ მიმართულებით, უნაყოფო გამოდგა. ცდებითა და დაკვირვებებით დადგინდა, რომ ცოცხალი მხოლოდ ცოცხალიდან იღებს სათავეს. არაცოცხალისგან ცოცხალის გაჩენის მტკიცება,  არის ზღაპარი, რომელიც ყველა ცდასა თუ დაკვირვებას ეწინააღმდეგება და მხოლოდ ევოლუციონისტთა ოცნებებში არსებობს.

და თუ ასეა, დედამიწაზე სიცოცხლის წარმოშობა თვით სიცოცხლიდან უნდა მოდიოდეს. და ის მარად ცოცხალი ღმერთის შემოქმედების ნაყოფია. სიცოცხლე იწყება, გრძელდება და თავდება მხოლოდ მისი ნებით! ევოლუციას არ ძალუძს ცოცხალი ორგანიზმისთვის საჭირო მასალის წარმოშობის ახსნაც კი, სიცოცხლის ჩასახვას რომ თავი გავანებოთ.

ადამიანი, რომელსაც უჯრედის შემთხვევით გაჩენის შესაძლებლობისა სჯერა, ქალაქზე ჩვენს მონათხრობსაც დაიჯერებს.

წარმოვიდგინოთ კლდეებს შორის მომწყვდეული თიხა უნაყოფო ველზე. წვიმების დროს თიხა ტალახად იქცევა, მერე მწველი მზის სხივებქვეშ მაგრდება და კლდეებს შორის მოქცეული, რაღაც ფორმას იღებს. შემდეგ ეს კლდეები, რომლებიც მეყალიბის როლს ასრულებს, რაღაც მიზეზით იშლება და იფანტება, რის შედეგადაც ჩნდება მაგარი, რაღაც ფორმის მქონე ერთი აგური. მიღებული აგური წლების მანძილზე იქნება იგივე პირობებში ახალი აგურების  წარმოქმნის მოლოდინში. და ასობით, ათასობით აგურის წარმოქმნას საუკუნეები დასჭირდება. და ამ ხნის მანძილზე წარმოქმნილი აგურები, ბედნიერი შემთხვევითობის წყალობით, დაუზიანებელი რჩება. საუკუნეების მანძილზე აუღელვებლად უცდის იგი ახალი აგურების წარმოქმნას და უცხოა მისთვის ნებისმიერი ცვლილება: უძლებს ქარიშხლებს, თოვლსა და წვიმას, არ მოქმედებს მასზე არც მცხუნვარე მზე და არც ყინვა.

როცა აგურების რაოდენობა საკმარისი იქნება, ამ აგურებზე მოქმედებას იწყებს ქარი, ქარბორბალა, ქარიშხალი და ისინი მწყობრად ლაგდება და შენობად იქცევა. ამავდროულად, ასევე “ბუნებრივი გზით” წარმოქმნილი ცემენტი და სხვა სამშენებლო მასალები, მკაცრად გეგმაზომიერად ნაწილდება აგურებს შორის და მყარ კედლებს ქმნის. სანამ ეს მოვლენები განვითარდებოდეს, მიწაში არსებულმა რკინამ ყლორტები გამოიბა, მერე “ბუნებრივი გზით შეიძინა ფორმა და მომავალი შენობის საძირკვლად იქცა. ყოველივე ამის შედეგად უდაბნოში უნაკლო ნაგებობა წამოიჭიმა.

რაღა თქმა უნდა, შენობა არა მხოლოდ საძირკვლის, აგურებისა და სხვა სამშენებლო მასალებისგან შედგება. მაშ, რითი შეივსო ეს დანაკლისი? პასუხი მარტივია: ნაგებობისთვის აუცილებელი ყველა მასალა ნაიდაგშია, რომელზეც ის არის აღმართული – სილიციუმი, რომელიც მინისთვისაა საჭირო, სპილენძი ელეტროსადენებისთვის, რკინა კოლონებისთვის, ლურსმნებისთვის, წყლის მილებისთვის – ეს ყოველივე ნიადაგში უხვად მოიპოვება. ამ მასალების ფორმირებისა და შენობაში შეტანა-დამონტაჟება ბუნებრივი მოვლენების საქმეა. ქარის, წვიმის, ცოტა ქარიშხლისა და მიწისძვრების შედეგად ყველაფერი, მათ შორის სადურგლო ნაწარმიც თავის მკაცრად განსაზღვრულ ადგილს პოულობს. საქმე ისე წარიმართა, რომ აგურებმა, იგრძნეს რა ფანჯრების აუცილებლობა, მათ ადგილი დაუთმეს. და გაითვალისწინეს რა, რომ აქ მომავალში გათბობის, წყლის მილები და ელექტროსადენები უნდა გასულიყო, მათ დატოვეს ხვრელები ამ კომუნიკაციებისთვისაც, რომლებიც ასევე შემთხვევის წყალობით შეიქმნა. უეჭველია, რომ “შემთხვევითობა” და “ბუნებრივი მოვლენები” რაღაც პროექტით თუ ნახაზით ხელმძღვანელობდნენ.

თუ თქვენ ისევ გჯერათ ამ ამბის, ამდენი ახსნა-განმარტების შემდეგ თუ დაფიქრდებით, თვითონვე მიხვდებით, როგორ გაჩნდა ქალაქში სხვა შენობებიც, ხიდები, მიწისქვეშა გადასასვლელები, გზები, კავშირგაბმულობა, ტრანსპორტი და კომუნიკაციის სხვა სისტემები.

მეტიც, თუ ამ თემამ დაგაინტერესათ, შეგიძლიათ დაწეროთ რამდენიმეტომიკანი სამეცნიერო ნაშრომი - ”კანალიზაციის სისტემების ევოლუციის პროცესსა და არსებულ ნაგებობებთან მათი ჰარმონიის შესახებ”. ასე და ამრიგად, შეგეძლებათ თავი წარმოიდგინოთ გენიოსად, რომელსაც ადამიანის ისტორიის საუკეთესო გაშუქებისთვის აკადემიურ პრემიასაც მიანიჭებენ. სწორედ ასეთია თეორია, რომლის მიხედვითაც სიცოცხლის წარმოშობა დედამიწაზე შემთხვევითობაა. უჯრედი ხომ ისეთივე რთული აგებულებისაა, როგორც დიდი ქალაქი მთელი თავისი მოწყობილობით.

7.ფაუნა

საოცარი კუჭი

დაფიქრდით: ძროხას აქვს 4-განყოფილებიანი კუჭი, რომელიც საჭიროა იმისთვის, რომ საკვებმა გადასამუშავებლად სხვადასხვა სტადია გაიაროს. ახალშობილები მხოლოდ რძით იკვებებიან და ამიტომ ასეთი სტადიების გავლა საჭირო არ არის. როდესაც ახალშობილი ძუძუს წოვს, რძე გვერდს უვლის კუჭის სამ განყოფილებას და პირდაპირ ბოლო განყოფილებაში შედის.

რძე რომ პირველ განყოფილებაში, ფაშვში, შედიოდეს, ეს ხბოსთვის საზიანო იქნებოდა, რადგან ფაშვში ხვდება რთულად მოსანელებელი საკვები, რომელიც ბაქტერიების მიერ გამომუშავებული ფერმენტებით გადამუშავდება. რძის გადამუშავების შედეგად წარმოიქმნება აირები, რომლის გამოყოფაც ახალშობილს არ შეუძლია. როდესაც მცოხნავი ცხოველის ნაშიერი რძეს სვამს, იქნება ეს საწოვრით თუ ვედროდან, ფაშვში შესასვლელი გზა მომენტალურად იკეტება.

აღსანიშნავია, რომ ყველაფერი სხვაგვარადაა, როცა ნაშიერი წყალს სვამს. ცხოველმა დიდი რაოდენობის წყალი უნდა დალიოს, რომ ფაშვში ბაქტერიები და მიკრობები გამრავლდნენ. ეს კი თავის მხრივ ხელს უწყობს იმას, რომ ნაშიერმა დროთა განმავლობაში ნებისმიერი საკვების გადამუშავება შეძლოს. რძე პირდაპირ კუჭის ბოლო განყოფილებაში ხვდება, წყალი კი ფაშვში შედის. საოცარია, რომ მხოლოდ რძე შედის პირდაპირ კუჭის ბოლო განყოფილებაში!

რას ფიქრობთ? შემთხვევითობას უნდა მივაწეროთ ის, რომ რძე კუჭის სამ განყოფილებას გვერდს უვლის და პირდაპირ მეოთხე განყოფილებაში შედის თუ შემოქმედის დამსახურებაა ეს?

ვენტილაცია ტერმიტების ბუდეში

ტერმიტების ბუდეს საინჟინრო ხელოვნების საოცრებას უწოდებენ, და ის იმსახურებს კიდეც ასეთ შეფასებას. 

მიწისა და ნერწყვისგან აგებული ეს შთამბეჭდავი „კოშკები“ სიმაღლეში 6 მეტრს აღწევს

45 სანტიმეტრი სიგანის კედლებს მზე ისე წვავს, რომ ისინი ბეტონივით მაგარი ხდება. ზოგი ბუდე ამ პატარა მწერებმა პირდაპირი გაგებით ერთ ღამეში ააგეს.

„კოშკის“ ცენტრში ბინადრობს „დედოფალი“, რომელმაც შეიძლება დღეში ათასობით კვერცხი დადოს. უფრთო და ბრმა მუშა ტერმიტებს კვერცხები მათთვის სპეციალურად აგებულ საკნებში გადააქვთ. როგორც კი მატლები გამოიჩეკებიან, ისინი მათზე ზრუნვას იწყებენ. ალბათ ყველაზე დიდი საოცრება, რომელსაც ტერმიტების ბუდეში ვხვდებით, მისი სავენტილაციო სისტემაა.

დაფიქრდით: ბუდის შიგნით განლაგებულ საკნებსა და გალერეებში მუდმივად ერთი და იგივე ტემპერატურა ნარჩუნდება იმის მიუხედავად, თუ რა ტემპერატურაა გარეთ. მაგალითად, ზიმბაბვეში ჰაერის ტემპერატურა შეიძლება ღამით 2 გრადუსი იყოს, ხოლო დღისით — 38; მაგრამ ბუდეში ტემპერატურა ყოველთვის 31 გრადუსია. რის წყალობით ნარჩუნდება მუდმივად ერთი ტემპერატურა?

ბუდის ძირში განთავსებული სავენტილაციო ხვრელებიდან ბუდეში სუფთა ჰაერი შედის, ხოლო მასში არსებული ცხელი ჰაერი ბუდის ზედა ნაწილიდან გარეთ განიდევნება. გრილი ჰაერი ბუდეში მიწისქვეშა საკნიდან აღწევს და შემდეგ დერეფნებსა და საკნებში იწყებს ცირკულირებას. ტერმიტები ხსნიან და ხურავენ ხვრელებს, რომ შიგნით სასურველი ტემპერატურა შეინარჩუნონ. ტერმიტებისთვის ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ ბუდეში ერთი და იგივე ტემპერატურა იყოს, რადგან ეს ხელს უწყობს სოკოს ზრდას, რომელიც მათი ერთადერთი საკვებია.

ტერმიტების ბუდის სტრუქტურამ იმდენად დიდი შთაბეჭდილება მოახდინა არქიტექტორებზე, რომ მათ გადაწყვიტეს, მსგავსი ტექნოლოგიით აეშენებინათ ერთ-ერთი საოფისე შენობა ზიმბაბვეში. მსგავსი ზომის სხვა შენობებისგან განსხვავებით ამ შენობაში სავენტილაციო სისტემისთვის საჭირო ენერგიის მხოლოდ 10 პროცენტი იხარჯება.

 მაგრამ როგორც ზემოთ ავღნიშნე

ყველაზე საკვირველი ის არის, რომ ყოველივე ამის შემქმნელი ტერმიტები ბრმები არიან.მიუხედავად ამისა მათ აქვთ უნარი ააშენონ სენობები რომელთა ზომაც მათ ზომებს სამასჯერ აღემატება. საოცარია კიდევ ერთი გარემოება  მშენებლობის დასაწყისში მატი ბუდე ორად რომ გავყოთ, და რაღაც დრპის მერე ისევ შევაერთოთ  აღმოჩნდება რომ აბსოლიტურად ყველა ნაწილი იდეალურად ემთხვევა ერთმანეთს. რჩება შთაბეჭდილება, რომ განცალკავებიტ მომუშავე ტერმიტები სამუშაოს ერთანაირი ცენტრის მითითებით ასრულებენ.

რას ფიქრობთ? შემთხვევითობას უნდა მივაწეროთ ის, რომ ტერმიტებს აქვთ უნარი, არეგულირონ ტემპერატურა ბუდეში, თუ ეს უნარი მათ შემოქმედმა მისცა 

მანტას ფილტრაციის სისტემა

მანტა ცურვის დროს ზღვის წყალთან ერთად ყლაპავს პლანქტონს, ანუ მცენარეულ და ცხოველურ ორგანიზმებს, რომლებიც წყლის დინებას დააქვს. პირიდან წყალი ფილტრში შეედინება, საიდანაც პლანქტონი საკვების სახით მანტას მუცელში ხვდება. დარჩენილი წყალი კი ლაყუჩებით გარეთ გამოიდევნება. მანტას ფილტრაციის სისტემა პლანქტონის ისეთ ნაწილაკებსაც იჭერს და უშვებს მუცლისკენ, რომელიც ფილტრის ღიობებზე გაცილებით მცირეა. როგორც სამეცნიერო ჟურნალისტი, ედ იანგი აღნიშნავს, მანტას ეს საოცარი უნარი არანაირ ლოგიკას არ ექვემდებარება.

 დაფიქრდით: მანტას ფილტრაციის სისტემა რაღაცით ორმხრივ სავარცხელს მოგვაგონებს, ხუთ-ხუთი რკალისებრი ნაპრალით. შიგნიდან დაფარულია კბილანებით, რომლებიც ურთიერთსაპირისპიროდაა მიმართული. ამის წყალობით ზღვის წყლის ნაწილი კბილანებს შორის შეედინება, ნაწილი კი — აისხლიტება, რაც წყლის წრიულ მოძრაობას იწვევს.

 როცა პლანქტონი თუ სხვა საკვები ნაწილაკები კბილანებს ეხეთქება, აისხლიტება და წრიული მოძრაობით მანტას ხახაში, საბოლოოდ კი მუცელში ხვდება, მათ შორის პლანქტონის უმცირესი ნაწილაკებიც, რომლებიც ადვილად გაეტეოდა კბილანებს შორის, მაგრამ წყლის წრიული მოძრაობა მათ პირდაპირ მუცლისკენ მიაქანებს. ამგვარი ფილტრაციის სისტემის წყალობით ის უმცირესი ნაწილაკებიც კი რჩება ორგანიზმში, რომლებიც სხვაგვარად ზღვის წყალთან ერთად გარეთ გამოიდევნებოდა.

 აღსანიშნავია, რომ მანტას ფილტრაციის სისტემა არასდროს ბინძურდება იმის მიუხედავად, რა სისწრაფით გადაადგილდება მანტა და რამდენადაა წყალი პლანქტონით გაჯერებული. და ეს იმიტომ, რომ ფილტრაციის სისტემა თვითგაწმენდის უნარითაა დაჯილდოებული.

 მეცნიერები იმედოვნებენ, რომ თუ მანტას ფილტრაციის სისტემის ანალოგს შექმნიან, შეძლებენ ჩამდინარე წყლების საზიანო მიკროორგანიზმებისა და პლასტმასის ნარჩენებისგან გაწმენდას.

 რას ფიქრობთ? ევოლუციის შედეგად გაჩნდა მანტას საოცარი ფილტრაციის სისტემა თუ ეს შემოქმედის დამსახურებაა?

8.აგრეთვე, დაუფიქრდი ყოველივე იმას, რაც სიხარულს ანიჭებს ჩვენს ცხოვრებას. შეხედე სურნელოვანი, ლამაზი ყვავილების საოცარ მრავალფეროვნებას; მათი მშვენიერება და სასიამოვნო სურნელება სიხარულს მატებს ადამიანს. ასევე არსებობს სასიამოვნო საკვების ნაირგვარობა. ამასთანავე თვალწარმტაცი ტყეები, მთები, ტბები და სხვა ქმნილებები. რა შეიძლება ითქვას მზის მშვენიერ დაისზე, რომელიც უფრო მეტ სიხარულს მატებს ჩვენს ცხოვრებას?  მაშ ასე, ბუნება გვთავაზობს მრავალ სასიხარულო სიურპრიზს, რომელიც არ არის აუცილებელი სიცოცხლის შენარჩუნებისთვის. ეს მაგალითები გვიჩვენებს, რომ დედამიწა შექმნილი იყო ადამიანის მიმართ სიყვარულით აღსავსე მზრუნველობით, რომ მათ არა მხოლოდ ეარსებათ, არამედ დამტკბარიყვნენ სიცოცხლით.

ღვთის თვალი

 

თქვენ – ათეისტი ხართ, «რეალური ცხოვრებით» ცხოვრობთ და მორწმუნეებს ბნელებად და ახირებულებად მიიჩნევთ. თუმცა მინდა გთხოვოთ რამოდენიმე წუთი დაუთმოთ იმას, რითაც მთელი დღის განმავლობაში, დილიდან საღამომდე შეუჩერებლად სარგებლობთ და შესვენებას მხოლოდ ძილის დროს აკეთებთ. ეს – თქვენი თვალებია. მათზე იშვიათად ფიქრობთ, თუმცა მოდი ეხლა დაფიქრდით.

დიდი ალბათობით კამერით აღჭურვილი ტელეფონი ან ფოტოაპარატი გექნებათ. ამიტომ გეცოდინებათ, რომ ფოტოაპარატის მუშაობის პრინციპი ჩვენი თვალიდანაა აღებული. მაგალითად, ფოტოაპარატის ობიექტივი ბროლის იდეას იმეორებს, რომელშიც სინათლის სხივები გარკვეული კუთხით ფოკუსირდება, შემდეგ კი უკვე თვალის შიგნით უკუმიმართულებით იშლება, რითაც ბადურაზე შემცირებულ გამოსახულებას ქმნის, ოღონდ თავდაყირა (შემდეგ ტვინი სურათს კვლავ უკან ატრიალებს). თუმცა ბროლი ოპტიკის თვალსაზრისით ნებისმიერ ობიექტივზე გაცილებით უფრო სრულყოფილია. ის გაცილებით პატარა, მსუბუქი და პრაქტიკულია და პრაქტიკულად არ ქმნის იმ ხარვეზებს, რომლებიც ყველაზე ძვირადღირებულ ფოტოაპარატებსაც კი ახასიათებს – დისტორსია, აბერაცია, ვინეტირება და ა.შ. როდესაც გვერდითი ხედვით სახლს ხედავთ, არ გეჩვენებათ, რომ გვერდზეა დახრილი, როგორც ეს ფოტოებზე ხდება. სხვათაშორის, ლათინურად ბროლს «lens» ჰქვია – ინგლისურში იგივე სიტყვა ობიექტივს ნიშნავს.

თვალის ბადურა, შესაბამისად, ფოტოაპარატის სენსორის პროტოტიპს წარმოადგენს, თუმცა მისი რეზოლუცია გაცილებით უფრო მაღალია. ზოგიერთი შეფასების თანახმად, ის 400-დან 600 მეგაპიქსელს შეადგენს. ასევე ბადურას, ფოტოფირის თუ ციფრული მატრიცისგან განსხვავებით, ამობურცული ფორმა აქვს და არა ბრტყელი, რაც სივრცეს გაცილებით რაციონალურად იყენებს. მისი სინათლისდამჭერი ელემენტები ორ ტიპად იყოფა: ჩხირები და კოლბები, რომლებიც სხვადასხვა ხასიათის სინათლის ტალღების მიღებაზე არიან პასუხისმგებელი. საშუალოდ ადამიანის თვალის ბადურა 92 მილიონ ჩხირს და 4,5 მილიონ კოლბას შეიცავს. კოლბების წყალობით თქვენ ფერების ათასობით ელფერის გარჩევა შეგიძლიათ, ხოლო ჩხირების მგრძნობელობა ისეთია, რომ ერთ ჩხირს მხოლოდ ორი ფოტონის დაფიქსირება შეუძლია.

თვალის ფერადი გარსი – ეს გახლავთ ბუნებრივი დიაფრაგმა, რომელიც განათებიდან გამომდინარე გუგის დიამეტრს ზრდის ან ამცირებს. ასე ხდება სინათლის ნაკადის ინტენსივობის დარეგულირება. თვალის ზუსტად ამ თავისებურების წყალობით შეგიძლიათ ძალიან განათებული ქუჩიდან ბნელ სივრცეში შესვლა და სიბნელისთვის თვალის უცბათ შეჩვევა ისე, რომ სინათლის წყაროს სრული არარსებობის შემთხვევაშიც კი დაინახოთ. უკან გამოსვლისას, მხედველობას არ კარგავთ და კვლავ ნორმალურად ხედავთ. თანაც ეს ყველაფერი სრულიად ავტომატურად, თქვენი მხრიდან ყოველგვარი ძალისხმევის გარეშე ხდება, ხშირად თქვენგან სრულიად დამოუკიდებლად. თქვენ არ გჭირდებათ და არც ფიქრობთ ყოველ წუთში: «მაშ ასე, თვალის გუგის რა დიამეტრი დავაყენო ეხლა?» ანუ თქვენი ბადურა ამავდროულად განათების განმსაზღვრელი სენსორის ფუნქციასაც ასრულებს, რომელიც, სხვათაშორის, ყველა მობილურ მოწყობილობას როდი აქვს.

ჟურნალ «Popular Photography»-ში ეწერა: «ადამიანის თვალები დეტალების გაცილებით დიდ დიაპაზონს იჭერენ, ვიდრე ფირი. ისინი სამ განზომილებაში ხედავენ, უკიდურესად ფართე კუთხით, ხარვეზების გარეშე, უწყვეტ მოძრაობაში… კამერის ადამიანის თვალთან შედარება უსამართლობაა. ადამიანის თვალი, ალბათ უფრო — ხელოვნური ინტელექტით აღჭურვილი მოწინავე სუპერკომპიუტერია, ინფორმაციის დამუშავების, სიჩქარეებისა და მუშაობის რეჟიმებით აღჭურვილი, რომელიც ბევრად სჯობია ადამიანის მიერ შექმნილ ნებისმიერ აპარატს, კომპიუტერს თუ კამერას».

იმ მახასიათებლების კამერა რომ შეექმნათ, როგორიც ადამიანის თვალს აქვს, ის წარმოუდგენლად ძვირი ეღირებოდა. თქვენ კი სრულიად უფასოდ გაჩუქეს, თანაც ორ ეგზემპლარად. სხვათა შორის, ორი თვალის წყალობით ბონუსად კიდევ მანძილსაზომსაც იღებთ – საგნებამდე არსებული მანძილის დადგენის ხელსაწყოს. ასე რომ, თუ ისეთი აზრი გესტუმრებათ, რომ ღმერთს პირადად თქვენთვის არაფერი მოუცია და ცხოვრებაში ყველაფერს თვითონ მიაღწიეთ, სცადეთ, თვალები დახუჭოთ და ასეთ მდგომარეობაში წახვიდეთ მაღაზიაში და სურსათი იყიდოთ სადილისთვის.

თუმცა ამჯერად ამაზე არ ვსაუბრობ. ყოველივე ზემოთთქმულის გათვალისწინებით, გთხოვთ, რომ ერთ შეკითხვას უპასუხოთ. უპასუხოთ არა ჩემთვის, არამედ პირადად თქვენთვის, იმიტომ რომ ყველაზე პატიოსან პასუხებს მხოლოდ საკუთარ თავს ვცემთ. გჯერათ თუ არა, რომ თქვენი თვალი ევოლუციის, ანუ შემთხვევითი, უმიზეზო და ქაოტური მუტაციებისა და შეცდომების შედეგად გაჩნდა?

ევოლუციონისტებიც კი აღიარებენ, რომ თვალის კოლოსალური, უბრალოდ წარმოუდგენელი სირთულე – ევოლუციისთვის პრობლემას წარმოადგენს. თავად ჩარლზ დარვინი წერდა: «იმის ვარაუდი, რომ თვალი… ბუნებრივი გადარჩევის შედეგად შეიძლებოდა გამომუშავებულიყო, გუმწრფელად ვაღიარებ, უკიდურესი დონის უგუნურებად შეიძლება მოგვეჩვენოს». თვალი ისეთი რაოდენობის ერთმანეთზე დამოკიდებული დეტალებისაგან შედგება, რომელთაგან თითოეულიც თავისთავად წარმოუდგენლად რთულია, და ყველა ერთად ისეთ სიმფონიას ქმნიან, რომ თვალს უბრალოდ არ შეეძლო თანდათანობით განვითარება, ნაბიჯ-ნაბიჯ. ნახევარი თვალი და თუნდაც თვალის 90% ვერ შეძლებდა მუშაობას და ტვინში მხედველობითი ინფორმაციის გაგზავნას, ამიტომ ასეთ «ნახევართვალს» გადარჩევის პროცესში გადარჩენა არ შეეძლო. პირველი რომელი გაჩნდა, ბადურა თუ ბროლი? და რა მომენტში შეუერთდა მათ მხედველობის ნერვი? თვალი შეიძლება მხოლოდ სრულიად მზა ფორმით გაჩენილიყო, რასაც თეორიის თეორია არ ითვალისწინებს. არ არსებობს თვალის ევოლუციის არავითარი მეცნიერული და ექსპერიმენტალურად დადასტურებული მტკიცებულებები, ყველა მსგავსი «მტკიცებულება» მხოლოდ ჰიპოთეზებისა და ვარაუდების დონეზე არსებობს. არადა თვალი – ურთულესი ბიოლოგიური კონსტრუქციების მრავალი მაგალითიდან მხოლოდ ერთია. ის, თუ თვალი როგორ მუშაობს ტვინთან ერთობაში ოპტიკური ინფორმაციის მიღების, დამუშავებისა და შენახვის საკითხში, საერთოდ ადამიანური აზროვნების მიღმაა.

ასე რომ, გჯერათ თუ არა ორი ფანტასტიკური ოპტიკური ხელსაწყოს ევოლუციის, რომელიც ცხვირის ორივე მხარეს სრულიად შემთხვევით გაგიჩნდათ? თუ თქვენი პატიოსანი და დარწმუნებული პასუხია: კი – თქვენთან მეტი შეკითხვა არ მაქვს. თუ თქვენი პასუხია: არა, ან ბოლომდე არ ხართ დარწმუნებული, – მაშინ თქვენ უკვე აღარ შეგიძლიათ სუფთა სინდისით ათეისტების რიგებში თავის ჩაწერა, ჩემო ძვირფასო მეგობარო. საკუთარ თავში ამის აღიარების პატიოსნება იპოვეთ. თუმცა, აღიარების შემდეგ, ნუ შეგრცხვებათ ამის. ამაში სასირცხვილო და საუბედურო არაფერია. გონიერი კონსტრუქტორის არსებობა არცერთ მეცნიერულ თეორიას არ ეწინააღმდეგება. ამის მრავალ მეცნიერს სწამს, თანაც ზუსტად იმიტომ, რომ ეს მათ საკუთარი თავის წინაშე პატიოსნად დარჩენის საშუალებას აძლევს. საკუთარი თავის წინაშე პატიოსნება კი ძვირფასი რამაა. ყველას როდი აქვს ამის საშუალება.

მაგრამ მერე როგორღა უნდა იცხოვროთ ისე, როგორ ცხოვრებასაც ხართ მიჩვეული? ეს რთულია. რადგან გონიერი შემოქმედის არსებობა ყველაფერს ძირეულად ცვლის. კოორდინატების მთელ სისტემას. ეს იმას ნიშნავს, რომ ამ შემოქმედს გარკვეული მოსაზრება გააჩნია იმასთან დაკავშირებით, თუ როგორი ცხოვრებით ცხოვრობთ. ეს მოსაზრება შეიძლება თქვენი აზრისგან განსხვავდებოდეს. ეს ასევე იმასაც ნიშნავს, რომ როგორც თქვენს შემოქმედს, მას თქვენთან დაკავშირებით გარკვეული ჩანაფიქრი და დანიშნულება აქვს მის სამყაროში. და ალბათ მას ასევე ფასეული რჩევებიც აქვს, რომლებსაც თქვენი ცხოვრების გაუმჯობესება დღესვე შეუძლია.

00:00

დაფიქრდით აქ მოხსენიებული ფაქტების მნიშვნელობაზე. ეს ფაქტები ერთგვარი მინიშნებაა განძის საპოვნელად. თუ ღვთის არსებობის შესახებ დამაჯერებელ ფაქტებს მოიპოვებთ და ღმერთზე სანდო წყაროდან სარწმუნო ინფორმაციას მიიღებთ, ჩათვალეთ, რომ ძვირფას განძს მიაგენით. აი, მაგალითად:

 1. გექნებათ აზრიანი ცხოვრება

თუ ჩვენს ცხოვრებას უფრო ღირებული მიზანი აქვს, მაშინ უნდა ვიცოდეთ, რა მიზნით გავჩნდით და რა უნდა ვაკეთოთ. ბოლოს და ბოლოს, თუ ღმერთი არსებობს და ჩვენ ამის შესახებ არაფერი ვიცით, გამოდის, რომ ყველაზე მნიშვნელოვანი ჭეშმარიტება არ გვცოდნია.

ბიბლია ამბობს, რომ სიცოცხლეს ღმერთმა მისცა დასაბამი (გამოცხადება 4:11). როგორ შემატებს ამის ცოდნა ჩვენს სიცოცხლეს აზრს? პასუხის გასაგებად ბიბლიას მივმართოთ.

მიწიერი ქმნილებებიდან ადამიანი ყველაზე უნიკალური ქმნილებაა. ბიბლიიდან ვიგებთ, რომ ღმერთმა თავის მსგავსად შეგვქმნა, რათა აგვერეკლა მისი თვისებები (დაბადება 1:27). უფრო მეტიც, ბიბლიდან იმასაც ვიგებთ, რომ ადამიანს ღმერთთან დამეგობრება შეუძლია (იაკობი 2:23). ვერაფერი გახდის ჩვენს ცხოვრებას ისე ღირებულს, როგორც შემოქმედთან ახლო ურთიერთობა.

რას ნიშნავს ღმერთთან მეგობრობა? ღვთის მეგობრებს შეუძლიათ პირადად ესაუბრონ მას. ღმერთი თავის მეგობრებს ჰპირდება, რომ მოუსმენს და დაეხმარება (ფსალმუნი 91:15). როგორც ღვთის მეგობრებმა, ჩვენ შეგვიძლია მრავალ საკითხთან დაკავშირებით გავიგოთ მისი თვალსაზრისი და მივიღოთ პასუხები ღრმა ცხოვრებისეულ კითხვებზე.

თუ ღმერთი არსებობს და ჩვენ ამის შესახებ არაფერი ვიცით, გამოდის, რომ ყველაზე მნიშვნელოვანი ჭეშმარიტება არ გვცოდნია

2. პოვებთ შინაგან სიმშვიდეს

ამდენი ტანჯვისა და უბედურების შემხედვარე, დღეს ბევრს უჭირს იმის დაჯერება, რომ ღმერთი არსებობს. ისინი ასე მსჯელობენ: „თუ არსებობს ყოვლისშემძლე შემოქმედი, რაღატომ უშვებს ტანჯვასა და ბოროტებას?“.

ბიბლია ხსნის, რომ ღვთის განზრახვა არასოდეს ყოფილა ადამიანების ტანჯვა, რაც ჩვენთვის ერთობ მანუგეშებელია. ადამიანი ტანჯვისთვის არ გაჩენილა. ტანჯვა და სიმწარე კი არა, ღვთის თავდაპირველი განზრახვით, ადამიანს სიკვდილიც არ უნდა ეგემა (დაბადება 2:7—9, 15—17). რთულია ამის დაჯერება? ეს ყველაფერი ზღაპარი ხომ არ არის? ნამდვილად, არა! დაფიქრდით, თუ არსებობს ყოვლისშემძლე შემოქმედი და მისი გამორჩეული თვისება სიყვარულია, განა გასაკვირია, რომ ის სწორედ ასეთ სიცოცხლეს განიზრახავდა ჩვენთვის?

მაშ, რატომ ვართ ასეთ დღეში? ბიბლიიდან ვიგებთ, რომ ღმერთმა ადამიანებს ნების თავისუფლება უბოძა. ჩვენ მას რობოტებივით არ შევუქმნივართ; ღმერთი მორჩილებას არ გვაიძულებს. ჩვენმა წინაპრებმა, ადამმა და ევამ, დაუმორჩილებლობა არჩიეს. მათ ეგოისტური სული გამოავლინეს და გადაწყვიტეს, თავიანთ ჭკუაზე ევლოთ (დაბადება 3:1—6, 22—24). ჩვენ კი დღემდე ვიმკით იმ სავალალო შედეგებს, რაც მათ არჩევანს მოჰყვა.

იმის ცოდნამ, რომ ღვთის განზრახვის თანახმად ადამიანი არ უნდა დატანჯულიყო, შეიძლება სული დაგვიმშვიდოს. თუმცა, ბუნებრივია, გვიჭირს ამ მდგომარეობასთან შეგუება და შველა გვჭირდება. ჩვენ მომავლის იმედს ვსაჭიროებთ.

 3. გაგიჩნდებათ იმედი

პირველი ადამიანების დაუმორჩილებლობიდან მყისვე ღმერთმა პირობა დადო, რომ ერთ მშვენიერ დღეს დედამიწასთან დაკავშირებულ თავის თავდაპირველ განზრახვას სისრულეში მოიყვანდა. ყოვლისშემძლე ღმერთს ამაში ხელს ვერაფერი შეუშლის (ესაია 55:11). მალე ღმერთი სამუდამოდ წაშლის დაუმორჩილებლობის საზიანო კვალს და ყველაფერს პირვანდელ სახეს დაუბრუნებს.

როგორ შეიძლება იმოქმედოს ამან თქვენს კეთილდღეობაზე? მოვიყვანოთ ჩვენს მომავალთან დაკავშირებული მრავალი ბიბლიური დაპირებიდან ორი.

• ბოროტება აღარ იქნება და მთელ დედამიწაზე მშვიდობა დაისადგურებს. „კიდევ ცოტა და აღარ იქნება ბოროტი; დააკვირდები მის ადგილს და აღარ იქნება იგი. თვინიერნი დაიმკვიდრებენ დედამიწას და გაიხარებენ დიდი მშვიდობით“ (ფსალმუნი 37:10, 11).

• აღარ იქნება ავადმყოფობა და სიკვდილი. „არც ერთი მცხოვრები არ იტყვის, ავად ვარო“ (ესაია 33:24). „სამუდამოდ შთანთქავს სიკვდილს და ყველა სახიდან მოსწმენდს ცრემლს უზენაესი უფალი იეჰოვა“ (ესაია 25:8).

რატომ უნდა ვენდოთ ბიბლიაში ჩაწერილ ღვთის ამ დაპირებებს? იმიტომ რომ, მასში ჩაწერილი მრავალი წინასწარმეტყველება უკვე შესრულდა. და მაინც, იმედი, რომ მალე ტანჯვას ბოლო მოეღება, დღევანდელი საწუხარისგან არ გვიცავს. კიდევ რა დახმარებას გვთავაზობს ღმერთი?

4. შეძლებთ პრობლემების გადაჭრას და სწორი გადაწყვეტილებების მიღებას

ღმერთი რჩევებს გვაძლევს, რაც გვეხმარება პრობლემების გადაჭრასა და სწორი გადაწყვეტილებების მიღებაში. ხშირ შემთხვევაში უმნიშვნელო საკითხებს ვწყვეტთ, მაგრამ ზოგჯერ იმდენად მნიშვნელოვანი გადაწყვეტილების მიღება გვიწევს, რომ მისმა შედეგებმა შეიძლება მთელ ჩვენს ცხოვრებაზე მოახდინოს გავლენა. ღვთიურ სიბრძნეს ვერანაირი ადამიანური სიბრძნე ვერ შეედრება. იეჰოვას რჩევა-დარიგებები საუკეთესო იმიტომ არის, რომ ის გვაძლევს სიცოცხლეს და მან იცის, ჩვენი წარსული, აწმყო და მომავალი.

ბიბლიაში ღვთის აზრებს ვკითხულობთ. იეჰოვა ღმერთმა შთააგონა ბიბლიის დამწერებს, რომ მისი აზრები წერილობითი სახით გადმოეცათ. ბიბლიაში ვკითხულობთ: „მე, იეჰოვა, შენი ღმერთი ვარ, მე გასწავლი შენ სასიკეთოდ და გატარებ იმ გზით, რომლითაც უნდა იარო!“ (ესაია 48:17, 18).

ღმერთი უსაზღვრო ძალას ფლობს და მას სურს, რომ ეს ძალა ჩვენ სასიკეთოდ გამოიყენოს. ბიბლია ღმერთს მოსიყვარულე მამად წარმოგვიდგენს, რომელსაც ჩვენი დახმარება სწადია. ღვთის სიტყვაში ვკითხულობთ: „ზეციერი მამა მისცემს წმინდა სულს მათ, ვინც სთხოვს!“ (ლუკა 11:13). ამ ძალას, ანუ ღვთის წმინდა სულს, შეუძლია გვიხელმძღვანელოს და პრობლემების დროს გაგვაძლიეროს.

წინააღმდეგობები

1.მხოლოდ იმის მჯერა, რასაც ვხედავ, ღმერთი კი არასდროს მინახავს“.

იმისათვის, რომ რაიმე დაიჯერო, ის ფორმალურად უნდა დაამტკიცონ? ხალხს მრავალი დაუმტკიცებელი განაცხადების სჯერა: დიდი აფეთქება ევოლუციის თეორემა. არც მე მინახავს, მაგალითად, თუ როგორ წარმოიქმნა პირველი უჯრედი  და მერე განვითარდა რთულისკენ. არც ის მინახავს, როგორ გადაიქცა მაიმუნი ადამიანად უმრავლესობას იმის სჯერა, რომ სიკვდილის შემდეგ აუცილებლად რაღაც არის, რაღა უნდა ვთქვათ ჰოროსკოპებზე, უცხოპლანეტელებზე,და ა.შ.  

ჩვენ„ბევრ რამეს ვერ ვხედავთ, მაგრამ დარწმუნებულნი ვართ მათ არსებობაში, რადგან გვაქვს ამის საფუძველი. მაგალითად, 

1.ჰაერი.ჩვენ ვერ ვხედავთ მას, მაგრამ ვგრძნობთ, როცა ნიავი უბერავს ან როცა ჩავისუნთქავთ. ასე რომ, შედეგები გვარწმუნებს მის არსებობაში“ამრიგად ის რომ ვერ ხედავ ჰაერს არ ნიშნავს რომ სუნთქვა უნდა შეწყვიტო ის რომ ვერ ხედავ  ღმერთს არ ნიშნავს რომ რწმენა უნდა დაკარგო

2. „ჩვენ ვერ ვხედავთ მიზიდულობის ძალას, მაგრამ მის მოქმედებაში მაშინ ვრწმუნდებით, როცა შედეგს ვხედავთ ანუ როცა ძირს ეცემა რამე.  ჩვენ ვერც მიზიდულობის კანონის ავტორს ვხედავთ მაგრამ აშკარაა რომ ის არსებობს და უსაძღვრო ძალის მფლობელია

3.ჩვენ ვერ ვხედავთ სუნს, მაგრამ ვგრძნობთ. 

4.ჩვენ ვერ ვხედავთ ბგერით ტალღებს, მაგრამ ყურით აღვიქვამთ. მას ვგრძნობთ

ასე რომ, ბევრ რამეს ვერ ვხედავთ, მაგრამ გვჯერა მათი არსებობის, რადგან გვაქვს ამის საფუძვლიანი მიზეზი“. 

მეცნიერებსაც სჯერათ უხილავი სინამდვილისა, რადგან არსებობს ამ სინამდვილის „აშკარა მტკიცება“. მაგალითად, მე-19 საუკუნის რუსი ქიმიკოსი, დიმიტრი მენდელეევი გააოცა სამყაროს შემადგენელ ნაწილაკებს შორის არსებულმა კავშირმა. მათ შორის არსებული მსგავსება იძლეოდა იმის საშუალებას, რომ ისინი ატომური მასისა და ქიმიური თვისებების მიხედვით დაეჯგუფებინათ. მენდელეევს სწამდა, რომ ამ ჯგუფებს შორის არსებობდა რაღაც კავშირი, რის შედეგადაც მან შექმნა ელემენტთა პერიოდული სისტემა და ზუსტად იწინასწარმეტყველა იმ დროისთვის უცნობი ელემენტების არსებობა.

არქეოლოგებს ძველ ცივილიზაციებზე წარმოდგენა იმ ნაპოვნი ნივთების საფუძველზე ექმნებათ, რომლებიც ათასობით წელი ინახებოდა მიწაში. დავუშვათ, არქეოლოგმა აღმოაჩინა ერთ ზომაზე გათლილი და ერთმანეთზე დიდი სიზუსტითა და გეომეტრიული ფორმით დაწყობილი ლოდები, რაც ჩვეულებრივ ბუნებაში არ გვხვდება. რა დასკვნამდე მივა ის? საეჭვოა, რომ მან ეს ყველაფერი შემთხვევითობას მიაწეროს. ის დაასკვნის, რომ ეს ადამიანის ნახელავია, რაც გონივრული იქნება.მიუხედავად იმოსა რომ მისი გამკეთებელი არ უნახავს

როცა ბუნებაში არსებულ საოცარ წესრიგს ვხედავთ, განა იგივე დასკვნამდე არ უნდა მივიდეთ?! 

2.ყველამ ვიცით, რომ რაღაც არ მოდის არაფრისგან. ამიტომ, თუ ღმერთი არის „რაღაც", მაშინ მას უნდა ჰქონდეს მიზეზი, არა?

კითხვა საკმაოდ ეშმაკურია, რადგან მას მივყავართ მცდარ დასკვნამდე, რომ ღმერთი საიდანღაც მოვიდა, და შემდეგ კითხულობს, საიდან შეიძლება მოდიოდეს. პასუხი კი ის არის, რომ კითხვა საერთო აზრს არის მოკლებული. ეს ისეთივე კითხვაა: „ლურჯს რა სუნი აქვს?" ლურჯი არ მიეკუთვნება სუნების კატეგორიას, ასე რომ თავად კითხვა ყალბია. ანალოგიურად, ღმერთი არ მიეკუთვნება იმ კატეგორიას, რაც შეიძლება შექმნა ან გამოიწვიო. ღმერთი არ არის შექმნილი — ის უბრალოდ არსებობს

 ბიბლიაში ნათლადაა ნათქვამი: 

სანამ მთები გაჩნდებოდნენ და სანამ დედამიწასა და ნაყოფიერ მიწას წარმოშობდი თითქოსდა მშობიარობის ტკივილებით, მარადიულად (უსასრულობიდან - უსასრულობამდე) შენ ხარ ღმერთი. (ფსალმუნები 90:2) 

მოციქულმა პავლემ ღმერთს „მარადიულობის მეფე“ უწოდა (1 ტიმოთე 1:17). ეს კი იმას ნიშნავს, რომ ღმერთი ყოველთვის არსებობდა და ყოველთვის იარსებებს (გამოცხადება 1:8). აქედან გამომდინარე, ყოვლისშემძლე ღმერთს გამორჩეულს სწორედ ის ხდის, რომ ის მარადარსებულია.

როგორი რთული გასაგებიც არ უნდა იყოს ის, რომ ღმერთი მარადიულია, ჩვენ მაინც არ უნდა უარვყოთ ეს ცნება, მხოლოდ იმიტომ, რომ ბოლომდე ვერ ვწვდებით მის მნიშვნელობა

 ჩვენს გონებას არ შეუძლია, სრულად ჩასწვდეს ღვთის სიბრძნეს და ცოდნას, ისევე როგორც პატარა ბავშვისთვისაა 

 მაგრამ ეს არ გვაძლევს ამ ფაქტის უარყოფის საფუძველს.

ბევრი ჩვენგანისთვის რთული აღსაქმელია აბსტრაქტული ცნებები. მაგრამ მაინც ვაღიარებთ ზოგ რთულად გასაგებ ცნებას, მაგალითად, პლიუს უსასრულობასა და მინუს უსასრულობას. ჩვენ შეგვიძლია დაუსრულებლად ვთვალოთ რიცხვები როგორც ნულს ზევით, ისე ნულს ქვევით. ამ მაგალითის გამოყენება შეგვიძლია შემოქმედის არსებობაზე საუბრისასაც.

სხვა მაგალითები: 1) ასტრონომები ამბობენ, რომ მზის ბირთვში ტემპერატურა 15 000 000° C-ს აღწევს. უარვყოფთ ამ აზრს მხოლოდ იმიტომ, რომ ჩვენთვის რთული წარმოსადგენია ასეთი სიმხურვალე? 2) მათი თქმით, ჩვენი გალაქტიკა „ირმის ნახტომი“ იმდენად დიდია, რომ სინათლის სხივს, რომლის სიჩქარეც არის დაახლოებით 300 000 კილომეტრი წამში, 100 000 წელი დასჭირდება მის გადასაკვეთად. შეგვიძლია ასეთი მანძილის წარმოდგენა? ცხადია, არა. მაგრამ ჩვენ არ უარვყოფთ ამ ფაქტს, რადგან მეცნიერულადაა დასაბუთებული.

პირველი შეცდომა, რომელსაც ათეისტები უშვებენ, როდესაც თავსატეხს ხსნიან სახელწოდებით "საიდან გაჩნდა ღმერთი?" იმაში მდგომარეობს, რომ ღმერთი - მატერიალური საგანი არ არის. როდესაც მის წარმოშობაზე და არსებობაზე ვმსჯელობთ, არ შეიძლება მხოლოდ პირადი გამოცდილებით აპელირება. 

ის, ვინც მთელი ჩვენი მატერია ენერგიისაგან შექმნა, თავად არ შედგება იმავე მატერიისაგან, ამიტომ ჩვენი ფიზიკის კანონების გამოყენება ღმერთთან და იმ საკითხთან მიმართებით, თუ როგორ გაჩნდა ის, არ შეიძლება. არსებითად, შეკითხვა ღვთის წარმოშობის შესახებ თავიდანვე არაკორექტულია. როგორც ერთმა ადამიანმა თქვა: 

- არ ღირს მზარეულის ძებნა ბორშის ქვაბში!

კომპიუტერის შემქმნელი არზის კომპიუტერში

«პასუხი იმაში მდგომარეობს, რომ ეს შეკითხვა აზრს მოკლებულია. ეს ჰგავს შეკითხვას: «როგორ გამოიყურება ცისფერი სუნი?» ცისფერი არ განეკუთვნება იმ ნივთების კატეგორიას, რომლებსაც სუნი აქვთ, ამიტომ თავად შეკითხვა არაკორექტულია. ამის მსგავსად, ღმერთი არ განეკუთვნება იმ ნივთების კატეგორიას, რომლებიც იქმნებიან ან ჩნდებიან. ღმერთს არ გააჩნია მიზეზი და არ იქმნება – ის უბრალოდ არსებობს. საიდან ვიცით ჩვენ ეს?

ჩვენ ვიცით, რომ არაფრისგან არაფერი წარმოიქმნება. ასე რომ, თუ ოდესღაც აბსოლუტურად არაფერი არ იყო, მაშინ ვერაფერი იარსებებდა. მაგრამ რაღაცები არსებობს. მაგრამ ნივთები არსებობენ. თანაც გონივრული მიზანმიმართული დაგეგმარებით. ამასთანავე, თუ შეუძლებელია აბსოლუტურად არაფერს ეარსება, შესაბამისად რაღაცას ყოველთვის უნდა ეარსება.ამ ყოველთვის არსებულს ვუწოდებთ ზუსტად ღმერთს. ღმერთი არის ის რასაც არ აქვს არსებობის მიზეზი, მაგრამ არის მიზეზი ყველაფერი დანარჩენის არსებობისა. ღმერთი არის შეუქმნელი შემქმნელი, რომელმაც შექმნა სამყარო და ყველაფერი მასში.

აღსანიშნავია, რომ ღვთის მარადიულობის ცნება მხოლოდ მშრალი ფაქტი არ არის. : ღვთის უსასრულობა იმის გარანტიაა, რომ, მისი სიყვარულით აღსავსე დანაპირების თანახმად, ჩვენ შევძლებთ მარადიულად ვიცოცხლოთ. ჩვენი ცხოვრება წამიერია. ჩვენგან განსხვავებით ღმერთი აღწერილია, როგორც „თავშესაფარი თაობიდან თაობაში“. როგორც მოსიყვარულე მამა, იეჰოვა იყო, არის და ყოველთვის იქნება თავისი ხალხის გვერდით. შეგვიძლია გავიხაროთ ამ დიდებული ჭეშმარიტებით! (ფსალმუნი 90:1

მნიშვნელოვანია ვიცოდეთ, თუ როგორ გაჩნდა ღმერთი? 

პირველი, რისი თქმაც შეიძლება, ესაა ის, რომ ღმერთი არაფერში არაა ჩვენს წინაშე ვალდებული. ჩვენ ვართ ვალდებულები მის წინაშე. მით უმეტეს ის საერთოდ არაა ვალდებული იმ ადამიანების წინაშე, რომლებიც მის არსებობასაც კი არ აღიარებენ და არ სურთ მის ნათლად გამოხატულ ზნეობრივ ნორმებს დაემორჩილონ. 

მეორე, ბიბლია იწერებოდა იმ დროში, როდესაც არ არსებობდა არც ფიზიკა, არც ქიმია და არც ისტორია, როგორც ასეთი. როგორ შეძლებდა ის, რომ თითებზე აეხსნა ბუნების ურთულესი კანონები? 

ჩავატაროთ ექსპერიმენტი: ავიღოთ ასეთი "ჭკვიანი" ადამიანი, მივცეთ მას საბუნებისმეტყველო მეცნიერების რამოდენიმე წიგნი და გავგზავნოთ ჯუნგრლებში რომელიმე პირველყოფილ ტომთან, რომლებმაც მხოლოდ წერა-კითხვა იციან. მივიდეს ეს "ჭკვიანი" ადამიანი და ეს წიგნები მიუტანოს მათ, რათა ბუნების უამრავი საიდუმლო გაიგონ. როგორ ფიქრობთ, რას უზავენ ისინი ამ წიგნებს? დიახ, აშკარად არადანიშნულებისამებრ გამოიყენებენ. აბა თქვენ რას ელოდით? ამ ადამიანს მათი სწავლების შესაძლებლობაც რომ მიეცეს, საეჭვოა რომ მან წარმატებას მიაღწიოს, იმიტომ რომ ამ ადამიანებს უბრალოდ არაფერში სჭირდება ამ ყველაფრის ცოდნა!

დღეს, შეკითხვაზე პასუხის გაცემა, როგორ გაჩნდა ღმერთი, იგივეა, პიგმეებს რომ ავუხსნათ ადრონული კოლაიდერის მუშაობის პრინციპი. 

როგორ გაჩნდა ღმერთი? შესაძლოა მან თავად მოუყვეს მომავალში იმ ადამიანებს, რომლებსაც ის ნამდვილად უყვართ და რომლებსაც მან მარადიული სიცოცხლე დაჰპირდა. და ეს ხუმრობა არაა. 

შეკითხვა მხოლოდ იმაში მდგომარეობს: თქვენ თუ იქნებით მათ რიცხვში?

- ერთმა ერთხელ თქვა: ეგ რანაირი ყოვლისშემძლე ღმერთია, თუ ადამიანებისათვის საკუთარი თავის ჩვენება არ შეუძლია, მას ხომ ყველაფერი უნდა შეეძლოს! - ის გულისხმობდა შემთხვევას, როდესაც მოსე სთხოვდა ღმერთს, რომ ჩვენებოდა მას. და, მართლაც, მაშინ ღმერთმა მოსეს მიუგო:

ვერ იხილავ ჩემს სახეს, რადგან შეუძლებელია, ადამიანმა იხილოს ის და ცოცხალი დარჩეს. (გამოსვლა 33:20)

მოცემულ შემთხვევაში ღმერთმა მოსეს თხოვნა არ შეასრულა არა იმიტომ, რომ მას შეზღუდული შესაძლებლობები ჰქონდა, არამედ იმიტომ რომ ადამიანს ჰქონდა შეზღუდული შესაძლებლობები! ეს იგივეა, მოსეს რომ ღმერთისთვის მზეზე ექსკურსიის მოწყობა ეთხოვა. მილიონობით გრადუსი და უძლიერესი რადიაცია მომენტალურად გაანადგურებდა ნებისმიერ ადამიანს, რომელიც მსგავსი რამის განხორციელებას შეეცდებოდა. მაგრამ ღმერთმა ტრილიონობით ისეთი თერმობირთვული რეაქტორები შექმნა, როგორიც ჩვენი მზეა, მაშ თავად როგორ ენერგიასღა უნდა ფლობდეს?

ცვილივით დადნა მთები იეჰოვას, მთელი დედამიწის უფლის გამო. (ფსალმუნები 97:5)

ღმერთი ერთი წამითაც რომ მოახლოებოდა ჩვენს დედამიწას, ჩვენი პლანეტა ისევე დადნებოდა როგორც ცვილი ცეცხლში.

ბიბლია ნათლად საუბრობს ჩვენი შემოქმედის გონებრივი შესაძლებლობების შესახებ:

მაღლა აღაპყარით თვალები და შეხედეთ. ვინ შექმნა ეს ყველაფერი? მან, ვისაც თავისი სათვალავით გამოჰყავს მათი ლაშქარი, სახელით მოუხმობს თითოეულ მათგანს. მისი დიდი ძლიერებისა და ძლევამოსილების გამო არცერთი მათგანი არ აკლდება მას. (ესაია 40:26)

ჩვენს სამყაროში ასტრონომებმა უკვე დაახლოებით ტრილიონი გალაქტიკა დათვალეს, რომელთაგან თითოეულშიც მილიარდობით ვარსკვლავებია. და თითოეულ ვარსკვლავს ღმერთი სახელით მოუხმობს, იცის მათი პარამეტრები და აგებულება. ესეც კი საკმარისია იმისათვის, რომ მივხვდეთ, რომ "ჩაუწვდომელია მისი გაგების უნარი." (ესაია 40:28)

3. სამყაროში ყველაფერი შემთხვევით, დიდი აფეთქების შედეგად გაჩნდა

მაგრამ რატომ მოხდა აფეთქება?

  ვინ ან რამ გამოიწვია ეს აფეთქება?

ან საერთოდ, იქ საიდან გაჩნდნენ აფეთქებისთვის საჭირო ნაწილაკები? რა იყო იქ მანამდე?“

როგორ მოხდა რომ ერთი ატომის აფეთქების შედეგად წარმოიშვა ამდენი ნივთიერება და ელემენტი?პრაქტიკულად მთელი მენდელეევის სისტემა  და თან ისეთი მასშტაბით როგორიცაა მილიარდობით ვარსკვლავიდან გალაქტიკა ეს მხოლოდ და მხოლოდ თეორიაა რომელიც რამოდენიმე მეცნიერს მოუვიდა თავში  როგორ წარმოიშვა კანონები აფეთქებისას და საერთოდ საიდან მოვიდა ენერგია რომელმაც დიდი აფეთქება გამოიწვია? 

რატომ მოხდა დიდი აფეთქება დაახლოებით 13.75 მილიარდი წლის წინ და არა მანამდე ან უფრო მერე? რაღაცა ძალა ჩაერია აშკარად, თორემ რაღა მაინც და მაინც იმ მომენტში მოხდა დიდი აფეთქება? რითი იყო ის მომენტი გამორჩეული სხვა მომენტებისგან?

2. რა უფრო ლოგიკურია შენთვის: ის, რომ არაფრისგან წარმოიშვა ყველაფერი, თუ ის, რომ ეს ყველაფერი შემოქმედმა შექმნა

„წარმოიდგინე, რომ სტამბაში საბეჭდი დანადგარი აფეთქდა, მთელი საღებავი კედლებსა და ჭერს მიესხა და იმდენი ტექსტი დაიწერა, რომ ერთი ლექსიკონი გამოვიდოდა. დაიჯერებდი ასეთ აბსურდულ რამეს?“ . და თუ ამის დაჯერებაა შეუძლებელი, რაოდენ უფრო წარმოუდგენელია იმის დაჯერება, რომ ასეთი მოწესრიგებული სამყარო შემთხვევით, დიდი აფეთქების შედეგად გაჩნდა

 მოწესრიგებული დასაწყისი

შეგვიძლია ერთ რამეს დავუფიქრდეთ: ატომური ბომბის აფეთქებისას მატერიის უკონტროლო გარდაქმნა ენერგიად ქაოსს წარმოშობს, რაც იაპონიაში 1945 წელს მსგავსი ბომბების აფეთქებით გამოწვეულმა ნაგასაკის უმეტესი ნაწილისა და ჰიროსიმას მასიურმა განადგურებამ დაგვანახვა. მაგრამ ქაოსისგან სრულიად საპირისპიროდ, სამყარო ჰარმონიული და თვალწარმტაცია! ჩვენი საკვირველი დედამიწაც სავსეა სიცოცხლის საოცარი მრავალფეროვნებით. ცხადია, გონივრული ხელმძღვანელობისა და დარეგულირების გარეშე ისინი ვერ გაჩნდებოდნენ!

რაც მეტად ვფიქრობდი სიცოცხლის საწყისზე, მით მეტად ვრწმუნდებოდი, რომ პირველი ცოცხალი ორგანიზმი საკმაოდ რთული აგებულების უნდა ყოფილიყო. მაგალითად, მას უნდა ჰქონოდა რეპროდუქციის უნარი, რისთვისაც საჭიროა გენეტიკური ინფორმაცია და ამ ინფორმაციის ზუსტი ასლის შექმნის მექანიზმი. გარდა ამისა, უმარტივეს ცოცხალ უჯრედსაც კი სჭირდება მოლეკულური მექანიზმები, რომლებიც წარმოქმნის ახალი უჯრედის შემადგენელ ყველა ნაწილს, და სისტემა, რომელიც შეძლებს ენერგიის მიღებასა და გამოყენებას. განა შეიძლება, რომ ასეთი რთული მექანიზმები უსიცოცხლო მატერიისგან შემთხვევით გაჩენილიყო? 

მცდარი აზრი: ადამიანები ცხოველებისგან წარმოიშვნენ

თუ ადამიანები ცხოველებისგან წარმოიშვნენ, მაგალითად მაიმუნებისგან, რატომ არის ამხელა სხვაობა ჩვენსა და მათ გონებრივ შესაძლებლობებს შორის? 

რატომ არის სიცოცხლის ერთი შეხედვით ყველაზე მარტივი ფორმებიც კი საოცრად რთული?  ახლა რატომ არ ხდება გარდაქმნა? ალბათ მოწყინდათ ადამიანად ქცევა.

4. ევოლუციის თეორია მეცნიერულად დასაბუთებულია

შეიძლება ევოლუცია მეცნიერულ თეორიად ჩაითვალოს?

როგორ უნდა განვსაზღვროთ, არის თუ არა ესა თუ ის თეორია მეცნიერული? ერთი სამეცნიერო ენციკლოპედიის (Encyclopedia of Scientific Principles, Laws, and Theories) თანახმად, მეცნიერები თეორიას ჭეშმარიტებად იმ შემთხვევაში აღიარებენ, თუ ალბერტ აინშტაინის გრავიტაციის თეორიის მსგავსად, შესაძლებელი იქნება . . .

1. მასზე დაკვირვების მოხდენა

2. მრავალჯერადი ექსპერიმენტის შედეგად ერთი და იგივე შედეგის მიღება

3. მის საფუძველზე მომავლის ზუსტი პროგნოზირება

ამ ყველაფრის გათვალისწინებით, რის თქმა შეიძლება ევოლუციაზე? ევოლუციის პროცესებზე დაკვირვება შეუძლებელია. ექპერიმენტალურად მისი გამეორება შეუძლებელია. ევოლუციის პროცესების ზუსტი განჭვრეტა შეუძლებელია. შეიძლება, რომ ევოლუციას ჰიპოთეზა მაინც ვუწოდოთ? ერთი ლექსიკონის თანახმად, ჰიპოთეზა არის „რაიმე მოვლენის ასახსნელად წამოყენებული მეცნიერული ვარაუდი, რომლის უეჭველობა ჯერ არ არის ცდით დამტკიცებული“.

5.ყოვლისშემძლეობის პარადოქსი

ყოვლისშემძლეობის პარადოქსი - ესაა პარადოქსი, რომელიც შეეხება საკითხს იმის შესახებ, თუ რისი გაკეთება შეუძლია ყოვლისშემძლე ღმერთს, მაგალითად, შეუძლია თუ არა ღმერთს ისეთი ქვა შექმნას, რომელსაც თვითონაც კი ვერ ასწევს?

თუ არსებას შეუძლია შექმნას ქვა რომელსაც ის ვერ ასწევს, მაშინ ის აღიარებს რომ მას არ შეუძლია რაღაცის გაკეთება და მაშასადამე არ არის ყოვლისშემძლე.

თუ არსებას არ შეუძლია შექმნას ქვა რომელსაც ის ვერ ასწევს, მაშინ ის აღიარებს რომ მას არ შეუძლია რაღაცის გაკეთება და შესაბამისად არ არის ყოვლისშემძლე.

გასაგებია, რომ ეს შეკითხვა საძირკველშივე არაკორექტულია. მაგრამ მრავალი "ჭკვიანი" ათეისტი ცდილობს ასეთი შეკითხვებით მორწმუნე ადამიანების ჩიხში შეყვანას და, უნდა ვაღიაროთ, რომ ხშირად ეს მათ გამოსდით. იმისათვის, რომ ასეთი რამ პირადად თქვენც არ დაგემართოთ, მოდი ვიფიქროთ, თუ როგორ ვუპასუხოთ ამ დიალექტიკურ თავსატეხს.

ყოვლისშემძლეობის პარადოქსი ანუ ქვა ღვთისათვის.

მაშ ასე, შეკითხვაზე: "შეუძლია თუ არა ყოვლისშემძლე ღმერთს ისეთი ქვა შექმნას, რომელსაც თვითონაც კი ვერ ასწევს?" ამგვარად ვპასუხობთ:

- და სად უნდა შექმნას მან ეს ქვა, კოსმოსში თუ დედამიწაზე?

ეს ძალიან კარგი შეკითხვაა, რომელიც მაშინვე საქმეში ჩართავს თანამოსაუბრის გონებრივ შესაძლებლობებს.

დავუშვათ გვეუბნება, რომ კოსმოსში. მაშინ შეგვიძლია მას შევახსენოთ, რომ უწონადობის პირობებში ნებისმიერი ობიექტის წონა, ძალიან დიდისაც კი, ნულის ტოლი იქნება. ამავდროულად, ამგვარ პირობებში არ იარსებებს საყრდენი წერტილი, რათა ეს ქვა "აწეული" იქნას.

ხოლო თუ ის გვეტყვის, რომ ეს ქვა დედამიწის საზღვრებში უნდა შექმნას, აქ უკვე შეზღუდვები არსებობს. თუ ქვა თავად დედამიწაზე დიდი იქნება, მაშინ უკვე დედამიწა კი არ მიიზიდავს ქვას, არამედ პირიქით, ქვა მიიზიდავს დედამიწას.

მოკლედ, როგორც ერთ ისე მეორე შემთხვევაში ექსპერიმენტისათვის საჭირო პირობები არ არსებობს, რაც იმას ნიშნავს, რომ მისი შესრულება შეუძლებელია და შეკითხვა არაკორექტული და უსაფუძვლოა კლასიკური ფიზიკის თვალსაზრისით.

საერთოდ კი, პარადოქსული შეკითხვების დასმა ყოველთვის მომგებიანია, იმიტომ რომ მოპასუხე ვერასოდეს ვერ უპასუხებს მას პირდაპირ და აუცილებლად არამომგებიან მდგომარეობაში აღმოჩნდება. ზუსტად ამაზე აქვთ გათვლა მათ, ვინც ამ შეკითხვას სვავენ. 

ამგვარი ახსნა სარკისებურად ირეკლავს მეორე კლასიკურ პარადოქს - დაუბრკოლებელი ძალის პარადოქსს: რა მოხდება მაშინ, როდესაც დაუბრკოლებელ ძალას შეხვდება უძრავი ობიექტი? ამ პარადოქსის პასუხი ამგვარია: თუ ძალა დაუბრკოლებელია, მაშინ ამავე განსაზღვრებით არ არსებობს ნამდვილად უძრავი ობიექტი; და პირიქით, თუ უძრავი ობიექტი სინამდვილეში არსებობს, მაშინ ვერანაირი ძალა ვერ განისაზღვრება როგორც ჭეშმარიტად დაუბრკოლებელი.

ვინმემ შესაძლოა პარადოქსი გადაჭრას თუ ჩავთვლით, რომ ყოვლისშემძლეობა აუცილებლად არ მოიცავს ყველაფრის შესაძლებლობას ერთსა და იმავე დროს, ანუ ყოველთვის. შესაბამისად, არგუმენტი შეიძლება ამგვარად ჩამოყალიბდეს:

არსებას შეუძლია შექმნას ქვა, რომელსაც იმ მომენტში ის ვერ ასწევს.

თუმცა, არის რა ყოლისშემძლე, არსებას ყოველთვის შეუძლია მოგვიანებით საკუთარ თავს მისცეს დამატებითი სიძლიერე, რათა შესძლოს ამ ქვის აწევა. მაშასადამე, ეს არსება ლეგიტიმურად ყოვლისშემძლედ რჩება.

: შეეძლო კი ყოვლისშემძლე არსებას, ამ შემთხვევაში, ქრისტიანულ ღმერთს, შეექმნა ატომები, რომელთაც ის თავადაც ვერ გახლეჩდა?

, როდესაც ღმერთი იგულისხმება, როგორც ყოვლისშემძლე, ეს განსაზღვრება უნდა გავიგოთ ისე, რომ ის გამორიცხავს ნებისმიერ საქმიანობას, რომელიც ყოვლისშემძლეობას კითხვის ნიშნის ქვეშ დააყენებდა. მაგ. ღმერთის უკვდავობა მის ყოვლისშემძლეობას კი არ ჩრდილავს, არამედ ხაზს უსვამს მას.